Η δική μου ιστορία ελπίδας
Φίλοι, φίλες
Υπήρξα συχνός αναγνώστης του forum τα τελευταία χρόνια, αλλά ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να γράψω το πρόβλημά μου, την πορεία μου, τις ανησυχίες μου, κτλ. Αυτό θα κάνω σήμερα, όσο πιο περιεκτικά γίνεται και με σκοπό να βοηθήσω, όσο μπορώ.
Μια επαγγελματική περιπέτεια, ένας κλειστός χαρακτήρας, ένα ιατρικό ιστορικό και η χρήση κάνναβης με οδηγήσανε στην κατάθλιψη και τη διαταραχή πανικού. Δεν ξέρω αν η κατάθλιψη ήταν η αιτία των πανικών ή το αντίστροφο, αλλά δε νομίζω ότι έχει και τόση σημασία.
Το πρώτο σύμπτωμα ήταν η σωματική και πνευματική κόπωση, που είχε σαν αποτέλεσμα την ενασχόλησή μου με το σώμα μου προσπαθώντας να βρω τι δεν πάει καλά. Η υποχονδρίαση και η αρρωστοφοβία έκαναν την εμφάνισή τους. Γιατροί, εξετάσεις, κόντρα εξετάσεις και τα σχετικά, τα ξέρετε.
Ακολούθησαν οι ζαλάδες, οι ταχυκαρδίες, ο έντονος φόβος και το χειρότερο η αποπροσωποποίηση. Πίστευα ότι κάτι έχω και δεν μπορούν να το βρούνε οι γιατροί. Αρνούμουν να δεχτώ ότι είναι όλα στο μυαλό μου. Ξεκίνησα θεραπεία, αλλά ήμουν τόσο αρνητικός απέναντί της που είχε αντίστροφα αποτελέσματα.
Ακολούθησε μια τριετία όπου δοκίμασα τα πάντα. Ψυχανάλυση, γνωστική ψυχοθεραπεία, βελονισμό, ομοιοπαθητική, φάρμακα, διατροφές, συμπληρώματα και πράγματα που ίσως να ξεχνάω. Βρισκόμουν, όμως, σε μία διαρκή αναζήτηση να βρω τι έχω. Καμία εξήγηση δε μου έκανε.
Αφού είδα και απόειδα και η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο, πέφτει στα χέρια μου ένα βιβλίο με μία προσέγγιση στις ψυχολογικές διαταραχές που ονομάζεται μεταγνωστική θεραπεία. Δε θα κουράσω με λεπτομέρειες, το ζουμί είναι ότι ναι μεν το πρόβλημα είναι συμπεριφορικό (όπως υποστηρίζει η γνωστική προσέγγιση), αλλά η ουσία δε βρίσκεται στο περιέχομενο των σκέψεων/συμπεριφοράς, αλλά στην κρίση ως προβληματικών των σκέψεων/συμπεριφορών. Εν ολίγοις το πρόβλημα είναι ότι πιστεύεις ότι έχεις πρόβλημα. Φαύλος κύκλος δηλαδή.
Δυστυχώς στην Ελλάδα, αν και ο ιδρυτής (ένας εξ αυτών) της σχολής αυτής είναι Ελληνικής καταγωγής, δεν υπάρχουν εξειδικευμένοι ψυχολόγοι/ψυχίατροι και σε όσους απευθύνθηκα με είδαν με μισό μάτι, οπότε αποφάσισα να ξεκινήσω μια πιο επιστημονική προσέγγιση στο πρόβλημά μου. Το ξαναλέω, επιστημονική. Εδώ θέλω να αναφέρω τι δεν είναι επιστημονικό:
- Η (Φροϋδική) ψυχανάλυση
Μια αναζήτηση στο google για psychoanalysis fraud, θα σας βγάλει πολλά χρήσιμα αποτελέσματα. Εξάλλου δε χρειάζεται να είσαι επιστήμονας για να καταλάβεις, ότι δεν μπορούν όλες οι ψυχικές παθήσεις όλων των ανθρώπων να οφείλονται σε σεξουαλικά απωθημένα. Επίσης η ερμηνεία των ονείρων, ένα από τα εργαλεία των ψυχαναλυτών, δεν μπορεί να ευσταθεί, μιας και δεν υπάρχει μια παγκόσμια (κοινή δηλαδή) ονειρική γλώσσα, που χρησιμοποιείται από όλους. Με λίγα λόγια είναι αδύνατον να ερμηνευτούν τα όνειρα. Μείνετε μακριά από όποιον σας συστήνει να κάνετε ψυχανάλυση
- Η ομοιοπαθητική
Δε νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερο μυαλό για να κατανοήσεις ότι πρόκειται για ψευδοεπιστήμη. Μία σταγόνα ενεργής ουσίας διαλυμένη σε έναν ωκεανό νερού (ναι υπάρχουν τέτοια σκευάσματα) τι καλό μπορεί να κάνει; Όποιος την πιστεύει για μένα είναι πλανεμένος.
- Ο βελονισμός
Το ίδιο με την ομοιοπαθητική. Πριν 3000 χρόνια μπορεί να ήταν επιστημονική. Σήμερα δεν είναι.
