μοναξια

5:20 Κοιτω απο το παραθυρο ,το τασακι γεματο και πινω τον 3 μου καφε.Ο καιρος θλιμενος.στο απεναντι μπαλκονι καποιος καπνιζει τσιγαρο,τι να σεκφτεται αραγε?θορυβος απο αυτοκινητα ,κορναρισματα.μια παρεα περναει και γελανε.θελω να βγω και να φωναξω απ το μπαλκονι μου,υπαρχω!! με ακουει κανεις??ακουω adele και απλα γραφω ,αυτα που δεν ειναι κανεις προθυμος να ακουσει γιατι δεν αντεχουν σε αυτην την εποχη μιζεριες.επαψα να κλαιω,να μιλω δεν επιτρεπονται σε αυτην την εποχη..ο μονος που με ακουει καποιες φορες και μου μιλαει ειναι ο ιδιος μου ο εαυτος ακομα και πριν κοιμηθω μολις ξαπλωσω ακουω την φωνη μου μεσα στο κεφαλι μου ,μην κλαψεις,μην λυγιζεις ισως αυριο που θα ξυπνησεις να συμβει κατι καλο.
ξυπναω στις 12 το μεσημερι φιαχνω τον καφε μου μπαινω στο ιντερνετ ψαχνω για δουλεια .παλι τιποτα.εισαι αχρηστη μου λεει ο εαυτος μου αφου δεν ξερεις και τιποτα να κανεις μια ζωη αλλοι σε φροντιζαν,πως θα βρεις δουλεια?θελω να παω να κοιμηθω ξανα κοιταζω την μικρη μου 6 χρονων -παλι θα κοιμηθεις?-ναι δεν νιωθω καλα -βαλε μου nickelodeon ,χοροιπηδαει παντου ,τσιριζει ,βαζανιζει το σκυλι φωναζω με ολη μου την δυναμη σκασε επιτελους!μακαρι να μπορουσα να εξαφανιστω τωρα δεν αντεχω,αρχιζω τρεμω παω στο κρεβατι ,ο δεσμος μου παλι θα κοιμηθεις??να αφηστεμε!σηκωνομαι στις 9 μετα απο εφιαλτες δεν ξερω που βρισκομαι και σε ποιον αιωνα ξυπνησα με φερνει αμεσως στη πραγματικοτητα η μικρη μπλα μπλα μπλα ααααα ουυυυυ γαβ γαβ τι θα φαμε???σκαστεεεεεε.
πινω καφε κοιταω το χαλι ,τι εχεις ?τι θες να εχω δεν τα ξερεις?νιωθω μονη,δεν με καταλαβαινει κανεις,δεν εχω κανεναν! ελα ρε αγαπη μου θα στρωσουν τα πραγματα .ποτε?3 χρονια ζω ετσι...ειμαι 30 χρονων θελω να ζησω και παλι ,θελω να βγω,θελω φιλους.υπαρχω !!!δεν ειμαι φαντασμα!!! παλι η φωνη στο κεφαλι μου ,θαψτο θαψε τον πονο σου ,μην κλαψεις,κουραγιο!

Τα διατύπωσες όλα τόσο ωραία.
Δημιούργησες μια εικόνα.
Το συγγραφικό το έχεις ψάξει?
Εμενα τουλάχιστον μου φαίνεται ότι το έχεις.
Τώρα το θέμα μοναξιάς.
Δεν φαντάζεσαι πόσος κόσμος είναι μονος.
Εσύ είσαι μονη,εγώ είμαι μονος,η άλλη είναι μονη,ο άλλος είναι μονος.
Οι περισσότεροι μονοι είμαστε.
Οι άλλοι δεν θα ενδιαφερθούν.
Και εμείς είμαστε εντελώς κλεισμένοι,και ακολουθούμε τα λεγόμενα του εαυτού μας τόσο πιστα που οποιος πάει να μας πλησιάσει δεν του το επιτρέπουμε.
Ψάξε λίγο γύρο σου.
Πες στον εαυτό σου να το βουλώσει λίγο,να σου επιτρέψει να ακούσεις και τίποτα άλλο.

