ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΕΛΩ. ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΩ Ή ΝΑ ΕΠΙΜΕΙΝΩ ΓΙΑ ΣΧΕΣΗ;

Χαιρετίζω το forum και ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη φιλοξενία.
Θα περιγράψω την κατάσταση όσο το δυνατό πιο σύντομα. Τη γνώρισα πριν λίγα χρόνια. Ήτανε νεο-προσληφθείσα στο γραφείο που ήδη εργαζόμουν πολύ πριν από αυτή. Έξυπνη, όμορφη, φιλόδοξη αλλά και παντρεμένη. Νιόπαντρη αυτή, εδώ και κάμποσο καιρό, εγώ. Είχε το "πακέτο", όχι μόνο για τα δικά μου κριτήρια αλλά και κατά γενική ομολογία. Όπως ήταν φυσικό, μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Κοινώς, έφαγα φλασιά. Αλλά η συνέχεια πήρε άλλο δρόμο. Έφταιξα. Νόμιζα ότι κινδύνευα να εκτοπισθώ επαγγελματικά. Τις φοβίες μου επαύξανε και ο στενότερός μου συνεργάτης. Συνηγορούσαν σε αυτό και οι άλλοι δύο συνάδελφοί μου. Ως παλαιότερος, οργάνωσα την άμυνά μας. Υψώσαμε τείχη γύρω της. Να την απομονώσουμε και να την αποδυναμώσουμε. Καχυποψία, αντισυναδελφικότητα, κόντρες και αντιρρήσεις, ήτανε στο καθημερινό menu του 8ώρου. Και όλα αυτά σε ένα γραφείο 3Χ4 που περνούσαμε εκεί περισσότερες ίσως ώρες από ότι με τις οικογένειές μας. Όμως η φλόγα της πρώτης εντύπωσης έκαιγε ακόμα μέσα μου. Φούντωσε. Η αρχική άρνησή μου εξελίχθηκε σε σφοδρό έρωτα. Μονόπλευρο δυστυχώς. Για πέντε ολόκληρα χρόνια το πάλευα και το νικούσα. Δεν άντεξα άλλο. Πριν από 2 μήνες αποφάσισα να εξομολογηθώ. Διάλεξα τον βλακωδέστερο τρόπο. Σοκολάτες τυλιγμένες σε απολογητικά σημειώματα, email, sms, αφιερώσεις τραγουδιών στο youtube, όλα αυτά πίσω από την ασπίδα της ανωνυμίας. Άχρηστη ασπίδα, γιατί η κοπέλα είναι ευφυέστατη και μάλλον έχει ανακαλύψει το «δράστη». Από πλευράς της τώρα. Δεν απάντησε ποτέ στα μηνύματα μου. Τα λουλούδια που της έστειλα στο γραφείο τη μέρα της γιορτή της, τα χάρισε αλλού. Δηλώνει σε όλους ερωτευμένη με τον άνδρα της και πιστή στην οικογένειά της. Μου φαίνεται μάλιστα ότι με κοιτάζει πλέον με τρόπο επικριτικό. Παρ’ όλα αυτά, κουβεντιάζουμε ήρεμα, σπανίως διαφωνούμε σε θέματα δουλειάς, σε αντίθεση με το παρελθόν, και γενικά, φερόμαστε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα από όσα περιέγραψα. Το θέμα μου είναι ότι εξακολουθώ να είμαι ερωτευμένος μαζί της. Και αυτό μου στοιχίζει ψυχολογικά εκτός των άλλων. Εκπέμπω SOS, τι να κάνω; Να συνεχίσω για σχέση και όπου βγεί ή να διακόψω άμεσα τις προσπάθειες;
Ευχαριστώ για την ανοχή σας.

..χμ .. για να κατάλαβω.
Ηρθε μια νέα συνάδελφος σστο γραφείο που είχε όλο το πακέτο, το οποίο είχε αποφασίσει να αφιερώσει στο γάμο της, μη δίνοντας κανένα δικαίωμα για κάτι παραπάερα και συ με τον κολλητό που είχατε μυριστεί τη χυλόπιτα, της κάνατε πόλεμο στη δουλειιά επί πέντα χρόνια μήπως και της τραβήξετε τν προσοχή?
Διορθωσε με αν δεν κατάλαβα καλά.

