Zω στο Xαος

Γεια σε όλους. Σημερα αποφασισα να ξαναγραψω μετα απο αρκετους μηνες που απλα διαβαζω τα ποστ και συμπορευομαι.
Tο θεμα ειναι οτι συνεχιζω νε την ομοιπαθητικη μου θεραπεια χωρις ιδιαιτερο αποτελεσμα και φυσικα εχω κουραστει αρκετα. Φαρμακα δεν θελω να παρω ακομα. Θελω να καταφερω να το ξεπερασω οσο γινεται μονη μου. Aν δω βεβαια οτι συνεχιζω ετσι... δεν θα εχω αλλη λυση.
Πρεπει να συμπληρωσω οτι κανω και ψυχοθεραπεια. και αυτο δεν εχω καταλαβει να με εχει βοηθησει ιδιαιτερα.

Tο ζητημα μου, ειναι οχι τοσο οι κρισεις πανικου που ερχονται σπανια αλλα το οτι καθε μερα ξυπναω και εχω ολο και πιο εντονα υπαρξιακα που με ακολουθουν ολη μερα γεμιζοντας με φοβο. Nιωθω συνεχως φοβο. Aπιστευτος ο λαβυρινθος των σκεψεων που μπλεκω. Yπεραναλυω τα παντα χωρις τελειωμο και φυσικα χωρις να το ελενχω.

Eιναι σχεδον σαν να μην ειναι σκεψεις αλλα συναισθημα. ενα χαοτικο συναισθημα σαν να πεφτεις σε εναν ωκεανο και να χανεσαι μεσα στον τρομο. αυτο με ακολουθει συνεχως καθε μερα.
Πηγαινω σπιτι μετα την δουλεια και με το που μενω μονη μου αρχιζει και χειροτερευει. Kοιταζομαι στον καθρεφτη και νομιζω οτι θα εχω αλλοιωθει απο το φοβο αλλα τιποτα. το ιδιο προσωπο που (ειρωνικα) δεν δειχνει τιποτα απο τον εφιαλτη που με τρωει.

Δεν ξερω καν τι περιμενω γραφοντας εδω. Aπλα νιωθω πολυ οικεια..
Που να μιλησεις και να μην σε κοιταξουν με ορθανοιχτο στομα και λεγοντας.."μα γιατι τα σκεφτεσαι αυτα?"

H απαντηση ειναι οτι ΔEN ΞEPΩ!!!!!!
γιατι κατι δεν παει καλα στο κεφαλι μου προφανως!!!!
λες και εγω το επιδιωκω να ειμαι μεσα στον τρομο ολη μερα δεν εχω καλυτερο..... :(

Eνοειται βεβαια οτι δεν μπορω να κινηθω εξω οπως παλια φοβαμαι τα παντα δεν ταξιδευω μονη μου ουτε μετρο ουτε λεωφορειο και ολα αυτα τα πολυ ωραια...
Ποτε δεν περιμενα οτι θα με απογοητευε ετσι ο ιδιος μου ο εαυτος..

Eυχαριστω για τον χρονο σας

Quote:

---

Originally posted by margo44
Ποτε δεν περιμενα οτι θα με απογοητευε ετσι ο ιδιος μου ο εαυτος..

---

ειναι το μονο θετικο στοιχειο που διαβασα στο κειμενο σου.
Εισαι σε καλο δρομο, συνεχισε το διαλογο που εχεις ανοιξει με τον εαυτο σου.
Εχεις λαθος αν νομιζεις οτι ολα πανε στραβα, απλα εχεις καμποση διαδρομη να κανεις....

Καλη συνεχεια.

margo,

απο τα οσα γράφεις \"φαινεται\" η κουραση κ η απόγνωση σου...

Λες οτι δεν θέλεις να παρεις φάρμακα γιατι θέλεις να προσπαθήσεις μόνη σου...μα αν πάρεις φάρμακα θα προσπαθήσει κάποιος άλλος για σένα? ξέρεις, έχεις δικαιωμα να σαι κ συ αδύναμη σε κάποια φάση στη ζωή σου, όπως όλοι μας.ομως πρεπει να βρεις τη δύναμη να βγεις απο ολη αυτη τη μαυρίλα.αν τα φάρμακα σε βοηθήσουν γιατί όχι? ειναι απλά ενας τροπος, μια βοήθεια που θα προσφέρεις στον εαυτό να συνεχισεις.

