5 Στάδιο.

Μετά το καλοκαίρι έχασα 2 αγαπημένα πρόσωπα. Τον αδελφό της μητέρας μου από καρδιά και την φιλη μου από τροχαίο.
Προσπάθησα και προσπαθώ να το αντιμετωπίσω με αξιοπρέπεια.
Το καλό είναι ότι τους είδα και τους 2 πριν γίνει το μοιραίο, μάλιστα με τον θείο κάνανε και καλαμπούρι καλό. Τον είδα 5 μέρες πριν γίνει το μοιραίο.
Την φιλη μου την έχασα, της ζήτησα επαφή αλλα είχε πολλές σκοτούρες μετά ήρθε το μοιραίο.
Βρίσκομαι στο 5 στάδιο ( έκατσα και διάβασα από ανάγκη ως συνήθως ) της απώλειας μου,


Ήθελα να ρωτήσω και αν είναι δυνατόν έναν έμπειρο ψυχολόγο παρακαλώ
Μετά από πόσο καιρό θα είμαι πάλι εντελώς λειτουργική ?

Καλησπερα φιλη μου κ συλληπητηρια πραγματικα!Αυτο που λες με τα σταδια δεν το θυμαμαι καλα,παντως εισαι σε καλο δρομο ετσι κ εχεις πενθησει κ αποδεκτει την κατασταση,κανονισε να εκτονωθεις κ επειτα σκεφτεις οτι ουτε η φιλη ουτε ο θειος σου θα ηθελαν να εισαι για χρονια μεσα στην δυστυχια,Μην τους ξεχασεις ποτε αλλα πρεπει να ζησεις την ζωη σου καλα,Εμενα ο πατερας μου σκοτωθηκε αποτομα πριν χρονια η παρεα μου με στηριξε πολυ κ φροντισα κατευθειαν να βγαινω κ να κανω πραγματα αλλα κ να πηγαινω στο πανεπιστημιο,εξετασεις δεν μπορουσα να διαβασω με διαβασε μια θεια μου,Μετα απο λιγους μηνες εκανα οτι κ πριν την απωλεια ανετα κ απο μονη μου,Δεν ξεπερνας αλλα συνηθιζεις

Σε ευχαριστώ μυσπ ,
Θα ήθελα όμως να ακούσω και έναν ψυχολόγο εάν υπάρχει..

εχεις δει την ταινια με το βεγγο που λεει μια ζωη τ ακουμπαγα τ ακουμπαγα τ ακουμπαγα τ ακουμπαγα τ ακουμπαγα τ ακουμπααγα!

Αλεξανδρε είναι 1η φορά και τελευταία φορά που ανοίγω θέμα.
Αν υπάρχει κάποιος ψυχολόγος στο φόρουμ που μπορεί να μου δώσει τις απαντήσεις που χρειαζομαι θα του ήμουνα ευγνώμων.

marsia δεν μπορεί να υπάρξει ακριβής απάντηση για το πότε θα είσαι εντελώς λειτουργική. Τα στάδια του πένθους που διάβασες είναι απλώς γενικές περιγραφές και δεν έχουν ούτε απαραίτητα την ίδια σειρά, ούτε την ίδια ένταση και διάρκεια σε κάθε άνθρωπο. Κατά μέσο όρο, οι άνθρωποι χρειάζονται 1-2 χρόνια για να διαχειριστούν μια απώλεια. Αλλά δεν γίνεται να δοθεί μια έγκυρη κι εξατομικευμένη απάντηση μέσα από ένα φόρουμ. Αν νιώθεις πως δυσκολεύεσαι πολύ να διαχειριστείς την καθημερινότητα ή αν απλά έχεις ανάγκη να συζητήσεις γύρω από το θέμα της απώλειας, ίσως μπορείς να το συζητήσεις πιο αναλυτικά εδώ (όχι για 'επαγγελματικές' απαντήσεις, αλλά για συζήτηση, ιδέες, απόψεις και στήριξη), ή να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό να τα πείτε από κοντά.

το θεμα ειναι εξαιρετικα απλο κ απορω γιατι οι ανθρωποι ολα εχουν τη ταση να περιπλεκουν τοσο
οσο πιο γρηγορα το θελησει να ειναι καλα κ οσο πιο γρηγορα καταφερει να ελεγξει τις συναισθηματικες εξαρσεις του τωρα αν θελεις περετερω επιστημονικη αναλυση απευθυνσου σε ενα ψυχολογο με μαστερ στα μεταπτυχιακα κ καλη τυχη . :) http://www.youtube.com/watch?v=6SbriBf5V3w

Quote:

---

Originally Posted by marsia

Αλεξανδρε είναι 1η φορά και τελευταία φορά που ανοίγω θέμα.
Αν υπάρχει κάποιος ψυχολόγος στο φόρουμ που μπορεί να μου δώσει τις απαντήσεις που χρειαζομαι θα του ήμουνα ευγνώμων.

---

Θα συμφωνήσω απόλυτα με το ότι η σειρά των σταδίων του πένθους και η χρονική διάρκεια που κάνει κάποιος για να περάσει από το ένα στο άλλο ποικίλουν και η όλη διαδικασία είναι πολύπαραγοντική. Το γεγονός όμως ότι το πένθος εξελίσσεται (δηλαδή δεν έχεις κολλήσει σε ένα στάδιο) είναι πολύ καθησυχαστικό. Το επιπληγμένο πένθος (που αποτελεί διαταραχή και απαιτείται βοήθεια από ιδικό) δεν έχει αυτή τη κλινική εικόνα (ενός πένθους που εξελίσσεται). Αυτό που χρειάζεται λοιπών είναι υπομονή και ρεαλιστικές προσδοκίες. Το «ξεπερνώ ένα πένθος» δε σημαίνει ότι το ξεχνώ ή ότι δε με ενοχλεί, δε μου λείπουν οι δικοί μου ή δε δακρύζω κάποιες φορές αναπολώντας τις περασμένες στιγμές. Σημαίνει ότι μαθαίνω να ζω με αυτή την απώλεια και δε της επιτρέπω να με επηρεάζει σημαντικά στην οικογενειακή, κοινωνική και επαγγελματική μου ζωή. Προσανατολίσου στο μέλλον και λειτούργησε με τον τρόπο που θα ήθελαν οι αγαπημένοι σου αυτοί άνθρωποι να λειτουργείς και θα δεις… όλα θα πάνε καλά….
Καλή χρονιά.

Τα στάδια είναι διαδοχικά, αλλά δεν περνούν όλοι από όλα τα στάδια. Κάτι ακόμη που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι η διάρκεια που μένει ο καθένας σε κάθε στάδιο.Όλοι θα περάσουμε κάποια μέρα από το μονοπάτι της θλίψης και πρέπει να έχεις κατά νου ότι απαιτείται χρόνος για να ανακτήσουμε την ψυχική μας γαλήνη. Υπάρχουν πάρα πολλοί διαφορετικοί τρόποι για να εκφράσεις τον πόνο της απώλειας και όχι μόνο. Πολλοί καλλιτέχνες εξέφραζαν μέσα από τα έργα τους την θλίψη τους και τον πόνο που εκείνη την περίοδο τους ταλαιπωρούσε. Κάνε λοιπόν την θλίψη ευκαιρία για δημιουργία, άλλωστε στο χέρι σου είναι…Μπορείς να δυναμώσεις από τον πόνο, αν δεν τον αφήσεις να σε καταστρέψει… http://www.youtube.com/watch?v=jtnpzfmJEFA