Ψυχοθεραπεία κ καλυτέρευση ή όχι?

Καλησπέρα σε όλους,

θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας έναν έντονο φόβο μου ή ιδέα ή όπως θέλετε πείτε το. Πηγαίνω σε ψυχοθεραπευτή εδώ κ 4 έτη περίπου. Πήγα για άγχος κ κατάθλιψη μέσα με αφορμή ένα σκηνικό στην τότε δουλειά μου. Μετά από τόσα χρόνια κ ενώ είχα κοινωνικό κύκλο, δουλειά κτλ από το 11 όλα κατέρευσαν. Έχασα τη δουλειά μου, οι φίλοι όλο κ λιγόστευαν, άρχισα το κάπνισμα και ο κοινωνικός φόβος κ ο φόβος της αποτυχίας έχει φουντώσει. Κάποιες φορές κ το έχω πει κ σε εκείνον πιστεύω πως το γεγονός ότι μαθαίνω περισσότερα για μένα ίσως μου έχει κάνει κακό ή το χρησιμοποιώ έτσι, από την άλλη λέω στον εαυτό μου πως μάλλον αλλού είναι το θέμα κ όχι αυτό. Δεν ξέρω ρε παιδιά μπερδεμένη είμαι γενικά!

Ξερεις κατι?εξαρταται και απο τους ανθρωπους που εχεις κοντα σου!!Μη σταματησεις τις ψυχοθεραπειες....θα δεις πολλα καλα στοιχεια του χαρακτηρα σου που εσυ τα ειχες βαλει στην ακρη...Γενικα δες την αλλιως και να μιλας,να ανοιγεσαι κ ολα θα πανε καλα!

Εξαλλου ο καθενας θελει τον χρνο του με τις ψυχοθεραπειες!Κανε οτι αγαπας,πραγματικα...οτι σε γεμιζει κ βγαλε απο το μυαλο σου σκεψεις ασχημες...του τυπου δεν ειμαι καλα,τι μου συμβαινει κλπ....σφαλμα! :rolleyes:

Αυτό μου λέει κ εκείνος πως θέλει χρόνο η πληγή να γίνει καλά κ ψάχνομαστε ακόμα..καμιά φορά όμως δν έχεις υπομονή γιατί αισθάνεσαι πως η ζωή περνά κ εσύ δε συμμετέχεις.

ΤΟ "όλα θα πάνε καλά" το έχω πολύ ανάγκη..σε ευχαριστώ

Αν δεν συμμετειχες πραγματικα κοριτσακι μου,δεν θα εκανες οτι κανεις τωρα...ειναι το μεγαλυτερο βημα μαζι με τη θεληση σου και την αγαπη για μια χαρουμενη και αισιοδοξη ζωη!Πιστεψε με.....

Κ εγω κανω 2 χρονια ψυχαναλυση κ νιωθω τα ιδια. Οτι εχω πιασει πατο και ειμαι χειροτερα απο πριν. Σιγουρα εχω ταραχτει με αυτα που εχω συνειδητοποιησει μεσω της ψυχαναλυσης. Κ εμενα ωρες ωρες με πιανει εντονη απογοητευση. Ενυπαρχει μεσα μας κ η ιδεα οτι αφου εχεις απευθυνθει σε γιατρο το προβλημα θα λυθει αμεσα. Αλλα δυστυχως τα ψυχικα ειναι περιπλοκα θεματα κ θελουν χρονο. Ανακουφιζομαι διαβαζοντας οτι κ αλλοι δεν εχουν δει αμεσα αποτελεσματα. Αλλα παρακολουθησε λιγο τη σκεψη που μας διακατεχει: Παλι μεσα στον αρνητισμο κ τη μαυριλα. Σκεψεις τυπου: "Δε θα περασει ποτε, τι κανω παλι λαθος, μηπως φταιω εγω" συνειδητοποιησα πως οχι μονο δε βοηθανε αλλα επιδεινωνουν. Ειναι ο φοβος της αλλαγης, η αντισταση του μυαλου μας στη θεραπεια. Δε μπορει να μην εχεις παρατηρησει καλα σημαδια. Σιγουρα ομως βιαζεσαι να ξεμπερδεψεις με αυτην την ταλαιπωρια γι' αυτο απογοητευεσαι. Διαβασα καπου οτι το αγχος του ποτε θα γινω καλα προσθετει αγχος σε εναν ηδη αγχωδη κ ταλαιπωρημενο ανθρωπο κ δε βοηθαει. Θα τα καταφερουμε! Θελει τεραστια δυναμη κ υπομονη για να αλλαξεις.