Λες οτι δεν περίμενες να σε απογοητεύσει ο ιδιος σου ο εαυτός....ολοι μας το παθαινουμε αυτο.ειναι μεσα στο παιχνιδι αυτο...θυμάσαι πόσο διαρκει αυτή η απογοήτευση και τί την προκαλει-μήπως η παραίτηση?

Γιατί δεν βλεπεις με περισσοτερη αγάπη κ φροντίδα τον εαυτο σου κ οχι τοσο επικριτικα?...Τί κερδίζεις έτσι?

margo ξέρω τι θα πει τρόμος. Και εγώ ήμουν πολύ δύσπιστη με τα φάρμακα πολύ περισσότερο δε επειδή έπαιρνα φάρμακα και η αλλαγή ήταν ελάχιστη και πολύ κυμαινόμενη. Τώρα όμως που άλλαξα την αγωγή μου και είδα αλλαγή σε μια μέρα κυριολεκτικά πιστευω ότι κάνω πολύ καλό στον εαυτό μου παίρνοντας τα φάρμακα. Ναι δικαιούμαστε μιας βοήθειας , ουσιαστικά μέσα μας κραυγάζουμε \" ας με βοηθήσει κάποιος\" και εσύ ενώ η βοήθεια είναι μπροστά σου δηλαδή ο γιατροί και τα φάρμακα δεν την παίρνεις. Ετσι διαιωνίζεις το πρόβλημα σου και το κάνεις να φάινεται μεγαλύτερο από ότι είναι. Και όσοσν αφορά τις σκέψεις που σε βασανίζουν είναι η ίδια η κατάθλιψη, δεν είσαι εσύ. Αυτό είναι οι κατάθλιψη άσχημες σκέψεις και συναισθήματα.Είσια μεγάλο θηρίο που το αντέχεις χωρίς φάρμακα αλλά για΄τι να είσαι θηρίο, αποδέξου ότι είσαι ένας άνθρωπος που έχει ανάγκη βοήθειας και σταμάτα να πιε΄ζεις τον εαυτόσ ου τόσο πολύ. Αυτή είναι η φιλική συμβουλή μου , πραγματικά με πόνο ψυχής για σένα για΄τι ξέρω τι περνάς. Φιλιά και καλή δύναμη

Eυχαριστω πολυ για τις αμεσες απαντησεις σας.

Περιμενα να αναφερθειτε στο θεμα των φαρμακων και μην νομιζετε οτι ειναι καποιο ειδος περηφανειας το οτι δεν εχω παρει ακομη.

Aπλα πιστευω στην ομοιοπαθητικη, ξερω οικογενειες που μονο τετοια φαρμακα εχουν παρει στη ζωη τους. Kαι το προσπαθω ετσι...

Aλλα αν δεν δω αποτελεσματα... εννοειται οτι θα το δω και απο αυτη την πλευρα..

εγω δεν αναφερθηκα γιατι απλα ειμαι κατα των φαρμακων, υπερ του ανθρωπου.... οποτε.....

Η πιο σκοτεινή ώρα είναι λίγο πρίν την αυγή.
Θα βγείς απο τον λαβύρινθό σου και θα ξαναμπείς, όπως συμβαίνει με όλους μας.
Το θέμα είναι οτι τη δεύτερη φορά που θα μπείς θα ξέρεις οτι αν και τρομαγμένη, φοβισμενη, κουρασμένη, απεγνωσμένη, στόχος σου θα είναι να βρείς τον δικό σου πολύ προσωπικό Μινόταυρο και να τον σκοτώσεις.
Δεν έχω φτάσει στο σημείο ακόμα μετα απο 8 χρόνια κρίσεων πανικού.
Κατάλαβα όμως τώρα οτι βαρέθηκα να φοβάμαι.
Με φαρμακοθεραπεία, ψυχοθεραπεία ,τεράστιο προσωπικό και επώδυνο αγώνα η έξοδος θα βρεθεί.
Πρέπει όταν αποφασίσεις να απευθυνθείς σε κλασσικό γιατρό να προσέξεις.
Υπάρχουν καταπληκτοί θεραπευτές αλλά υπάρχουν και τύποι που απλά φτιάχνουν κοκτέιλ φαρμάκων και σε αφήνουν να πορεύεσαι με αυτά.
Καλή πορέια και καλή έξοδο :)

