Πλήρης απογοήτευση και απόγνωση...!!!

Καλησπερα σε ολο το φορουμ! Εχω γραψει πολλες φορες εδω μεσα, οποτε οι περισσοτεροι/ες θα ξερετε το προβλημα που εχω, δεν θελω να τα λεω παλι απο την αρχη και να γινομαι κουραστικος. Εχει περασει ακριβως ενας μηνας απο την μερα που εκανα τριπλεξ καρδιας και καρδιογραφημα (ολα βγηκαν φυσιολογικα), ησυχασα για μερικες ημερες απο τις φοβιες και τις εμμονες που ειχα οτι θα παθω εμφραγμα! Εξαιτιας ομως μιας δυνατης κρισης πανικου λιγες μερες αργοτερα(φταιω και γω γιατι ξεχαστηκα και ηπια 2 red bull και εναν καφε εκεινη την μερα) ολοι οι φοβοι ξαναβγηκαν στη φορα. Απο τοτε εχουν περασει 3 βδομαδες και δεν εχω ησυχασει...νιωθω συνεχως ενα βαρος στο στηθος μου, εκτακτες συστολες και δυσπνοια συν οτι οταν περπαταω εντονα οι ανεβαινω σκαλια η κανω οποιαδηποτε μορφη ασκησης νιωθω κατευθειαν εντονο λαχανιασμα (σαν να εχω βουλωμενη μυτη και περνω κοφτες ανασες, να σημειωσω επισης οτι δεν ειμαι καπνιστης!) και ολα αυτα σε καθημερινη βαση. Το κερασακι στην τουρτα βεβαια ηρθε προχτες το πρωι, που αποφασησα να παω κοντρα στο φοβο που εχω με την καρδια και να παω για τρεξιμο στο παρκο...τι ηθελα και πηγα ομως, δυστυχως τα πραγματα εξελιχθηκαν ασχημα...ξεκινησα χαλαρο τζοκινγκ για 7-8 λεπτα για να ξεμπουκωσω (ειχα να τρεξω ενα χρονο), ανεβασα ρυθμο και αρχισα πιο εντονο τρεξιμο, μετα το 15λεπτο εννιωσα ταχυκαρδια εντονη, με εντονο πονο στο στερνο...αρχισαν εκτακτες συστολες και δεν μπορουσα να βρω ρυθμο για αναπνευσω, τα ποδια μου ειχαν μουδιασει...λεω θα μεινω στον τοπο. Τα καταφερα ομως και εφτασα στο ΙΚΑ της περιοχης μου που ηταν κοντα και επειδη δεν ειχε κοσμο στον καρδιολογο, μπουκαρα μεσα τρεμαμενος! Ξαπλωσα του ειπα τι εγινε, μου πηρε πιεση (ηταν φυσιολογικη) και μου εκανε και ενα καρδιογραφημα, το οποιο ηταν φυσιολογικο. Του ειπα επισης οτι ειχα κανει καρδιολογικο ελεγχο ενα μηνα πριν και μου ειπε μη φοβασαι η καρδια σου ειναι μια χαρα. Θελω να σας ρωτησω, αυτο το λαχανιασμα που νιωθω μπορει ειναι απο το αγχος? Θελω να αναφερω οτι οσον αφορα τις κρισεις πανικου που εχω...η κατασταση εχει φτασει στο απροχωρητο, δεν ξερω που οφειλεται αυτο το πισογυρισμα...ξεκινησα με κρισεις πανικου και εχω καταλειξει με νοσοφοβια και με αγοραφοβια. Νιωθω απελπισια και απογοητευση, δεν μπορω να χαρω τιποτα πλεον στη ζωη μου, φοβαμαι να χρησιμοποιησω λεωφορεια και μετρο, δεν ταξιδευω(εχω να παω διακοπες 4 χρονια) αλλες μερες δεν βγαινω καν απ το σπιτι...και αν θα το κανω δεν απομακρινομαι. Ολα αυτα τα χρονια, τοσες συνεδριες σε ψυχολογους/ψυχιατρους και ενα καρο φαρμακα...τελικα για το τιποτα, αντι να γινομαι καλυτερα...χειροτερευω. Εχω φτασει πλεον σε σημειο να ζητησω απο τους γονεις μου να με κλεισουν σε καμια ψυχιατρικη κλινικη...μπας και βρω τη σωτηρια μου!