αληθεια το ξερεις οτι υπαρχει τραγουδι που να περιγραφει ολα αυτα? http://www.youtube.com/watch?v=CgRHswc3Oqw

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

αληθεια το ξερεις οτι υπαρχει τραγουδι που να περιγραφει ολα αυτα? http://www.youtube.com/watch?v=CgRHswc3Oqw

---

Ναι το ακουσα καπως ετσι ενιωθε και η βανδη :) οσο για το συγραφεας λες να μπορεσω να γραψω βιβλιο?
το θεμα ειναι οτι περα απο την μοναξια που νιωθω εχω και πολλα αλλα οπως ψυχοσωματικα,καταθλιψη,τρω ω παρα πολυ και υποφερω απο εφιαλτες.εχω παρει ολα τα κεντρα ψυχικης υγειας κ 1 χρονο ακομα περιμενω.δεν μπορω να βρω πουθενα αλλου δωρεαν ψυχιατρο και ειμαι με φαρμακευτικη αγωγη 4 χρονια τωρα.

Γεια σου immortal! Σε καταλαβαίνω..κι εγώ καποιες φορές νιώθω όχι απλά μόνη αλλά κ περιττή κ ανεπιθύμητη. Κι όσο περνούν τα χρόνια αυτό γίνεται χειρότερο (είμαι κ εγώ 30).

Γεια σου tasakiou. Οποτε με καταλαμβαινεις. ξερω πως υπαρχουν και αλλοι ανθρωποι που βρισκονται αν οχι στην ιδια αλλα σε παρομοια κατασταση με μας και ειναι οδυνηρο γιατι οι περισσοτεροι ειναι κοντα στην ηλικια μας κι ομως ολοι εχουμε χασει την ελπιδα μας εχουμε χασει το νοημα της ζωης κλεινωμαστε ολο και περισσοτερο στον εαυτο μας και καταληγουμε μονοι με τη μοναξια μας ζουμε μια ζωη χωρις ουσια.Ωες ωρες νοιωθω πως ακομα περιμενω τη μερα να ξημερωσει.Να ξημερωσει πραγματικα... κανεις μας ομως δε μπορει να δωσει τη λυση.Τι να ειναι αραγε αυτο που θα μπορουσε να μας βγαλει απ τα αδιεξοδο τι να ειναι αυτο που θα μπορουσε να μας τραβηξει απ το χερι και να μας παρασυρει ξανα στη...ζωη.

Quote:

---

Originally Posted by immortal

Γεια σου tasakiou. Οποτε με καταλαμβαινεις. ξερω πως υπαρχουν και αλλοι ανθρωποι που βρισκονται αν οχι στην ιδια αλλα σε παρομοια κατασταση με μας και ειναι οδυνηρο γιατι οι περισσοτεροι ειναι κοντα στην ηλικια μας κι ομως ολοι εχουμε χασει την ελπιδα μας εχουμε χασει το νοημα της ζωης κλεινωμαστε ολο και περισσοτερο στον εαυτο μας και καταληγουμε μονοι με τη μοναξια μας ζουμε μια ζωη χωρις ουσια.Ωες ωρες νοιωθω πως ακομα περιμενω τη μερα να ξημερωσει.Να ξημερωσει πραγματικα... κανεις μας ομως δε μπορει να δωσει τη λυση.Τι να ειναι αραγε αυτο που θα μπορουσε να μας βγαλει απ τα αδιεξοδο τι να ειναι αυτο που θα μπορουσε να μας τραβηξει απ το χερι και να μας παρασυρει ξανα στη...ζωη.

