Οικογενειακό πρόβλημα

Γεια σας, απο χθες πο γυρισα στο πατρικό μου για τα χριστούγεννα έχω ένα οικογενειακο πρόβλημα. Είμαι 25 χρονών. Δουλεύω στην Πολεμική Αεροπορία αλλά σπουδαζω κ στο πανεπιστήμιο, ελπίζω σε ενα χρόνο να πάρω πτυχίο. Από όταν μπήκα στη στρατιωτική σχολή είχα σαν στόχο να τελειώσω το πανεπιστήμιο για να φύγω από την αεροπορία κ να κάνω κάτι άλλο. Η δουλειά μου δε μου αρέσει κ τους τελευταίους μήνες έχω στρεσαριστει πολύ κ δεν αντεχω άλλο. Η νοοτροπία κ η λογική μου δε μπορεί να συμβαδίσει με το σύστημα του στρατού. Από άποψη βιογραφικού θεωρώ ότι είναι πολύ αξιόλογο γτ έχω εργαστεί εθελοντικά κ σε Διεθνείς Οργανισμούς κ δε νομίζω ότι θα εμενα χωρίς δουλειά. Ξέρω το τι επικρατεί εξω στον ιδιωτικό τομέα κ πόσο δύσκολα είναι όπως κ τα θετικά του δημοσίου , αλλά δε θα θέλω να φτάσω 50 χρόνων κ να έχω μετανιώσει που δε τολμησα ποτέ μου. Δε μπορώ να με φανταστώ 45-50 χρονών κ να είμαι ακόμα εκεί μέσα. Θεώρησα ότι έπρεπε να το συζητησω με τους γονείς μου, έχοντας μια ελπίδα για ψυχολογικη στήριξη. Αντί αυτού η απάντηση ήταν ότι είμαι βλάκας κ ότι θα αποτυχω κ δεν μπορώ να κάνω πράγματα πέρα από τις δυνατότητές μου κ ότι ο κυκλος μας είναι έτσι κ εγώ πρέπει να είμαι έτσι κ πως οι ίδιοι έχουν αποτύχει ως γονείς κ θέλουν να πεθάνουν.

Καλησπέρα Chard! Γνώμη μου είναι ότι πιο σημαντικό και από το να έχεις την υποστήριξη των άλλων και από το οι άλλοι να πιστεύουν ότι μπορείς να τα καταφέρεις είναι να πιστεύεις εσύ στον εαυτό σου και στις δικές σου δυνάμεις. Και αυτό απ'ότι φαίνεται το έχεις. Οι γονείς λένε και κρίνουν με βάση τα δικά τους βιώματα και απόψεις που έχουν διαμορφώσει σίγουρα με ωριμότητα αλλά πλέον και με φόβο. Νομίζω το θέμα δεν είναι ότι δεν πιστεύουν σε εσένα αλλά ότι βλέποντας τι συμβαίνει τριγύρω λόγω της κατάστασης και δεδομένου ότι στην ηλικία σου το 50% των παιδιών είναι άνεργο φοβούνται κάτι τέτοιο και για σένα. Νιώθουν ότι είσαι εξασφαλισμένος εκεί πέρα. Από την άλλη θα ήταν ωραίο να έχεις την υποστήριξη των δικών σου σίγουρα. Σε καταλαβαίνω απόλυτα για ό,τι λες γιατί δεν είναι ούτε κοντά στη δική μου νοοτροπία το δημόσιο και ο στρατός. Πιστεύω πως καλό θα ήταν πρώτα απ'όλα να τελειώσεις τη σχολή σου. Μην φύγεις από το στρατό μέχρι να βρεις κάτι άλλο γιατί αφενός δεν ξέρεις πότε θα βρεις κάτι άλλο αφετέρου είναι καλό να έχεις το δικό σου εισόδημα μέχρι τότε και να μην στηρίζεσαι στους γονείς σου που θα βρουν πάτημα να σου πουν ότι είχαν δίκιο. Δουλειά σκοπεύεις να ψάξεις στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό;