Καλυτερα παραιτησου και ασε την κοπελα στην ησυχια της.
(παρε και τον κολλητο μαζι)

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.
Που θέλει να χωθεί με το έτσι θέλω, χωρίς καμιά αφορμή και παρότρυνση σε ένα άλλο ζευγάρι.
Και που μόλις φάει μια ξεκάθαρη απόρριψη θα ξαναρχίσει τον πόλεμο στη συνάδελφο.
Να είσαι σίγουρος ότι αυτά τα βλέπει και η έξυπνη συνάδελφος που δεν έχει δώσει κανένα δικαίωμα.
Λες λοιπόν να έχεις καμιά ελπίδα;
το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

εχω θα ελεγα απλα οτι η τακτικη αυτη που ακολουθεις δε σε συμφαιρει ετσι απλως ταλαιπορισαι χωρις λογο καταβαλοντας πολυ ενεργεια για ενα ατομο που δεν ενδιαφερετε καν κ ομως πολες φορες πετυχαινεις πολυ περισσοτερα πραγματα με την αδρανεια παρα με το πολυ ενδιαφερον το θεμα ειναι να πετυχεις αυτον που θα σε αναζητισει κ θα θελησει να σου αποδιξει οτι σε θελει

...όσο το διαβάζω αυτό το θέμα, τόσο νευριάζω.
Εχω υποστεί κακοποίηση σε χώρο εργασίας από άτομο που είχα απορρίψει σε προσωπικό επίπεδο.
Δεν μπορώ να εκφραστώ και έλευθερα @##$%%^&&!!!!!

εγω στη προηγουμενη ζωη μου ειμουν μυστικος πρακτωρας.. δε μπορω να εξηγισω αλλιως αυτο το φαινομενο... @#.....