Quote:

---

Originally Posted by minaspap

Καλησπερα σε ολο το φορουμ! Εχω γραψει πολλες φορες εδω μεσα, οποτε οι περισσοτεροι/ες θα ξερετε το προβλημα που εχω, δεν θελω να τα λεω παλι απο την αρχη και να γινομαι κουραστικος. Εχει περασει ακριβως ενας μηνας απο την μερα που εκανα τριπλεξ καρδιας και καρδιογραφημα (ολα βγηκαν φυσιολογικα), ησυχασα για μερικες ημερες απο τις φοβιες και τις εμμονες που ειχα οτι θα παθω εμφραγμα! Εξαιτιας ομως μιας δυνατης κρισης πανικου λιγες μερες αργοτερα(φταιω και γω γιατι ξεχαστηκα και ηπια 2 red bull και εναν καφε εκεινη την μερα) ολοι οι φοβοι ξαναβγηκαν στη φορα. Απο τοτε εχουν περασει 3 βδομαδες και δεν εχω ησυχασει...νιωθω συνεχως ενα βαρος στο στηθος μου, εκτακτες συστολες και δυσπνοια συν οτι οταν περπαταω εντονα οι ανεβαινω σκαλια η κανω οποιαδηποτε μορφη ασκησης νιωθω κατευθειαν εντονο λαχανιασμα (σαν να εχω βουλωμενη μυτη και περνω κοφτες ανασες, να σημειωσω επισης οτι δεν ειμαι καπνιστης!) και ολα αυτα σε καθημερινη βαση. Το κερασακι στην τουρτα βεβαια ηρθε προχτες το πρωι, που αποφασησα να παω κοντρα στο φοβο που εχω με την καρδια και να παω για τρεξιμο στο παρκο...τι ηθελα και πηγα ομως, δυστυχως τα πραγματα εξελιχθηκαν ασχημα...ξεκινησα χαλαρο τζοκινγκ για 7-8 λεπτα για να ξεμπουκωσω (ειχα να τρεξω ενα χρονο), ανεβασα ρυθμο και αρχισα πιο εντονο τρεξιμο, μετα το 15λεπτο εννιωσα ταχυκαρδια εντονη, με εντονο πονο στο στερνο...αρχισαν εκτακτες συστολες και δεν μπορουσα να βρω ρυθμο για αναπνευσω, τα ποδια μου ειχαν μουδιασει...λεω θα μεινω στον τοπο. Τα καταφερα ομως και εφτασα στο ΙΚΑ της περιοχης μου που ηταν κοντα και επειδη δεν ειχε κοσμο στον καρδιολογο, μπουκαρα μεσα τρεμαμενος! Ξαπλωσα του ειπα τι εγινε, μου πηρε πιεση (ηταν φυσιολογικη) και μου εκανε και ενα καρδιογραφημα, το οποιο ηταν φυσιολογικο. Του ειπα επισης οτι ειχα κανει καρδιολογικο ελεγχο ενα μηνα πριν και μου ειπε μη φοβασαι η καρδια σου ειναι μια χαρα. Θελω να σας ρωτησω, αυτο το λαχανιασμα που νιωθω μπορει ειναι απο το αγχος? Θελω να αναφερω οτι οσον αφορα τις κρισεις πανικου που εχω...η κατασταση εχει φτασει στο απροχωρητο, δεν ξερω που οφειλεται αυτο το πισογυρισμα...ξεκινησα με κρισεις πανικου και εχω καταλειξει με νοσοφοβια και με αγοραφοβια. Νιωθω απελπισια και απογοητευση, δεν μπορω να χαρω τιποτα πλεον στη ζωη μου, φοβαμαι να χρησιμοποιησω λεωφορεια και μετρο, δεν ταξιδευω(εχω να παω διακοπες 4 χρονια) αλλες μερες δεν βγαινω καν απ το σπιτι...και αν θα το κανω δεν απομακρινομαι. Ολα αυτα τα χρονια, τοσες συνεδριες σε ψυχολογους/ψυχιατρους και ενα καρο φαρμακα...τελικα για το τιποτα, αντι να γινομαι καλυτερα...χειροτερευω. Εχω φτασει πλεον σε σημειο να ζητησω απο τους γονεις μου να με κλεισουν σε καμια ψυχιατρικη κλινικη...μπας και βρω τη σωτηρια μου!