Quote:

---

Originally Posted by lili25

Κ εγω κανω 2 χρονια ψυχαναλυση κ νιωθω τα ιδια. Οτι εχω πιασει πατο και ειμαι χειροτερα απο πριν. Σιγουρα εχω ταραχτει με αυτα που εχω συνειδητοποιησει μεσω της ψυχαναλυσης. Κ εμενα ωρες ωρες με πιανει εντονη απογοητευση. Ενυπαρχει μεσα μας κ η ιδεα οτι αφου εχεις απευθυνθει σε γιατρο το προβλημα θα λυθει αμεσα. Αλλα δυστυχως τα ψυχικα ειναι περιπλοκα θεματα κ θελουν χρονο. Ανακουφιζομαι διαβαζοντας οτι κ αλλοι δεν εχουν δει αμεσα αποτελεσματα. Αλλα παρακολουθησε λιγο τη σκεψη που μας διακατεχει: Παλι μεσα στον αρνητισμο κ τη μαυριλα. Σκεψεις τυπου: "Δε θα περασει ποτε, τι κανω παλι λαθος, μηπως φταιω εγω" συνειδητοποιησα πως οχι μονο δε βοηθανε αλλα επιδεινωνουν. Ειναι ο φοβος της αλλαγης, η αντισταση του μυαλου μας στη θεραπεια. Δε μπορει να μην εχεις παρατηρησει καλα σημαδια. Σιγουρα ομως βιαζεσαι να ξεμπερδεψεις με αυτην την ταλαιπωρια γι' αυτο απογοητευεσαι. Διαβασα καπου οτι το αγχος του ποτε θα γινω καλα προσθετει αγχος σε εναν ηδη αγχωδη κ ταλαιπωρημενο ανθρωπο κ δε βοηθαει. Θα τα καταφερουμε! Θελει τεραστια δυναμη κ υπομονη για να αλλαξεις.

---

Ακριβώς Lili είναι κάποιες φορές που όταν βλέπεις ότι επαναλαμβάνεται το μοτίβο ή ότι δεν αλλάζεις έτσι όπως το έχεις φανταστεί ξενερώνεις τόσο πολύ κ θυμώνεις. Συμφωνώ πολύ μαζί σου αλλά το να αγχωνόμαστε κ να πέφτουμε δεν είναι που το ξέρουμε καλά στη ζωή μας δεν είναι ένα κομμάτι που το έχουμε βιώσει πολύ? Κάποιοι λένε άλλαξε τις σκέψεις κ ας μην το πιστεύεις στην αρχή..εγώ όμως παιδιά έχω ανάγκη να μοιράζομαι με ανθρώπους που με καταλαβαίνουν..όταν νιώσω κατανόηση κ αποδοχή συνέρχομαι!

Quote:

---

Originally Posted by tasakiou

Ακριβώς Lili είναι κάποιες φορές που όταν βλέπεις ότι επαναλαμβάνεται το μοτίβο ή ότι δεν αλλάζεις έτσι όπως το έχεις φανταστεί ξενερώνεις τόσο πολύ κ θυμώνεις. Συμφωνώ πολύ μαζί σου αλλά το να αγχωνόμαστε κ να πέφτουμε δεν είναι που το ξέρουμε καλά στη ζωή μας δεν είναι ένα κομμάτι που το έχουμε βιώσει πολύ? Κάποιοι λένε άλλαξε τις σκέψεις κ ας μην το πιστεύεις στην αρχή..εγώ όμως παιδιά έχω ανάγκη να μοιράζομαι με ανθρώπους που με καταλαβαίνουν..όταν νιώσω κατανόηση κ αποδοχή συνέρχομαι!