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

Αγαπητοί φίλοι. Κατ' αρχάς σας ευχαριστώ για την αμεσότητά σας. Εξεπλάγην πραγματικά. Απαντώ λοιπόν σε κάθε έναν σας με εντελώς ειλικρινείς και φιλικές διαθέσεις, αν και τέτοια γενική ψυχρολουσία με την καλή έννοια, ομολογώ ότι δεν την περίμενα.
@Θεοφανία: Κατ΄αρχ'άς υποβάλλω respect λόγω της εμπειρίας σου. Διευκρινίζω. Άλλο ο κολλητός μου και άλλο εγώ. Αυτός εξακολουθεί να την πολεμάει γιατί φοβάται μην του πάρει τα πρωτεία στη δουλειά. Εγώ σταμάτησα τον πόλεμο αλλά δεν παύω να είμαι ερωτευμένος μαζί της και θέμα πρωτείων δεν έχω γιατί πραγματικά αυτή το αξίζει. Η κοπέλα είναι γεννημένη να ηγείται. Η εξυπνάδα της ηταν εκείνη που με κέρδισε πρωτίστως. Ο πόλεμος δε γινότανε για να της τραβήξω την προσοχή αλλά για να μη χαλάσω το χατήρι του κολλητού. Όχι μόνο κακοποίηση δεν πέρασε από το μυαλό μου, αλλά τώρα πια στις κόντρες με τους άλλους της παίρνω και το μέρος, όσο διακριτικότερα γίνεται βέβαια, μην καταλάβουνε την καψούρα μου και γίνω ρόμπα. Σε καμμία περίπτωση δεν ήθελα να ξαναφέρω στη μνήμη σου οδυνηρές εμπειρίες και λυπάμαι πολύ που ευθύνομαι γι΄αυτό. Σου ζητώ ειλικρινά συγγνώμη.
@Ανώδυνε: Συνιστάς παραίτηση. ΟΚ, δεκτόν. Τον κολλητό όμως ρε συ τι να τον κάνω να τον πάρω μαζί μου; Δεν έχει καταλάβει τίποτα για την περίπτωσή μου ούτε θέλω να τη μάθει κανένας άλλος (οι παρόντες εξαιρούνται).
@marian_m: Αντιπροσωπεύεις απόλυτα τη σκληρή πραγματικότητα. Σε ένα μόνο ήθελα να διαφωνήσω. Δεν είμαι "παλιοχαρακτήρας", εκτός και αν αυτό προέκυψε τελικά μέσα από την προσπάθειά μου να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημά μου. Απλώς ψάχνω να βρω τρόπους να την ξεπεράσω και μέχρι τώρα δεν το 'χω καταφέρει. Τη βλέπω και κάθε μέρα γ@μώτο μου, απέναντί μου κάθεται, μιλάμε συχνά για τη δουλειά αλλά και για τις οικογένειές μας, συχνά κάνουμε και διάλλειμμα μαζί, πως να τη βγάλω από το μυαλό μου;
@αλέξανδρε_77: Μου άρεσε πολύ η άποψή σου περί αδράνειας. Έτσι σκεπτόμενος, μάλλον θα καταπιώ το χάπι ευκολότερα. Να, βρε παιδιά, τέτοιες συμβουλές χρειάζομαι. Όμως πραγματικά δεν κατάλαβα. Ποιο φαινόμενο δεν μπορείς να εξηγήσεις;
@fantasy: Το έχω σκεφθεί και αυτό το ενδεχόμενο. Εννοώ το ξύλο που θα φάω από τον άνδρα της άμα φτάσει στα αυτιά του το όλο θέμα. Μόνο που στη φάση που βρίσκομαι, δε νομίζω αυτό να αλλάξει σε τίποτα τα αισθήματά μου για εκείνη. Μόλις βγώ από το ΚΑΤ θα αρχίσω πάλι τα ίδια.
Αυτά είχα να πω βρε παιδιά. Θα χαρώ πολύ να συνεχίσουμε τη συζήτηση, ήδη νιώθω πολύ καλύτερα χάρη σε εσάς.

Quote:

