Η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ

Καλησπέρα είμαι 22 χρονών. Εδώ και 1,5 χρόνο έχω σχέση με ένα παιδί και περνάω πάρα πολύ καλά δεν έχω κανένα παράπονο από αυτόν και δεν μου έχει δώσει πότε κανένα δικαίωμα.Το θέμα είναι ότι παλαιότερα είχα μια σχέση 3 χρονιά που πέρασα πολλά και έφαγα ένα πολύ δυνατό χτύπημα . Από εκείνη την σχέση έχασα την εμπιστοσύνη μου και έγινα πολύ καχύποπτη και ζηλιάρα κάτι που πλέον επηρεάζει την σχέση που έχω τώρα.Από την μέρα που γνώρισα το παλικάρι τα συναισθήματα μας ήταν αμoiβαία και έτσι μετά από λίγες μέρες ήρθε και η συγκατοίκηση και η γνωριμία μας με τους γονείς.Τον έβλεπα ζοριζόταν για όλο αυτό και το έβρισκε πολύ βιαστικό να συγκατοικήσουμε από τόσο νωρίς κάτι που μου το είπε μετά από αρκετό καιρό.Τον ξέκοψα από φίλους και παρέες και καταλήξαμε εγώ και αυτός συνεχεία μέσα σε ένα σπίτι. Δυστυχώς όλο αυτό έχει φέρει εντάσεις τσακωμούς και πλέον δεν έχει υπομονή καθόλου.Μου έχει παραπονεθεί πολλές φορές ότι δεν έχουμε φίλους και ότι νιώθει την σκιά μου σε κάθε του βήμα και το καταλαβαίνω απόλυτα..Ολο αυτό που νιώθω με καταρρακώνει ψυχικά και σωματικά νιώθω ότι είμαι εξαρτημένη από αυτόν ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα μόνη μου έχω απομακρύνει τις φίλες μου και την ζωή που είχα.Προσπαθώ πολύ να το καταπολεμήσω και μπορώ να πω ότι έχω αρχίσει και το ξεπερνάω αλλά έχω αρκετό δρόμο μπροστά μου μέχρι να το εξαλείψω.Φοβάμαι πως αν το συνεχίσω θα καταστρέψω κάτι πολύ όμορφο...Θα ήθελα λοιπόν να μου πείτε και εσείς την γνώμη σας για όλο αυτό....

γιατί τον ξέκοψες από φίλους και παρέες?από ζήλεια?Λογικό να παραπονιέται ο άνθρωπος.. Και εσύ γιατί να χάσεις τις φίλες σου και τη ζωή σου?Επιτυχημένη σχέση δεν είναι να είσαι με τον άλλο 24 ώρες το 24ωρο.. Είναι να έχεις ισορροπημένη ζωή (δουλειά, σπουδές, φίλες, χόμπυ) και με την σχέση σου να περνάς καλά κυρίως ποιοτικά.. Δεν βαριέστε όλη μέρα στο σπίτι?

Εχω ένα παρόμοιο θέμα με το δικό σου , λίγο πιο light.. και μετά από πολλή σκέψη σ αυτά κατέληξα.. Όντως πρέπει να το ξεπεράσεις αν θέλεις να σώσεις τη σχέση..

Κουκλιτσα,Καλησπερα και Καλα Χριστούγεννα!!!
Σεβασμός στο ζευγαρι.Το Έχεις σκεφτεί αυτο?Οχι η ζωη σου κι η ζωη του αλλά σεβασμός.Αρχιστε να ξανασυναντιεσται με τους φιλους σας,όλοι μαζι αλλα και ξεχωριστά.
Επίσης,Έχεις ανασφάλειας απο προηγούμενη σχεση?Αυτος τι φταίει?Του μιλήσεις για αυτο?

από μεγάλη ανασφάλεια γιατί πίστευα ότι θα τον απομακρύνω από μένα ξέρω είναι χαζομάρα αυτό που λέω αλλά έτσι πίστευα δεν καταλάβαινα ότι με το να το κάνω αυτό καταστρέφω την σχέση μου και τν ψυχική μου ηρεμία όμως δόξα τον θεό ήμαστε πολύ ερωτευμένοι κ αγαπημένοι το θέμα είναι ότι όπως έγραψα είχα μια πολύ άσχημη εμπειρία από μακροχρόνια σχέση που με κλείδωσε με έκανε άλλο άνθρωπο ενώ είμαι τόσο ευαίσθητη να προσπαθώ να γίνω σκληρή και να φέρομαι σαν άλλος άνθρωπος σε άτομα που δεν μου φταίγανε...πίστευα ότι τίποτα δεν θα με κάνει να απελευθερωθώ ξανά φοβόμουν να δοθώ μέχρι που μπήκε στην ζωή μου αυτός κ τα άλλαξε όλα... εκτός από την μεγάλη ανασφάλεια που νιώθω μην τον χάσω η μν προδοθω για ακόμη μια φορά...αλλά ξέρω ότι είναι λάθος και τυραννιέμαι δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω εντελώς

