Ο γιος μου χωρισε με την γυναικα του πριν 2 χρονια. Απο τοτε ζει στο ιδιο σπιτι που μενουμε εμεις οι γονεις του εναν οροφο πανω.
Το προβλημα ειναι το εξης:
Ο γιος μου με την πρωην του εχουνε ενα αγορακι 6 ετων. Παντρευτηκανε γιατι του ανακοινωσε εκεινη οτι ειναι εγκυος. Ο γαμος εγινε πολυ γρηγορα.
Τα πρωτα δυο χρονια περνουσανε καλα. Οταν ηταν ο εγγονος μου 3 χρονον μου ειπε οτι η μαμα του εχει "γομενο" και τους ειδε να φιλιουνται. Μου ειπε επισης το ονομα του και απο που ειναι και οτι η μαμα τον παιρνει μαζι στο σπιτι του. Ολα δλδ....κτλ! Επεσα απο τα συννεφα! Το ειπα στον ανδρα μου αλλα οχι στον γιο μου....Ο καιρος περνουσε. Ζουμε σε μια μικρη κομοπολη...Οι ανθρωποι την ειδαν με τον αλλο και μας τα λεγανε καθε μερα. Τελικα αυτη η απιστια εφερε τον χωρισμο μετα απο δυο χρονια και ο γιος μου εφυγε απο το σπιτι! Επειτα εχει εκεινη πολλες εφημερες σχεσεις.
Δεν εχουν παρει ακομα διαζυγιο και η κατασταση ειναι ανυποφορη.
Απο τον καιρο και ολας που τα ειχε η νυφη μου με τον αλλο εχει παραμελησει το παιδι της. Το μεγαλωσε ουσιαστικα η μανα της και εγω. Τωρα εχει φυγει απο το σπιτι της και εχει σχεση με εναν αλλο παλι που λεει οτι θα παντρευτουνε. Μια χωριζουν και με αυτον, μια τα βρησκουν γιατι αυτος πινει. Μενει στο διπλανο χωριο.
Το παιδι το εχει αφησει στην μανα της αλλα επιδη μενουμε και εμεις κοντα δεν θελει να ειναι εκει αλλα μενει ουσιαστικα στο σπιτι μας. Εδω ειναι το κρεββατι του, εδω κοιμαται, εδω τρωει, εδω κανει τα μαθηματα του (πρωτη ταξη), εδω ολα...εδω θελει να ειναι με τον πατερα του, που του εχει μεγαλη αδυναμια.
Εχω κανει καποιες προσπαθιες να τον φερω πιο κοντα στη μαμα του αλλα εκεινη δεν θελει να περναει πολη ωρα μαζι του. Στο καινουργιο σπιτι της μαμας δεν θελει να παει ο μικρος, γιατι απο οτι μου ειπε ο αλλος ανδρας μαλωνει την μαμα οταν τον φερνει στο σπιτι.
Κοντευω να τρελαθω! Απο την μια βλεπω ενα παιδι που εχει εγαταλειφθει τελειος απο την μαμα του και απο την αλλη εχει αλλαξει στα καλα καθουμενα και η δικη μου ζωη.
Μη με καταλαβαινετε στραβα.... αγαπω το εγγονι μου αλλα ειμαι και εγω εργαζομενη και σκευτομαι καποιες φορες, γιατι εγω πρεπει να κανω τις δουλειες που επρεπε να κανει εκεινη και αυτη να καλοπερναει. Εχω προβλημα... δεν μπορω να το δεχτω αυτο. Γιατι ανακαστικα πρεπει να φροντιζω εγω το μικρο οταν λειπει ο γιος μου στη δουλεια. Και απο την αλλη τον γιο μου να μην εχει κανει ακομα αιτηση διαζυγιου να ρυθμιστει τουλαχιστον η επιμελεια του παιδιου που την θελει πολυ ο γιος μου. Η νυφη ομως δεν του τη δινει.
Μπορει να μου πει καποιός...υπαρχει σε αυτη την περιπτωσει η ελπιδα να παρει ο γιος μου την επιμελεια και ναι μεγαλωσει το παιδι μαζι του.
Η μανα του δεν ξερει ουτε τι κανει στο σχολειο, σε ποιο μαθημα φτανουν,τιποτα!!! Δεν τον εχει διαβαζει ποτε απο τοτε που αρχισε σχολειο....
Ερχεται περιπου μια φορα την εβδομαδα και με ρωταει αν μπωρει να τον παρει για μια ωριτσα, και συνηθως τον φερνει μετα απο μιση ωρα πισω....λες και παει το σκυλακη της βολτα..... τα νευρα μου ! Οταν την ρωταω γιατι δεν περναει περισσοτερη ωρα μαζι του, λειει παντα οτι δεν εχει ωρα και ειναι βιαστικη. Ο μικρος την αγαπαει ομως αλλα δεν θελει να ειναι μαζι της στο σπιτι της με τον αλλο ανδρα.
Θα ηθελα πολυ να ακουσω πως το βλεπετε εσεις. Ειναι μια επιμελεια 50 - 50 % για το παιδι καλο, η ειναι καλυτερα να μεγαλωσει με τον ενα γονεα για να ξερει που ειναι το σπιτι του;
Και αν παιρνει η μανα την επιμελεια πως να παει το παιδι εκει που δεν ξερουμε το ποιον του πατριου, που προφανως πινει και μεθαει;
Ξεχασα να αναφερω οτι η νυφη ειναι τωρα εγκυος με τον καινουργιο φιλο της, ενω ακομα δεν εχει το διαζυγιο. Και κατι αλλο...δεν ειμαι ουτε καν σιγουρη εαν το εγγονι μας ειναι πραγματι του γιου μου γιατι οταν μας την γνωρισε ηταν ειδη εγκυος.
Μπερδεμενα πραγματα…..Ο γιος μου δεν δεχεται να κανει τεστ πατροτητας, γιατι φοβαται οτι δεν ειναι δικο του.
Τελικα δεν ξερω ποιος εχει το προβλημα… εγω γιατι εχουν εισβαλει στη ζωη μου χωρις να με ρωτησουν; ...αυτοι που δεν μπορουν να βρουνε λυση με το παιδι και με το διαζυγιο….Ποιος τελικα;