---

Originally Posted by insignificant

Αγαπητοί φίλοι. Κατ' αρχάς σας ευχαριστώ για την αμεσότητά σας. Εξεπλάγην πραγματικά. Απαντώ λοιπόν σε κάθε έναν σας με εντελώς ειλικρινείς και φιλικές διαθέσεις, αν και τέτοια γενική ψυχρολουσία με την καλή έννοια, ομολογώ ότι δεν την περίμενα.
@Θεοφανία: Κατ΄αρχ'άς υποβάλλω respect λόγω της εμπειρίας σου. Διευκρινίζω. Άλλο ο κολλητός μου και άλλο εγώ. Αυτός εξακολουθεί να την πολεμάει γιατί φοβάται μην του πάρει τα πρωτεία στη δουλειά. Εγώ σταμάτησα τον πόλεμο αλλά δεν παύω να είμαι ερωτευμένος μαζί της και θέμα πρωτείων δεν έχω γιατί πραγματικά αυτή το αξίζει. Η κοπέλα είναι γεννημένη να ηγείται. Η εξυπνάδα της ηταν εκείνη που με κέρδισε πρωτίστως. Ο πόλεμος δε γινότανε για να της τραβήξω την προσοχή αλλά για να μη χαλάσω το χατήρι του κολλητού. Όχι μόνο κακοποίηση δεν πέρασε από το μυαλό μου, αλλά τώρα πια στις κόντρες με τους άλλους της παίρνω και το μέρος, όσο διακριτικότερα γίνεται βέβαια, μην καταλάβουνε την καψούρα μου και γίνω ρόμπα. Σε καμμία περίπτωση δεν ήθελα να ξαναφέρω στη μνήμη σου οδυνηρές εμπειρίες και λυπάμαι πολύ που ευθύνομαι γι΄αυτό. Σου ζητώ ειλικρινά συγγνώμη.
@Ανώδυνε: Συνιστάς παραίτηση. ΟΚ, δεκτόν. Τον κολλητό όμως ρε συ τι να τον κάνω να τον πάρω μαζί μου; Δεν έχει καταλάβει τίποτα για την περίπτωσή μου ούτε θέλω να τη μάθει κανένας άλλος (οι παρόντες εξαιρούνται).
@marian_m: Αντιπροσωπεύεις απόλυτα τη σκληρή πραγματικότητα. Σε ένα μόνο ήθελα να διαφωνήσω. Δεν είμαι "παλιοχαρακτήρας", εκτός και αν αυτό προέκυψε τελικά μέσα από την προσπάθειά μου να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημά μου. Απλώς ψάχνω να βρω τρόπους να την ξεπεράσω και μέχρι τώρα δεν το 'χω καταφέρει. Τη βλέπω και κάθε μέρα γ@μώτο μου, απέναντί μου κάθεται, μιλάμε συχνά για τη δουλειά αλλά και για τις οικογένειές μας, συχνά κάνουμε και διάλλειμμα μαζί, πως να τη βγάλω από το μυαλό μου;
@αλέξανδρε_77: Μου άρεσε πολύ η άποψή σου περί αδράνειας. Έτσι σκεπτόμενος, μάλλον θα καταπιώ το χάπι ευκολότερα. Να, βρε παιδιά, τέτοιες συμβουλές χρειάζομαι. Όμως πραγματικά δεν κατάλαβα. Ποιο φαινόμενο δεν μπορείς να εξηγήσεις;
@fantasy: Το έχω σκεφθεί και αυτό το ενδεχόμενο. Εννοώ το ξύλο που θα φάω από τον άνδρα της άμα φτάσει στα αυτιά του το όλο θέμα. Μόνο που στη φάση που βρίσκομαι, δε νομίζω αυτό να αλλάξει σε τίποτα τα αισθήματά μου για εκείνη. Μόλις βγώ από το ΚΑΤ θα αρχίσω πάλι τα ίδια.
Αυτά είχα να πω βρε παιδιά. Θα χαρώ πολύ να συνεχίσουμε τη συζήτηση, ήδη νιώθω πολύ καλύτερα χάρη σε εσάς.

---

Αγορίνα,άν και δε σε γνωρίζω προφανώς,με όλα όσα γράφεις απο τα αισθήματά σου και τον τρόπο που συμπεριφέρθηκες στη κοπέλα μαζί με τον/τους συνεργάτες σου,ουσιαστικά σκιαγραφείς την κλασσική περίπτωση του ελληνάρα lover (wannabe) σε χώρο εργασίας που δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο.Και εξηγούμαι:

Καταρχήν θα έπρεπε πριν απο όλα να σκεφτείς την δική σου οικογένεια. Πουθενά δεν είδα να αναφέρεις τη γυναίκα σου στα δυο σου σχόλια. Προφανώς εκείνη δεν έχει το ρόλο που θα έπρεπε στη ζωή σου και καλύτερα να μην ρωτήσω αν έχεις και παιδιά. Άρα λοιπον πριν σκεφτείς για την οποιαδήποτε περιπέτεια,καλό δε θα ήταν να σκεφτείς τι φταίει που σε κάνει να ψάχνεις έρωτες εκτός γάμου? Φταίς εσύ? Φταίτε και οι δύο? Έχεις διάθεση γενικά να το ψάξεις ή βολεύεσαι ούτως ή άλλως με τέτοιες καταστάσεις?Απο όσα γράφεις πιστεύω οτι ισχύει το τελευταίο και πιθανολογώ ότι γενικότερα δεν είσαι και υπόδειγμα εγκράτειας απέναντι στη σύζυγο. Διόρθωσε με αν κάνω λάθος.
"Όπως ήταν φυσικό μου τράβηξε την προσοχή" γράφεις. Καθόλου φυσικό σε πληροφορώ,όσο όμορφη και αν ήταν,αν ένιωθες πλήρης στον γάμο σου ούτε καν θα το τράβαγες τόσο. Ένα το κρατούμενο λοιπόν.

