Δεν ξέρω αν πρεπει να χωρισω

Καλησπερα!
Εχω ξαναγράψει για αυτο το θέμα Εδω.Προκειται για την σχεση που εχω Εδω και περίπου 11 μήνες.
Ο σύντροφος μου ειναι καλο παιδι αλλα όπως εχω ξαναγράψει με στήνει συνέχεια.Επισης μου προτείνει να κάνουμε πράματα μαζι αλλα μου τα ακυρώνει συνέχεια.Το τελευταιο θέμα ειναι αυτο της συγκατοικησης.Η μητέρα του εχει θέμα με αυτο και του κάνει νερά.
Εχει αρκετα προβλήματα και προσπαθώ να τον στηρίζω με όποιον τροπο μπορω.Απλα ώρες ώρες αισθάνομαι ότι εχω φτάσει στα όρια μου.Ολο δίνω και δίνω και δεν παίρνω τίποτα.Ωρες ώρες περνάει απο το μυαλό μου αν θέλει εμένα ή Απλα...την οικονομική μου κατασταση,μιας και αμοιβομαι καλύτερα απο αυτόν.
Δεν υπάρχει άλλη στη μέση,αυτο ειναι σίγουρο,και κατανοώ τα ξεσπασματα που εχει μιας και Ολα εχουν πέσει επάνω του και κυριολεκτικα Ολα του εχουν παει καταδιαόλου.
Αλλα δεν ξέρω τι να κανω.Δεν θελω να τον πιεζω,δεν θελω να του γινομαι βάρος.Η μητέρα μου κι ο αδερφός μου,για πρώτη φορα,μου μίλησαν για αυτο το θέμα.Πρωτη φορα μου είπαν τι να κανω.Τους φαινεται περίεργη η συμπεριφορα του.Ολο δικαιολογίες και σου ακυρώνει τα πάντα.Αφου τα κάνει Ολα αυτα,γιατι αν παει εξωτερικο θέλει να τον ακολουθήσω?Γιατι μου μιλάει για ιοκογενεια και παιδια?Γιατι οταν του λέω πως δεν θελω γάμο,φρικαρει και του φαινεται άσχημη η ιδέα μου?
Δεν ξέρω τι να κανω.Ξερω ότι Απλα αρχίζω να φτάνω στα όρια μου.Ξερω ότι εχει προβλήματα και δεν θελω να τον πιεζω άλλο.
Καμία συμβουλη?Ευχαριστω

Δηλαδή καθε πότε βρισκόσαστε?

(Ολο δίνω και δίνω και δεν παίρνω τίποτα.) συ είπες... αν και δεν είμαι η κατάλληλη να δίνω συμβουλές για σχέσεις, προσπαθώντας να σκέφτομαι σωστά και για τον ευατό μου πλέον... θα σου πρότεινα να αρχίζεις να ζυγίζεις πράγματα και να αποφασίσεις τι θα κάνεις τώρα και άμεσα... γτ όσο πιο πολύ μένεις, γίνεται όλο και πιο δύσκολο... Όπως επίσης δεν καταλαβαίνω ποιος ο λόγος που η μητέρα του του κάνει νερά... Με αυτόν ή με τη μητέρα του έχεις σχέση? Και το 'λέω' και 'ξελέω' δεν είναι θετικά σημάδια γενικά στις διαπροσωπικές σχέσεις... Η ταπεινή μου άποψη είναι, εσύ ξέρεις περισσότερα και καλύτερα... απλά μην αφήνεις να περνά ο χρόνος με καταστάσεις που δεν αλλάζουν..

Την μητέρα του την λατρεύει,εχει καρκίνο αλλα Τωρα ηρεμησε.Ο πατέρας του...τέρας.Τους τρέχει στα δικαστήρια για διάφορα θέματα.Οτιδηποτε για να χτηπησει την μητέρα του κι αυτόν.Περα απο αυτο,κάνει κι άλλη δουλεια.

Ταρια , στον συντροφο σου εχεις εκφρασει αυτα τα παραπονα?
Aν ναι , τι σου εχει πει?

