Διαταραχές ομιλίας

Καλημερα
Αντιμετωπιζω διαταραχες λογου απο τοτε που ημουνα 10 χρονων νομιζω (22 τωρα). Οσο περναει ο καιρος νομιζω πως χειροτερευω, καθιστωντας την προφορικη μου επικοινωνια αρκετα δυσκολη.
Συγκεκριμενα σκεφτομαι υπερβολικα αυτα που θελω να πω στο συνομιλητη μου και μπορει οι λεξεις να μου βγουνε "ατσαλα και περιεργα" απο το στομα, ή να δυσκολευτω να ολοκληρωσω μιας προταση επειδη παω να πω μια λεξη, νιωθω πως δεν θα βγει σωστα ή κανω λαθος σε ενα γραμμα και την ξαναεπαναλαμβανω. Μπορει αλλες φορες να χρησιμοποιησω αλλες λεξεις για να πω αυτο που θελω, λεξεις ομως που δεν κολλανε και ετσι μπορει να μη βγει νοημα σε αυτα που θα πω, νομιζοντας ο συνομιλητης μου πως εχει νοητικη καθυστερηση.
Μου ριχνει τρομερα την αυτοπεποιθηση και δεν ξερω τι να κανω. Χρηματα προς το παρον δεν εχω για να επισκεφθω λογοπεδικο, αλλα αναρωτιεμαι μηπως το προβλημα μπορει να οφειλεται στην κοινωνικη φοβια και ισως στην πιθανη διαταραχη ελλειματικης προσοχης (ADD). Καμια φορα μου μιλανε ατομα λεγοντας μου ιστοριες και εγω δεν ξερω τι να πω και απλα συμφωνω μαζι τους.
Στο διαβασμα και στον γραπτο λογο τα παω παρα πολυ καλα. Μπορω να διαβασω αρκετες σελιδες πολυ φωναχτα χωρις να κανω κανενα λαθος και στις εκθεσεις στο σχολειο παντα θυμαμαι του καθηγητες να σχολιαζουν ποσο ωραια εκανα αναπτυξη τα θεματα. Δεν ξερω ομως τι γινεται με αυτο το θεμα, οσο και αν διαβαζω και μιλαω με κοσμο, δεν φαινεται να καλυτερευει η κατασταση. Παλιοτερα διαβαζα μανιωδως βιβλια (μυθιστορηματα) και η μονη διαφορα που ειδα στον λογο ηταν οτι απλα το λεξιλογιο μου ειχε γινει πιο πλουσιο, αλλα στο θεμα του ποσο καλα μπορουσα να προφερω λεξεις με σαφηνεια και με νοημα, δεν υπηρχε καμια διαφορα.
Αξιζει να αναφερω ενα παραδειγμα απο λαθη που κανω, θελω π.χ να πω μια λεξη αλλα ειμαι αναμεσα σε 2 : "Θελω να προσπαθησω να μαθω το ταδε...", στο μυαλο μου εχω 2 λεξεις, προσπαθησω και προσπαθω, τελικα καταληγω να πω "προσπαθωσω"
Τι μπορει να ειναι αυτο ?

Καλησπερα αγαπητο μελος,Ειδικη δεν ειμαι για να βγαλω διαγνωση απλα να σου μιλησω κ για μενα μπας κ βγαλεις ακρη,εγω παροτι παω πολυ καλα διαβασμα κ εκθεσεις σχολειο κ τετοια απλα οσον αφορα τον γραπτο λογο δεν βαζω τονους κ σημεια στιξης απο παντα δεν καταλαβαινω τι χρειαζονται,ολο το κειμενο γραφω πρωτα κ μετα βαζω ενα ενα τονο οταν εγραφα εξετασεις κ πυκνα συχνα στραβοτονιζω κιολας,σκεφτομουν για δυσλεξια πηγα κ διαγνωστηκα με διασπαση προσοχης,Επισης επειδη εχω την ταση να επαναλαμβανω τα ιδια κ τα ιδια στον συνομιλητη μου κ να κομπλαρω κ να διακοπτω κ επισης διαθετω κ αλλα συμπτωματα σχετικα σκεφτομαι μαλλον ανηκω στο φασμα του αυτισμου συνδρομο ασπεργκερ,Παντως αυτο που πρεπει πανω απο ολα να κανεις ειναι να παψεις να σε πειραζει η γνωμη του κοσμου οποιος κοροιδευει εσενα πρωτα τον εαυτο του κοροιδευει,αφοσιωσου σ οσους νοιαζονται για σενα λιγοι κ καλοι

