ΑΓΧΟΣ-ΚΑΡΔΙΑ-ΠΑΝΙΚΟΣ-ΦΟΒΟΣ

Καλησπερα σε ολους...παρακολουθω το φορουμ εδω και παρα πολυ καιρο...γιατι βλεπετε ειμαι και εγω μια απο αυτους που εχει καταβαλλει η κριση πανικου...συγκεκριμενα η ιστορια μου εχει ξεκινησει πριν τρεις μηνες (λιγο διαστημα το ξερω). Ημουν ενα κοριτσι γεματο ζωη,ειχα τους φιλους μου,τη δουλεια μου και γενικοτερα τη ζωη μου,χωρις να ξερω τι παει να πει φοβος...Το πιο ασχημο γεγονος ειναι οτι εχασα τον πατερα μου 16 χρονων απο καρδια ( ζαχαρο,μετα εμφραγμα), αυτο ηταν και ειναι η μεγαλυτερη πληγη. Αυτο ομως οταν συναιβει με βρηκε προετοιμασμενη μιας και εκεινος δεν εκανε και μια τοσο καλη ζωη,ζουσε μεσ στο αγχος,πολυ τσιγαρο,και ξενυχτια και σε συνδιασμο με το ζαχαρο ολα αυτα χτυπησαν εκει...ημουν σχεδον σιγουρη οτι θα εφευγε απο τη ζωη,ειχε παρει την κατω βολτα εντελως...τοτε ομως ημουν δυνατη...στηριξα τη μανα μου οσο δεν παει...Περασαν τα χρονια μεγαλωσα και εγω (πλεον ειμαι 22 χρονων) και φτανουμε στο σημερα...Τον οκτωμβρη αρραβωνιαστηκα με εναν ανθρωπο που λατρευω,με στηριζει ανεληπως και επειδη ειμαστε απο νησι ηρθαμε στην Αθηνα να μεινουμε...Εκεινος ειχε να κανει ενα χειρουργειο οχι σοβαρο βεβαια,κυστη κοκκυγος, το οποιο και εγινε...και ολα ξεκινανε απο την ημερα εκεινη...Ο γιατρος θεωρησε οτι θα μπορουσα να του κανω τις αλλαγες εγω και με εβαλε και ειδα την πληγη για να μου δειξει πως να το κανω...πραγματικα σοκαριστηκα,δεν ειχα ξανα δει κατι τετοιο ποτε μου,μου ηταν αδυνατο να το κανω εγω αυτο...Ζητησα του γιατρου να του το κανει εκεινος και ετσι οπως με ειδε σαν φαντασμα απο το φοβο εννοειτε πως δεχτηκε...Τις επομενες μερες εκανα εμετο...Τρεις μερες μετα ομως ηρθε ο δικος μου εφιαλτης....ενα ωραιο βραδυ σαν ολα τα αλλα με πιανει μια ξαφνικη ανησυχια την ωρα που ημου στο κρεβατι...ξεκινησα να τρεμω,να σβηνω να χανω τη γη κατω απο τα ποδια μου,και επι τοπου με πηγε το αγορι μου στο νοσοκομειο...Με το που μπαινω μεσα με βλεπει ο γιατρος...του λεω πως αισθανομαι...κριση πανικου,μου λεει!! Εγω βασικα τοτε δεν ηξερα ουτε καν την εκφραση...αφου με καθυσηχαζει παω σπιτι,κοιμαμαι κανονικα και την επομενη μερα παλι τα ιδια.Πηγα σε ψυχιατρο μου εδωσε θεραπεια με ΖΑΝΑΧ,ΣΕΡΟΧΑΤ τα ηπια για 15 μερες και τα σταματησα..δεν ηθελα να παιρνω φαρμακα κατα βαθος,ενιωθα υποτιμιτικα,ΑΣΧΗΜΑ!!! αλλα τι να κανει και η ψυχιατρος μου εψαχνε τροπο να με βοηθησει...μεχρι και MINITRAN και REMERON μου εδωσε γιατι με ειχε πιασει και μια λοξα πως θα αυτοκτονησω και πανικος μαζι...επειγοντα????ΜΕ ΤΟ ΚΟΥΤΑΛΙ!!!ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ???ΟΛΕΣ ΟΜΩΣ ΤΕΛΕΙΕΣ!!! Το αγορι μου και η μανα μου σε απογνωση..και ξαφνικα ΕΚΤΑΚΤΕΣ ΣΥΣΤΟΛΕΣ....τις πρωτες μερες πολλες οσο ομως περνουσαν οι μερες λιγοτερες...και ξεκινανε μετα οι ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΙ. 5 ΤΡΙΠΛΕΞ, 10 ΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ, ΤΕΣΤ ΚΟΠΩΣΕΩΣ, ΧΟΛΤΕΡ ΚΛΠ....και ολα φυσιολογικα!!! Ολοι μου ελεγαν ναι εχετε καποιες συστολες χωρις σημασια ειστε υγιεστατη μην ασχολειστε μαζι τους και θα περασουν...εμπλεξα με τους καλυτερους γιατρους τους επριξα με βλεπουν και αλλαζουν δρομο....μου ειπαν 80 χρονων να κοιταξω την καρδια μου και εγω εκει το βιολακι μου...συνεχεια κραταω τον σφυγμο μου και περιμενω ποτε θα μου ερθει η...συγκοπη (φοβαμαι και μονο που το γραφω)....Σκευτικα να ξανα αρχησω τα φαρμακα αλλα φοβαμαι οτι θα εχουν παρενεργειες στην καρδια...ολα γυρνανε γυρω απο την καρδια μου!!!Πονοι αβασταχτοι και συνεχια παρατηρω το σωμα μου...Απο τοτε που μου συνεβησαν οι εκτακτες νιωθω σαν καρδιοπαθης,εκοψα καφε τσιγαρο ολα και γενικα,σταματησα να ζω...για ποτο??ουτε λογος...υπολειτουργω...κανω ψυχοθεραπεια μηπως με βοηθησει και γενικα ειμαι συνεχια σε μια αναμονη...Για να μου φυγει ο καλος πηγα και σε αρρυθμιολογο,διευθυντης κιολασ! Με το που ειδε τις εξετασεις μου,μου ειπε " ντροπη σου,8 Καρδιολογοι χωρις λογο!!!" Με εξετασε μου ειπε οτι δεν δεχεται να με ξανα δει και να βγω για ενα ποτο να χαλαρωσω...σε τρια χρονια μου ειπε να ξανα παω ΑΝ θελω..."και οι εκτακτες? " του λεω "θα φυγουν μαζι με το αγχος σου...δεν σε διωχνω ετσι,διευθυντης ειμαι και ξερω πολυ καλα ποιοι ειναι σοβαρα και ποιοι οχι και εσυ εισαι απλα μια χαρα".Παντα απο ολους εφευγα απογοητευημενη,,,κανενας δεν με βοηθουσε ουσιαστηκα...και φτανουμε στο τωρα...πιστευω οτι η καρδια μου εχει χαλασει,οτι κατι θα παθει..μην ακουσω ειδικα συζητησεις για ανακοπες και τετοια,παει ειμαι ετοιμη να φουνταρω...οι εκτακτες θα της κανουν κακο???μηπως στο μελλον γινουν περισσοτερες και υποφερω??μηπως πεθανω ξαφνικα????να παω σε νοσοκομειο να μεινω???τι να κανω βοηθηστε με...σαφως εχω καταλαβει οτι εχω και θανατοφοβια...ακουω για ανθρωπους που φευγουν ξαφνικα και τρελαινομαι...και δεν θελω χαπια..αληθεια δεν θελω... (εχω ξανα γραψει εδω,απλα τωρα το εκανα με θεμα και τιτλο για να το δουν περισσοτεροι)