Κάθε πότε βρίσκεστε και όλα αυτά σου τα έκανε από την αρχή της σχέσης;

Quote:

---

Originally Posted by Τάρια

Καλησπερα!
Εχω ξαναγράψει για αυτο το θέμα Εδω.Προκειται για την σχεση που εχω Εδω και περίπου 11 μήνες.
Ο σύντροφος μου ειναι καλο παιδι αλλα όπως εχω ξαναγράψει με στήνει συνέχεια.Επισης μου προτείνει να κάνουμε πράματα μαζι αλλα μου τα ακυρώνει συνέχεια.Το τελευταιο θέμα ειναι αυτο της συγκατοικησης.Η μητέρα του εχει θέμα με αυτο και του κάνει νερά.
Εχει αρκετα προβλήματα και προσπαθώ να τον στηρίζω με όποιον τροπο μπορω.Απλα ώρες ώρες αισθάνομαι ότι εχω φτάσει στα όρια μου.Ολο δίνω και δίνω και δεν παίρνω τίποτα.Ωρες ώρες περνάει απο το μυαλό μου αν θέλει εμένα ή Απλα...την οικονομική μου κατασταση,μιας και αμοιβομαι καλύτερα απο αυτόν.
Δεν υπάρχει άλλη στη μέση,αυτο ειναι σίγουρο,και κατανοώ τα ξεσπασματα που εχει μιας και Ολα εχουν πέσει επάνω του και κυριολεκτικα Ολα του εχουν παει καταδιαόλου.
Αλλα δεν ξέρω τι να κανω.Δεν θελω να τον πιεζω,δεν θελω να του γινομαι βάρος.Η μητέρα μου κι ο αδερφός μου,για πρώτη φορα,μου μίλησαν για αυτο το θέμα.Πρωτη φορα μου είπαν τι να κανω.Τους φαινεται περίεργη η συμπεριφορα του.Ολο δικαιολογίες και σου ακυρώνει τα πάντα.Αφου τα κάνει Ολα αυτα,γιατι αν παει εξωτερικο θέλει να τον ακολουθήσω?Γιατι μου μιλάει για ιοκογενεια και παιδια?Γιατι οταν του λέω πως δεν θελω γάμο,φρικαρει και του φαινεται άσχημη η ιδέα μου?
Δεν ξέρω τι να κανω.Ξερω ότι Απλα αρχίζω να φτάνω στα όρια μου.Ξερω ότι εχει προβλήματα και δεν θελω να τον πιεζω άλλο.
Καμία συμβουλη?Ευχαριστω

---

γιατι συζητας μονο για αυτα τα δυο εντελως ακραια μεταξυ τους πραγματα?
η θα χωρισεις, η θα πας μαζι του εξωτερικο και θα κανεις οικογενεια???
μεταξυ των δυο επιλογων, υπαρχει ενα χαος αποστασης.
ΦΥΣΙΚΑ και να μην προχωρησεις σε μεγαλυτερη δεσμευση (συμβιωση/γαμο), ουτε να φυγεις μαζι του στο εξωτερικο, εφοσον ειναι ασυνεπης και δεν σου εμπνεει εμπιστοσυνη!
οταν σου συζηταει για οικογενεια ομως, αντι να του αρνεισαι συνοπτικα, να του πεις αναλυτικα τους φοβους του για την αλλοπροσαλη συμπεριφορα του! με την αρνηση σου, φορτωνεσαι εσυ το βαρος.
δωσε του να καταλαβει οτι οι δισταγμοι σου εχουν να κανουν με την συμπεριφορα του, οχι με κατι μεταφυσικο..

το γιατι δειχνει να θελει κατι πιο ουσιαστικο ενω ειναι τοσο ασυνεπης, πρεπει να το ρωτησεις στον ιδιο.
μηπως εισαι υπερβολικα ανεκτικη και δεν εχει καταλαβει καν ποσο σε ενοχλει?

Ταρια μου δεν θέλω να σε στεναχωρήσω, αλλα αν σε μια σχέση που δεν έχει κλείσει χρόνο έχεις τέτοια θέματα, δεν είναι καθόλου καλά τα νέα.
Οκ, καταλαβαίνω ότι ο άνθρωπος έχει σοβαρά προβλήματα, αλλά όταν νιώθουμε χάλια, τον πρώτο άνθρωπο που θέλουμε στο πλευρό μας είναι ο σύντροφος μας για να περάσουμε κάποιες όμορφες στιγμές.
Αυτό με το οικονομικό, καθόλου δεν μου αρέσει, επίσης.
Μήπως όλα αυτά για εξωτερικό και τις οικογένειες στα λέει γιατί ψάχνει σπόνσορα για το ταξίδι?
Λυπάμαι που γίνομαι τόσο ωμή και μακάρι να κάνω λάθος, αλλά σε μια σχέση (την οποιαδήποτε) μπαίνει οικονομικό συμφέρον, αλλάζουν οι ισορροπίες :(