---

Μαλακίες φίλε μου ! Τα ίδια πέρασα κι εγώ το 2003.Δεν τελειώνει το γαιτανάκι αυτό.Εμένα ήταν όλα αυτά από την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.Εσένα μάλλον είανι άγχος ή κρίσεις πανικούΛύσε το θέμα και θα τα λύσεις αυτά.Μη μένεις σε αυτά.Λύσε το βασικό πρόβλημα να βρεις την υγειά σου.Προσωπικώς φαρμακευτικώς καλυτέρευσα εγώ.Τρεις μήνες τώρα είμαι ασυμπτωματικός.Είναι θέμα καθαρά διαδικαστικό.Αν αρχίσεις τη θεραπεία μετά από λίγο θα περάσουν όλα αυτά.Άρχισε όσο είναι νωρίς για να τελειώσεις όσο είναι νωρίτερα.Φιλικά στο λέω.Μη το κρύβεις κάτω από το χαλί το πρόβλημα.Απάνω του να το εκριζώσεις και μη περιμένεις από κανένα.Μόνος σου και θα βρεις την υγειά σου.Πάντως μη στεναχωριέσαι σαν και σένα ήμουν και τώρα δίνω διάλεξη ηρεμίας.Πήγαινε σε κάποιον ψυχολόγο ή ψυχίατρο και θα δει αυτός τι έχεις και θα σε βοηθήσει.Μην ανησυχείς πάντως και πολύ.Αυτό το λαχάνιασμα που νοιώθεις είναι μάλλον κρίση πανικού.Γκούγκλισε να δεις ! Λύνεται πανεύκολα !

Φιλε μου πηγαινω και σε ψυχιατρο και σε ψυχολογο...σε ψυχιατρους εδω και 5 χρονια και σε ψυχολογο εδω και 1 χρονο...με βλεπουν και οι 2 σε συνενοηση 2 φορες το μηνα. Το θεμα ειναι οτι η φαρμακευτικη αγωγη δεν με βοηθαει...και εχω δοκιμασει κατα καιρους παρα πολλα φαρμακα(κυριως αντικαταθληπτικα) που δεν με βοηθησαν, zolof, entact, seroxat, cipralex, dumirox, effexor, ecloram, azapin, ladose....αυτη την περιοδο παιρνω xanax σε συνδυασμο με lyrica και seropram. Υπαρχει περιπτωση με τοσα αντικαταθληπτικα που εχω παρει τοσα χρονια, να τα εχει συνηθισει ο οργανισμος και να μη με πιανουν πλεον?? Εχω δοκιμασει τα παντα...και αυτο που βλεπω ειναι οτι δεν μπορω να χαρω τη ζωη μου πλεον.

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

Δεν εχω παρει ποτε anafranil, απ'οτι διαβασα ειναι παλεας γενιας τρικυκλικο και με περισσοτερες παρενεργειες απ'οτι εχουν τα SSRI's. Σκεφτομαι να αλλαξω ψυχιατρο...αφου βρω πρωτα εναν καλο, που να τον σηκωνει και η τσεπη μου διοτι ειμαι ανεργος.

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

Μακαρι να καταφερω να απαλλαγω απο αυτο τον εφιαλτη...γιατι εχω διαβασει ορισμενους εδω μεσα οτι η διαταραχη πανικου δεν ξεπερνιεται...οτι μαθαινεις να ζεις με αυτή...και οταν διαβαζω κατι τετοια λογικο ειναι να με παιρνει ακομα πιο πολυ απο κατω!

