Ζωη στο εξωτερικο

Γεια σας,

Απο τον Οκτωβρη εως τωρα βρισκομαι στο εξωτερικο γιατι αλλο? - για να εχω ενα καλυτερο μελλον αφου η δουλεια που ειχα των 350ευρω το μηνα δεν μπορουσε να καλυψει τα εξοδα μου. Ευτυχως ειναι και η σχεση μου εδω πραγμα που μετραει πολυ αλλα η αληθεια ειναι οτι παλευω ακομα με την προσαρμογη στη ζωη εδω, στην ελλειψη ηλιου, ζωης στο δρομο και πολλα αλλα. Η Αγγλια δεν εχει σχεση με την Ελλαδα,καμια. Τελος παντων, το προβλημα μου ή μαλλον το αγχος μου ειναι οτι νιωθω πως αποκοβομαι απο τους ανθρωπους μου στην Ελλαδα. Κατανοω τα διαφορετικα προγραμμα που εχεις με τον καθενα οταν μπαινουν δουλειες στη μεση, αλλα αυτο που εχω παρατηρησει ειναι οτι ειμαι ολη την ωρα πανω απο ενα facebook προσπαθωντας εναγωνιως να σιγουρευτω οτι εχω ακομα επαφη με τους φιλους μου κυριως (με την οικογενεια μιλαω καθημερινα). Ειμαι 23 χρονων και ο περιγυρος μου ειναι πολυ σημαντικος για μενα. Μενω σε ενα δωματιο 2x2 και αυτο που θελω να νιωθω τουλαχιστον ειναι η αγαπη των δικων μου και οτι νοιαζονται για μενα, τι κανω και πως περναω. Αντι αυτου, εγω ειμαι εκεινη που στελνω συνεχως μηνυματα ''Τι κανεισ? πως περνασ? πως πηγε η δουλεια σημερα?''. Για καποιο λογο ακουω συνεχως ''Τι αναγκη εχεις εσυ, μην γκρινιαζεις καλα εισαι'' και οταν περιγραφω την κατασταση εδω-χωρις να λεω οτι ειναι αφορητη αφου ουσιαστικα επιλογη μου ηταν- ακουω οτι παραπονιεμαι συνεχως και οτι δεν εκτιμαω αυτο που ζω. Δεν ειμαι πλουσια, ισα ισα η ζωη εδω ειναι πανακριβη... Απλα θελω να δω και μια φορα ενα μηνυμα που να λεει ''τι κανεις? εισαι καλα? πως περνας?'', να δω οτι ενδιαφερονται και οι αλλοι οχι μονο εγω για αυτους που αφησα πισω. Το εξωτερικο εχει δυσκολιες. Οι ανθρωποι ειναι παγεροι, σα ρομποτ, και ο καιρος αθλιος. Αμα δεν ειχα και το αγορι μου στην διπλανη πολη δεν ξερω τι θα εκανα. Δεν θελω να αποκοπω απο τους φιλους μου, τους εχω χρονια και τους αγαπαω πολυ. Με στεναχωρει πολυ που ακομα και οταν ειμαι πιεσμενη η ψυχολογικα πεσμενη δεν μπορω να το εκφρασω γιατι θα ακουστω αχαριστη η γκρινιαρα. Η αληθεια ειναι οτι μου λειπουν τα παντα, και εχω σκοπο να γυρισω. Απλα οχι ακομα. Και θελω οσοι χαιρετησα οταν εφυγα να ειναι ακομα εκει γιατι εγω ειμαι εδω γι αυτους ακομα και αν ειναι χιλιομετρα μακρυα.