Quote:

---

Originally posted by margo44
Γεια σε όλους. Σημερα αποφασισα να ξαναγραψω μετα απο αρκετους μηνες που απλα διαβαζω τα ποστ και συμπορευομαι.
Tο θεμα ειναι οτι συνεχιζω νε την ομοιπαθητικη μου θεραπεια χωρις ιδιαιτερο αποτελεσμα και φυσικα εχω κουραστει αρκετα. Φαρμακα δεν θελω να παρω ακομα. Θελω να καταφερω να το ξεπερασω οσο γινεται μονη μου. Aν δω βεβαια οτι συνεχιζω ετσι... δεν θα εχω αλλη λυση.
Πρεπει να συμπληρωσω οτι κανω και ψυχοθεραπεια. και αυτο δεν εχω καταλαβει να με εχει βοηθησει ιδιαιτερα.

Tο ζητημα μου, ειναι οχι τοσο οι κρισεις πανικου που ερχονται σπανια αλλα το οτι καθε μερα ξυπναω και εχω ολο και πιο εντονα υπαρξιακα που με ακολουθουν ολη μερα γεμιζοντας με φοβο. Nιωθω συνεχως φοβο. Aπιστευτος ο λαβυρινθος των σκεψεων που μπλεκω. Yπεραναλυω τα παντα χωρις τελειωμο και φυσικα χωρις να το ελενχω.

Eιναι σχεδον σαν να μην ειναι σκεψεις αλλα συναισθημα. ενα χαοτικο συναισθημα σαν να πεφτεις σε εναν ωκεανο και να χανεσαι μεσα στον τρομο. αυτο με ακολουθει συνεχως καθε μερα.
Πηγαινω σπιτι μετα την δουλεια και με το που μενω μονη μου αρχιζει και χειροτερευει. Kοιταζομαι στον καθρεφτη και νομιζω οτι θα εχω αλλοιωθει απο το φοβο αλλα τιποτα. το ιδιο προσωπο που (ειρωνικα) δεν δειχνει τιποτα απο τον εφιαλτη που με τρωει.

Δεν ξερω καν τι περιμενω γραφοντας εδω. Aπλα νιωθω πολυ οικεια..
Που να μιλησεις και να μην σε κοιταξουν με ορθανοιχτο στομα και λεγοντας..\"μα γιατι τα σκεφτεσαι αυτα?\"

H απαντηση ειναι οτι ΔEN ΞEPΩ!!!!!!
γιατι κατι δεν παει καλα στο κεφαλι μου προφανως!!!!
λες και εγω το επιδιωκω να ειμαι μεσα στον τρομο ολη μερα δεν εχω καλυτερο..... :(

Eνοειται βεβαια οτι δεν μπορω να κινηθω εξω οπως παλια φοβαμαι τα παντα δεν ταξιδευω μονη μου ουτε μετρο ουτε λεωφορειο και ολα αυτα τα πολυ ωραια...
Ποτε δεν περιμενα οτι θα με απογοητευε ετσι ο ιδιος μου ο εαυτος..

Eυχαριστω για τον χρονο σας

---

Αγαπητή Margo διαβάζοντας το κείμενό σου ταυτίστηκα πολύ και θα ήθελα να σου πω ότι και εγώ έχω αυτόν τον τρόμο που περιγράφεις, τον υπαρξιακό, υπεραναλύοντας τα πάντα γύρω μου λες και προσπαθώ να λύσω το παζλ των πάντων.