μινα διαβαζω οτι εχεις παρει τα πιο πολλα που υπαρχουν απο φαρμακα αλλα δεν βλεπεις γιατρεια που λενε στο χωριομου .....
μια απο τα ιδια κατα καιρους αλλαζω φαρμακα μειωνω ,αυξανω δοσεις και παει λεγοντας .το προβλημα παραμενει κοινωνικη φοβια με καταθλιψη .στην πρωτη δυσκολια μου ερχονται ιδεες αυτοκτονιας .μπορει βεβαια με τα χαπια λιγο το προβλημα να μειωθηκε αλλα παραμενει .οταν ειναι να παω καπου με πολυ κοσμο γεμιζω αγχος .
αν πας σε αλλον ψυχιατρο πες μου την εμπειρια σου ,οπως επισης και τι βιωνεις τωρα ......
δεν ξερω αν ξεπερνιεται το προβλημα αλλα εγω προσπαθω να το παλεψω ....

Ποια διαφορα ειδες πέντε χρονια που παιρνεις φαρμακα? Γιατι στον ψυχολογο τον τελευταιο χρονο? Ο ψυχολογος σου προσφερει μεθοδολογια με την οποια θα εκπαιδευσεις τη σκεψη σου στο να λύσει το πρόβλημα ή απλα συζητατε σκόρπια περιστατικα από τη ζωη σου? Εκπαιδευοντας τη σκεψη μας αντιμετωπιζουμε τετοια θεματα, τουλάχιστον δλδ τα περιοριζουμε, εντοπιζοντας και κατανοώντας το λάθος και διορθωνοντας το χρησιμοποιώντας τη μεθοδολογια αυτη. Μπορουν τα φαρμακα να μας αλλάξουν τον τροπο σκεψης?

ioannis2 Tα φαρμακα δε μπορουν να μας αλλαξουν τροπο σκεψης, η διαφορα που ειδα οταν ξεκινησα να παιρνω φαρμακα ηταν μεγαλη αλλα εκανα ενα λαθος! Μετα απο 1,5 χρονο θεραπειας με φαρμακα, εκανα το λαθος να ξεχναω να τα παιρνω στην ωρα τους και αφου βλεποντας οτι ημουν πολλους μηνες χωρις καποια κριση πανικου η αγχος, τα διεκοψα μονος μου. Ημουν 20-21 χρονον...μετα απο αυτο το λαθος το αγχος και οι κρισεις πανικου επανηλθηκαν συντομα και πιο επιθετικα...αναγκαστικα να παω σε νεο ψυχιατρο ο διοτι ο παλιος ειχε βγει σε συνταξη. Απο τοτε δεν εχω σηκωσει κεφαλι και αυτος ηταν η αιτια που δεν πηγα σε ψυχολογο γιατι τον ειχα ρωτησει και μου ειχε πει δε χρειαζεται. Μου εγραφε το ενα αντικαταθληπτικο πισω απ το αλλο και καταντησα πειραματοζωο...αφου εβλεπα οτι δεν υπηρχε βελτιωση διεκοψα τη συνεργασια μαζι του και τωρα πηγαινω στο κεντρο ψυχικης υγειας της περιοχης μου οπου με βλεπουν δωρεαν ανα 15 μερες ψυχολογος και ψυχιατρος.

Φίλε, τα φάρμακα μάλλον απλα ηρεμούν, ιδίως όταν βιώνεις καταστάσεις έντονου άγχους ή κρίσεις πανικού. Κρατανε την σκέψη σε κατασταση ηρεμίας. Η ηρεμία αυτή δεν αφηνει περιθωρια να εξελιχθουν σκεψεις ή συναισθηματα που φτανουν στα βασανιστικα στα οποία περασες. Μαλλον η καλυτερη τους χρηση (μεσα απο τη δικη σου εμπειρια διορθωσε με) ειναι συμπληρωματική της ψυχολογιας, μιας όμως ψυχολογιας που σε βοηθα να αλλάξεις τον τροπο σκέψης ο οποιος οδηγει στις βασανιστικες αυτες καταστασεις.

φίλε minaspap σε κρίσεις πανικού καλό κάνει και η ομοιπαθητική..
αν μπορέσεις,βρες εναν καλο ομοιοπαθητικο και πιστευω πως θα βοηθησει..