Ευχαριστω για την απαντηση σου μυσπ, θα μπορουσα να πω και γω οτι πασχω απο διασπαση προσοχης. Παντα αφηνω δουλειες την τελευταια στιγμη, οταν διαβαζω για τη σχολη του μυαλο μου πεταει παντα αλλο με αποτελεσμα να παραταω το διαβασμα για να παω να κανω κατι αλλο. Ακομα και οταν ακουω μουσικη, σπανια αφηνω ενα τραγουδι να παιξει προς το τελος, στα 3/4 το αλλαζω και παω σε αλλο. Ανθρωποι μου μιλανε και τυγχανει καμια φορα να μην τους δινω σημασια σκεπτομενος τι θα πω μετα ή σκεπτομενος πως θα απαντησω σε αυτο που μου ειπαν, με τετοιο τροπο ωστε να "κλεισει" το θεμα χωρις να χρειαστει να το αναπτυξω περαιτερω.
Δυσκολευομαι να κανω προτασεις τις σκεψεις μου και αποφευγω να μιλαω για μεγαλες ιστοριες.
Σε αντιθεση με σενα, ποτε δεν διακοπτω καποιον ουτε σπευδω να ολοκληρωσω τις φρασεις του, αυτο ειναι το δυνατο μου σημειο γιατι δειχνει οτι εκτιμας τον αλλο οταν μιλαει, αν και καποιες φορες παρασυρομαι . Ευτυχως ποτε δεν εχει τυχει να με κοροιδεψει καποιος γι'αυτο το θεμα, το πιο πιθανο ειναι να αισθανονται και οικτο ή να νομιζουν οτι ειμαι αλλοδαπος. Υπαρχει καποιος τροπος μηπως απο καποιον που εχει παει σε λογοπεδικο και ξερει, ωστε να βελτιωθει η ομιλια μου με καποιου ειδους ασκηση ?

Αλοχα stefamw...Λογω το ο,τι εχω παρομοιο προβλημα με το δικο σ,τυχαινει να........Εγω για παραδειγμα,εχω κοινωνικη φοβια!!!Παντα οταν ειναι να παω καπου με φιλους,συγγενεις κ.α προετοιμαζω μια ομιλια, ωστε ν δειξω οτι ειμαι και κοινωνικος....Ομως,μπλοκαρο� �ν ολα μεσα μου οταν παω ν μιλησω και δεν μπορω να σταυρωσω και εγω λεξη........ Πιστευω πως ειναι θεμα κοινωνικης φοβιας,και εκει πρπει ν εστιασεις περισσοτερο!!!! Χωρις αγχος,με υπομονη και επιμονη θα τα καταφερεις......Α και προσπαθησε για αρχη να ρωτας βρε παιδι μου αγνωστους ανθρωπους, π.χ(Μηπως εχετε ωρα.... Ξερετε ποτε περναει το..... λεωφορειο...)Ετσι πιστευω θα εξασκηθεις και στο θεμα της κοινωνικης φοβιας αλλα και στο δικο "σου" που τελικα, καπου συμπιπτουν!!!!

