η κολλητη μου εχει διπολικη διαταραχη
Καλημέρα σε όλους!
ψάχνοντας στο internet για την διπολική, έπεσα πάνω στο συγκεκριμένο forum και διάβασα κάποια από τα θέματα που αφορούν τη διπολική διαταραχή...
γράφω για να δώσω ένα μήνυμα αισιόδοξο για όσους έχουν διπολική και για όσους έχουν κάποιο φίλο/η, συγγενή με αυτό το "πρόβλημα"...
ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή...
έχω μια φίλη με την οποία κάνουμε παρέα από τα 6 μας...πλέον είμαστε 26.
την αγαπώ πολύ, είναι μέρος της ζωής μου και την αισθάνομαι σαν ένα πολύ δικό μου άνθρωπο...
ήταν πάντα ένα άτομο με φοβερή ενέργεια,ό,τι την στεναχωρούσε το κρατούσε μέσα της και δεν το πολυκουβέντιαζε... ήταν πολύ καλή μαθήτρια, άριστη,είναι πολύ έξυπνη, με απίστευτες γνώσεις και ασχολούνταν(και ασχολείται) με χίλια δυο πράγματα...
με τους γονείς της δεν τα πήγαινε καλά, ούτε και τώρα...δεν ήταν ποτέ μια δεμένη οικογένεια...ο πατερας της πολύ αυστηρός(δεν την άφηνε να βγαίνει, να έχει σχέση κ.λπ.), η μάνα της δούλευε ώρες και έτσι μαζί με τον αδελφό της, μεγάλωσαν ουσιαστικά με τους παππούδες...να πω επίσης ότι σε σχέση με τον πατέρα της,δεν διεκδικούσε ποτέ τίποτα, ακόμα και αν της έλεγε τη πιο μεγάλη βλακεία,την δεχόταν,την κατάπινε και δεν πατούσε ποτέ πόδι...
αυτό το κομμάτι της οικογένειας ήταν πάντα ένα αγκάθι γι`αυτήν αλλά μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε να το κουβεντιάζει ανοιχτά....
πριν δυο χρόνια λοιπόν και ενώ είχε φύγει στο εξωτερικό για σπουδές, άρχισε να μην έχει όρεξη για τίποτα, ούτε για να διαβάσει,ούτε για να βγει,ούτε για να μείνει εκεί να συνεχίσει τις σπουδές της..το συζητούσαμε, της έλεγα κάνε λίγο κουράγιο να δεις πως θα πάει και αν δεν αντέχεις φύγε...πέρασε κάπως ο καιρός, ανέβηκε λίγο,άρχισε κάτι να κάνει αλλά και πάλι δεν είχε την ενέργεια και τη διάθεση που είχε παλιά...μετά από κάποιους μήνες, και ενώ ήταν πεσμένη, άρχισε να παίρνει τα πάνω της...άρχισε να επηρεάζεται από λόγια και πράξεις τρίτων ατόμων, ήθελε να χωρίσει με το φίλο της, ενώ ήταν πόσα χρόνια μαζί(και πολύ καλά), ήθελε να γυρίσει το κόσμο μου έλεγε και να μην έχει δεσμεύσεις, έβγαλε εισιτήρια για ταξίδι σε μια άλλη χώρα και δεν πήγε ποτέ και τελικά γύρισε Ελλάδα για λίγο καιρό και χώρισε το φίλο της...όταν ξαναγύρισε στη χώρα των σπουδών της, συνέχισε να κάνει υπερβολικά πράγματα για εκείνη...να βγαίνει πολύ, να πηγαίνει εκδρομές, να κάνει ορειβασίες, έκανε σεξ με άλλο και πολλά άλλα...
και εκεί που ήταν στα πάνω της,ξαφνικά πάλι έπεσε σε κατάθλιψη...
δεν κοιμόταν,είχε τύψεις γι`αυτά που έκανε και με τα πολλά εγκατέλειψε και τις σπουδές της και γύρισε στην ελλάδα..
εγώ την έπεισα να πάει σε ψυχολόγο και άρχισε να πηγαίνει..ήταν πολύ χάλια...η ψυχολόγος της συνέστησε να πάει σε ψυχίατρο γιατί έπρεπε να αρχίσει αγωγή με χάπια αλλά εκείνη ήταν ανένδοτη..δεν είχε τίποτα νόημα για εκείνη,εκείνη την περίοδο..ούτε καν να προσπαθήσει...