Κουραγιο φιλη μου πρεπει να ηρεμησεις να ζησετε με το αγορι σου παντα καλα,Πιστευω οτι αυτο που σου συμβαινει ειναι καθαρα ψυχολογικο,εφοσον ολα εδειξαν οτι σωματικα εισαι καλα,Κανε αραια κ που ενα τσεκ απ κ παψε να τρεχεις διαρκως στον γιατρο εκτος αν θελεις να απευθυνθεις σε ενα καταλληλο ψυχολογο,Πιστευω περνας μια φαση αρρωστοφοβιας κ δεν ειναι κατι τρομερο αρκει μην διαιωνιζεται κ παθεις μανια να τρεχεις διαρκως στον γιατρο,Ειδικος δεν ειμαι αλλα περιπου μπορω να σκεφτω τι σου συμβαινει,Ειναι κατι σαν μετατραυματικο σοκ,Κοιτα ο πατερας σου πεθανε αποτομα κανοντας σε να πανικοβληθεις μετα το αγορι σου περναει περιπετεια με την υγεια του,Τρομαξες μην βιωσεις παλι την ιδια απωλεια οπως τοτε με τον πατερα σου,Τρομαξες τοσο πολυ που νιωθεις αρρωστη τωρα,Οταν περασεις ενα τραυματικο γεγονος κ νιωσεις οτι πιθανον επαναληφθει θυμασαι αυτο που βιωσες τοτε κ νιωθεις τοσο ασκημα που νομιζεις οτι εισαι αρρωστη η πεθαινεις,Ευελπιστω οτι το αγορι σου ειναι καλα κ αυτο πρεπει να επαναλαμβανεις μεσα σου για να ηρεμησεις