---

Αυτο το ρημαδι ειναι. Εχουμε μαθει να αντιδρουμε αρνητικα σε οποιαδηποτε κατασταση, οπως λες με αγχος κ θλιψη. Κ εγω οταν νιωθω κατανοηση κ συμπαρασταση ανεβαινω παρα πολυ ψυχολογικα. Σκεψου οτι αυτη τη στιγμη που σου γραφω περναω αλλη μια κατασταση απογοητευσης. Βλεπω ποσο αισιοδοξη ημουν το πρωι (που σου εγραψα) κ πως νιωθω αυτη τη στιγμη. Αυτα τα συνεχη σκαμπανεβασματα ειναι μια τρελα!! Οι σκεψεις βοηθανε κ οι ανθρωποι βοηθανε. Αλλα ειναι τοσο επωδυνο ολο αυτο..

[QUOTE=lili25;470572]Αυτο το ρημαδι ειναι. Εχουμε μαθει να αντιδρουμε αρνητικα σε οποιαδηποτε κατασταση, οπως λες με αγχος κ θλιψη. Κ εγω οταν νιωθω κατανοηση κ συμπαρασταση ανεβαινω παρα πολυ ψυχολογικα. Σκεψου οτι αυτη τη στιγμη που σου γραφω περναω αλλη μια κατασταση απογοητευσης. Βλεπω ποσο αισιοδοξη ημουν το πρωι (που σου εγραψα) κ πως νιωθω αυτη τη στιγμη. Αυτα τα συνεχη σκαμπανεβασματα ειναι μια τρελα!! Οι σκεψεις βοηθανε κ οι ανθρωποι βοηθανε. Αλλα ειναι τοσο επωδυνο ολο αυτο..[/QUOTΕ

Είναι..κ ψυχοφθόρο. Μπορείς να σκέφτεσαι πολλά πράγματα ταυτόχρονα αλλά δε σε ωφελεί.Ζητάς από εσένα πολλά κ από τους αλλους περισσότερα. Και έτσι σε αυτόν τον κύκλο θα μπει κ ο ψυχοθεραπευτής. Χαίρομαι που μιλάμε!

Εξαρταται, οπως σου εχει πει κι ενα αλλο μελος, κι απο το τι ανθρωπους εχεις διπλα σου επειδη το πεδιο εφαρμογης ειναι οι διαπροσωπικες σχεσεις. Αν ειναι αδιαφοροι, σου γυριζουν την πλατη ή ειναι ατομα εχθρικα εναντι σου το πεδιο προφανως δεν ειναι καλο. Εσυ ομως λες πως ειχες φιλους και τους εχασες! Αποδειξη οτι δεν δουλεψε... Κι ομως απο εμας εξαρταται.
Βυθισμενος σε καποιες σκεψεις απογοητευσης που δεν σε αφηνουν να κανεις τιποτα, που σε εχουν παραλύσει ή αυτα που θα πρεπε να κανεις πραξη για να αλλάξεις και τωρα με την ψυχοθεραπεια ξερεις πολύ καλα ποια ειναι αυτα δεν τα κανεις, νοιωθεις πως δεν μπορεις να τα κανεις, ή νοιωθεις πως οι καταστασεις δεν ευνοουν κατι τετοιο ή σου φανταζουν βουνα?

Καποιες ψυχοφθορες καταστασεις εχουν ριζωσει για τα καλα μεσα μας, ιδιως αν ξεκινησαν απο παιδικη ηλικια ή απο καποια εντονα τραυματικα περιστατικα, και η προσπαθεια που κανουμε να απαλλαγουμε απ αυτες με τα οσα μας εχει μαθει η ψυχοθεραπεια φανταζει υπερανθρωπη, και ως εκ τουτου τελικα δεν εχουμε αποτελεσμα. Κανουμε ετσι πολύ λιγα ενω ξερουμε οτι μπορουν να γινουν περισσοτερα. Τεσσερα χρονια ειναι πολλα, η δικη μου εμπειρια λεει πως δεν χρειαζονται παρα πολλες συνεδριες για να βρεις μεσα απ αυτες τον τροπο, τουλαχιστο να ανακαλύψεις το νόημα με βαση το οποιο εφεξης προχωρας μονος προς τη λύση. Εκτος κι αν επεσες σε πολύ λαθος θεραπευτη.

