Δεν ξερω τι έχω άλλα σιγουρα δεν μπορω να το αντιμετωπίσω.
Καλησπέρα, εδώ και 4 χρονια σχεδόν που εχω περάσει σε άλλη πόλη αντιμετωπίζω καποιες περιεργες αλλαγές συμπεριφοράς.
Το πρώτο χρόνο ημουν κλεισμένος καθημερινα στο σπιτι και εβγαινα μονο για τη σχολή,μετά απο ένα διάστημα σταμάτησε να
με απασχολεί αν θα βγώ ή όχι και γενικοτερα αν θα κοινωνοικοποιηθώ διοτι ειχα εκμηδενήσει τις ανθρώπινες υπάρξεις γύρω μου.
Ημουν (και ειμαι) ιδιαιτέρος ματαιοδοξος,αν και πλεον οι πραξεις μου το διαψευδουν. Το 2ο χρονο οσο απέκτησα παρέες άρχισα να ξεχνιεμαι και οσο πιο
δραστήριος γινόμουν τόσο πιο πολυ ξεχνουσα την μοναξιά μεχρι που συνέβησαν κάποιες διαμάχες με κάποιες τοτε δήθεν παρέες,απομακρύνθηκα και για κανα 3-4 μήνες
κλείστηκα πάλι στο καβούκι μου. Το 3ο χρονο γνώρισα κάποια άτομα τα οποία με βγάλαν
από τη λούπα του να σκέφτομαι οπως το πρώτο χρόνο αλλα πλεόν έχω αρχίσει να έχω
απότομες αλλαγές συμπεριφοράς(απογοητεύομα� � και ενθουσιάζομαι πολύ εύκολα)
και τείνω στο να θέλω να επανέλθω στη μοναξιά...
Το μόνο που εχω βρει ως λύση ειναι η εργοθεραπεία αλλά οταν δεν εχω κάτι να κάνω
ή και να εχω,αν είμαι μόνος σπίτι,σκέφτομαι ματαιόδοξα.
Τι θα προτείνατε προς την αντιμετώπιση?