Κουραγιο φιλε μου,Καταλαβαινω ποση πιεση νιωθεις επειδη σπουδασα κατι που δεν ηθελα πραγματικα,Οπωσδηποτε οι γονεις σου εκφραζουν την ανησυχια τους μην μεινεις ανεργος οπως οι περισσοτεροι κ δεν εχεις τα προς το ζειν,Προσπαθησε να τους καταλαβεις μην τους θυμωνεις,Απο την αλλη εχεις δικιο ετσι κ δεν σου αρεσει παλεψε για κατι διαφορετικο αλλα απαραιτητα προτου αποφασισεις να αφησεις τον στρατο πρεπει να βρεις κατι αλλο που σου προσφερει σιγουρια διαφορετικα παρεμεινε εκει που εισαι,ο στρατος που θα παει κ το αγορι μου τωρα οπωσδηποτε εχει καποια ποικιλια απο ποστα ετσι κ δεν σου αρεσει αυτο που εισαι ισως μπορεσεις να μεταφερθεις αλλου πεζικο πυροβολικο κτλπ,Τωρα αν δεν θελεις κατι που να αφορα τον στρατο παλεψε το απο τωρα γιατι ειναι ζορικα τα πραγματα,Κ μην ζητας σ ολα που κανεις στην ζωη σου να τα εγκρινουν οι δικοι σου εισαι ενηλικος πρεπει κ αυτονομος

Melissa κ μυσπ. Οι απαντήσεις σας είναι πολύ λογικές, κ εγώ έτσι σκέφτομαι, να πάρω το πτυχίο κ μετά να βρω μια δουλειά στο κομμάτι που με ενδιαφέρει κ εφόσον μπορέσω κ βρω τότε να φύγω. Για το που έχω σκοπό, αν κ το ότι δεν μου αρέσει το κλίμα που επικρατεί τα τελευταία χρόνια που όλοι οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικο, αρχικά θα κοιτάξω για Ελλάδα κ μετά για εξωτερικό για που δεν έχω θέμα, αγγλικά κ ισπανικά ξέρω άρα σίγουρα Ευρώπη, Βόρεια κ Νότια Αμερικη ή όπου βρω κάτι. Όπως είπα έχω εργαστεί εθελοντικά σε Διεθνή οργανισμό με οργάνωση προτζεκτς ή κ μάνατζμεντ της ίδιας της οργάνωσης, κ με αυτό έχω ταξιδέψει στην Ευρώπη, οπότε την μικρή εμπειρία την έχω θέλω να πιστεύω κ η προσαρμογή σε μια νέα χώρα κ κουλτούρα δε με τρομάζει. Μυσπ το αγόρι σου για φαντάρος πάει ή για δουλειά ως στρατιωτικός. Αν είναι το δεύτερο να το σκεφτεί καλύτερα, θέλει να έχεις πολύ υπομονή.