Καποτε η συνεχης αναμοχλευση στη σκεψη αυτων που εμαθες στη ψυχοθεραπεια, μια αισθηση που κυριαρχει στη σκεψη σου ότι εισαι σε φαση ψυχοθεραπειας και ετσι νομιζεις πως εισαι συνεχεια στην πριζα να εφαρμοζεις στην πραξη τη μεθοδο που σε διδαξε ο θεραπευτης για να λυσεις τα θεματα σου σε κανει να συμπεριφερεσαι όπως το ρομποτ, ητοι, χανεις τον αυθορμητισμο σου. Ετσι ακομα και ασημαντα πραγματα τα κανεις προγραμματισμενα, σαν προμελετημενα, νομιζεις οτι το καθε τι που κανεις περναει μεσα απ αυτη τη διαδικασία. Καπου το σκηνικο αυτο ειναι μεν βελτιωτικο, κατανταει όμως και ψυχοφθορο κι απο οτι ειναι ψυχοφθορο ευκολα τα παραταμε.

Εκτος κι αν μετετρεψες τη ψυχοθεραπεια ως το χωρο ασφαλειας που νοιωθεις γαληνη και ηρεμια και ως το χωρο που λες τον πονο σου και κατα τα λοιπα στην πραξη δεν κανεις τιποτα απ αυτα που σε εμαθε. Μετα που προσπαθησες τη θεωρια να την κανεις πραξη και δεν ειδες καλα αποτελεσματα απογοητευτηκες και στη συνεχεια χωρις να το καταλαβεις παραιτηθηκες απο την προσπαθεια για πραξη κι ετσι βρεθηκες εκει που ησουν πριν, συνεχισες όμως τη ψυχοθεραπεια τωρα ομως ως χωρο γαληνης κι εκφρασης παραπονου.

δεν αλλαζεις μοντελο ψυχοθεραπειας καλυτερα? πηγαινε σε ενα γνωσιακο ψυχοθεραπευτη που οι συνδριεσ ειναι λιγοτερες και πιο αποτελεσματικες για αγχος και καταθλιψη απο οτι η ψυχαναλυση που μονο σε κανει χειροτερα σε τετοιες περιπτωσεις.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Εξαρταται, οπως σου εχει πει κι ενα αλλο μελος, κι απο το τι ανθρωπους εχεις διπλα σου επειδη το πεδιο εφαρμογης ειναι οι διαπροσωπικες σχεσεις. Αν ειναι αδιαφοροι, σου γυριζουν την πλατη ή ειναι ατομα εχθρικα εναντι σου το πεδιο προφανως δεν ειναι καλο. Εσυ ομως λες πως ειχες φιλους και τους εχασες! Αποδειξη οτι δεν δουλεψε... Κι ομως απο εμας εξαρταται.
Βυθισμενος σε καποιες σκεψεις απογοητευσης που δεν σε αφηνουν να κανεις τιποτα, που σε εχουν παραλύσει ή αυτα που θα πρεπε να κανεις πραξη για να αλλάξεις και τωρα με την ψυχοθεραπεια ξερεις πολύ καλα ποια ειναι αυτα δεν τα κανεις, νοιωθεις πως δεν μπορεις να τα κανεις, ή νοιωθεις πως οι καταστασεις δεν ευνοουν κατι τετοιο ή σου φανταζουν βουνα?