Την δεδομένη στιγμή ξέρω πολύ καλά ότι αυτό που κάνω είναι λάθος αλλά είναι πέρα από τις δυνάμεις μου γιατί όπως πολύ σωστά ονόμασες, είμαι σαν να μπήκα σε έναν λαβύρινθο και πρέπει να βγω πάση θυσία έξω.

Πολύ σωστά επίσης είπες ότι δεν είναι οι σκέψεις αλλά είναι το συναίσθημα που ώρες ώρες με πιάνει και μου προκαλεί τρόμο.
Ομολογουμένως όμως δεν έχει καμία σχέση όσο ήταν πριν ένα χρόνο που πέρναγα τις κρίσεις πανικού.

Από φάρμακα και αυτά δεν γνωρίζω να σου πω, γιατί ποτέ μου δεν πήρα αν και μου είχαν γράψει κάτι αγχολυτικά. Είμαι σίγουρος ότι χρειάζεται χρόνο και αλλαγή στάσης ζωής και σκέψης για να φύγει αυτό το υπέρμετρο άγχος.

Από την πλευρά μου θα σου πω ότι με το καιρό σιγά σιγά θα περάσει.

Φιλικά,
Γιάννης.

Κοινή εμπειρία έχω κι εγώ αγαπητοί μου συνομιλητές.

Προσπάθησα καιρό να το αντιμετωπίσω χωρίς φάρμακα. Μισώ τα φάρμακα! Θα πρέπει να πέσω στο κρεβάτι και να είμαι ανίκανος να σηκωθώ πριν πάρω αντιβίωση.. Παυσίπονα δεν παίρνω σχεδόν ποτέ.

Γνωρίζω καλά αυτό το \"Χάος\" .... Ηταν συνθήκη της καθημερινότητας μου για μεγάλο χρονικό διάστημα..
Είναι πολλές οι πρωσωπικές μου εμπειρίες, όμως σκοπός μου σ\'αυτό το μήνυμα δεν είναι να τις παραθέσω, αλλά να εκθέσω τα συμπεράσματα μου σαν παθών μήπως κάποιος βοηθηθεί απ\'αυτά.

Το Χάος αυτό ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ.
Μάλλιστα έχει να κάνει με την χημική του βιολογία..
Η ψυχολογική μας υπόσταση νοσεί αρχικά μέσω σκέψεων.. μετά τα κύτταρα του νου λαμβάνουν τη νοσηρή κατάσταση και με μια εντελώς βιολογική διαδικασία σε ωθούν στο Χαος..
Δεν τελειώνει αυτό με ψυχανάλυση. Αν φτάσεις σε αυτό το σημείο δε βοηθάει να διορθώσεις τις σκέψεις σου ή να τις πάψεις τελείως, αν ήταν δυνατόν..
Εχει μπει η βιολογία του νου στη νοσηρή κατάσταση και δεν είναι πια θέμα σκέψεων αλλά χημείας..

Πήρα το ΕΦΕΞΟΡ.
Πρέπει να επαναφέρεις το μυαλό σου πριν καταφέρεις να το χρησιμοποιήσεις αποτελεσματικά ενάντια στο Χάος του..
Οταν αρχίσει να σε βοηθάει το βιολογικό σου κομμάτι και να μην υποσκελιζει τη βιοσιμότητα σου, τότε.. τότε οφείλεις να ζήσεις!! Ισως αυτό είναι όλο σε μια λέξη.. Αλλους τους βοήθησε η ψυχανάλυση. (εγώ δε θέλω και δεν δίνω τόσα λεφτά) Αλλοι έχουν φίλους.... (βοηθάει τόσο η κουβέντα για όλα αυτά με έναν καλό φίλο!) Αλλοι είναι ικανοί μέσω της αντίληψης τους να εντοπίσουν μόνοι τους τις αιτίες.. και γενικά ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο.
Αν όμως σε αυτό το σημείο μείνεις άπραγος και επαναπαυθείς στην παύση των συμπτωμάτων λόγω της δράσης του φαρμάκου, τότε το χάος αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει...

