Καλησπέρα σε όλους. Είμαι νέο μέλος !
Είχα δει το φορουμ από κάτι αναζητήσεις και αποφάσισα να γράψω κι εγώ ! Γίνεται πολύ καλή δουλειά εδώ μέσα :D
Δεν ξέρω αν έχω βάλει το θέμα σε σωστή κατηγορία, αλλά πιθανόν θα το δουν αρκετοί, όπως και να 'χει !
Λοιπόν, είμαι άντρας/26. Το πρόβλημα που θα σας περιγράψω άρχισε πριν 2-3 μήνες και έχει να κάνει με την αναπνοή.
Σκέφτομαι συνέχεια, πως να αναπνέω.. Και είναι τόσο εκνευριστικό ! :(
Είχε αρχίσει ως εξής.. Καθόμουν μία μέρα και έβλεπα κάτι αστείες εικόνες. Και έτυχε να δω μία εικόνα, που έλεγε (Στα Αγγλικά):"Από αυτό το σημείο και για το επόμενο ένα λεπτό, απαγορεύεται να αναπνέεις αυτόματα(Σε ελεύθερη μετάφραση)"
Όχι ότι με επηρέασε αυτό, εκείνη τη στιγμή. Απλά όντως έγινε αυτό και γέλασα. γιατί δεν το είχα σκεφτεί και ποτέ. Τέλος πάντων, πέρασε αυτό, είχα ένα πονοκέφαλο από το πρωί και πήρα ένα Panadol, το μεσημέρι. Βγήκα για μία μπύρα με κάτι φίλους το βράδυ, γύρισα σπίτι αλλά ο πονοκέφαλος δεν είχε περάσει και έτσι πήρα άλλο ένα Panadol γιατί αισθανόμουν το κεφάλι μου έτοιμο να εκραγεί. Ήταν πολύ έντονος ο πονοκέφαλος. Ξάπλωσα να κοιμηθώ και εκεί που με έπαιρνε ο ύπνος, άρχισα να σκέφτομαι αυτό που είχα διαβάσει για την αναπνοή με αποτέλεσμα, να μη μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι, να εκνευρίζομαι και να αγχώνομαι. Τελικά κοιμήθηκα με τα χίλια ζόρια, αφού σκεφτόμουν συνέχεια την αναπνοή μου, στις 8 το πρωί. (!!) Σκεφτόμουν αν τώρα που μου συμβαίνει αυτό, αναπνέω κανονικά ή γρήγορα ή αργά κλπ κλπ με αποτέλεσμα να αγχώνομαι όλο και πιο πολύ. Και μπορώ να σας πω ότι με είχε πιάσει ένας μινι πανικός, αν θα μπορέσω να ξανακοιμηθώ.. Ξέρω είναι τρελό, αλλά αυτό με είχε πιάσει. (*Αυτό με τη μπύρα και τα Panadol το ανέφερα, γιατί πιθανόν να με επηρέασε.. Σκέφτηκα ότι μπορεί αν φταίει αυτό.)
Με λίγα λόγια από εκείνο το βράδυ και μετά, το σκέφτομαι ΚΑΘΕ βραδυ που πέφτω για ύπνο. Δεν το σκέφτομαι τη μέρα σχεδόν καθόλου, σπάνια θα έλεγα. Δεν το σκέφτομαι ούτε καν τώρα που γράφω εδώ. Τις 2 πρώτες μέρες μόνο το σκεφτόμουν όλη μέρα και αναρωτιόμουν γιατί συμβαίνει αυτό.
Και όπως καταλαβαίνεται, ενώ ο ύπνος ήταν ένας πολύ καλός μου φίλος, όπως και σε πολλούς από εμάς, τώρα την ώρα που ψιλονυστάζω και θέλω να κοιμηθώ, το βράδυ, σκέφτομαι "πωωω, πάλι θα αρχίσει αυτό κλπ κλπ"..
Αυτό που κάνω τώρα είναι απλά να ανοίγω τηλεόραση, να σκέφτομαι πως αναπνέω και να με παίρνει ο ύπνος. Γιατί χωρίς τηλεόραση, πέφτω να κοιμηθώ και γυρνάω από εδώ και από εκεί. Βέβαια, με παίρνει ο ύπνος, κάποια στιγμή, αλλά πολύ πιο δύσκολα(Χωρίς τηλεόραση).
Χθες την ώρα που έβλεπα τηλεόραση και έκλειναν τα μάτια μου, ξυπνούσα κατευθείαν, γιατί αισθανόμουν ότι δεν έπαιρνα ανάσα. Και με έπιασε ένας μικρός πανικός.. Με είχε πιάσει και ένα σφίξιμο στο στέρνο, πολύ έντονο. Αλλά μάλλον έφταιγε που είχα φάει λίγο αργά, γιατί μόλις ρεύτικα 2-3 μου πέρασε χαχαχαχαχα! Πλάκα κάνω, αλλά όντως συνέβει αυτό. Τελικά κοιμήθηκα χωρίς τηλεόραση.
Σκέφτηκα, από την πρώτη στιγμή που μου συνέβει αυτό, να γραφτώ και σε ένα γυμναστήριο ή έστω να βγαίνω να περπατάω με κάτι φιλαράκια, μιας και τους αρέσει να περπατάνε αλλά λεφτά για γυμναστήριο δεν έχω :p
Τι έχετε να προτείνετε. Εγώ πάντως θα πήγαινα και σε έναν ψυχολόγο, αφού νομίζω πως όλο αυτό είναι κάτι ψυχολογικό, δεν ξέρω τι, αλλά έτσι νομίζω. Θα μου άρεσε δηλαδή η ιδέα να πάω, αλλά διστάζω κι όλας, κυρίως λόγω οικονομικών.. Αν έχετε να μου προτείνετε κάτι, καλώς. Αν όχι σας ευχαριστώ που το διαβάσατε ! *Συγγνώμη που έγραψα πολλά(Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα), αλλά ήθελα να εξηγήσω ακριβώς τι μου συμβαίνει.
Σας ευχαριστώ !!! :D
