δεν εχω αντοχες να κανω σχεση.
Τον Φεβρουαριο χωρησα οριστηκα απο την σχεση μου που ειμασταν μαζι 4 χρονια...
ερωτευτηκα κ τον χωρησα.
ομως η Ελλαδα δεν με κραταγε κ δεν ενιωθα καλα ουτε στην επομενη σχεση.
Τον Ιουνιο εφυγα Αμερικη. Ξεκινησα κατι καινουργιο, εψαξα την τυχη μου. Εδω δεν ειχα κανεναν. Δεν με ενοιαζε. Απλα ζουσα ελευθερη, απολαμβανα την ζωη, την πολη....εψαχνα ομως να βρω καποιον να με συναρπασει.
Βρηκα καποιον λοιπον...
ο οποιος εχει περασει πολλα στην ζωη του, πολλες δυσκολιες....οι γονεις του δεν ηταν ποτε εκει, ο πατερας του τον μισει τον προσβαλει συνεχεια....
ολα αυτα εχουν σαν αποτελεσμα να δυσλειτουργει μεσα στην σχεση.
μου λεει συνεχεια οτι με αγαπαει, με αγκαλιαζει συνεχεια ομως...
δεν μπορω να το εξηγησω ειναι μικρα πραγματα που μου δεινουν την εικονα οτι πρεπει να τρεξω μακρια.
εννοω εχω περασει ενα μεγαλο κομματι της ζωης μου περιμενοντας να ειμαι σε μια σχεση που δεν θα πληγονομαι.
πχ την πρωτοχρονια δουλευει κ δεν ενιωθε καλα, και το εμαθα τελευταια...αφου το ειχε πει στον φιλο του πρωτα.
εφυγε για ενα μινι ταξιδι και δεν με πηρε τηλ να μου πει οτι εφτασε καλα, αν ειναι καλα κλπ. ενω ο φιλος του πηρε αμεσως τηλ την κοπελα του.
Πραγματηκα πειτε μου αν υπερβαλω, δεν ειμαι κ στην καλυτερη κατασταση....
νιωθω οτι θελω να τα παρατησω