Νομιζω πως η μητερα μου εχει ΙΨΔ.....
Καταρχην καλησπερα.
Τα τελευταια χρόνια η κατασταση στο σπιτι εχει γινει ασυγκρατιτη κυριως ως προς τους καβγαδες.
Η μητερα μου ποτέ δε δουλεψε και ήταν ανεκαθεν η κλασσικη νοικοκυρα, δλδ να μεγαλωσει τα παιδια της, να τα ταϊσει, να καθαρισει και γενικα ολες αυτες τις δουλειες του σπιτιου..
Το θεμα ομως τα τελευταια χρονια εχει παραγινει...Δεν θελουμε (πατερας, αδερφη και εγω) να καλουμε ατομα στο σπιτι γιατι ακολουθει ενας μαραθωνιος καθαριοτητας μετα...Συν οτι μας εχει καταντησει ρομποτ μεσα στο σπιτι. Άλλα ρούχα οταν θα βγω εξω, άλλα ρούχα οταν πέσω στο κρεβάτι, και άλλα για να καθομαι μεσα στο σπίτι. Καθε σαββατο βαζει ενα σωρό πλυντηρια με αποκορυφωμα πως πριν τα βαλει στο πλυντηριο τα μουλιαζει σε λεκανες και μετα τα ριχνει με τη δικαιολογια πως "ετσι καθαριζουν καλυτερα".
ΚΑθε παρασκευη, μπορουμε-δε μπορουμε εχουμε γενικη καθαριοτητα. Σηκωνει σεντονια, βαζει σκουπα και ξεσκονισμα. Πλένει μπαλκόνια και ας χιονιζει έξω... Δεν μπορω να πως πως καποια απο αυτα που κανει δε με βρισκουν συμφωνη, αλλά κάποια άλλα ειναι τελειως παραλογα, οπως αυτο με το πλυντηριο.
Για να ερθει ανθρωπος στο σπιτι, πρεπει να σηκωσει ολα τα καλλυματα που εχει στους καναπεδες και πρεπει να βαλουμε τα ρουχα για εξω, ασχετα αν ειμαστε στο σπιτι αφου δε θα κατσουμε στα καθαρά, δλδ στα σεντονια της.
Δυστυχως, αν και 25 χρονων εγω, μενουμε ακομα ολοι μαζι. Δουλεια δεεεεν...Η αδερφη κατι βρηκε τωρα τελευταια αλλά εγω οχι. Δεν αντεχω άλλο ολους αυτους τους παραλογισμους της και δυστυχως καταληγουμε σε καβγα που της μιλαω ασχημα και μετα το μετανιωνω. Δεν ειναι ο πιο ηρεμος και υπομονετικος ανθρωπος στο κοσμο αλλά τα νευρα μου προερχοτναι απο τη γκρινια της οτι ολη μερα σκοτωνετε να μας εξυπηρετει και εμενα αυτο με στεναχωρει.
Ποτέ δε θυμαμαι να καλεσαμε σπιτι κόσμο, πόσω μαλλον σε γιορτες, και να μην ακολουθησει μετα φασαρια για το καθαρισμα, για το οτι πρεπει να αλλάξουμε ρούχα κλπ άλλα χαζά.
Πηγα χθες σε ενα σπίτι καλεσμενη και πραγματικα ενιωσα γιορτες. 10 ατομα τραπέζι, η οικοδεσπινα ειχε ετοιμα 3-4 φαγητά και ομορφη γιορτινη ατμοσφαιρα. Αυτο το νταβαντούρι στο δικο μας σπιτι εχω να το νιωσω χρόνια.
Τον φίλο μου καλεσαμε 2η μερα χριστουγέννων και παλι λιγο πριν ερθει ειχαμε θέματα. Της ειπα να μην τον καλεσω, δε θα παρεξηγηθει αλλά αυτη επεμενε να ερθει...
Δε μπορω άλλο να τη βλεπω να ταλαιπωρειται ετσι. Μανα μου ειναι θελω να ειναι καλά και να περναει καλά, οχι ολη μερα να εχει στο μυαλο της τι ρουχα θα βαλουμε και το ποσο καθαρό ειναι το σπίτι...
Πειτε μου,σας παρακαλω, πως να αντιμετωπισω κάτι τετοιο..Τι να κανω; Να συμφωνω σε όλα;