---

Απίστευτο..αυτό το χέρι κ εγώ το σκέφτομαι! Μήπως είμαστε πολύ κ αυτό είναι μόνο ένα κ πρέπει να περιμένουμε? :) Είναι βαρύ το αίσθημα του αδιέξοδου.. μήπως συνηθίζαμε να βρίσκαμε λύση εμείς για άλλους στο παρελθόν κ τώρα που ήρθε η ώρα για τη δική μας ζωή κάνουμε πίσω?

Quote:

---

Originally Posted by immortal

5:20 Κοιτω απο το παραθυρο ,το τασακι γεματο και πινω τον 3 μου καφε.Ο καιρος θλιμενος.στο απεναντι μπαλκονι καποιος καπνιζει τσιγαρο,τι να σεκφτεται αραγε?θορυβος απο αυτοκινητα ,κορναρισματα.μια παρεα περναει και γελανε.θελω να βγω και να φωναξω απ το μπαλκονι μου,υπαρχω!! με ακουει κανεις??ακουω adele και απλα γραφω ,αυτα που δεν ειναι κανεις προθυμος να ακουσει γιατι δεν αντεχουν σε αυτην την εποχη μιζεριες.επαψα να κλαιω,να μιλω δεν επιτρεπονται σε αυτην την εποχη..ο μονος που με ακουει καποιες φορες και μου μιλαει ειναι ο ιδιος μου ο εαυτος ακομα και πριν κοιμηθω μολις ξαπλωσω ακουω την φωνη μου μεσα στο κεφαλι μου ,μην κλαψεις,μην λυγιζεις ισως αυριο που θα ξυπνησεις να συμβει κατι καλο.
ξυπναω στις 12 το μεσημερι φιαχνω τον καφε μου μπαινω στο ιντερνετ ψαχνω για δουλεια .παλι τιποτα.εισαι αχρηστη μου λεει ο εαυτος μου αφου δεν ξερεις και τιποτα να κανεις μια ζωη αλλοι σε φροντιζαν,πως θα βρεις δουλεια?θελω να παω να κοιμηθω ξανα κοιταζω την μικρη μου 6 χρονων -παλι θα κοιμηθεις?-ναι δεν νιωθω καλα -βαλε μου nickelodeon ,χοροιπηδαει παντου ,τσιριζει ,βαζανιζει το σκυλι φωναζω με ολη μου την δυναμη σκασε επιτελους!μακαρι να μπορουσα να εξαφανιστω τωρα δεν αντεχω,αρχιζω τρεμω παω στο κρεβατι ,ο δεσμος μου παλι θα κοιμηθεις??να αφηστεμε!σηκωνομαι στις 9 μετα απο εφιαλτες δεν ξερω που βρισκομαι και σε ποιον αιωνα ξυπνησα με φερνει αμεσως στη πραγματικοτητα η μικρη μπλα μπλα μπλα ααααα ουυυυυ γαβ γαβ τι θα φαμε???σκαστεεεεεε.
πινω καφε κοιταω το χαλι ,τι εχεις ?τι θες να εχω δεν τα ξερεις?νιωθω μονη,δεν με καταλαβαινει κανεις,δεν εχω κανεναν! ελα ρε αγαπη μου θα στρωσουν τα πραγματα .ποτε?3 χρονια ζω ετσι...ειμαι 30 χρονων θελω να ζησω και παλι ,θελω να βγω,θελω φιλους.υπαρχω !!!δεν ειμαι φαντασμα!!! παλι η φωνη στο κεφαλι μου ,θαψτο θαψε τον πονο σου ,μην κλαψεις,κουραγιο!

