Νιώθω ότι δεν έχω πάρει αγάπη από την οικογένειά μου

Καλησπέρα ακόμα μία φορά...

είμαι η Ντιάνα 31 ετών και μένω με την θετή μου μάνα και την ''άρρωστη'' αδερφή μου όλα αυτά τα χρόνια.
Ολα αυτά τα χρόνια και κυρίως τα 13 τελευταία και αφού κατάλαβα την ασθένεια της αδερφής μου και απέκτησα και εγώ διαβήτη,άρχισα να νιώθω ένα συναισθηματικό κενό.
Πατέρα δεν γνώρισα αφού η μάνα μου δεν είχε άντρα όταν μας υιοθέτησε...

Ηταν σίγουρο δύσκολο όταν ήρθα αντιμέτωπη με την χρόνια ασθένεια που παρουσίασα,αλλά πιο πολύ αισθανόμουν απόγνωση,δυστυχία για πολλά χρόνια,η αδερφή μου με έβριζε μου φέρονταν ασχημα και υποτιμητικά και η μάνα μου έκανε ότι δεν καταλάβαινε...
Παρ'ότι είχα βγάλει ζάχαρο η μάνα μου,έφτιαχνε μελομακαρονα και κουραμπιέδες τα Χριστούγεννα και άλλα γλυκά χωρίς να την ενδιαφέρει αν ζήλευα
Μαζί της έχω βγει σπάνια έξω αφού δεν επιδιώκει και όποτε έκανα το λάθος η συμπεριφορά της ηταν αλλοπρόσαλη και με έκανε ρεζίλι.

Βλέπω μία ψυχολόγο τους τελευταίους μήνες που μου έχει υπονοήσει ότι και η μάνα μου δεν είναι πολύ στα καλά της.!
Δεν ξέρω μας έχει βγαλει λίγο την Παναγία στο σπίτι...δεν έχει καμία σχεση με συγγενείς,όλο μόνοι μας είμαστε στο σπίτι-αργίες-γιορτές...νιώθω η συμπεριφορά της οικογένειας μου με πνίγει.

Προς το παρόν δεν έχω μεγάλη άνεση να φύγω να ζήσω μόνη μου,αλλά αυτό θα ήταν όντως μία λύση;
Νιώθω τα τελευταία χρόνια απογοήτευση,αδικία,έλλειψη συναισθήματος,πένθος-παίρνω και κάποια αντικαταθλιπτικά που μου έχει συστήσει ένας καλός γιατρός,αλλά νομίζω
πως δεν μου αρκούν αυτά.Επίσης και η ψυχολόγος μου είναι αρκετά καλή και νιώθω ότι με βοηθάει-δεν έχω όρεξη να βγω με άνδρα να κάνω μία σχέση,δεν τα έχω βρει με τον εαυτό μου-νιώθω άτομο με ειδικές ανάγκες και ότι η ζωή μού πήρε ότι μπορούσε...

Αλήθεια,έχετε κάτι να μου προτείνετε; :confused:

Καλησπέρα Ντιάνα : )
Ζω κι εγώ κι έχω μεγαλώσει κι εγώ σε ένα δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον που μου στέρησε τα πάντα , μου έδωσε μόνο και με γέμισε μόνο με πίκρα, μίσος, προβλήματα και απογοητεύσεις. Σήμερα, οι γονείς μου είναι ακριβώς στο διπλανό δωμάτιο κι εγώ βρίσκομαι κλεισμένη στη χαμοκέλα μου :P (το δικό μου δωμάτιο) όλη την ημέρα, προκειμένου να μην τους βλέπω στα μάτια μου και να μην ακούω ούτε καν τον ήχο των φωνών τους γιατί τους μισώ ελεεινά. Όσο μπορώ να τους αποφεύγω, το κάνω. Η λύση για εμένα θα ήταν να φύγω από εδώ και μην τους ξαναδώ ποτέ μου αλλά πφφ… προς το παρόν είναι αδύνατον.

