ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;

Ειμαι 18 ετων...νιωθω εντονη αποπροσωποποιηση τους τελευταιους 5 μηνες.Παθαινα συχνες κρισεις πανικου,για αγνωστο λογο,ειχα εντονο τρεμουλο τα βραδια και ταχυκαρδια. η ποιοτητα της ζωης μου εχει αλλαξει παρα πολυ τους τελευταιους 5 μηνες. Καταθλιπτικη διαθεση και ενα αισθημα αποξενωσης απο τα παντα. Σαν να εχασα τον αξονα μου,τους βασικους μου στοχους. περιπλανιεμαι στο σπιτι σαν φαντασμα. Οι δραστηριοτητες μου,μου φαινονται ξενες και ανουσιες. Κοιτιεμαι στον καθρεφτη και τρομαζω. Εχω πολλους φιλους και γενικα ειμαι η ψυχη της παρεας. του κανω ολους να γελανε και ξεχναω να συμπεριλαβω τον εαυτο μου.Δεν εχει καταλαβει κανεις τιποτα. ολοι νομιζουν πως ειμαι μια χαρα...πηγα σε ψυχολογο,1 συνεδρια μονο,οπου αρχισα να της αραδιαζω τα παντα...η γυναικα τρομαξε γιατι ηρθα σαν χειμμαρος...
θελω να γυρισω πίσω,στον εαυτο μου,στα ονειρα μου. πως νιωθατε οταν ειχατε καταθλιψη; ειναι κανεις οπου εκανε ολες τις δραστηριοτητες του κανονικα ή και προσποιητα μερικες φορές έτσι απο πέισμα ή απο ελπίδα οτι θα επιστρεψει οντως; ...

Quote:

---

Originally Posted by Όπου φτάσω.

Ειμαι 18 ετων...νιωθω εντονη αποπροσωποποιηση τους τελευταιους 5 μηνες.Παθαινα συχνες κρισεις πανικου,για αγνωστο λογο,ειχα εντονο τρεμουλο τα βραδια και ταχυκαρδια. η ποιοτητα της ζωης μου εχει αλλαξει παρα πολυ τους τελευταιους 5 μηνες. Καταθλιπτικη διαθεση και ενα αισθημα αποξενωσης απο τα παντα. Σαν να εχασα τον αξονα μου,τους βασικους μου στοχους. περιπλανιεμαι στο σπιτι σαν φαντασμα. Οι δραστηριοτητες μου,μου φαινονται ξενες και ανουσιες. Κοιτιεμαι στον καθρεφτη και τρομαζω. Εχω πολλους φιλους και γενικα ειμαι η ψυχη της παρεας. του κανω ολους να γελανε και ξεχναω να συμπεριλαβω τον εαυτο μου.Δεν εχει καταλαβει κανεις τιποτα. ολοι νομιζουν πως ειμαι μια χαρα...πηγα σε ψυχολογο,1 συνεδρια μονο,οπου αρχισα να της αραδιαζω τα παντα...η γυναικα τρομαξε γιατι ηρθα σαν χειμμαρος...
θελω να γυρισω πίσω,στον εαυτο μου,στα ονειρα μου. πως νιωθατε οταν ειχατε καταθλιψη; ειναι κανεις οπου εκανε ολες τις δραστηριοτητες του κανονικα ή και προσποιητα μερικες φορές έτσι απο πέισμα ή απο ελπίδα οτι θα επιστρεψει οντως; ...

---

σου ειπε η ψυχολογος οτι εχεις καταθλιψη η ειναι κατι που πιστευεις εσυ?
εχει συμβει κατι ιδιαιτερο στην ζωη σου, τους τελευταιους μηνες που νοιωθεις τοσο ασχημα?

Καλησπέρα, Όπου φτάσεις : )
Καλώς ήρθες στο κλαμπ , εύχομαι να φύγεις σύντομα όμως : )

Καλά κάνεις και προσπαθείς με πείσμα να ασχολείσαι, κάνεις παρέες κτλ γιατί λένε πως όσο παράτας εσύ τα πράγματα , τόσο σε παρατούν κι αυτά.
Έτσι! Να προσπαθείς όσο μπορείς!
Αν και το να προσποιείσαι πως είσαι καλά, να σου πω την αλήθεια δεν βοηθάει και πολύ την κατάσταση, γιατί εσύ χρειάζεσαι βοήθεια και στήριξη κι όσο δεν καταλαβαίνουν ότι έχεις πρόβλημα, τόσο σου φέρονται κανονικά την στιγμή που εσύ έχεις ανάγκη από άλλα πράγματα, οπότε από τις παρέες θα γυρίζεις με ένα αίσθημα κενού.
Στα πιο κοντινά σου πρόσωπα, στους φίλους πχ ή σε ανθρώπους που εμπιστεύεσαι, έχεις μιλήσει για όλα αυτά που σε βασανίζουν?
Κάνε το. Αν δεν ξέρουν τι έχεις, αν δεν τους πεις εσύ πως νιώθεις, κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει. Σιγά ! Δεν είναι ντροπή να αισθάνεσαι καταθλιπτικά.

Πρόλαβα και διάβασα ότι πήρες χάπια από μόνη σου και μην το ξανά κάνεις, ναι? Αν δεν λύσεις τα προβλήματα που έχεις, κανένα Xanax που το παίρνεις με δική σου πρωτοβουλία δεν θα σε γυρίσει στον παλιό σου εαυτό, αντιθέτως θα είναι σαν να κάνεις μια βλακία, χωρίς να έχει κανένα νόημα και αντίκρισμα. Δεν σε βοηθάει αληθινά παρά μόνο για άντε μερικές ώρες... δεν γίνεται κάτι ουσιαστικό.

Με τον ψυχολόγο πως πήγε η συνεδρία? Ένιωσεςκαλύτερα?

Και φυσικά να έχεις ελπίδα, να είσαι πεισματάρα και να προσπαθείς ρε συ όσο μπορείς κάθε μέρα να επιστρέψεις στον εαυτό σου και στα όνειρα σου!
18 χρονών είσαι κι αν προσπαθήσεις κι άλλο θα τα καταφέρεις!

Το ίδιο ερώτημα με τη Ρέμεντι. Όλα αυτά ξαφνικά, ή μεσολάβησε κάποιο/α γεγονότα, σκέψεις, και κάτι άλλο, αν αισθάνεσαι έτσι,
τους φίλους σου δεν τους θεωρείς φίλους αρκετά ώστε να τους το έχεις πει, σε κάποιον ή κάποιους απ' αυτούς? Μήπως είναι μόνο γνωστοί?