---

Γεια σου κ απο μενα.. Καπως ετσι νιωθω κ εγω, μοναξια κ αδιεξοδα παντου. Νομιζω οτι κανεις λαθος που θες να θαψεις τα πραγματικα σου συναισθηματα. Με το να θαβεις τον πονο σου εισαι δυνατη για τους αλλους κ οχι για σενα. Απεναντι στον εαυτο σου χρειαζεσαι ειλικρινεια. Εχεις σκεφτει γιατι θες να κοιμασαι συνεχεια; Μηπως οταν εισαι ξυπνια καταπιεζεσαι τοσο πολυ απεναντι στους αλλους να δειξεις οτι εισαι καλα που δεν το αντεχεις κ ετσι πεφτεις για υπνο για γλιτωνεις την ασυνειδητη πιεση που νιωθεις και φυσικα θεωρεις οτι κοιμωμενη εχεις τον ελεγχο της ζωης σου να κανεις αυτο που εσυ θες; Σκεψεις κανω βασιζομενη σε δικες μου εμπειριες. Πες τι νιωθεις. Πως θα σε κατανοησουν οι αλλοι οταν δεν τους εχεις μιλησει. Κ δεν εννοω για το παιδακι γιατι δεν ξερω τι μπορει να κατανοησει. Μηπως νιωθουμε μονοι μας γιατι δεν επιτρεπουμε σε κανεναν να μπει στη ζωη κ στο μυαλο μας; Πως θελουμε παρεα τη στιγμη που δε μπορουμε στους γυρω μας να εκφρασουμε τα συναισθηματα μας.
Επισης ξερω οτι θα το εχεις ξανακουσει. Αλλα ποια καλυτερη διεξοδο περιμενεις στη ζωη σου απο το παιδακι σου; Αφοσιωσε λιγο χρονο σ' αυτο, εσυ το εφερες στη ζωη. Εισαι αξια κ μονο γι' αυτο. Τι ωραιοτερο απο το να μαθαινεις σε καποιον τη ζωη; Ποση τρυφεροτητα μπορεις να δωσεις κ να παρεις απο τον πιο δικο σου ανθρωπο; Πιστευω οτι αυτο θα βοηθησει την ψυχουλα σου. Φανταζομαι οτι το αγχος και η ανασφαλεια της ανεπαρκειας που νιωθεις απεναντι της σε εχουν ψυχρανει. Γιατι;Εισαι διπλα της. Εσενα θελει, εσυ η μαμα της. Στο μυαλο σου εχεις μια εικονα τελειοτητας που αν για καποιο λογο δεν ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα, εσυ αυτομαστιγωνεσαι, καταπιεζεσαι κ υποτιμας τον εαυτο σου. Μην καταπιεζεσαι. Κανεις δεν περιμενει απο σενα να εισαι τελεια, παρα μονο να βρισκεσαι εκει..
Επισης εμαθα οτι λιγα ειναι τα καλα που συμβαινουν απο μονα τους το αλλο πρωι. Εσυ πρεπει να προσπαθησεις για να συμβει αυτο το καλο, οσο δυσκολο κ αν ειναι.
Φιλικα

Ποσο σε νιοθω immortal...Ειμαι 43 ετων με μια κορη 12 και ενα γιο σχεδων 4. Καταλαβαινω απολητα πως ειναι να ζεος τη μαυρη καταθληψη και να υπαρχουν πλασματα που περιμενουν απο σενα...που η υπαρξη τους ολοκληρη εξαρτατε απο σενα...Πανο απο 15 χρονια προσπαθω να κρατησω μ ια ισοροποια με φαρμακα και νομιζω τα ειχα καταφερει καλα,ενω ειχα συμβιβαστη με την ιδεα της χρονιας-μονιμης αγωγης. Το τελευταιο τετραμηνο ειναι που εχω πιασει πατο...Αλλα παρ'ολα αυτα προσπαθω ( με απιστευτη δυσκολια) να κανω κατι μαζη τους, ισα ισα για να διωξω για λιγο την εικονα του ζομπι, που φοβαμαι οτι θα θημουνται απο εμενα. Καλη δηναμη φιλη μου καλο κουραγιο...