Η ψυχοθεραπεία και τα αντικαταθλιπτικά, όπως είπες κι εσύ, σίγουρα δεν αρκούν και δεν λύνουν το πρόβλημα.
Τα προβλήματα σου προέρχονται από την συναναστροφή σου με αυτούς τους ανθρώπους που σε πληγώνουν –την μητέρα σου και την αδερφή σου.
Αν δεν τις βγάλεις από την ζωή σου ή αν δεν βρεις έναν τρόπο να απαλλαχθείς από αυτό το τοξικό περιβάλλον και τις συμπεριφορές τους όπου έχουν άσχημη και αρνητική επίδραση επάνω σου με αποτέλεσμα να γεμίζεις αρνητικά συναισθήματα, πιστεύω πως δεν θα μπορέσεις να γίνεις χαρούμενη.
Οπότε ναι, κατά την γνώμη μου θα ήταν η τέλεια λύση να φύγεις από το σπίτι σου άρα από την καθημερινή συναναστροφή μαζί τους, μένοντας μόνη σου –αν αυτό είναι εφικτό.
Έτσι θα ηρεμούσες, δεν θα σε επηρέαζαν τόσο εκείνες αφού δεν θα ήταν καθημερινώς γύρω σου, οπότε θα μπορούσες να βάλεις μια τάξη στη ζωή σου, την ψυχή σου, θα έφτιαχνες επαφές με όποιους ανθρώπους ήθελες εσύ….
…Θα έκανες μια νέα αρχή ήρεμη πια, απαλλαγμένη από το πνίξιμο που σου προκαλούν εκείνες…
Το να κάνεις ψυχοθεραπεία, να παίρνεις αντικαταθλιπτικά για να ‘’φτιάξεις’’ προσωρινά και
όπως-όπως την ζωή σου και τα ‘’ψυχολογικά’’ σου αλλά γυρίζεις πίσω στο περιβάλλον και στους ανθρώπους όπου στα δημιούργησαν, πιστεύω δεν αποτελεί λύση, αφού αυτοί σου τρέφουν τα προβλήματα.
Όποτε μπορέσεις, φύγε για εμένα.

Αλήθεια με συγκίνησαν πάρα πολύ τα παράπονα που βγάζεις, Ντιάνα …
… και την τελευταία σου φράση ‘’ νιώθω άτομο με ειδικές ανάγκες και ότι η ζωή μού πήρε ότι μπορούσε...’’, την νιώθω απόλυτα κι εγώ.
Δεν γνωρίζω κανένα άτομο που έπεσε σε χρόνια κατάθλιψη να επανήλθε στα σύγκαλα του κάποτε με ή χωρίς ψυχοθεραπεία/ φάρμακα για να μπορέσω να σου δώσω ελπίδα…
…ωστόσο θα σου έλεγα ξανά πως αν καταφέρεις να φύγεις από αυτές ίσως μπορέσεις να βελτιωθείς και να τα βρεις λιγάκι με εαυτό σου κι ίσως με κάποιον άλλον τελικά...
Δεν ξέρω κάτι άλλο να πω…

Ντιανα δυστυχως ο μονος τροπος για να νιωσεις καλα ειναι το να απομακρυνθεις απο αυτο το περιβαλλον.
Την συμπεριφορα της μανας σου και τις αδελφης σου δεν μπορεις να την αλλαξεις , αρα το μονο που σου μενει ειναι να απομακρυνθεις.
Α και δεν χρειαζεται να νιωθεις ατομο με ειδικες αναγκες , ο διαβητης μια ειναι αρκετα συνηθισμενη νοσος και μπορεις να ζησεις καλα με αυτον αν ακολουθεις τις οδηγιες του γιατρου σου.