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Ευχαριστω για την απαντηση σου μυσπ, θα μπορουσα να πω και γω οτι πασχω απο διασπαση προσοχης. Παντα αφηνω δουλειες την τελευταια στιγμη, οταν διαβαζω για τη σχολη του μυαλο μου πεταει παντα αλλο με αποτελεσμα να παραταω το διαβασμα για να παω να κανω κατι αλλο. Ακομα και οταν ακουω μουσικη, σπανια αφηνω ενα τραγουδι να παιξει προς το τελος, στα 3/4 το αλλαζω και παω σε αλλο. Ανθρωποι μου μιλανε και τυγχανει καμια φορα να μην τους δινω σημασια σκεπτομενος τι θα πω μετα ή σκεπτομενος πως θα απαντησω σε αυτο που μου ειπαν, με τετοιο τροπο ωστε να "κλεισει" το θεμα χωρις να χρειαστει να το αναπτυξω περαιτερω.
Δυσκολευομαι να κανω προτασεις τις σκεψεις μου και αποφευγω να μιλαω για μεγαλες ιστοριες.
Σε αντιθεση με σενα, ποτε δεν διακοπτω καποιον ουτε σπευδω να ολοκληρωσω τις φρασεις του, αυτο ειναι το δυνατο μου σημειο γιατι δειχνει οτι εκτιμας τον αλλο οταν μιλαει, αν και καποιες φορες παρασυρομαι . Ευτυχως ποτε δεν εχει τυχει να με κοροιδεψει καποιος γι'αυτο το θεμα, το πιο πιθανο ειναι να αισθανονται και οικτο ή να νομιζουν οτι ειμαι αλλοδαπος. Υπαρχει καποιος τροπος μηπως απο καποιον που εχει παει σε λογοπεδικο και ξερει, ωστε να βελτιωθει η ομιλια μου με καποιου ειδους ασκηση ?

---

Καλα δεν εχω παει ποτε σε λογοπεδικο ομως γνωριζω οτι ετσι κ πας σε ειδικο θα σου μαθει καποιες ασκησεις για να βελτιωθει η κατασταση,Πρεπει να μαθεις να χαλαρωνεις κ να ολοκληρωνεις πραγματα,καλη δυναμη!

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Καλημερα
Αντιμετωπιζω διαταραχες λογου απο τοτε που ημουνα 10 χρονων νομιζω (22 τωρα). Οσο περναει ο καιρος νομιζω πως χειροτερευω, καθιστωντας την προφορικη μου επικοινωνια αρκετα δυσκολη.
Συγκεκριμενα σκεφτομαι υπερβολικα αυτα που θελω να πω στο συνομιλητη μου και μπορει οι λεξεις να μου βγουνε "ατσαλα και περιεργα" απο το στομα, ή να δυσκολευτω να ολοκληρωσω μιας προταση επειδη παω να πω μια λεξη, νιωθω πως δεν θα βγει σωστα ή κανω λαθος σε ενα γραμμα και την ξαναεπαναλαμβανω. Μπορει αλλες φορες να χρησιμοποιησω αλλες λεξεις για να πω αυτο που θελω, λεξεις ομως που δεν κολλανε και ετσι μπορει να μη βγει νοημα σε αυτα που θα πω, νομιζοντας ο συνομιλητης μου πως εχει νοητικη καθυστερηση.
Μου ριχνει τρομερα την αυτοπεποιθηση και δεν ξερω τι να κανω. Χρηματα προς το παρον δεν εχω για να επισκεφθω λογοπεδικο, αλλα αναρωτιεμαι μηπως το προβλημα μπορει να οφειλεται στην κοινωνικη φοβια και ισως στην πιθανη διαταραχη ελλειματικης προσοχης (ADD). Καμια φορα μου μιλανε ατομα λεγοντας μου ιστοριες και εγω δεν ξερω τι να πω και απλα συμφωνω μαζι τους.
Στο διαβασμα και στον γραπτο λογο τα παω παρα πολυ καλα. Μπορω να διαβασω αρκετες σελιδες πολυ φωναχτα χωρις να κανω κανενα λαθος και στις εκθεσεις στο σχολειο παντα θυμαμαι του καθηγητες να σχολιαζουν ποσο ωραια εκανα αναπτυξη τα θεματα. Δεν ξερω ομως τι γινεται με αυτο το θεμα, οσο και αν διαβαζω και μιλαω με κοσμο, δεν φαινεται να καλυτερευει η κατασταση. Παλιοτερα διαβαζα μανιωδως βιβλια (μυθιστορηματα) και η μονη διαφορα που ειδα στον λογο ηταν οτι απλα το λεξιλογιο μου ειχε γινει πιο πλουσιο, αλλα στο θεμα του ποσο καλα μπορουσα να προφερω λεξεις με σαφηνεια και με νοημα, δεν υπηρχε καμια διαφορα.
Αξιζει να αναφερω ενα παραδειγμα απο λαθη που κανω, θελω π.χ να πω μια λεξη αλλα ειμαι αναμεσα σε 2 : "Θελω να προσπαθησω να μαθω το ταδε...", στο μυαλο μου εχω 2 λεξεις, προσπαθησω και προσπαθω, τελικα καταληγω να πω "προσπαθωσω"
Τι μπορει να ειναι αυτο ?