Αυτο παντα υπηρχε,παντα να βοηθαω τουσ αλλους και τον εαυτο μου να μην μπορω..καποιος σοφος γερος μου ειχε πει ,στους αισιοδοξους δινονται πιο πολλες ευκαιριες απο οτι στους απαισιοδοξους..ποσο δικιο ειχε ..

Quote:

---

Originally Posted by immortal

Αυτο παντα υπηρχε,παντα να βοηθαω τουσ αλλους και τον εαυτο μου να μην μπορω..καποιος σοφος γερος μου ειχε πει ,στους αισιοδοξους δινονται πιο πολλες ευκαιριες απο οτι στους απαισιοδοξους..ποσο δικιο ειχε ..

---

Γι αυτό μίλα σε κανέναν γιατρό να σε βοηθήσει γτ δεν βλέπω να ''σηκώνεσαι από μόνη σου''
Μόλις συνέλθεις,θα δεις πόσα ωραία πράγματα έχεις να κάνεις καθημερινά από το να είσαι ένα ζόμπι....γιατί με την περιγραφή σου,κάτι τέτοιο μου 'δωσες να καταλάβω.!

Quote:

---

Originally Posted by lili25

Γεια σου κ απο μενα.. Καπως ετσι νιωθω κ εγω, μοναξια κ αδιεξοδα παντου. Νομιζω οτι κανεις λαθος που θες να θαψεις τα πραγματικα σου συναισθηματα. Με το να θαβεις τον πονο σου εισαι δυνατη για τους αλλους κ οχι για σενα. Απεναντι στον εαυτο σου χρειαζεσαι ειλικρινεια. Εχεις σκεφτει γιατι θες να κοιμασαι συνεχεια; Μηπως οταν εισαι ξυπνια καταπιεζεσαι τοσο πολυ απεναντι στους αλλους να δειξεις οτι εισαι καλα που δεν το αντεχεις κ ετσι πεφτεις για υπνο για γλιτωνεις την ασυνειδητη πιεση που νιωθεις και φυσικα θεωρεις οτι κοιμωμενη εχεις τον ελεγχο της ζωης σου να κανεις αυτο που εσυ θες; Σκεψεις κανω βασιζομενη σε δικες μου εμπειριες. Πες τι νιωθεις. Πως θα σε κατανοησουν οι αλλοι οταν δεν τους εχεις μιλησει. Κ δεν εννοω για το παιδακι γιατι δεν ξερω τι μπορει να κατανοησει. Μηπως νιωθουμε μονοι μας γιατι δεν επιτρεπουμε σε κανεναν να μπει στη ζωη κ στο μυαλο μας; Πως θελουμε παρεα τη στιγμη που δε μπορουμε στους γυρω μας να εκφρασουμε τα συναισθηματα μας.
Επισης ξερω οτι θα το εχεις ξανακουσει. Αλλα ποια καλυτερη διεξοδο περιμενεις στη ζωη σου απο το παιδακι σου; Αφοσιωσε λιγο χρονο σ' αυτο, εσυ το εφερες στη ζωη. Εισαι αξια κ μονο γι' αυτο. Τι ωραιοτερο απο το να μαθαινεις σε καποιον τη ζωη; Ποση τρυφεροτητα μπορεις να δωσεις κ να παρεις απο τον πιο δικο σου ανθρωπο; Πιστευω οτι αυτο θα βοηθησει την ψυχουλα σου. Φανταζομαι οτι το αγχος και η ανασφαλεια της ανεπαρκειας που νιωθεις απεναντι της σε εχουν ψυχρανει. Γιατι;Εισαι διπλα της. Εσενα θελει, εσυ η μαμα της. Στο μυαλο σου εχεις μια εικονα τελειοτητας που αν για καποιο λογο δεν ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα, εσυ αυτομαστιγωνεσαι, καταπιεζεσαι κ υποτιμας τον εαυτο σου. Μην καταπιεζεσαι. Κανεις δεν περιμενει απο σενα να εισαι τελεια, παρα μονο να βρισκεσαι εκει..
Επισης εμαθα οτι λιγα ειναι τα καλα που συμβαινουν απο μονα τους το αλλο πρωι. Εσυ πρεπει να προσπαθησεις για να συμβει αυτο το καλο, οσο δυσκολο κ αν ειναι.
Φιλικα

