Ψυχολογικη υποστηριξη και βοηθεια οσον αφορα σε ερωτικη σχεση !...
Καλημερα σε ολους παιδια .
γραφω για πρωτη φορα στο φορουμ σας, και σας ευχαριστω εκ των προτερων για τις οποιεςδηποτε απαντησεις σας και το χρονο που θα αφιερωσετε .
θα ηθελα τη γνωμη σας σε ενα θεμα που με εχει ταλαιπωρησει παρα πολυ τον τελευταιο καιρο, με εχει διαλυσει ψυχολογικα και μου εχει δημιουργησει ενα σωρο ανασφαλειες . ειναι απιστευτο πως μπορει να σε πληγωσει καποιος που αγαπας..
Το καλοκαιρι, τον ιουλιο γνωρισα μια κοπελα μεσω κοινης παρεας.. για να μην τα πολυλογω, ξεκινησαμε να μιλαμε, και απο την πρωτη κιολας στιγμη ενιωσα πως αυτη η κοπελα ειχε κατι το ιδιαιτερο για εμενα και δεν εμοιαζε με καμια αλλη που ειχα γνωρισει στο παρελθον, συζητουσαμε σοβαρα αλλα καναμε και τις χαζομαρες μας, ενιωθα οτι υπηρχε μια παραξενη ελξη μεταξυ μας ... μετα απο λιγο καιρο ερωτευτηκαμε..... περνουσαμε ατελειωτες ωρες συζητωντας για οποιοδηποτε θεμα, καναμε βολτες, και γενικα ημασταν ευτυχισμενοι..... αρχισε να με αγαπαει και μου το ειπε.... τα συναισθηματα μου για αυτην ηταν τα εντονοτερα που εχω νιωσει ποτε σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα... η σχεση μας κλιμακωθηκε και σοβαρεψε παρα πολυ γρηγορα και ολα εδειχναν οτι θα ημασταν χρονια μαζι, καθως εβλεπα και απο την πλευρα της ανταποδωση σε οτι εκανα και δεν ηταν απλα μια τυπικη σχεση που ειναι ερωτευμενος μονο ο ενας και η καταληξη ειναι σχεδον προδιαγεγραμμενη. Μου ελεγε συχνα ποσο ερωτευμενη ειναι μαζι μου, πως κανεις αλλος δεν της φερθηκε οπως εγω και πως ειμαι οτι πιο ομορφο της εχει συμβει.. εκανα πραγματα για αυτην που, συμφωνα με την ιδια, στην προηγουμενη σχεση της χρειαζοταν να τα ζητησει για να της τα κανει ο πρωην, με λιγα λογια δεν ειχε οτι ηθελε απο τη σχεση της.
Η κοπελα ειχε σχεση εναμιση χρονο πριν απο μενα, ηταν η πρωτη της σοβαρη σχεση ουσιαστικα.. Το θεμα ειναι πως αυτος ο τυπος δεν της φεροταν καθολου καλα.. ηταν επιθετικος, ασταθης ψυχολογικα, μερικες φορες τον φοβοταν μαλιστα.. την ειχε στησει και την ειχε κανει ρεζιλι μπροστα σε ολο το σχολειο της λεγοντας την ******* ( οταν εγινε αυτο η κοπελα ηταν τριτη λυκειου και εδινε πανελληνιες ), γυρνουσε και ελεγε σε ολον τον κοσμο οτι τον απαταει, της ελεγε το βραδυ πως την αγαπαει και το πρωι πως εκανε πλακα, τη χωριζε καθε βδομαδα και την εκβιαζε ψυχολογικα πως αμα τον αφησει θα αρχισει το ποτο, θα κανει κακο στον εαυτο του και διαφορα τετοια,ζηλευε ολους τους φιλους της, ειχε μπει κρυφα στο λογαριασμο της στο facebook και παρακολουθουσε τα παντα για αρκετους μηνες ..για πολλους μηνες ηταν εντελως κουρελι, δεν εβγαινε αφου χωρισαν και γενικως ειχε βαλτωσει στη ζωη της.