Βασικά όντος απο 'αποψη βιογραφικού είναι πολύ καλή επιλογή. Σίγουρα δεν σου αρέσει?? Μήπως τόχεις πάρει στραβά για άλλο λόγο ( πχ επειδη δεν το επελεξες εσύ άλλα έτυχε?, λόγω ρουτίνας?)
Τέλος πάντων αν πραγματικα λόγω νοοτροπιας ΔΙΚΙΑΣ σου πραγματικα δεν αντέχεις αυτήν την απασχόληση ΣΑΦΩΣ και δεν πρεπει να κάνεις σκόντο στις πεοιθησεις σου για να ικανοποιήσεις τα αποθυμένα αλλονων!!!!!
Να κάνεις αυτό που σου αρέσει όσο έχεις χρόνια και όρεξη. όλοι μας αναζητάμε την οικογενειακή υποστήριξη , νιώθουμε πιο δυνατοι και σίγουρη με αυτήν. Αλλα πολλές φορές δεν την έχουμε και κατα κύριο λόγο πηστευώ οτι είναι οι διαφορές των χαρακτήρων και όχι τι είναι το καλύτερο. Οταν οι γονείς νιωθουν οτι δεν έχουν πετύχει και θλεουν εσυ να πετύχεις αυτο που δεν εκαναν είναι εγωιστικό προσωπικο τους θεμα ευχαρίστησης. Αμα το ακολουθησεις θα έρθεις και εσυ στην δικη τους θέση. Θα λες στο παιδι σου να κανει αυτο που εσυ δεν εκανες τότε. Και ο φαυλος κυκλος θα συνεχιστει. Λέω να μην υπολογισεις κανεναν. Οτι εισαι 100 % σιγουρος πως θα σε ικανοποιησει οποια και να ειναι η γνωμη οποιουδηποτε να πας να το ΚΑΝΕΙΣ. Για να είσαι ευτιχισμένος και να μην έχεις αποθυμένα. Αυτό είχα να πώ... Επίσης ένα αλλο που θα ήθλα να σου πώ είναι να στήριζεσαι στον εαυτό σου περισσοτερο μιας που δεν είσαι μια παιδί αλλα ενήλικας και ξέρεις τι σε ευχαριστεί και τι όχι. Οσοι σε αγαπούν θα σε στηρίζουν σε ότι θέλεις να κα΄νεις που σε ευχαριστει. και πηστευω πως και επειδη οι γονεις σου σε αγαπουν, θα σε στηρίξουν οτι και να κανεις αν σε δουν ευτυχισμενο :)

Quote:

---

Originally Posted by chard

Melissa κ μυσπ. Οι απαντήσεις σας είναι πολύ λογικές, κ εγώ έτσι σκέφτομαι, να πάρω το πτυχίο κ μετά να βρω μια δουλειά στο κομμάτι που με ενδιαφέρει κ εφόσον μπορέσω κ βρω τότε να φύγω. Για το που έχω σκοπό, αν κ το ότι δεν μου αρέσει το κλίμα που επικρατεί τα τελευταία χρόνια που όλοι οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικο, αρχικά θα κοιτάξω για Ελλάδα κ μετά για εξωτερικό για που δεν έχω θέμα, αγγλικά κ ισπανικά ξέρω άρα σίγουρα Ευρώπη, Βόρεια κ Νότια Αμερικη ή όπου βρω κάτι. Όπως είπα έχω εργαστεί εθελοντικά σε Διεθνή οργανισμό με οργάνωση προτζεκτς ή κ μάνατζμεντ της ίδιας της οργάνωσης, κ με αυτό έχω ταξιδέψει στην Ευρώπη, οπότε την μικρή εμπειρία την έχω θέλω να πιστεύω κ η προσαρμογή σε μια νέα χώρα κ κουλτούρα δε με τρομάζει. Μυσπ το αγόρι σου για φαντάρος πάει ή για δουλειά ως στρατιωτικός. Αν είναι το δεύτερο να το σκεφτεί καλύτερα, θέλει να έχεις πολύ υπομονή.

---

Καλα ευχαριστω πολυ φιλε μου ναι εγω του λεω ας προσπαθησει κ ο,τι καταφερει θελει κανοντας την θητεια του να τον κρατησουνε κ μονιμα για αξιωματικο δηλαδη πηγαινει κ για τα δυο τωρα,Τωρα ετσι κ μου πει οτι του αρεσει καλως ετσι κ μου πει οτι δεν του αρεσει εγω θα το σεβαστω κ ας κανει κατι αλλο γιατι θελουμε κανουμε οικογενεια,Εγω πραγματικα θα σεβαστω την οποια επιλογη του κ το ιδιο πρεπει κανει κ το περιβαλλον σου για σενα αλλα το λογικο κ σωστο ειναι οτι πρωτα βρισκεις κατι που σου αρεσει κ μετα αποφασιζεις