---

Γεια σου lili .δεν ξερω γιατι αλλα απο τον ιδιο μου τον εαυτο παντα κρυβομουν οσο αφορα την αδυναμια μου...στην τρυφερη παιδικη ηλικια οταν μου τσακισαν τα φτερα επρεπε μονη μου να γιατρευτω για να ξαναπεταξω.οταν ηθελα να κλαψω ελεγα με το κλαμα δεν βγαινει τιποτα η μονη μου διεξοδος ηταν που χανομουν στα ονειρα μου οτι ειχα οικογενεια μια μαμα να με φροντιζει και να με αγκαλιαζει και εναν πατερα να με πηγαινει βολτες με το αμαξι και να γελαμε..απο τα 14 και μετα πιστευα οτι μπορουσα να κατακτησω ολο τον κοσμο..τελικα τιποτα δεν κατεκτησα...στα 16 ηρθαν οι κρισεις πανικου 5 ολοκληρα χρονια!απο τοτε ανελυα τα παντα τα πως και τα γιατι μεχρι τωρα δεν εβγαλα ακρη..και ετσι εδς και 3 χρονια εμαθα να κοιμαμαι οτι ασχημο μου σημβαινει και δεν βρησκω λυση ,απλα παω για υπνο.αφου οσο και αν μιλησα το μονο που πηρα ειναι αδιαφορια.εχεις απολυτο δικιο ,την μονη αγαπη που παιρνω ειναι απο το παιδι ,αυτη με κανει και γελαω,οταν μου λεει αστεια ,οταν με αγκαλιαζει σφιχτα και μου λεει θα σε πνιξω απο αγαπη!δεν ειναι δικο μου παιδι ,δεν την γεννησα εγω.ειναι του αδελφου μου που τον χασαμε σε τροχαιο και ετσι πηρα εγω την κηδεμονια τις.προσπαθω να τις δινω τα παντα και να ειμαι η τελεια θεια οταν ομως ερχετε αυτο το τερας-καταθλιψη νιωθω απλα νεκρη...

Quote:

---

Originally Posted by ριας

Ποσο σε νιοθω immortal...Ειμαι 43 ετων με μια κορη 12 και ενα γιο σχεδων 4. Καταλαβαινω απολητα πως ειναι να ζεος τη μαυρη καταθληψη και να υπαρχουν πλασματα που περιμενουν απο σενα...που η υπαρξη τους ολοκληρη εξαρτατε απο σενα...Πανο απο 15 χρονια προσπαθω να κρατησω μ ια ισοροποια με φαρμακα και νομιζω τα ειχα καταφερει καλα,ενω ειχα συμβιβαστη με την ιδεα της χρονιας-μονιμης αγωγης. Το τελευταιο τετραμηνο ειναι που εχω πιασει πατο...Αλλα παρ'ολα αυτα προσπαθω ( με απιστευτη δυσκολια) να κανω κατι μαζη τους, ισα ισα για να διωξω για λιγο την εικονα του ζομπι, που φοβαμαι οτι θα θημουνται απο εμενα. Καλη δηναμη φιλη μου καλο κουραγιο...