Δεύτερον,δεν σέβεσαι ότι η κοπέλα όχι μόνο παραμένει τυπική στο χώρο εργασίας της και απέναντί σας,αλλά επιπλέον είναι και παντρεμένη και προφανώς αντιλαμβανόμενη τις διαθέσεις σας εκεί μέσα,σας κατέστησε σαφές ότι υπεραγαπά τον άντρα της. Αυτό που ουσιαστικά εσύ κάνεις,είναι εργασιακή παρενόχληση εξ'ορισμού...και κάτι τέτοια διώκονται ποινικά φίλε. Πώς θα ένιωθες αναρωτιέμαι αν η σύζυγός σου σου περιέγραφε ότι βίωνε κάτι αντίστοιχο στη δική της εργασία? Μμμ??? Για συμμαζέψου...

Τρίτον,ο πόλεμος απο τον φίλο σου (συντηρούμενος) και απο εσένα (όσο λές ότι διήρκησε), είναι απόρροια του χαρακτήρα και των δύο σας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ταιριάξατε και συμμαχήσατε. Εσύ γιατί δε σου "κάθισε" και του φίλου σου μήπως και του φάει την δουλειά(μάλλον και τα δύο για αυτόν). Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιός είναι ο χειρότερος σε αυτή την εξίσωση,σίγουρα και οι δύο όμως αποδείξατε πόσο λίγοι είστε απέναντι σε μια τόσο αξιοπρεπή γυναίκα.

Δυστυχώς για εκείνη,στην προσπάθειά της να συντηρήσει τον εαυτό και την οικογένειά της (ένας θεός ξέρει πόσο έχει ανάγκη τα χρήματα), για κακή της τύχη έπεσε στο λάκκο με τα φίδια.. Αλλά είπαμε,ούτε την οικογένειά της σκέφτεσαι,ούτε την προσπάθεια της να βγάλει το μεροκάμματο της τίμια.

Οπότε μην αναλώνεσαι στο τί να κάνεις και πώς να της δηλώσεις τον έρωτά σου.Αν γράφεις εδώ για μια συμβουλή,καλύτερα κοίτα να σώσεις το γάμο σου πρώτα...άν σώζεται.Και καλά μυαλά.

Quote:

---

Originally Posted by ODYSSEAS1976

"Όπως ήταν φυσικό μου τράβηξε την προσοχή" γράφεις. Καθόλου φυσικό σε πληροφορώ,όσο όμορφη και αν ήταν,αν ένιωθες πλήρης στον γάμο σου ούτε καν θα το τράβαγες τόσο. Ένα το κρατούμενο λοιπόν.

Δεύτερον,δεν σέβεσαι ότι η κοπέλα όχι μόνο παραμένει τυπική στο χώρο εργασίας της και απέναντί σας,αλλά επιπλέον είναι και παντρεμένη και προφανώς αντιλαμβανόμενη τις διαθέσεις σας εκεί μέσα,σας κατέστησε σαφές ότι υπεραγαπά τον άντρα της.

---

Να σχολιάσω / προσθέσω κάτι πάνω σε αυτά τα σημεία του Οδυσσέα...

Μπορεί η κοπέλα να είναι 'αξιοπρεπής' και δείχνει να υπεραγαπά τον άντρα της, αλλά ας πάρουμε και ένα άλλο σενάριο. Ότι η κοπέλα απλά δεν θέλει εσένα, ότι εσύ δεν της αρέσεις σαν άντρας. Δηλαδή ακόμα κι αν ήξερες ότι η εν λόγω κοπέλα έχει εξωσυζυγικές σχέσεις, ή ότι τα πάει χάλια με τον άντρα της, πάλι δεν θα είχες δικαίωμα να κάνεις κίνηση αν ποτέ δεν είχε ανταποκριθεί και ποτέ δεν είχε δείξει ότι σκέφτεται κάτι με εσένα ειδικά.