εγω μπορει να το επαθα αυτο επιδη κυριως δεν ηξερα τι εχω αλλα εψαξα κ εμαθα οστοσο σας λεω πως μπορειτε να λυσετε το προβλημα http://www.e-psychology.gr/forum/sho...BA%CE%BB%CF%80 οστοσο καλα εκανες που μιλησες για ολα αυτα αν κ θα τα διαβασω καπια αλλη στιγμη γιατι ειμαι λιγο απασχολιμενος τωρα οστοσο ακουω...

Σας ευχαριστώ τόσο πολύ για τις απαντήσεις σας!!! Το αγόρι μου είναι μια χαρά και το χειρουργείο του ήταν ρουτίνα...απλά ίσως αυτο πυροδότησε τον πανικό...το θέμα είναι ότι πανικό δεν έχω πια αλλά μου έχουν βγει τα σωματικά αυτές οι συστολές που με κάνουν και τρέμω....τις φοβάμαι τόσο πολύ δεν θέλω να ζήσω μια ζωή με αυτές η Δεν θέλω να πάθω κάτι από αυτές!!!θεωρώ τον εαυτό μου καρδιοπαθη και περιμένω το τέλος....το αγόρι μου μου λέει ότι θα περάσει και δεν είΝαι σοβαρό προσπαθεί και εκείνος να με βοηθήσει...και εγώ φοβάμαι να κάνω το παραμικρό....χάλασε η ζωή μου..πάω σε ψυχολόγο αλλά η θεραπεία δεν είναι άμεση θέλει το χρόνο της..εσείς έχετε έκτακτες????περνάνε??βλάπτου ν την καρδιά???παθαίνεις κάτι από αυτές???

αυτο που περιγραφεις μου θυμιζει μετατραυματικο σοκ εχεις μιλησει στο αγορι σου για ολα αυτα που λες η ειναι η πρωτη φορα που μιλας γι αυτο?

Εννοείται αφού μαζί μένουμε τα περνάεΙ μαζί μου....τι να κάνει όμως και αυτός δεν ξέρει τι να πει...με έτρεξε παντού εγώ όμως δεν μπορώ με τίποτα να γίνω καλά...έκτακτες και φόβος για το τέλος μου με κυριεύουν!!!!!τι να κάνω...;;;

Άλλαξε η ζωή μου....τα έκοψα όλα γιατί φοβάμαι...ε μια ζωή θα φοβάμαι;;;μπορεί να ακούγεται εγωιστικά όλο αυτό και το καταλαβαίνω αλλά υπάρχει άνθρωπος που να μην νιώθει φόβο;;;ειδικά μετά από όλα αυτά...βλέπω και όνειρα,μου έρχονται αναμνήσεις και νομίζω ότι είναι σημάδια για κάτι κακό...είμαι και προληπτικη!!!!!!!