άρχισε να πέφτει όλο και πιο πολύ,μέχρι που είχε αυτοκτονικές τάσεις...μιλούσαμε πολύ,τη συμβούλευα να πάει σε γιατρό αλλά δεν ήθελε....κάποια στιγμή, με πήρε τηλ και μου είπε "βοήθησε με"...βγήκαμε μια βόλτα και έλεγε όλο αρνητικά πράγματα..ήρθε και κοιμήθηκε σπίτι μου θυμάμαι, γιατί δεν ήθελε να πάει στο δικό της...εκείνο το βράδυ δεν θα το ξεχάσω...είδα τη φίλη μου,όπως δεν την είχα ξαναδεί...δεν κοιμηθήκαμε σχεδόν καθόλου...δεν μπορούσε να κοιμηθεί..έλεγε ασυναρτησίες και είχε καταστροφικές σκέψεις..
το πρωί πήρα τη μητέρα της και της ειπα πως πρεπει να κανουμε κατι...ηξερε την κατάσταση αλλά δεν εκανε κατι ουσιαστικο μεχρι εκείνη τη στιγμή..ήρθε σπιτι μου, την πηρε και πηγαν σε ενα νοσοκομειο, οπου και τη είδε ψυχίατρος..της διέγνωσαν κατάθλιψη και της έδωσαν φάρμακα...μέσα σε ένα μήνα,ήταν καλύτερα...άρχισε να πηγαινει σε εναν ιδιωτικο γιατρο(όπου και της διέγνωσε διπολική) και εκεί που είχε ηρεμήσει, ξεκίνησε πάλι να πηγαίνει στο άλλο άκρο...στη μανία!
ντυνόταν προκλητικά,έβριζε, έλεγε ψέματα, έκανε σεξ με πολλούς, δεν σήκωνε τα τηλέφωνα,ξόδευε λεφτά,δεν δεχόταν κριτική,σταμάτησε τα φάρμακα..είχε χάσει την αξιοπρέπειά της,τη κοροιδευαν στις εξόδους που κάναμε...
δεν μπορούσα να την βλέπω άλλο έτσι...με μια άλλη φίλη μου,μιλήσαμε στη μάνα της, της τα είπαμε όλα, τότε κατάλαβε ακριβώς πως έχει η κατάσταση...μιλήσαμε και με την ίδια...μόνο εμένα άκουγε και δέχτηκε να παίρνει και πάλι τα χάπια της..άρχισε να πηγαίνει και πάλι στο γιατρό με τη μάνα της, συνειδητοποίησε ότι έχει διπολική, το έχει δεχτεί, ξέρει πως δεν μπορεί χωρίς φάρμακα να το ελέγξει, κάνει ψυχοθεραπεία, διαβάζει βιβλία γι`αυτό και πηγαίνει πλέον κάθε μήνα στο γιατρό της...
πλέον δουλεύει, τα ξαναβρήκε με το φίλο της, ο οποίος τη στήριζε σε όλη τη διαδρομή και εδώ και ένα χρόνο παιδιά, δεν έχει κανένα σκαμπανέβασμα..έχει της ζωή της και πάλι..είναι τυπική με τα φάρμακά της και αν δει πως κάτι τη βαραίνει θα πάει αμέσως στο γιατρό...
μιλάει ανοιχτά γι`αυτό που έχει και δεν ντρέπεται για τίποτα..και γιατί να ντραπεί...??εγώ χαίρομαι που το πάλεψε και πηγαίνει πολύ καλά...το κουβεντιάζουμε αυτό το το θέμα, το έχει ανάγκη και χαίρεται που ο περίγυρός της, εμείς οι φίλες της και ο φίλος της, δεν κάναμε πίσω,δεν απομακρυνθήκαμε αλλά τη στηρίξαμε και τη δεχόμαστε γι`αυτό που είναι και για όσα είναι...!
εγώ αυτό που βλέπω, και κατά την ταπεινή μου άποψη έχει σημασία, είναι η στήριξη του περίγυρου με ένα σωστό και ουσιαστικό τρόπο, η συνειδητοποίηση του ίδιου του ατόμου για το πρόβλημά του και τέλος η εμπιστοσύνη του ατόμου προς τον γιατρό του και τον περίγυρό του...η φίλη μου εμπιστεύεται πλήρως το γιατρό της, ο οποίος δεν την έχει μπλέξει με πολλά φάρμακα...ένα παίρνει, το οποίο ξεκίνησε με πολύ μεγάλη δόση και σταδιακά το έχει ελαττώσει κάπως....εμπιστεύεται όμως και εμάς...μας λέει χαρακτηριστικά, αν δείτε κάτι περίεργο στη συμπεριφορά μου να μου το πείτε...
η σωστή επιλογή του γιατρού ειναι πολύ σημαντική...και δεν πρέπει, κατά τη γνώμη μου πάλι, όποιος έχει την ανάγκη ψυχιάτρου να αλλάζει συνεχώς γιατρούς...έναν πρέπει να βρει, να τον εμπιστεύεται και να συνεχίσει μαζί του...
ελπίζω για όλους τα πράγματα να πάνε καλύτερα...μπορούν να γίνουν καλύτερα....!το έχω ζήσει γι`αυτό και το μεταφέρω...