Κουραγιο φιλη μου.Πιστευω οτι το προβλημα σου ειναι περισσοτερο ψυχολογικο κ επειτα σωματικο(διαβητης),Ασφαλως κ μπορεις να ζησεις μια φυσιολογικη ζωη οπως καθε ανθρωπος κ να κανεις οικογενεια κ να εργαστεις με μονη διαφορα οτι η διατροφη σου πρεπει να ειναι συγκεκριμενη κ να ελεγχεις τον διαβητη κανοντας τσεκ απ στον γιατρο συχνα,Ομως το παν ειναι να αποβαλλεις τις καταθλιπικες σκεψεις για να βρεις το θαρρος να ζησεις καλα

Ο Τάο τε Τσινγκ είπε πως το ταξίδι χιλίων μιλίων ξεκινά με ένα βήμα. Αυτό το βήμα θα πρέπει να κάνεις και εσύ Diana, ξεκινώντας με το να φύγεις από το σπίτι. Γνωρίζω πως είναι δύσκολα τα πράγματα και τα χρήματα λιγοστά για να μπορέσεις να μείνεις μόνη σου. Υπάρχουν κοπέλες που ζητούν συγκάτοικους για να μοιράζονται τα έξοδα εάν σε βολεύει αυτό. Μην κάθεσαι και αναλώνεσαι για κάτι που προφανώς δε πρόκειται να αλλάξει. Ζήσε την ζωή σου αλλά πάνω από όλα πάρε την ζωή σου στα χέρια σου.

Τα πάντα από κάπου ξεκινάν.

Quote:

---

Originally Posted by undetermined

Ο Τάο τε Τσινγκ είπε πως το ταξίδι χιλίων μιλίων ξεκινά με ένα βήμα. Αυτό το βήμα θα πρέπει να κάνεις και εσύ Diana, ξεκινώντας με το να φύγεις από το σπίτι. Γνωρίζω πως είναι δύσκολα τα πράγματα και τα χρήματα λιγοστά για να μπορέσεις να μείνεις μόνη σου. Υπάρχουν κοπέλες που ζητούν συγκάτοικους για να μοιράζονται τα έξοδα εάν σε βολεύει αυτό. Μην κάθεσαι και αναλώνεσαι για κάτι που προφανώς δε πρόκειται να αλλάξει. Ζήσε την ζωή σου αλλά πάνω από όλα πάρε την ζωή σου στα χέρια σου.

Τα πάντα από κάπου ξεκινάν.

---

συμφωνω αν κανεις ενα βημα αρχιζουν και αλλαζουν τα πραγματα χωρις να το καταλαβεις αρκει να το θελεις πολυ βεβαια.

Quote:

---

Αλήθεια,έχετε κάτι να μου προτείνετε; :confused:

---

ναι.έχω κάτι να σου προτείνω.
εφόσον δεν πήρες ποτέ αγάπη,δώσε αγάπη.
σίγουρα θα σου ανταποδοθεί κ είμαι σίγουρη πως θα νιώσεις τέλεια όταν το προσφέρεις.
η ουσία δεν είναι μόνο να παίρνουμε αλλά και να δίνουμε.θα νιώσεις πληρότητα.
όλα αυτά μαζί με χαμόγελο και θετική σκέψη θα κάνει τη διαφορά.
ξέχασε το παρελθόν,κάνε μιά νέα ζωή.ό,τι έγινε,έγινε.και ποιός χέστηκε αν πληγωθήκαμε.το τώρα έχει σημασία.σωστά;;

Quote:

---

Originally Posted by κοπέλα93

ναι.έχω κάτι να σου προτείνω.
εφόσον δεν πήρες ποτέ αγάπη,δώσε αγάπη.
σίγουρα θα σου ανταποδοθεί κ είμαι σίγουρη πως θα νιώσεις τέλεια όταν το προσφέρεις.
η ουσία δεν είναι μόνο να παίρνουμε αλλά και να δίνουμε.θα νιώσεις πληρότητα.
όλα αυτά μαζί με χαμόγελο και θετική σκέψη θα κάνει τη διαφορά.
ξέχασε το παρελθόν,κάνε μιά νέα ζωή.ό,τι έγινε,έγινε.και ποιός χέστηκε αν πληγωθήκαμε.το τώρα έχει σημασία.σωστά;;

---

Τόσο ρεαλιστική και τόσο εύστοχη η απάντησή σου κοπέλα,δεν φαντάζεσαι πόσο μάχομαι...δίνοντας πράγματα στην οικογένεια(αυτή που είναι-με μόνο όπλο την αγάπη) και συγκρούοντας σε τοίχους.....αλλά με την υπομονή και την αμεριστη αγαπη και οι τοίχοι,κάπως έχουν υποχωρήσει,αλλά πολύ πόνος ρε παιδί μου......
Ευχαριστώ για την απάντηση!