- Η φυσικοπαθητική
Εδώ μιλάμε ίσως για τους πιο επικίνδυνους. Θεωρούν ότι η διατροφή και το αποτέλεσμά της η τοξίνωση (τελείως αντιεπιστημονικός όρος), ευθύνεται για όλες τις ασθένειες. Έψαξα όλο το internet σε ιατρικές βάσεις δεδομένων για να βρω μία επιστημονική μελέτη για τους ισχυρισμούς της, ότι δηλαδή υπάρχουν καλά και κακά τρόφιμα. Δεν υπάρχει ούτε μία. Μακριά τους επίσης.
Άρα τι μένει; Φαρμακευτική ψυχιατρική προσέγγιση. Το παίρνω λοιπόν απόφαση και κάνω την ερευνά μου να βρω έναν γιατρό, ο οποίος προτείνει μόνο φάρμακα και μία στο τόσο επίσκεψη για αξιολόγηση της πορείας σου και ίσως κάποια αλλαγή στο θεραπευτικό σχήμα (δεν ταιριάζουν όλα σε όλους και το να βρεις το φάρμακο/φάρμακα που σου ταιριάζει ίσως να είναι μια επίπονη διαδικασία). Δεν ήθελα να ξαναμιλήσω για το παρελθόν μου, τη συμπεριφορά μου, τις συνήθειές μου, τίποτα... Ήθελα έναν επιστήμονα και τον βρήκα. Δοκιμάσαμε ένα θεραπευτικό σχήμα, δεν απέδωσε. Μετά ένα άλλο, ένα άλλο και κάποια στιγμή το βρήκαμε. Ήταν σα να ξύπνησα από ένα κακό όνειρο.
Σταδιακά άρχισα να νιώθω πιο δυνατός, πιο ορεξάτος και φυσικά ήθελα και άλλο. Έψαχνα μελέτες, διάβαζα και συζητούσα με τον γιατρό μου για ότι ανακάλυπτα και δε με αμφισβητούσε, ίσα ίσα με συμβούλευε και μου έλεγε αν πρέπει να δοκιμάσω κάτι ή όχι. Βρήκα ότι η γυμναστική έντονης αντίστασης (πάντα αθλούμουν) σε συνδυασμό με κάποια ακίνδυνα συμπληρώματα (βιταμίνες B, μαγνήσιο) είχαν τρομερή επίδραση στη σωματική και ψυχική μου ευεξία. Μία ισορροπημένη διατροφή (απευθύνθηκα σε επιστήμονα διατροφολόγο, μετά από πολύ μελέτη), είχε, επίσης, θετική επίδραση και βελτίωσε θεαματικά τον ύπνο μου.
Να μην τα πολυλογώ. Έχει 1 χρόνο που δεν έχω κρίσεις πανικού, η αποπροσωποίηση εξαφανίστηκε, η κόπωση επίσης, οι ταχυκαρδίες και τα σχετικά. Επέστρεψα στη δουλειά, βγαίνω έξω, έχω ερωτική ζωή, ήρθα πιο κοντά στην οικογένειά μου και γενικότερα χαίρομαι τη ζωή όπως ποτέ πριν. Δε λέω ότι θεραπεύτηκα, μπορεί αύριο κάτι να με ξαναπιάσει και με πιάνει που και που, αλλά ξέρω ότι είναι ακίνδυνο και ότι μπορώ με τα φαρμακάκια μου, τη θετική μου στάση και υπομονή να το ξεπεράσω.
Αυτό που έχω να πω σε όλους όσους έχουν αρρωστοφοβία, υποχονδρίαση, αποπροσωποίηση, διαταραχή πανικού κτλ είναι το εξής:
- Αφήστε τις εξετάσεις και τους γιατρούς. Αν υπήρχε κάτι θα το βρίσκανε. Δείκτης υγείας είναι το ζάχαρο, οι βασικές αιματολογικές και η πίεση. Αν είναι καλά αυτά, όλα είναι καλά.
- Αφήστε τις μη επιστημονικές μεθόδους και τον κάθε τσαρλατάνο. Αποφύγετε τις αναζητήσεις στο internet και όσους δεν παρουσιάζουν επιστημονικές έρευνες σ' αυτά που λένε. Εδώ να πω για την ψυχοθεραπεία. Είναι καλή αν έχεις χωρίσει, έχεις πρόβλημα στη δουλειά σου κτλ. Είναι συμβουλευτική και όχι ιατρική υπηρεσία. Αν σου κάνει καλό οκ, αλλά δεν είναι απαραίτητη και προπαντώς δεν είναι θεραπευτική.
- Μη φοβάσαι τα φάρμακα. Είναι η μόνη λύση. Απλά βρες τον κατάλληλο για σένα γιατρό-επιστήμονα, που θα σε αφουγκραστεί και θα τον εμπιστευτείς.
- Δεν είναι απαραίτητη μια θετική συμπεριφορά, αλλά θα βοηθήσει πολύ. Το placebo effect είναι καμιά φορά απαραίτητο.
- Καμία ψυχική διαταραχή δεν είναι σωματικά επικίνδυνη από μόνη της. Το πως θα επιλέξεις να την αντιμετωπίσεις, ίσως.
Αυτά από μένα, ελπίζω να μην κούρασα, αλλά είχα την ανάγκη να τα πω! :)