Κατά τ' άλλα, θα έλεγα ότι είναι απολύτως φυσικό να σου τραβήξει την προσοχή μια ελκυστική γυναίκα, ακόμα κι αν είσαι παντρεμένος και πανευτυχής. Το να επιδιώκεις ερωτική σχέση μαζί της ας πούμε ότι είναι κι αυτό 'φυσικό', ανάλογα με τις απόψεις και τις αξίες του καθενός - αν και, εδώ μπαίνει κι ο παράγοντας εντιμότητα κι ειλικρίνεια προς τη σύζυγο σου. Το να είσαι όμως εγκλωβισμένος επί πόσα χρόνια σε έναν μονόπλευρο έρωτα και - ακόμα χειρότερα - να κάνεις κινήσεις χωρίς να σου δοθεί η παραμικρή ένδειξη και μάλιστα μέσα σε εργασιακό χώρο... αυτό σαφώς είναι και 'αφύσικο' και παραβίαση των δικαιωμάτων ενός άλλου ανθρώπου.

Οι ανεκπλήρωτοι και μονόπλευροι έρωτες είναι χαρακτηριστικό των μάλλον ανώριμων ανθρώπων... σωστά? Πχ είτε λόγω ηλικίας, είτε ανθρώπων στερημένων από εμπειρίες. Οπότε θα έλεγα να προβληματιστείς γιατί εσύ έχεις τόσο πολύ καταφύγει σε έναν τέτοιο 'έρωτα'. Ο οποίος φυσικά είναι η απόλυτη αυταπάτη, καθόσον δεν έχεις ούτε στο ελάχιστο γνωρίσει τη συνάδελφο εκτός εργασιακού χώρου. Κάποιος λοιπόν λόγος υπάρχει που έχεις αναπτύξει μία τέτοια εμμονή... ή ίσως λειτουργεί σαν προπέτασμα καπνού και 'κρύβει' άλλα προβλήματα (στη ζωή σου, στις σχέσεις, στον εαυτό σου) που δεν θέλεις να δεις κι αποφεύγεις / φοβάσαι να αντιμετωπίσεις. Οπότε πας να λύσεις το 'πρόβλημα' του 'πώς θα προσεγγίσω τη συνάδελφο', ενώ το πραγματικό πρόβλημα είναι κάπου αλλού.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Κάποιος λοιπόν λόγος υπάρχει που έχεις αναπτύξει μία τέτοια εμμονή... ή ίσως λειτουργεί σαν προπέτασμα καπνού και 'κρύβει' άλλα προβλήματα (στη ζωή σου, στις σχέσεις, στον εαυτό σου) που δεν θέλεις να δεις κι αποφεύγεις / φοβάσαι να αντιμετωπίσεις. Οπότε πας να λύσεις το 'πρόβλημα' του 'πώς θα προσεγγίσω τη συνάδελφο', ενώ το πραγματικό πρόβλημα είναι κάπου αλλού.

---

Συμφωνώ 1000%.Ακριβώς εκεί βρίσκεται το πρόβλημα.

...μη τον είδατε τον θεματοθέτη :ΡΡΡ

ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΑΧΧ ΑΑΑΑΑΑΑ!!!
γελασα πολυ με το θεμα σου και ειδικα με τον τιτλο!!!!
μου θυμιζει τις δηλωσεις των wannabe model με iq ραδικιου: "εγω ηθελα να γινω γιατρος, αλλα με κερδισε το μοντελιγκ"..
το γεγονος οτι ολοι οι βαθμοι της ηταν μονοψηφιοι κι εμεινε δυο φορες στην τριτη λυκειου, θεωρειται ασημαντη λεπτομερεια.. :)
την ιατρικη την ρωτησες κοπελια, αν αντεχει τα χαλια σου?

ποια να προσπερασεις βρε καημενε που σε εχει προσπερασει απ την στιγμη που σε γνωρισε και δεν βλεπεις ουτε την σκονη της στον οριζοντα?
αν θες να κανεις ενα καλο στον εαυτο σου βρες ενα καθρεφτη και φτυσε τα μουτρα σου (για να μην σε ματιαζουν οι οχτροι σου).