Και για να συμπληρώσω...όταν κάποιος δε σου δείχνει αγάπη...και χωρίς αιτία,γιατί κάποιος που είναι άρρωστος δικαιολογείται,αλλά η μάνα μου δε νομίζω ότι είναι και τόσο πολύ-γιατί εγώ μετά από τις κακουχίες και τον παλιοχαρακτήρα της να δίνω αγάπη και όχι εκδίκηση;
Μήπως θέλουν λίγο οι παλιοχαρακτήρες οφθαλμό αντί οφθαλμού για να καταλάβουν τι εστί βερίκοκο;

Να το πω πιο απλά-άλλο καλοσύνη-άλλο μαλάκας.!

Μα δε χρειάζεται να μάχεσαι απέναντι σε ανθρώπους και καταστάσεις που δεν αλλάζουν. Ξοδεύεις απαραίτητη ενέργεια που θα μπορούσες
να διοχετεύσεις αλλού, σε άλλες σχέσεις και να δημιουργήσεις συνθήκες που θα σε ανεβάζουν και δε θα σε αφήνουν στα βαλτόνερα του πένθους
για ό,τι έχασες. Εντάξει, πόσο θα πενθείς? Κοίτα, και η μητέρα σου αποκλείεται να μην έχει φάει τη φθορά της, απ΄ό,τι κατάλαβα απ΄όσα γράφεις,
το θέμα σου είναι μαζί της, έτσι; Λοιπόν, να την αλλάξεις δε γίνεται, αυτή είναι η μητέρα σου. Αυτό που μπορείς είναι ή να δώσεις ελαφρυντικά για
κάποιες (μάλλον τις λιγότερο επιβλαβείς που θεωρείς εσύ) συμπεριφορές, και για τα σοβαρότερα, να αγνοείς και λιγάκι, δε θα πεθάνεις επειδή ο ένας
και ο άλλος έχουν τα ζητηματάκια ή τις ζητηματάρες τους.
Επίσης, αν σου φέρεται άσχημα, γιατί νιώθεις εσύ υποχρεωμένη να ανταποδίδεις με αγάπη όπως έγραψες? Όταν ένας μου φέρεται άσχημα και εγώ του φέρομαι
με αγάπη, αυτό μπορεί να είναι δυσλειτουργικό σαν συμπεριφορά, γιατί του δείχνεις πως ό,τι και να σου κάνει εσένα η συμπεριφορά σου είναι όμοια, άρα του
διδάσκεις πως σηκώνεις άνετα να συνεχιζει την ίδια. Μπορείς να προσαρμόζεις τη συμπεριφορά σου ανάλογα με τη δική της, επιβραβεύοντας όταν αυτή
πλησιάζει ή πιάνει τα ζητούμενά σου και να "τιμωρείς" ή μάλλον να αποδυναμώνεις, όσες συμπεριφορές της σε χαλάνε.
Εσύ έχεις τον κύκλο σου, έχεις ανθρώπους που να μπορείς να βλέπεις και να τροφοδοτείσαι έξω από τον κύκλο αυτό τον στενό της οικογένειας?

Quote:

---

Μα δε χρειάζεται να μάχεσαι απέναντι σε ανθρώπους και καταστάσεις που δεν αλλάζουν.

---

Και όμως...η αδερφή μου ηρέμησε γιατί μάλλον έχει ξεκινησει φάρμακα-πάσχει από διπολική γιατί την απείλησα ότι θα πάρω εισαγγελική και η μάνα μου έχω ξεκινήσει το οφθαλμόν αντί οφθαλμού για να καταλάβει ότι δεν μπορεί να κάνει απέραντο κουμάντο σε 2 κοπέλες άνω των 30 που καλώς ή κακώς έτυχε να μένουν μαζί της.