---

ΣΤην ιδια μοιρα ειμαστε.Κι εγω αυτο προσπαθω να κανω δε φταιει σε τιποτα το παιδι να με βλεπει ετσι.Μα ειναι ομως καποιες φορες που ξεφευγω απ τα ορια μου βρισκομαι σε μια αλλη διασταση που δε με νοιαζει τιποτα,Χανομαι στο δικο μου κοσμο.Στο κοσμο των ονειρων μου που ακομα κι αυτα ειναι εφιαλτες.ασχημες σκεψεις,σκιες του παρελθοντος μαυρα ονειρα.Κλεινομαι ολοενα και περισσοτερο στον εαυτο μου.Ξυπναω γιατι πρεπει να ξιπνησω.Καποιες φορες προσπαθω να το πολεμησω να πιστεψω πως αξιζει που υπαρχω στο κοσμο πως κατι θα γινει καλο που θα μα αλλαξει τη ζωη,πως θα ξιπνησω καποια μερα και θα φορεσω το πιο ομορφο χαμογελο μου...που θα ειναι δικο μου,βγαλμενο απ τη ψυχη μου και τοτε θα γελασω ξανα αληθινα Ενα απλο κι αληθινο χαμογελο.κουραγιο και σε σενα ευχομαι και καλη δυναμη πρωτα για τα αγγελουδια μας και μετα για εμας..

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Γι αυτό μίλα σε κανέναν γιατρό να σε βοηθήσει γτ δεν βλέπω να ''σηκώνεσαι από μόνη σου''
Μόλις συνέλθεις,θα δεις πόσα ωραία πράγματα έχεις να κάνεις καθημερινά από το να είσαι ένα ζόμπι....γιατί με την περιγραφή σου,κάτι τέτοιο μου 'δωσες να καταλάβω.!

---

γεια σου Diana οπως ειχα γραψει πιο πανω δεν βρισκω ψυχιατρο χωρις πληρωμη γιατι δεν εχω δουλεια και δεν μπορω να παω σε ιδιωτη γιατρο

Quote:

---

Originally Posted by immortal

ΣΤην ιδια μοιρα ειμαστε.Κι εγω αυτο προσπαθω να κανω δε φταιει σε τιποτα το παιδι να με βλεπει ετσι.Μα ειναι ομως καποιες φορες που ξεφευγω απ τα ορια μου βρισκομαι σε μια αλλη διασταση που δε με νοιαζει τιποτα,Χανομαι στο δικο μου κοσμο.Στο κοσμο των ονειρων μου που ακομα κι αυτα ειναι εφιαλτες.ασχημες σκεψεις,σκιες του παρελθοντος μαυρα ονειρα.Κλεινομαι ολοενα και περισσοτερο στον εαυτο μου.Ξυπναω γιατι πρεπει να ξιπνησω.Καποιες φορες προσπαθω να το πολεμησω να πιστεψω πως αξιζει που υπαρχω στο κοσμο πως κατι θα γινει καλο που θα μα αλλαξει τη ζωη,πως θα ξιπνησω καποια μερα και θα φορεσω το πιο ομορφο χαμογελο μου...που θα ειναι δικο μου,βγαλμενο απ τη ψυχη μου και τοτε θα γελασω ξανα αληθινα Ενα απλο κι αληθινο χαμογελο.κουραγιο και σε σενα ευχομαι και καλη δυναμη πρωτα για τα αγγελουδια μας και μετα για εμας..

---

Φιλη μου το οτι παλευεις να αναθρεψεις το παιδι του αδρλφου σου σε κανει ακομα πιο αξιολογο ατομο, γιατι δεν ηταν επιλογη σου να κσνρις ενα παιδι, σταθηκες ανταξια των περιστασεων μετα το τραγικο συμβαν. Υπαρχουν αλλα ατομα να σε στηριξουν σ'αυτο; Για το οικονομικο κοματι μη διστασεις ναζητησεις βοηθεια απο την κοινωνικη υπηρεσια του δημου σου. Οχι απο δημαρχους και συμβουλους αλλα με κατευθιαν επαφη με την κοινωνικη λητουργω. Η ιδια θα μπορουσε να επισπευση λογω του επιγοντος και ενα ραντεβου με ενα κεντρο ψ. υ. Καλη σου μερα φιλη μου καλητερη μερα σε ολους. Συγνωμη για τα ορθογραφικα.