Σε αντιθεση εγω την εμπιστευομουν απολυτα, ποτε δεν ειχε δωσει αφορμη μαλιστα. δεν ειχα προβλημα να βγαινει μονη με την παρεα της, αλλωστε τους ειχα γνωρισει ολους και δεν ειχε τεθει ποτε θεμα ζηλειας, της αφηνα προσωπικο χωρο, εκανα οτι μπορουσα για να ειναι ευτυχισμενη και ηταν, το παραδεχοταν και η ιδια και οι φιλες της.. Εκανα για αυτην πολλες μικρες χειρονομιες που ο αλλος ουτε καν ειχε σκεφτει.. να φανταστειτε οτι της φανηκε παραξενο μονο και μονο που της εδωσα ενα τριανταφυλλο σε μια ακυρη στιγμη, που την πηγα για φαγητο σε ενα καλο εστιατοριο,που εκανα ολοκληρα χιλιομετρα για να βρεθω μαζι της μονο ενα τεταρτο.Την αγαπαω πραγματικα, περισσοτερο απο οτι αγαπαω εμενα και ολη την οικογενεια μου μαζι... ημουν κατι παραπανω απο κυριος απεναντι της.. Δεν μιζεριασα ποτε, δεν εγινα μικροπρεπης, ηταν τιμη μου να την εχω διπλα μου.. Δεν την απατησα ουτε για μια στιγμη... ειχα την ευκαιρια να το κανω, αλλα δεν ειχα ματια για αλλη κοπελα, δεν ηθελα πραγματικα να με αγγιζει καμια αλλη . Εδωσα καθε πτυχη του εαυτου και του μυαλου μου σε αυτην τη σχεση.
ολη αυτη η ευτυχια κρατησε περιπου 4 μηνες ... ξαφνικα αρχισα να παρατηρω οτι γινεται πολυ πιο κρυα απεναντι μου, δυσανασχετουσε οποτε την αγκαλιαζα,δεν ανταποκρινονταν στα φιλια,το προσωπο της ηταν σκοτεινο, δεν ειχε διαθεση για τιποτα.... Σκεφτοταν παρα πολυ τον πρωην της.. Ειχε καταφερει να κρατηθει μακρια του για πολλους μηνες... Αυτος βεβαια καθ'ολη τη διαρκεια της σχεσης μας προσπαθουσε να βαλει φυτιλιες αναμεσα μας . Την προσεγγιζε και ζητουσε συγνωμη, ελεγε σε κοινους γνωστους οτι αυτη η κοπελα εκανε μαλακιες με αλλους και δεν αξιζει, με επαιρναν τηλεφωνα αγνωστα νουμερα και μου ελεγαν οτι με απαταει .... Μεχρι που αποφασισε να τον παρει τηλεφωνο για να μιλησουν.. μιλουσαν αρκετη ωρα για τις ζωες τους.. εκεινη την ημερα μου ειπε οτι θελει λιγο χρονο να σκεφτει... Της τον εδωσα, τα ξαναβρηκαμε για μια βδομαδα αλλα μετα αποφασισε οτι θελει να χωρισουμε γιατι συνειδητοποιησε οτι ο χωρισμος με τον πρωην της την πειραξε τοσο πολυ που δεν ηταν αρχικα ψυχολογικα ετοιμη για αλλη σχεση.. πιστευε οτι μπορουσε να το διαχειριστει αλλα δεν τα καταφερε, καθως δεν μπορεσε ποτε να τον ξεπερασει, τον σκεφτεται ακομα περισσοτερο απο οσο πρεπει ( δικα της λογια ειναι αυτα ) .ππροχθεςς τους ειδα μαζι να κανουν βολτα, την πηγε στο σπιτι της... ραγισε η καρδια μου.. μετα απο λιγο μου εστειλε μηνυμα οτι συναντηθηκαν τυχαια.. αρχισε παλι να την παρακαλαει, της ελεγε οτι θα την περιμενει οσο χρειαστει ( εν τω μεταξυ αυτος εχει αλλη κοπελα και μαλλον θελει να το παιξει διπλο ταμπλο ) και αυτη μαλλον εχει πειστει... δεν τον εχει ξεπερασει, και μου λεει οτι δεν ξερει τι γινεται μεσα της , τι θελει πραγματικα να κανει.. αλλα αμα συνεχισει να την πολιορκει σιγουρα θα την ριξει καθως ειναι ιδιαιτερα αδυναμη αυτον τον καιρο..
