Πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια από τη μέρα που 'έφυγε' ο αγαπημένος μου σε δυστύχημα. 7 χρόνια μαζί και 1 παντρεμένοι. Ήθελε πολύ να κάνουμε παιδάκι αλλά λόγω οικονομικών δυσκολιών και του μαστερ που έπρεπε να τελειώσω δεν έπαιρνα τέτοια απόφαση. Έλεγα πως όλη η ζωή είναι μπροστά μας..
Παντρεύεσαι και το μόνο που δεν σκέφτεσαι είναι πως μετά από 15 μήνες γάμου θα μείνεις μόνη σου.
"Όλη η ζωή είναι μπροστά μας".. Αυτό πληρώνω τώρα.
Οι φίλοι και συγγενείς μου λένε πως δεν ήταν σίγουρο ότι θα μπορούσαμε εύκολα να κανουμε ένα παιδακι, μιας και ο αγαπημένος μου πέρασε καρκίνο και υποβλήθηκε σε χημειοθεραπείες 9 χρόνια πριν.
Παρόλα αυτά μέσα μου παλεύουν δύο εαυτοί: Αν είχα το μωρό μας, θα είχα ένα λόγο να συνεχίσω. Θα βλεπα στο παιδί μου τα μάτια του. Θα "ζούσε" ακόμα. Μ' αυτό κοιμάμαι, μ΄αυτό ξυπνάω. Τι εγωιστικό Θεε μου! Δε σκέφτομαι παρά μόνο τον εαυτό μου! Αυτή η ψυχούλα που δεν θα γνώριζε ποτέ πατρική στοργή πως θα ένιωθε! 'Έφυγε' δεν άφησε τίποτα πίσω του. "Άφησε εσένα"! Μου απάντησε ο πνευματικός μου, καθώς του διατύπωσα μια μέρα όλες αυτές τις σκέψεις που με βασάνιζαν.
2 χρόνια μετά, στα 32 μου, νιώθω πιο δεμένη και πιο ερωτευμένη μαζί του από ποτέ. Τώρα έχουν καταλαγιάσει μέσα μου όλες αυτες οι 'τύψεις' για το ότι δεν έκανα παιδί.
Λέω ναι! 'Άφησε εμένα', κι αυτό μου δίνει δύναμη να προχωρήσω. Όχι στο να κάνω μια άλλη σχέση, αυτό προς το παρών δε μπορώ καν να το διανοηθώ.
Θα ήθελα όμως να αποκτήσω ένα παιδάκι. Αγαπάω τόσο πολύ τα παιδιά που όσο σκέφτομαι όλες αυτές τι ψυχούλες στα ιδρύματα, λιώνω.
Άρχισα και έψαχνα την πιθανότητα διακρατικής υιοθεσίας αλλά οι ελπίδες μου λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα, καθώς εκτός των πολλαπλών γραφειοκρατικών δυσκολιών που όλοι γνωρίζουμε, χρειάζομαι περίπου 30.000 ευρώ και δεν μπορώ να βρώ αυτά τα χρήματα με τη μια. Κι όμως έχω τοση αγάπη μέσα μου για να δώσω..
Κάποιος μου δωσε και΄τη λύση εγκυμοσύνης με δότη σπέρματος. Είναι πολύ εγωιστική η σκέψη μου να φέρω ένα παιδί στον κόσμο ενώ υπάρχουν τόσες ψυχούλες εκεί έξω που ψάχνουν μια αγκαλιά. Δεν θα με πείραζε να μην έχει το δικό μου DNA, αλλά ο μόνος λόγος που σκέφτομαι κι αυτή τη λύση είναι γιατί τα εμπόδια για μια υιοθεσία είναι πάρα πολλά. Θα χρειαζόμουν τη συμβουλή σας πάνω σε αυτό το θέμα..
Να σημειώσω πως δεν αποκλείω να ξαναφτιάξω τη ζωή μου μετά από κάποια χρόνια και δεν θεωρώ ότι με το να είμαι μητέρα θα εμποδίσει κάτι να έρθει στη ζωή μου. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα ήθελα να έχω μεγάλη διαφορά ηλικίας από το μωρό μου. Αυτό δημιουργεί χάσματα (είμαι εκπαιδευτικός και το συναντώ στους μαθητές μου). Γιαυτό δεν θέλω να περάσουν τα χρόνια. Η υιοθεσία ήταν κάτι που υποστήριζα από μικρή, γιατί θεωρούσα άδικο να γεννιούνται άλλες ψυχές ενώ υπάρχνουν τόσες εκεί έξω. Ο μόνος λόγος που πιστεύω πως θα έπρεπε να έρθει ένα παιδί στον κόσμο είναι όταν προκύπτει κάτω από κατάλληλες συνθήκες, με πρωταρχικό γνώμονα, την αμοιβαία αγάπη του ζευγαριού.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων,
Φωτεινή