μερικοι και μερικες που δεν αντεχετε το γεγονος οτι δεν εκπορνευονται ολες οι γυναικες που τις αγαπουν, να το παρετε σαν πικρο φαρμακο μεχρι να το συνηθισετε...

Quote:

---

Originally Posted by insignificant

Χαιρετίζω το forum και ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη φιλοξενία.
Θα περιγράψω την κατάσταση όσο το δυνατό πιο σύντομα. Τη γνώρισα πριν λίγα χρόνια. Ήτανε νεο-προσληφθείσα στο γραφείο που ήδη εργαζόμουν πολύ πριν από αυτή. Έξυπνη, όμορφη, φιλόδοξη αλλά και παντρεμένη. Νιόπαντρη αυτή, εδώ και κάμποσο καιρό, εγώ. Είχε το "πακέτο", όχι μόνο για τα δικά μου κριτήρια αλλά και κατά γενική ομολογία. Όπως ήταν φυσικό, μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Κοινώς, έφαγα φλασιά. Αλλά η συνέχεια πήρε άλλο δρόμο. Έφταιξα. Νόμιζα ότι κινδύνευα να εκτοπισθώ επαγγελματικά. Τις φοβίες μου επαύξανε και ο στενότερός μου συνεργάτης. Συνηγορούσαν σε αυτό και οι άλλοι δύο συνάδελφοί μου. Ως παλαιότερος, οργάνωσα την άμυνά μας. Υψώσαμε τείχη γύρω της. Να την απομονώσουμε και να την αποδυναμώσουμε. Καχυποψία, αντισυναδελφικότητα, κόντρες και αντιρρήσεις, ήτανε στο καθημερινό menu του 8ώρου. Και όλα αυτά σε ένα γραφείο 3Χ4 που περνούσαμε εκεί περισσότερες ίσως ώρες από ότι με τις οικογένειές μας. Όμως η φλόγα της πρώτης εντύπωσης έκαιγε ακόμα μέσα μου. Φούντωσε. Η αρχική άρνησή μου εξελίχθηκε σε σφοδρό έρωτα. Μονόπλευρο δυστυχώς. Για πέντε ολόκληρα χρόνια το πάλευα και το νικούσα. Δεν άντεξα άλλο. Πριν από 2 μήνες αποφάσισα να εξομολογηθώ. Διάλεξα τον βλακωδέστερο τρόπο. Σοκολάτες τυλιγμένες σε απολογητικά σημειώματα, email, sms, αφιερώσεις τραγουδιών στο youtube, όλα αυτά πίσω από την ασπίδα της ανωνυμίας. Άχρηστη ασπίδα, γιατί η κοπέλα είναι ευφυέστατη και μάλλον έχει ανακαλύψει το «δράστη». Από πλευράς της τώρα. Δεν απάντησε ποτέ στα μηνύματα μου. Τα λουλούδια που της έστειλα στο γραφείο τη μέρα της γιορτή της, τα χάρισε αλλού. Δηλώνει σε όλους ερωτευμένη με τον άνδρα της και πιστή στην οικογένειά της. Μου φαίνεται μάλιστα ότι με κοιτάζει πλέον με τρόπο επικριτικό. Παρ’ όλα αυτά, κουβεντιάζουμε ήρεμα, σπανίως διαφωνούμε σε θέματα δουλειάς, σε αντίθεση με το παρελθόν, και γενικά, φερόμαστε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα από όσα περιέγραψα. Το θέμα μου είναι ότι εξακολουθώ να είμαι ερωτευμένος μαζί της. Και αυτό μου στοιχίζει ψυχολογικά εκτός των άλλων. Εκπέμπω SOS, τι να κάνω; Να συνεχίσω για σχέση και όπου βγεί ή να διακόψω άμεσα τις προσπάθειες;
Ευχαριστώ για την ανοχή σας.

---

Αντρες!!!!Πεταμενα λεφτα.......