---

Καλησπέρα stefamw , το να σκέφτεσαι υπερβολικά αυτό που θέλεις να πεις μάλλον υποδηλώνει μια ανασφάλεια η οποία έχει να κάνει με το ενδεχόμενο να μην είναι εύστοχο αυτό που θα πεις με αποτέλεσμα να γελοιοποιηθείς , η να απορριφθείς.Υπάρχει όμως και η περίπτωση το να μην έχουμε κάτι πραγματικά να πούμε ( συνήθως γιατί δεν έχουμε την ανάλογη διάθεση ), και να προσπαθούμε αγωνιωδώς να βρούμε κάτι " απλά για να γίνουμε ευχάριστοι , και άρα αποδεκτοί ". Και όπως είναι γνωστό πετυχαίνουμε πάντα αυτό που φοβόμαστε μας βγαίνουν " άτσαλα και περίεργα " όπως αναφέρεις.
Γράφεις ότι αυτό το πρόβλημα σου ρίχνει την αυτοπεποίθηση , εγώ πάλι νομίζω ότι αυτό που προηγείται είναι το αντίθετο : η χαμηλή αυτοπεποίθηση σου δημιουργεί το πρόβλημα και στην συνέχεια η κατάσταση μπαίνει σε ένα φαύλο κύκλο στον οποίο το ένα τροφοδοτεί το άλλο.
Γιατί πιστεύεις αλήθεια ότι θα έπρεπε να έχεις πάντα κάτι να πεις σε μια συζήτηση ; Είναι υποχρεωτικό να έχουμε για όλα άποψη η , οποτεδήποτε διάθεση για συμμετοχή ; Σε ενδιαφέρουν πραγματικά οι ιστορίες πους σου λένε οι άλλοι ; Ζωντανό παράδειγμα το παρών forum , σε ένα πλήθος θεμάτων επιλέγουμε ο καθένας να πει την άποψη του σε ορισμένα από αυτά , είτε γιατί έχουμε μια στοιχειώδη γνώση , είτε το θέμα αγγίζει ένα κομμάτι τον δικών μας ανασφαλειών , το σίγουρο πάντως είναι ότι απέχουμε από τα περισσότερα θέματα.
Στο διάβασμα πρώτα , αλλάζουν τα πράγματα μάλλον γιατί αλλάζει ολοκληρωτικά η διαδικασία , γιατί κατά βάση αναπαράγουμε απλά κάτι έτοιμο , ενώ ο προφορικός λόγος συνδέεται σε πολλή μεγαλύτερο βαθμό με την συναισθηματική μας κατάσταση , έχει το άμεσο του χρόνου στο οποίο κάποιες φορές δεν είναι διαθέσιμο το ζητούμενο , εμπεριέχει επίσεις την άμεση αίσθηση της παρατήρησης αφού η επαφή με τον-τους συνομιλητές είναι της περισσότερες φορές και οπτική.
Ο γραπτός ο λόγος έχει το πλεονέκτημα της διόρθωσης χωρίς το λάθος να έχει γίνει αντιληπτό , αλλά και πολλές φορές και του χρόνου ( για παράδειγμα αυτό που κάνω ο ίδιος την συγκεκριμένη στιγμή γράφοντας , δύσκολα να άγγιζα με τον ίδιο τρόπο το θέμα , στον άμεσο προφορικό λόγο )
Το μπέρδεμα ανάμεσα στο προσπαθήσω και προσπαθώ μήπως θα μπορούσε να οφείλεται στην ανάγκη τελειότητας , διότι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα δεν μας αφήνει περιθώριο λάθους - αποτυχίας ;
Κράτησε ότι θεωρείς πως θα σε βοηθήσει από αυτά που σου έγραψα εγώ αλλά και οι προηγούμενοι , ανέπτυξε την εκλογίκευση όλων τον λεπτομερειών της κατάστασης την οποία εσύ γνωρίζεις καλύτερα , και αφού έχεις νιώσει ότι έχεις καταλάβει την ρίζα του προβλήματος προκάλεσε το ο ίδιος το σιγά - σιγά να υπάρχει μπροστά σου , όσο το αποφεύγεις το δίνεις δύναμη !