αυτα τα φοβαμαι φοβαμαι κατι μου θυμιζουν μηπως υπαρχει κ κατι αλλο εκτος απο αυτο που δεν ειπες σε κανενα η ειχες καπιο συγκενη σου που φοβοσουν κ μεγαλωσες μαζι του/?

πληροφοριακά, έχω ακριβώς το ίδιο. να ξέρεις δεν είσαι η μονη.

Nick έχεις και εσύ έκτακτες???αν ναι σου έχουν περασει???τι ακριβώς έχεις εσύ???αλεξανδρε όλα τα έχω γράψει πιο πάνω...μεγάλωσα με την Μαμα μου και μέχρι μια ηλικία τον μπαμπά μου...δεν είχα κανέναν ανεπιθύμητο και δεν πιεστικα ποτέ....απορώ πως έγινα ετσι...... :-(

Quote:

---

Originally Posted by sofaih

Σας ευχαριστώ τόσο πολύ για τις απαντήσεις σας!!! Το αγόρι μου είναι μια χαρά και το χειρουργείο του ήταν ρουτίνα...απλά ίσως αυτο πυροδότησε τον πανικό...το θέμα είναι ότι πανικό δεν έχω πια αλλά μου έχουν βγει τα σωματικά αυτές οι συστολές που με κάνουν και τρέμω....τις φοβάμαι τόσο πολύ δεν θέλω να ζήσω μια ζωή με αυτές η Δεν θέλω να πάθω κάτι από αυτές!!!θεωρώ τον εαυτό μου καρδιοπαθη και περιμένω το τέλος....το αγόρι μου μου λέει ότι θα περάσει και δεν είΝαι σοβαρό προσπαθεί και εκείνος να με βοηθήσει...και εγώ φοβάμαι να κάνω το παραμικρό....χάλασε η ζωή μου..πάω σε ψυχολόγο αλλά η θεραπεία δεν είναι άμεση θέλει το χρόνο της..εσείς έχετε έκτακτες????περνάνε??βλάπτου ν την καρδιά???παθαίνεις κάτι από αυτές???

---

Κουραγιο φιλη μου νομιζεις οτι χαλασε η ζωη σου αλλα δεν ειναι ετσι ειστε μια χαρα με το αγορι σου κ οταν το καυταλαβεις τοτε θα ηρεμησεις,οπως σου ειπα θεωρω οτι τρομαξες βρεθηκες σε πανικο με το νοσοκομειο που ηταν το αγορι σου ξυπνησαν οι μνημες απο τον θανατο του πατερα σου κ τωρα εισαι μεσα στον τρομο,Εγω σε καταλαβαινω περασα κατι παρεμφερες που με οδηγησε σε βαθια καταθλιψη στρες κ φοβο τωρα συνερχομαι αργα αργα,κ πιο συγκεκριμενα εχω βιωσει κακοποιηση με τον θειο μου πριν χρονια σκεφτομενη αυτο το πραγμα κ με την παραμικρη αφορμη τρομαζα κ κατεληγα να παθω καταθλιψη στρες κ εφιαλτες κ το αγορι μου ειναι κοντα μου παρολο που δεν γνωριζει το θεμα της κακοποιησης κ πηγα κ σε πνευματικο εκκλησια που με ηρεμει παρα πολυ,απλα να ξερεις οτι θελει πολυ χρονο απεραντη υπομονη κ συμπαρασταση απο ολους,Εισαι υγιεστατη κ εσυ κ το αγορι σου κ εσεις κ μπορειτε να ζησετε εως τα βαθια γεραματα μαζι κ παντα καλα!

