Καλημέρα σε όλους, είμαι συχνός επισκέπτης του συγκεκριμένου φόρουμ αλλα χωρίς να παίρνω μέρος σε τόπικ! Γράφω σε αυτή την κατηγορία γιατί δεν μπορώ να γράψω σε 3 μαζί. Τι εννοώ θα καταλάβετε αμέσως. Καταρχήν η ηλικία μου είναι 20 ετών και εδώ και περίπου 4 χρόνια έχω συνεχόμενα προβλήματα στην ψυχολογία μου χωρίς να καλυτερεύει η κατάσταση. Αρχικά ξεκίνησε ώς φοβία να μην πάθω κάτι, μετά απο κάποιο ψυχολογικό τραύμα ( λογικά ) που βίωσα, βλέποντας κάποιο άλλο άτομο να μήν νιώθει καλά ( δεν χρειάζεται να μπώ σε λεπτομέρειες ) και εκεί ξεκίνησε η όλη ιστορία. Φοβία πως θα αρρωστήσω κτλ. που την είχα τακτικά και χωρίς καμία ίαση συνέχιζε ακάθεκτη. Σε ένα χειμώνα είχα αρρωστήσει πολλές φορές ( ιώσεις, κρυολογήματα. σχετικά απλά ) και ήταν ένας ακόμα λόγος που χειροτέρεψα. Όλα αυτά άρχιζαν και γενικευόντουσαν με αποτέλεσμα να νιώθω αποπροσωποίηση - αποπραγματοποίηση, να έχω συνεχή σκέψη στο τι μπορεί να πάθω και γενικά να νιώθω άσχημα. Σε κάποιο σημείο αυτών των χρόνων άρχισα να έχω ( έτσι δείχνει και έτσι πιστεύω ) συμπτώματα ψυχαναγκασμού, προφανώς λόγω άγχους και φόβου, χωρίς να μου επηρεάζουν την καθημερινότητα μου βέβαια, όμως δεν παύει να είναι κάτι ενοχλητικό που με βασανίζει κάποιες στιγμές, ακόμη περισσότερο με τη σκέψη οτι μπορεί να γίνει και χειρότερο. Ήταν ημέρες που πραγματικά ένιωθα απαίσια και ανήμπορος να αντιδράσω όταν είχα αποπραγματοποίηση, μία απαίσια άισθηση που μου κατέστρεφε όλες μου τις στιγμές. Σκεφτείτε ότι έβγαινα να πάω βόλτα να ξεχαστώ και μόνο αυτό δεν γινόταν. Πόσο μάλλον στην αρχή όπου ήμουν ψαρωμένος και δεν ήξερα τι γίνεται, αλλα ακόμα κιέτσι, δεν αλλάζει κάτι γιατί ακόμη και τώρα δεν μπορώ να πω ότι έχω την δυνατότητα να τα αποφύγω όλα αυτά λαμβάνωντας υπόψη ότι έχω ζήσει κάτι παρόμοιο και έχω συνηθίσει την κατάσταση. Εδώ να προσθέσω ότι δεν είχα και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου στην περίοδο που μου συνέβησαν όλα αυτά οπότε η λογική λέει ότι επηρεάστηκα αρνητικά. Ευτυχώς τώρα έχω αλλάξει λίγο την αντιμετώπιση των πραγμάτων, μεγάλωσα λίγο και βλέπω τα πράματα αλλιώς, άλλαξαν κάποιες καταστάσεις χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι είμαι καλά δυότι η ζημιά έχει γίνει και ο χαρακτήρας μου δυστυχώς έχει αλλάξει. Σταδιακά μείωσα τις εξόδους μου, μειώθηκε η όρεξη μου, έφυγε η ζωντάνια μου, έφυγε η ανεμελιά μου και σταμάτησα τον αθλητισμό. Το μόνο πράμα που με βοηθάει στο να ξεχαστώ είναι ο υπολογιστής όπου παίζω αρκετά και γενικά είναι μία ωραία ενασχόληση, βέβαια αναγνωρίζω και τις αρνητικές συνέπειες της τεχνολογίας αλλα τουλάχιστον παίρνω και κάτι θετικό. Όπως ανέφερα προηγουμένως, η διάθεση μου άρχισε να αλλάζει και τώρα είμαι σε ένα παράξενο στάδιο όπου είναι στιγμές χωρίς καθόλου διάθεση, απελπισία κτλ. και άλλες που το παλεύω και κάτι πάει να γίνει. Φοβάμαι πως όλα αυτά μου προκάλεσαν κατάθλιψη και δυστυχώς νομίζω ότι την βιώνω κατα κάποιο τρόπο τώρα. Επειδή δεν θέλω να σας κουράσω με κείμενο ενός εκατομμυρίου λέξεων, έγραψα κάτι όσο το δυνατόν περιληπτικό γίνεται. Επίσης έχω σκεφτεί την βοήθεια ειδικού αλλα με εμποδίζει το οικονομικό οπότε δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Θέλω πολύ να ακούσω την γνώμη σας, τις απόψεις σας και τι με συμβουλεύετε. Ευχαριστώ !! :)