Καποιες ψυχοφθορες καταστασεις εχουν ριζωσει για τα καλα μεσα μας, ιδιως αν ξεκινησαν απο παιδικη ηλικια ή απο καποια εντονα τραυματικα περιστατικα, και η προσπαθεια που κανουμε να απαλλαγουμε απ αυτες με τα οσα μας εχει μαθει η ψυχοθεραπεια φανταζει υπερανθρωπη, και ως εκ τουτου τελικα δεν εχουμε αποτελεσμα. Κανουμε ετσι πολύ λιγα ενω ξερουμε οτι μπορουν να γινουν περισσοτερα. Τεσσερα χρονια ειναι πολλα, η δικη μου εμπειρια λεει πως δεν χρειαζονται παρα πολλες συνεδριες για να βρεις μεσα απ αυτες τον τροπο, τουλαχιστο να ανακαλύψεις το νόημα με βαση το οποιο εφεξης προχωρας μονος προς τη λύση. Εκτος κι αν επεσες σε πολύ λαθος θεραπευτη.

Καποτε η συνεχης αναμοχλευση στη σκεψη αυτων που εμαθες στη ψυχοθεραπεια, μια αισθηση που κυριαρχει στη σκεψη σου ότι εισαι σε φαση ψυχοθεραπειας και ετσι νομιζεις πως εισαι συνεχεια στην πριζα να εφαρμοζεις στην πραξη τη μεθοδο που σε διδαξε ο θεραπευτης για να λυσεις τα θεματα σου σε κανει να συμπεριφερεσαι όπως το ρομποτ, ητοι, χανεις τον αυθορμητισμο σου. Ετσι ακομα και ασημαντα πραγματα τα κανεις προγραμματισμενα, σαν προμελετημενα, νομιζεις οτι το καθε τι που κανεις περναει μεσα απ αυτη τη διαδικασία. Καπου το σκηνικο αυτο ειναι μεν βελτιωτικο, κατανταει όμως και ψυχοφθορο κι απο οτι ειναι ψυχοφθορο ευκολα τα παραταμε.

Εκτος κι αν μετετρεψες τη ψυχοθεραπεια ως το χωρο ασφαλειας που νοιωθεις γαληνη και ηρεμια και ως το χωρο που λες τον πονο σου και κατα τα λοιπα στην πραξη δεν κανεις τιποτα απ αυτα που σε εμαθε. Μετα που προσπαθησες τη θεωρια να την κανεις πραξη και δεν ειδες καλα αποτελεσματα απογοητευτηκες και στη συνεχεια χωρις να το καταλαβεις παραιτηθηκες απο την προσπαθεια για πραξη κι ετσι βρεθηκες εκει που ησουν πριν, συνεχισες όμως τη ψυχοθεραπεια τωρα ομως ως χωρο γαληνης κι εκφρασης παραπονου.

---

Η αλήθεια είναι Ioanni πως οι σημαντικοί άλλοι γύρω σου είναι σημαντικό να σου δείνουν feedback αλλά ακόμα κ αυτό από ότι το έχω συζητήσει με την ψυχοθεραπεύτρια χρειάζεται να το δίνω εγώ στον εαυτό μου εφόσον ξέρω πως κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Έχεις μεγάλο δίκιο όταν λες ότι τον βλέπω λιγάκι σαν καταφύγιο όλο αυτό. Έχω δεθεί με τον ψυχοθεραπευτή κ μου είναι δύσκολο να το τελειώσω αν κ το σκέφτομαι..

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

δεν αλλαζεις μοντελο ψυχοθεραπειας καλυτερα? πηγαινε σε ενα γνωσιακο ψυχοθεραπευτη που οι συνδριεσ ειναι λιγοτερες και πιο αποτελεσματικες για αγχος και καταθλιψη απο οτι η ψυχαναλυση που μονο σε κανει χειροτερα σε τετοιες περιπτωσεις.

---

Το έχω σκεφτεί Λιλιουμ..όχι ότι δε με βοηθάει κ γνωστικά ο συγκεκριμένος θεραπευτής γιατί δν είναι κ πολυ ψυχαναλυτής έχει μέσα και gestalt..εκείνος μου έχει πει πως ο κάθε άνθρωπος θέλει το χρόνο του κ επίσης ότι είμαι στα μέσα της θεραπείας ( αυτό πάει και στο Ioanni που είπε για τα χρόνια, φαίνονται κ σε μένα πολλά κ του το είπα).