Δεν ξερω πως να την προφυλαξω, δε με θελει διπλα της τον τελευταιο καιρο, την ειδα χθες για 20 λεπτα , τις τελευταιες 2 βδομαδες αυτος ειναι ο χρονος που περασαμε μαζι . δεν ξερω πως πρεπει να συμπεριφερθω απεναντι σε αυτον, που εχει προσπαθησει μονο να μας χωρισει... ισχυριζεται πως την αγαπαει και τη θελει ευτυχισμενη, αλλα οταν ηταν ευτυχισμενη δεν την αφησε να το χαρει. Πραγματικα δεν ξερω γιατι μου φερεται με αυτον τον τροπο, δεν εχω ξανα πληγωθει ετσι ποτε στη ζωη μου.. Ξερω οτι ειναι ερωτευμενη μαζι μου, με αγαπαει και με νοιαζεται, τα εχω νιωσει ολα αυτα..... Γιατι επιλεγει να κανει τοσο κακο στον εαυτο της και αφηνει τον πρωην να μπαινει αναμεσα μας ; μεχρι πριν λιγες μερες ηταν αποφασισμενη οτι δεν προκειται να ειναι ξανα μαζι.. τι αλλαξε τωρα.. Πονεσε και αυτη που χωρισαμε, περασε αρκετες νυχτες κλαιγοντας, οπως και εγω αλλωστε.... περασαμε ωρες κλαιγοντας ο ενας στην αγκαλια του αλλου.. εκλαψε παρα πολυ, και αυτο με κανει να αναρωτιεμαι γιατι, ειναι φανερο οτι της ειναι δυσκολο να χωρισουμε, δεν φευγουν ετσι απλα τα συναισθηματα.
Γιατι επιλεγει να αναλωνεται σε καποιον που την πληγωσε βαθια, την εφερε στα προθυρα της καταθλιψης και δεν θελει να ειναι με καποιον που την αγαπαει πραγματικα, θελει να την κανει ευτυχισμενη με μονη ανταμοιβη το χαμογελο της ; δεν ζητησα ποτε κατι που δε μπορουσε να μου δωσει, βρισκεται σε δυσκολη φαση της ζωης της και δεν ζητησα ποτε κατι παραπανω απο οτι μπορει να δωσει..
ξερει οτι θα την ξανα πληγωσει ο πρωην, δεν αλλαζει ο ανθρωπος ουσιωδως...
λυπαμαι που επιβεβαιωνετε στην περιπτωση μου η γενικη παραδοχη οτι τις γυναικες πρεπει να τις φτυνεις για να κολλανε μαζι σου... ποτε δεν το πιστευα αλλα τωρα το ζω, και δυστυχως καταλαβαινω πως οντως ισχυει.. γιατι οι γυναικες προτιμουν να βασανιζονται ; γιατι ψαχνουν καποιον που θα τους προσφερει πραγματα, το καλο παιδι με λιγα λογια, και οταν τον βρουν επιλεγουν να πληγωνονται ;
τι με συμβουλευετε να κανω ; μπορει να γυρισει πισω σε μενα ;
εγω σκοπευα να αφησω ενα μεγαλο χρονικο διαστημα να περασει, και να προσπαθησω ξανα μετα απο μερικους μηνες να ειμαι μαζι της..
πιστευετε οτι αξιζει ; πως μπορω να της δωσω να καταλαβει εμπρακτως αλλα και με τα λογια ποσο μεγαλο λαθος θα κανει αμα γυρισει στον πρωην της ; ( ας σημειωσω πως ακομα και αν δε γυρισει πισω σε μενα, δε θελω να ξανα μπλεξει με τον πρωην της, θα κανω οτι μπορω για να βρει καποιον καινουργιο ).. της υποσχεθηκα οτι θα κανω οτι μπορω για να μη την ξανα δω να ποναει.η πλακα ειναι πως ολες οι κολλητες της με συμπαθουν, με εχουν γνωρισει και θελουν να ειμαι εγω μαζι της, με θεωρουν τον καταλληλοτερο, αλλα δεν ακουει κανεναν.