καλησπέρα καλά Χριστούγεννα ταίρια μου έχει χαθεί κατά ένα βαθμό η λέξη σεβασμός από όλο αυτό...ναι έχω μεγάλη ανασφάλεια από προηγούμενη σχέση αυτός δν φταίει σε τπτ ίσα ίσα ειναι ο τελειος αντρας που καθε γυναικα θα ηθελε το εχουμε συζήτηση πολλες φορες του εχω πει οτι εχω θεμα ανασφαλειας ασε που το καταλαβε και μονος του ξανα και ξανα και ξανα τα λεμε και με στεναχωρει πολυ οταν μαλωνουμε για αυτο σε σημειο να παθαίνω κρισεις πανικου δεν ημουν ποτε ετσι αλλα προφανώς δημιουργηθηκε αυτο το αγκαθι απο τοτε ωρες ωρες νιωθω οτι θα πεσω σε καταθλιψη οταν ημαστε μακρια καμια φορα γιατι ημαστε απο διαφορετικη πολη δεν θελω να βγαινω ουτε μεχρι το περιπτερο δεν ξερω τι να κανω πλεον

Quote:

---

Originally Posted by nikipg

καλησπέρα καλά Χριστούγεννα ταίρια μου έχει χαθεί κατά ένα βαθμό η λέξη σεβασμός από όλο αυτό...ναι έχω μεγάλη ανασφάλεια από προηγούμενη σχέση αυτός δν φταίει σε τπτ ίσα ίσα ειναι ο τελειος αντρας που καθε γυναικα θα ηθελε το εχουμε συζήτηση πολλες φορες του εχω πει οτι εχω θεμα ανασφαλειας ασε που το καταλαβε και μονος του ξανα και ξανα και ξανα τα λεμε και με στεναχωρει πολυ οταν μαλωνουμε για αυτο σε σημειο να παθαίνω κρισεις πανικου δεν ημουν ποτε ετσι αλλα προφανώς δημιουργηθηκε αυτο το αγκαθι απο τοτε ωρες ωρες νιωθω οτι θα πεσω σε καταθλιψη οταν ημαστε μακρια καμια φορα γιατι ημαστε απο διαφορετικη πολη δεν θελω να βγαινω ουτε μεχρι το περιπτερο δεν ξερω τι να κανω πλεον

---

Καλησπερα!!!
Τίποτα δεν εχει χαθει.Σ ότι αφορά τις ανασφαλειες σου,πρεπει να τις δουλεψεις.Ισως με καποιο ειδικο.Αλλα Εισαι ακόμα μικρη,ειναι λογικο να στεναχωρηθεις...να αλλάξεις.Αυτο κανουν οι εμπειρίες.Αρχισε να ξαναβγαινεις με τις παρέες σου,να ξαναβρισκεις τον εαυτο σου σιγα σιγα.πιθανών οι κρίσεις κι Ολα τα ψυχολογικά να ναι επειδή μένεις μονη.Δεν ειναι ωραίο αυτο,ούτε καλο

Οι κρίσεις ξεκίνησαν απο την προηγουμενη σχεση βεβαια εκει εκτός απο ψυχολογικο πολεμο υπηρχε και σωματικη βια και εξεφτελισμος μπροστά σε κοσμο με τον καιρο την ξεπερασα αυτην τν κριση αλλα μαλλον πλεον ειμαι ευάλωτη σε αυτο κ οταν πιεστω πολυ η σταναχωριθω με πιανει.... σε οτι αφορα ταρια μου αυτο π λες να βγαινω εξω και να αρχισω παλι την φυσιολογικη ζωη εχεις απολυτο δικιο και μου το λεει κ ο δικος μ να βγαινω απλα εχω κλειστει στο καβουκι μου και νιωθω ευάλωτη σε ολα οτι αν βγω θα μαλωσω με τον δικο μου και αλλα τετοια χαζα...να τονισω οτι τν εχω πατησει ασχημα και απο αδελφική μου φιλη και οτι πριν 1μιση χρονο που δεν ειχα σχεση αντι ανασφαλειας ειχα αγοραφοβία έμπαινα σε λεοφοριο και ενιωθα οτι μου τελειωνει ο αερας συνεχιζω να την εχω ακομη αλλα σε πολυ μικρο βαθμο πλεον δεν ξερω αν ολα αυτα σχετιζονται μεταξυ τους το μονο που ξερω ειναι οτι εχω θεμα και πρεπει να το αντιμετοπισω αμεσα...