Quote:

---

Ξοδεύεις απαραίτητη ενέργεια που θα μπορούσες
να διοχετεύσεις αλλού

---

Αυτό ξανα πες το,υπήρχαν χρόνια που σερνόμουνα....

Quote:

---

Εσύ έχεις τον κύκλο σου, έχεις ανθρώπους που να μπορείς να βλέπεις και να τροφοδοτείσαι έξω από τον κύκλο αυτό τον στενό της οικογένειας?

---

Οχι ιδιαίτερα,γιατί επειδή κάπως περιορίζομαι στην καθημερινότητα από τον διαβήτη που έχω ή εν πάση περιπτώσει δεν τον έχω αποδεχτεί,δε νιώθω άνετα να ξανοιχτώ...παρ'όλα αυτά κάποιες κοινωνικές επαφές έχω,που όμως αυτό το κοινωνικό προφίλ που έχω αυτή τη στιγμή και η ψυχολογική μου κατάσταση δε ξέρω αν θα μου έκανε καλό να ζήσω μόνη μου.

Τουλάχιστον στο σπίτι μου,μπορεί να μην είναι ιδανικά τα πράγματα,αλλά κάπως υποστηρίζομαι σε διάφορα θέματα-τώρα έχω κάπως ξανοιχτεί κοινωικά και επαγγελματικά και με τη βοήθεια της ψυχολόγου,κάνω την δική μου προσπάθεια..!!
Το πρόβλημα είναι και ότι οι ψυχολόγοι πολλές φορές δεν μιλάνε άνετα και ευθέως για αποφυγή παρεξηγήσεων...και είναι άλλη μια δουλειά που πρέπει να κάνω εγώ για αυτές.!

Εννοείς πως υποψιάζεσαι πως δε σου μιλάνε ανοιχτά για τη μητέρα σου? Τι δουλειά εννοείς πως κάνεις γι αυτές?

Ναι αυτό εννοώ,είναι λεπτά ζητήματα αυτά και συνήθως υπονοούνται κάποια πράγματα....
Εννοώ ότι πρέπει να καταβάλλω κάποια ενέργεια προκειμένου να βγάλω την ψυχολόγο μου από τη δύσκολη θέση να μου δώσει απευθείας συμβουλές για το πως να φερθώ στη μάνα μου ή στην αδερφή μου...αλλά αυτό είναι κάτι που πλέον το έχω βρει μόνη μου...μετά κόπων και βασάνων...

Αλλά τι να κάνουμε όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν προβλήματα-κάπως έτσι και εγώ,τουλάχιστον όταν τα λες και σου συμπαραστέκονται οι άλλοι είναι μια κάποια ανακούφιση..!:rolleyes:

Πρώτα απ'όλα να σε ευχαριστήσω για την απάντησή σου,αλλά

Quote:

---

Σήμερα, οι γονείς μου είναι ακριβώς στο διπλανό δωμάτιο κι εγώ βρίσκομαι κλεισμένη στη χαμοκέλα μου :P (το δικό μου δωμάτιο) όλη την ημέρα, προκειμένου να μην τους βλέπω στα μάτια μου και να μην ακούω ούτε καν τον ήχο των φωνών τους γιατί τους μισώ ελεεινά. Όσο μπορώ να τους αποφεύγω, το κάνω.

---

Γιατί τέτοιο κακό και γιατί δεν μπορείς να την κάνεις;
Υπάρχει περίπτωση αν εσύ έκανες κινήσεις επικοινωνίας να άλλαζαν τα πράγματα;

Νταιανα, ξεκίνα καταρχήν να μην αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου ως άτομο με ειδικές ανάγκες.
Εχεις μια ασθένεια που θα την κουβαλάς σε όλη σου τη ζωή. Οκ. Και γω έχω άσθμα και θα το έχω μέχρι να πεθάνω, όπως και εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ταλαιπωρούνται από διάφορες ασθένειες.
Αυτό να είναι το πρώτο σου βήμα και το αμέσως επόμενο να φύγεις από αυτό το τοξικό περιβάλλον.