Δίλημμα...

Καλησπέρα σε όλους!
Βρίσκομαι στο τέταρτο έτος των σπουδών μου και εδώ και καιρό έχω αρχίσει να αγχώνομαι με το επαγγελματικό μου μέλλον. Σε λίγους μήνες θα ολοκληρώσω τις σπουδές στο τμήμα φιλολογίας και δεν ξέρω τι να κάνω από εκεί και πέρα. Η ιδέεα του να δουλεύω για όλη μου τη ζωή σε φροντιστήρια και σε ιδιαίτερα μαθήματα όχι μόνο δεν μου αρέσει, αλλά με πνίγει κιόλας. Η αλήθεια είναι ότι η φιλοσοφία είναι ο τομέας που με γοητεύει ιδιαίτερα. Για το λόγο αυτό σκέφτομαι να κάνω μεταπτυχιακό στο ΦΠΨ στον τομέα της φιλοσοφίας. Ωστόσο η μεγάλη μου αγάπη ήταν ανέκαθεν η ψυχολογία. Από μικρό κοριτσάκι θυμάμαι τον εαυτό μου να προσπαθώ να << ερμηνεύσω>> τους ανθρώπους. Βέβαια, δεν το ακολούθησα. Έπιανα τη σχολή στην Κρήτη ( είμαι από Αθήνα). Ο λόγος; Η μητέρα μου μού έλεγε ότι δεν κάνω για ψυχολόγος γιατί είμαι πολύ ευαίσθητη και ότι σαν φιλόλογος θα έχω καλή επαγγελματική αποκατάσταση. Στο δεύτερο σκέλος συμφωνούσαν και οι καθηγητές μου. Και έτσι βρέθηκα στη φιλολογία. Ξέρω ότι η οικονομική κατάσταση σήμερα είναι πολλή δύσκολη και δεν ενδείκνυται για για αλλαγές τέτοιου τύπου. Η εύρεση εργασίας είναι το παν και όταν έχεις ένα πτυχίο οφείλεις να το αξιοποιήσεις. Ωστόσο εγώ αισθάνομαι πολύ εγκλοβισμένη μέσα σε όλο αυτό. Να αφήσω 4 χρόνια να πάνε χαμένα; Να αφήσω τον τομέα της φιλοσοφίας που, όπως προείπα, μου αρέσει πολύ; Να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα και να ξεκινήσω απ'τη αρχή μπαίνοντας σε μία νέα σχολή;

Κάνε αυτό που σου αρέσει ανεξάρτητα από πόσα χρόνια θα χρειαστεί, άλλωστε ψυχολογία βρίσκεις και στο εξωτερικό δουλειά! Άσε που μαθαίνεις ένα σωρό χρήσιμα πράγματα για τον εαυτό σου και το πώς λειτουργούν οι άλλοι. Και η φιλοσοφία καλή είναι, αλλά μπορείς να τη διαβάζεις και μόνη σου σα χόμπι.

Καλο ειναι να ολοκληρωσεις την φιλολογια κ να πας μετα ψυχολογια 2 πτυχια μαζι ειναι κερδος,ομολογω πως η ψυχολογια πιστευω εχει καλυτερη αποκατασταση μιας κ φιλολογοι τωρα δεν διοριζονται κ δεν θα προτεινα μεταπτυχιακο σε ενα τοσο κορεσμενο τομεα,καλυτερο ειναι να παρεις πτυχιο στην ψυχολογια

τι την θες την ψυχολογια για να εχεις σιγουρια ανεργιας? εδω μια φιλη μου απο νομικη τωρα τελειωνει φιλολογια για να κανει κανα μαθημα. Κατσε εκει που εισαι.

Εγώ θα σε συμβούλευα ανεπιφύλακτα να κάνεις αυτό που σου αρέσει.
Τίποτα δεν συγκρίνεται με την ικανοποίηση που νιώθει κάποιος όταν ασχολείται με αυτό που του δίνει χαρά.
Και μιλάω από προσωπική εμπειρία.
Έχοντας σπουδάσει αυτό που ήθελα και είχα κλίση, δεν έχω νιώσει παρά ελάχιστες στιγμές ότι εργάζομαι.
Είμαι ερωτευμένη με τη δουλειά μου, τις πιο πολλές φορές νιώθω ότι διασκεδάζω, παρά ότι δουλεύω.
Δεν υπάρχει πιο ευχάριστο πράγμα από το να νιώθεις ότι κάνοντας το χόμπυ σου αμείβεσαι κιόλας!
Οι όποιες δυσκολίες φαίνονται μικρότερες όταν αφορούν κάτι που σου δίνει ικανοποίηση.
Και όταν μας αρέσει κάτι και δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας, οι πιθανότητες να το κάνουμε καλά και να πετύχουμε επαγγελματικά είναι πολύ περισσότερες απ' ό,τι όταν προσπαθούμε για κάτι που δεν μας αρέσει.
Από την άλλη, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να είσαι αναγκασμένος να κάνεις ένα επάγγελμα που δεν σου αρέσει, μόνο και μόνο για την (υποτιθέμενη) οικονομική αποκατάσταση. Είναι σα να χαραμίζεις τη μισή ζωή σου.
Θα το θεωρούσα έσχατη λύση για κάποιον.
Εξάλλου, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι, που προκειμένου να κάνουν αυτό που τους αρέσει, έχουν εργαστεί περιστασιακά και σε άσχετες δουλειές. Όταν θέλουμε κάτι πολύ, πάντα βρίσκουμε λύσεις.
Το θλιβερό είναι να συμβιβαζόμαστε στα θέλω και τα πρέπει των άλλων και να θάβουμε τα όνειρά μας, πριν εξαντλήσουμε κάθε πιθανότητα να τα πραγματοποιήσουμε.