Γειά σας,
Είμαι η Seas, σχεδόν 45, μητέρας μιά πανέμορφης κορούλας, σύζυγος ενός εντάξει ανθρώπου και μοναχόπαιδι δύο ηλικιωμένων γονιών.
Η μητέρα μου είναι ένα βήμα πριν τα εβδομήντα και κατά καιρούς παρουσιάζει κάποιες ψυχώσεις. Η πρώτη φορά που με έκανε να αντιληφθώ ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ήταν πριν από 16 χρόνια. Το χειρίστηκα τόσο λάθος όσο δεν μπορώ να περιγράψω. γιά τότε θα σας μιλήσω κάποια άλλη στιγμή, τώρα είμαι αρκετά πιεσμένη.
Η μάνα μου λοιπόν, πριν από 3 βδομάδες, άρχισε να πιστεύει ότι ο πατέρας μου τις άλλαξε τα πράγματα (πλυντήριο, κινητό, πόρτα) και τα έδωσε σε ερωμένες, τα αντικατέστησε με άλλα που μοιάζουν πολύ με τα δικά της και που όμως δεν είναι καλά. Έφυγε από το σπίτι της και φιλοξενείται στην αδερφή της ( εκτός από τις 2 τελευταίες μέρες που την πήρα στο σπίτι μου, είναι ήρεμη εδώ αλλά σκέφτεται συνεχώς και από κάτι λέξεις που της ξεφεύγουν, εμμένει στις ιδέες της). Δε δέχεται να επισκεφθεί γιατρό, θεωρεί ότι όλοι μας τασσόμαστε υπερ του πατέρα μου επειδή δεν θέλουμε να πάρει διαζύγιο. Απευθύνθηκα σε δύο νευρολόγους-ψυχίατρους και οι δύο μού είπαν τα ίδια πρέπει να τη δω. Εαν καλέσω γιατρό στο σπίτι θα χάσει την εμπιστοσύνη της προς εμένα και θα φύγει, έτσι δεν θα μπορώ καν να <<επιβλέπω>> την επιβίωση της.
Θα ήμουν πραγματικά ευγνώμων γιά οποιαδήποτε πρόταση προσέγγισης του θέματος.