Quote:

---

Originally Posted by sofaih

Nick έχεις και εσύ έκτακτες???αν ναι σου έχουν περασει???τι ακριβώς έχεις εσύ???αλεξανδρε όλα τα έχω γράψει πιο πάνω...μεγάλωσα με την Μαμα μου και μέχρι μια ηλικία τον μπαμπά μου...δεν είχα κανέναν ανεπιθύμητο και δεν πιεστικα ποτέ....απορώ πως έγινα ετσι...... :-(

---

να αλλα δε μπορει ξαφνικα να επαθες πανικο χωρις να συνεβει τιποτα η δεν θυμασαι τι εγινε η δυσκολευεσαι να το εκφρασεις δεν υπαρχει αλλη εξηγιση

Είσαι τόσο καλή!!!!!σε Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια πραγματικά με άγγιξαν πολύ...εύχομαι και σε εσένα μια όμορφη ζωή όπως ονειρευτικες και να είστε πάντα καλά με το αγόρι σου....Αυτό με το θείο σου είναι πολύ άσχημο και φαντάζομαι τι πληγή σου έχει αφήσει...Δεν ξέρω βέβαια αν σου βγήκε και με σωματικά η όχι...απλά το θέμα με μένα είναι ότι εντάξει έχω περάσει ζόρια και εγώ αλλά αυτες τις έκτακτες Δεν μπορώ να τις εξηγήσω!!!με έχουν κάνει και νιώθω άρρωστη,καρδιακια έχω κόψει τις δραστηριότητες που έκανα πριν και αυτό με τη σειρά του έφερε την κατάθλιψη...βλέπω τον κόσμο και τις κοπέλες στο δρόμο που ζουν ανεμελες και κλαίω..θέλω και εγώ τηΝ παλιά μου ζωή πίσω!!!!και φοβάμαι μην κάνω τα πράγματα χειρότερα....

Αλέξανδρε μου ούτε εγώ μπορώ να το εξηγήσω...ίσως επειδή ήμουν πάντα άτομο που δεν εξωτερικεύει τα αισθήματα του μου βγήκαν με αυτό τον τρόπο τι να πω...μια ο θάνατος του πατέρα μου μια το άγχος της δουλειάς που έκανα μια το άγχος για να τα βρω με το αγόρι μου ίσως όλα αυτά ξέσπασαν τώρα...θα υπάρξει γυρισμός άραγε;;;;

Quote:

---

Originally Posted by sofaih

Είσαι τόσο καλή!!!!!σε Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια πραγματικά με άγγιξαν πολύ...εύχομαι και σε εσένα μια όμορφη ζωή όπως ονειρευτικες και να είστε πάντα καλά με το αγόρι σου....Αυτό με το θείο σου είναι πολύ άσχημο και φαντάζομαι τι πληγή σου έχει αφήσει...Δεν ξέρω βέβαια αν σου βγήκε και με σωματικά η όχι...απλά το θέμα με μένα είναι ότι εντάξει έχω περάσει ζόρια και εγώ αλλά αυτες τις έκτακτες Δεν μπορώ να τις εξηγήσω!!!με έχουν κάνει και νιώθω άρρωστη,καρδιακια έχω κόψει τις δραστηριότητες που έκανα πριν και αυτό με τη σειρά του έφερε την κατάθλιψη...βλέπω τον κόσμο και τις κοπέλες στο δρόμο που ζουν ανεμελες και κλαίω..θέλω και εγώ τηΝ παλιά μου ζωή πίσω!!!!και φοβάμαι μην κάνω τα πράγματα χειρότερα....

---

Κοπελα μου να εισαι καλα τωρα ειμαστε καλα κ θελουμε να κανουμε οικογενεια,εγω να ξερεις εκτος την κακοποιηση απο το θειο περασα κ πριν απο αυτο επισης την αποτομο θανατο του πατερα μου οπως εσυ,Κουραγιο κοπελα μου κ μην στενοχωριεσαι περασες ενα πανικο θελει παρα πολυ χρονο αλλα θα περασει εγω που περα απο τον θανατο του πατερα μου βιωσα κ την κακοποιηση σου λεω οτι μενει μια πληγη μεσα σου αλλα περναει κ ζεις φυσιολογικα,Εσενα το αγορι σου κ αυτο που σου λεω οτι περναει να ειναι η ελπιδα σου για ενα καλυτερο μελλον,Απλα να ξερεις οτι πρεπει να βγαινετε με το αγορι σου κ να εχεις καποιες δραστηριοτητες για να περασει πιο αμεσα