Φιλομαθης εχεις αρκετο δικιο σε αυτα που ειπες, σε ευχαριστω για την απαντηση.
Ειδικα στο σημειο που λες "Γιατί πιστεύεις αλήθεια ότι θα έπρεπε να έχεις πάντα κάτι να πεις σε μια συζήτηση", αυτος ειναι ο μεγαλυτερος μου φοβος νομιζω. Το οτι δεν ξερω τι να πω οταν ειμαι με μια παρεα. Παλιοτερα που ημουν στο Λυκειο, εκανα παρεα με κατι παιδια και ειχαμε ιδια ενδιαφεροντα σε πολλα πραγματα. Αργοτερα ομως τα πραγματα αλλαξαν, κανω παρεα με ατομα με τα οποια δεν εχουμε κανενα απολυτως κοινο. Ελληνικα λαικα αυτοι, ροκ εγω και παει λεγοντας. Ετυχε π.χ να ειμαι σε ενα club το Σαββατο 5 ατομα με μενα (βλεπεις, με κοινωνικη φοβια εκανα προοδο και πατησα σε club!!Παντως μετα απ αυτο δεν ξαναπαταω στο προσεχες διαστημα), δεν ειχαμε τι να πουμε. Λεει ο ενας, τι ξενερωμα επεσε. Μετα αντε να βρω το κουραγιο να πω κατι και πως να το πω. Αυτη η "awkward silence" με σκοτωνει.
Ισως να ειναι η χαμηλη αυτοπεποιθηση που μου προκαλει αυτο το προβλημα. Αλλα και παλι, αν ειμαι μονος και βαλω ενα θεμα στον εαυτο μου να το αναπτυξω, παλι θα μπερδευτω οταν μιλαω.

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Αλλα και παλι, αν ειμαι μονος και βαλω ενα θεμα στον εαυτο μου να το αναπτυξω, παλι θα μπερδευτω οταν μιλαω.

---

Τι είδους θέμα θα έβαζες στον εαυτό σου να αναπτύξει ;

Κυριως καποιο μαθημα απο τη σχολη μου ιατρικης φυσεως, αλλιως υποκρινομαι οτι υπαρχει καποιος συνομιλητης και με ρωταει π.χ για τις φιλιες και λεω δικες μου βλακειες για να δω πως θα μου βγει ο λογος.