Τάρια προσπάθησε να δεις τη σχέση σαν ένα σύστημα ισορροπίας και σαν μία επιλογή που εκπληρώνει κάποιες ανάγκες σου ή σου προσφέρει κάποια ικανοποίηση. Προσπάθησε επίσης να μη βάζεις σε δεύτερη μοίρα τα «θέλω» ή (αν θέλεις) τα ελάχιστα απαιτούμενα από μία ερωτική σχέση. Θυμήσου τι είναι αυτό που ζητάς από ένα άνδρα και αξιολόγησε τη τρέχουσα κατάσταση.
Εάν λοιπών αυτά που σου προσφέρει αυτή η σχέση μπορούν να ¨σηκώσουν¨ το βάρος των υποχρεώσεων – υποχωρήσεων – δυσάρεστων ψυχολογικών συναισθημάτων κ.τ.λ., τότε μπορείς να συνεχίσεις να μένεις σε αυτή τη σχέση. Εάν όμως η προσωπική ¨επένδυση¨ που κάνεις σε όλους τους τομείς της ζωής σου (οικογενειακά – οικονομικά – κοινωνικά κ.α.) για αυτή τη σχέση είναι χωρίς αντίκρισμα… τότε καλό είναι να τελειώνεις μία ώρα αρχύτερα. Αυτό όμως μόνο εσύ μπορείς να το απαντήσεις.
Η στρατηγική να ρωτάμε τους άλλους «τι να κάνω» είναι συνήθεις και βασίζεται σε μία επιθυμία «συλλογικής ευθύνης». Χωρίς να υπονοώ ότι το κάνεις συνειδητά, επιχειρείς να μοιραστείς το βάρος μίας απόφασης και κατά συνέπεια και την ευθύνη. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Σου προτείνω λοιπών την επόμενη φορά που είσαι σε κάποιο αδιέξοδο να μη ρωτάς τι να κάνεις αλλά πώς θα μπορέσεις να αποφασίσεις. Είναι λεπτή, αλλά πολύ σημαντική διαφορά.


Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση όρων χρήσης.

Quote:

---

Originally Posted by giannisfrank

Τάρια προσπάθησε να δεις τη σχέση σαν ένα σύστημα ισορροπίας και σαν μία επιλογή που εκπληρώνει κάποιες ανάγκες σου ή σου προσφέρει κάποια ικανοποίηση. Προσπάθησε επίσης να μη βάζεις σε δεύτερη μοίρα τα «θέλω» ή (αν θέλεις) τα ελάχιστα απαιτούμενα από μία ερωτική σχέση. Θυμήσου τι είναι αυτό που ζητάς από ένα άνδρα και αξιολόγησε τη τρέχουσα κατάσταση.
Εάν λοιπών αυτά που σου προσφέρει αυτή η σχέση μπορούν να ¨σηκώσουν¨ το βάρος των υποχρεώσεων – υποχωρήσεων – δυσάρεστων ψυχολογικών συναισθημάτων κ.τ.λ., τότε μπορείς να συνεχίσεις να μένεις σε αυτή τη σχέση. Εάν όμως η προσωπική ¨επένδυση¨ που κάνεις σε όλους τους τομείς της ζωής σου (οικογενειακά – οικονομικά – κοινωνικά κ.α.) για αυτή τη σχέση είναι χωρίς αντίκρισμα… τότε καλό είναι να τελειώνεις μία ώρα αρχύτερα. Αυτό όμως μόνο εσύ μπορείς να το απαντήσεις.
Η στρατηγική να ρωτάμε τους άλλους «τι να κάνω» είναι συνήθεις και βασίζεται σε μία επιθυμία «συλλογικής ευθύνης». Χωρίς να υπονοώ ότι το κάνεις συνειδητά, επιχειρείς να μοιραστείς το βάρος μίας απόφασης και κατά συνέπεια και την ευθύνη. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Σου προτείνω λοιπών την επόμενη φορά που είσαι σε κάποιο αδιέξοδο να μη ρωτάς τι να κάνεις αλλά πώς θα μπορέσεις να αποφασίσεις. Είναι λεπτή, αλλά πολύ σημαντική διαφορά.
Είμαι στη διάθεση σου για ότι άλλο θέλεις να ρωτήσεις.
Γιάννης Φραγκιαδουλάκης
Ψυχολόγος

---

Αααα προς στιγμην νομιζα οτι εχεις συγγενεια με την Αννα Φρανκ..

