κοινωνικη φοβια και κρισης πανικου

Καταρχήν εχω να πω οτι ειμαι πολυ χαρούμενος που βρήκα αυτο το site γιατί μάλλον θα έχω την ευκαιρία να συζητήσω με ατομα που μπορουν να βοηθήσουν :)
Γενικα στη ζωη μου απο μικρός μπορω να πω αισθανόμουν παράξενα οταν ένιωθα οτι ειμαι το επίκεντρο μια περίστασης και πάντα είχα τρακ οταν ένιωθα πως με κοιτουν. Φοβομουν δηλαδη να μην γινω ρεζίλι η οτιδήποτε με κανει να νιώσω άσχημα . Παρόλα αυτα η ζωή μου ήταν απόλυτος φυσιολογική και το συγκεκριμένο γεγονός δεν με επηρέαζε σε μεγάλο βαθμο . Για παραδειγμα οταν πηγαινα για καφε σε μια καφαιτερια γεματη κοσμο τα πρωτα 5 λεπτακια ένιωθα λιγο παράξενα , τα χερια μου τρέμαν λιγακι άλλα σιγά σιγά περνούσε και μετα αισθανόμουν κομπλέ .
Πριν ενα μηνα περίπου έπαθα κάτι που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ .Πηγαίνοντας να πληρώσω ενα λογαριασμό σε μια τράπεζα , ένιωσα οτι ολοι με κοιτουν , πως ολοι απλα παρατηρούν εμενα . Τα χερια μου πραγματικα τρεμαν τοσο πολυ οσο καμια αλλη φορα . Με δυσκολία μπορούσα να εστιάσω τα ματια μου σε ενα συγκεκριμενο σημείο . Ανυπομονούσα απλα να φύγω απο τη τράπεζα για να τελειώσουν ολα .
Το πρόβλημα συνεχίστηκε και όταν πήγα για καφε . Παλι τα ιδια.. ενιωσα οτι ολοι κοιτουν εμενα. Με το ζορι εβγαλα τα κερματα απο το πορτοφόλι τοσο πολυ που έτρεμα οταν ηρθε η ωρα να πληρώσουμε . Εμαθα τελικά οτι αυτο ονομάζετε κριση πανικου . το έπαθα 2 φορές ακόμα απο τότε .
Δεν έχασα καθόλου χρονο και μίλησα και στους γονοις μου γιαυτο , καθώς και στους 2 καλύτερους μου φιλους. Εξαρχής πηρα την απόφαση να παω και σε καποιον ιδικό . Του ειπα πως θελω απεγνωσμένα να βρω το παλιό μου εαυτο , και γιαυτο και δέχτηκα να παρω και τα χαπάκια μου :P .
Αυτο που με στεναχωρεί ειναι οτι στη δουλεια μου πρεπει συνεχώς να αντικρίζω κοσμο και φοβάμαι πολυ μη το ξαναπαθω :P
Θα ηθελα να μου πείτε και τις δίκες σας εμπειρίες και αν μπορείτε να με βοηθησετε λιγάκι γιατι ειναι κατι που το έπαθα τοσο ξαφνικά και με επηρέασε πολύ! :)