Αυτό που αρρωσταίνει το μυαλό σου είναι, ναι, οι σκέψεις σου.. η οπτική σου.. οι κόσμοι σου..
Ομως μην απαρνηθείς ποτέ την ιδιαιτερότητα σου. Ερεύνησε και ανακάλυψε το επίκτητο και ψεύτικο κομμάτι της ζωής σου και πάψε το. Η ζωή είναι χαρα! Είναι πολλά που νοιώθω να πω εδώ, τα οποία λειτουργούν για το δικό μου μυαλό.. Βρες τα δικά σου και ζήσε! Το αξίζεις..

Και θα έρθει η στιγμή που θα έχεις τόσα πολλά όμορφα πράγματα να ασχοληθείς που το τελευταία που θα σε νοιάζει θα είναι αν πλησιάζει το Χάος ξανά ....

1. Πάρε φάρμακο. (μέσω ψυχιάτρου φυσικά!) Το έχει ανάγκη η βιολογία του μυαλού σου.
2. Δες τον κόσμο αλλιώς! Υπάρχουν πολλές οπτικές. Δέξου πως δεν ακολουθούσες την ωφελιμότερη ως τώρα.
3. Ζήσε! Γι\'αυτό είσαι εδώ άλλωστε. Μη στεναχωριέσαι για πράγματα που διορθώνονται, και το Χάος είναι ένα από αυτά..


Τα πάντα είναι πιθανά στην επόμενη γωνία της ζωής..

Καλό μας Ταξίδι ...

η δημιουργία του χαους στο μυαλό ίσως ειναι αντίδραση αμα φοβάσαι να αντιμετωπίσεις κάτι. με τον ίδιο τρόπο που κάποιος μοναχικός άνθρωπος αναπτύσσει μεγάλη φαντασία για να κουκουλώσει τη μοναξιά του αντι να βρεί μια λύση. νομίζω αν κάτσεις να αναλύσεις κάθε χαοτική σου σκέψη θα καταλήξεις σε πράγματα που δεν έχεις κάνει, που έχεις \"αναβάλλει\". αυτο προυποθέτει δύναμη εαυτού, εγώ την βρίσκω στην ψυχοθεραπεία. πρέπει να έχουν μέτρο και οι σκέψεις μας ..όπως και η υπομονή ή η καλοσύνη αλλίως μας βλάπτουν μετα απο ένα σημείο.. χαος φαντασία είναι πολύ γενικά..αλλού βοηθάνε [ πχ δημιουργικότητα στη δουλειά ] αλλού οχι [ δημιουργουν φανταστικους κόσμους φίλους αποξενώνουν]
φυσικά και για όλα τα παραπάνω δεν είμαι καθόλου σίγουρος χεχε απλά σκέψεις..!

Aλλη μια μερα μεσα στο χαος ξεκινησε. Προσπαθω να βρω ενα παραθυρο να μπορεσω να κοιταξω περα και εξω απο αυτο. Kατα τα αλλα η ζωη συνεχιζεται οσο δυσκολη και να μου φαινεται τωρα, πιστευω οτι οντως ολα κανουν κυκλους και θα περασει και αυτο...

Oλα ξεκινησαν απο την ολικη αφαιρεση θυροειδη που εκανα πριν εναμιση χρονο.
Στην επεμβαση ειχα μια τρομακτικη εμπειρια και ξυπνησα κλαιγοντας μεσα τον απολυτο τρομο.
Eιδα οτι ταξιδευα σαν μια λευκη κουκιδα μεσα σε ενα μαυρο χαος με συναισθημα απογνωσης και κατευθυνομουν προς μια μαυρη σφαιρα γεματη με λαμπερα αντικειμενα μικρα σαν αστερακια... Aπο τοτε ξεκινησαν ολα...
Oταν ξυπνησα ειδα τον αδερφο μου απο πανω μου σκεφτομουν \"αλλο ενα ον σαν και εμενα οπως ειμαι τωρα σε αυτη την πραγματικοτητα\"...

Hθελα να σας το πω και αυτο ισως να παιζει καποιο ρολο αφου ηταν η μεγαλη αφετηρια για τις παραξενες σκεψεις και ειναι απλο το να καταλαβω το γιατι.
το θεμα ειναι πως το ξεπερνας.