τι τώρα μπαίνουν και αυτοδιαφημιζονται και οι ψυχολόγοι?
και μα καλά "λοιπών"?! με "ω"!
και τετοιες μπούρδες λενε οι ψυχολόγοι? αν ειναι να τις λεω κ γω να με πληρωνουν..

Quote:

---

Originally Posted by Τάρια

Καλησπερα!
Εχω ξαναγράψει για αυτο το θέμα Εδω.Προκειται για την σχεση που εχω Εδω και περίπου 11 μήνες.
Ο σύντροφος μου ειναι καλο παιδι αλλα όπως εχω ξαναγράψει με στήνει συνέχεια.Επισης μου προτείνει να κάνουμε πράματα μαζι αλλα μου τα ακυρώνει συνέχεια.Το τελευταιο θέμα ειναι αυτο της συγκατοικησης.Η μητέρα του εχει θέμα με αυτο και του κάνει νερά.
Εχει αρκετα προβλήματα και προσπαθώ να τον στηρίζω με όποιον τροπο μπορω.Απλα ώρες ώρες αισθάνομαι ότι εχω φτάσει στα όρια μου.Ολο δίνω και δίνω και δεν παίρνω τίποτα.Ωρες ώρες περνάει απο το μυαλό μου αν θέλει εμένα ή Απλα...την οικονομική μου κατασταση,μιας και αμοιβομαι καλύτερα απο αυτόν.
Δεν υπάρχει άλλη στη μέση,αυτο ειναι σίγουρο,και κατανοώ τα ξεσπασματα που εχει μιας και Ολα εχουν πέσει επάνω του και κυριολεκτικα Ολα του εχουν παει καταδιαόλου.
Αλλα δεν ξέρω τι να κανω.Δεν θελω να τον πιεζω,δεν θελω να του γινομαι βάρος.Η μητέρα μου κι ο αδερφός μου,για πρώτη φορα,μου μίλησαν για αυτο το θέμα.Πρωτη φορα μου είπαν τι να κανω.Τους φαινεται περίεργη η συμπεριφορα του.Ολο δικαιολογίες και σου ακυρώνει τα πάντα.Αφου τα κάνει Ολα αυτα,γιατι αν παει εξωτερικο θέλει να τον ακολουθήσω?Γιατι μου μιλάει για ιοκογενεια και παιδια?Γιατι οταν του λέω πως δεν θελω γάμο,φρικαρει και του φαινεται άσχημη η ιδέα μου?
Δεν ξέρω τι να κανω.Ξερω ότι Απλα αρχίζω να φτάνω στα όρια μου.Ξερω ότι εχει προβλήματα και δεν θελω να τον πιεζω άλλο.
Καμία συμβουλη?Ευχαριστω

---

Τα θετικά της σχέσης σας ποια είναι? Και ποια δικά του χαρακτηριστικά σου αρέσουν?
Τώρα για τις 'δικαιολογίες' και τις ακυρώσεις, είναι κάτι που το έχει γενικά σαν άνθρωπος, μήπως δηλαδή είναι γενικά ανοργάνωτος, αναβλητικός κλπ?
Πάντως, από τη στιγμή που (αν κατάλαβα καλά) δεν συγκατοικείτε ακόμα, νομίζω ότι είναι λίγο άκυρο και άκαιρο να εστιάζετε σε πλάνα συγκατοίκησης, εξωτερικού κλπ - ίσως θα ήταν προτιμότερο απλά να χαλαρώσετε και να γνωρίσετε καλύτερα ο ένας τον άλλον.
Μπορεί όλα αυτά περί γάμου και παιδιών να είναι έκφραση της ανασφάλειας που νιώθει αυτή την περίοδο, κι όχι μια ώριμη / συνειδητή απόφαση.

Επίσης, η άποψη μου είναι πως στο εξωτερικό δεν πας για να 'ακολουθήσεις' κάποιον... εκτός κι αν με αυτόν τον κάποιον έχετε ήδη μια μακροχρόνια σχέση / δέσμευση ή /και οικογένεια.
Στην φάση που είστε εσείς, χρειάζεται να σκεφτείς τι θα προσφέρει σε εσένα το εξωτερικό και αν κρίνεις ότι οι προοπτικές σου είναι καλές, πας.