ε τι να πεις, κανεις θα σου απαναταγε κλαιν οι χηρες κλαιν κι οι παντρεμενες! Κοιτα τα θετικα που εχεις στη ζωη σου τωρα, που τοσοι αλλοι ανθρωποι δεν τα εχουν και τα ονειρυεονται, εχεις δουλεια, εχεις το αγορις σου σχετικα κοντα, και μην εστιαζεις στις παραπλευρες απωλειες. Ολα εχουν ενα τιμημα, με καθε επιλογη, απο-επιλεγεις κατι αλλο. Μεινε στο τωρα, και στο εκει που εισαι, και μη κολλας σε σκεψεις για το μελλον για την ελλαδα, και για ολες τις πιθανες εκδοχες του σεναριου στη ζωη σου, γιατι ετσι χανεις τη ζωη σου.

Εχω ζησει το εξωτερικο πριν χρονια και καταλαβαινω ακριβως τι εννοεις. Και εμενα ηταν μια χωρα ηλιολουστη, με ζωη στους δρομους. Παρολα αυτα εννοιωθα μονη. Ειχα περιπου την ηλικια σου τοτε (τωρα θα μπορουσα να ημουν ανετα μητερα σου). Τωρα ομως μετα απο τοσα χρονια μπορω να παραδεχτω πως δεν διαχειριστηκα καλα την ευκαιρια που μου δοθηκε. Αντι να "μιζεριαζω" για τους χαμενους φιλους, θα μπορουσα να ειχα κανει καινουργιους , να μπω στα σπιτια τους , να γνωρισω τον τροπο ζωης τους καλυτερα, να δω την πολη με πιο ανοιχτα ματια και ψυχη, να "αφεθω". Εχεις και το αγορι σου , βγειτε, γνωριστε κοσμο, δειτε μουσεια, εκθεσεις, ενσωματωθειτε με τους υπολοιπους κατοικους. Δες το σαν μια ευκαιρια που σου προσφερεται λοιπον. Οσο για τους φιλους που αφησες πισω, σιγουρα προσπαθουν να τα βγαλουν κι αυτοι περα με τα καθημερινα τους. Καλεσε καποιους , τους πιο στενους να τους φιλοξενησεις, θα το εκτιμησουν. Μονο για τον ηλιο δεν εχω να σου προτεινω κατι, δυστυχως. Να περνας καλα.

[QUOTE=flower123;472039]Γεια σας,











Καλησπέρα! Έχω παρόμοιους προβληματισμούς με εσένα...

Συνεχισε να παιζεις πιανο και σε βλεπω ελλαδα το συντομοτερο θες δε θες! :-PPP
Kαλα οι ιδιοι οι γερμανοι πως τη βγαζουν? πως αντεχουν?

Quote:

---

στην ελλειψη ηλιου, ζωης στο δρομο και πολλα αλλα. Η Αγγλια δεν εχει σχεση με την Ελλαδα,καμια. εδω ειναι πανακριβη... ο καιρος αθλιος.οτι μου λειπουν τα παντα, και εχω σκοπο να γυρισω.

---

εγω τα ελεγα αυτα αλλα κανεις δε τα ακουει

Δώστε στον εαυτό σας λίγο χρόνο να προσαρμοστείτε!!
Η ζωή είναι πολύ μικρή... Οι φίλοι μας έρχονται και πηγαίνουν..
Αλλά αν δεν μπορείτε να προσαρμόσετε..... Γύρνα πίσω... ακολούθησε την καρδιά σου

Κι εγώ κάποια στιγμή σκέφτομαι να φύγω.
Μάλλον για Αγγλία με βλέπω.
Αλλά το σκέφτομαι πολύ..
Έχω ακούσει παρόμοια πράματα κι από άλλους.
Εκτός από τον καιρό, ο τρόπος ζωής είναι διαφορετικός, η μοναξιά δεν αντέχεται.
Εάν κάποιος δεν είχε κανέναν εκεί, αλλά ήθελε να πάει για να βρει δουλειά τι θα του προτείνατε;
Να το επιχειρούσε;
Είμαι ήδη εξαιρετικά αγχώδης, με τάση προς κατάθλιψη.
Παίρνω και Seroxat 20mg.
Θα τα έβγαζα πέρα μόνος μου εκεί;