Αγχος και πόνος στην καρδιά
Ξέρω πως δεν ανοίγω κάποιο πρωτότυπο θέμα και είναι και το πρώτο μου. Σίγουρα θα υπάρχουν πολλά παρόμοια στο φόρουμ αλλά δεν τα έχω διαβάσει καθώς μόλις έκανα την εγγραφή μου. Οπότε, καλώς σας βρίσκω.
Λοιπόν, είμαι δεκαεφτά χρονών. Εδώ και περίπου ένα χρόνο είχα κάποιες μικροενοχλήσεις στο θώρακα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πέρσι τέτοια μέρα, 15/3 ήταν το σχολικό πάρτυ για τις Απόκριες και με είχε πιάσει ένας πόνος από το θώρακα και με πόναγε και κάτω από το λαιμό. Συχνά, θυμάμαι, με έπιανε Παρασκευές (ίσως είναι μια απόδειξη της ψυχολογικής φύσεως). Με είχε πιάσει ένας στιγμιαίος πόνος σε κάποιες βόλτες με φίλους, σε μια μουσική βραδιά. Μέχρι τον Μάιο αυτά.
Τον Ιούνιο άρχισα γυμναστήριο μέχρι τέλη του επόμενου μηνός. 3 Αυγούστου στην θάλασσα στο Τολό, με πιάνει ένας πόνος κάτω δεξιά στο θώρακα, εκεί που κάνει την κούρμπα το οστό και τελειώνει. Κάποια στιγμή θολώσαν τα μάτια μου, ένιωθα έλλειψη οξυγόνου και πήγαμε στα επείγοντα στο Ναύπλιο. Ακτινογραφία θώρακος, καρδιογράφημα όλα καθαρά, τα άλλα από άγχος. Μετά από 3εις εβδομάδες ήμουνα στο εξοχικό και ένιωθα ασθενείς του παλμούς, είχα και λίγο πυρετό. Αυτό ήταν, με έπιασε κρίση πανικού και τρέχαμε στο φαρμακείο. Εκεί ηρέμησα. Μετα από λίγο καιρό, αρχές Σεπτέμβρη ήταν, είχαμε πάει στο Μέγα Σπήλαιο. Όπως περπατούσα με έπιασε ένας πόνος στο στήθος, σταμάτησα να περπατώ και μου πέρασε.
Όσον αφορά την μορφή του πόνου, μπορεί να είναι ένας στιγμιαίος σαν σφάχτης στο κέντρο του θώρακα, να επαναληφθεί στην πρώτη αναπνοή, στην δεύτερη, ίσως και στη τρίτη. Μετά τέλος, περνάει. Επίσης μπορεί να είναι και στο στήθος, λίγο δεξιά ενας πολύ περίεργος πόνος, σαν κάτι να με τραβάει τοπικά, σαν να με τσιμπάει αλλά πολύ έντονα. Πρώτη αναπνοή επαναλαμβάνεται, δεύτερη, τρίτη, άντε τέταρτη και στοπ. Περνάει και αυτός. Καθ' όλη τη διάρκεια της υπόλοιπης μέρας το άγχος με καταβάλλει και συχνά παθαίνω κρίσεις πανικού, πλέον όμως ελεγχόμενής διαρκείας. Συνήθως όμως αυτό γίνεται κατά τα Σαββατοκύριακα και προς τις τελευταίες ημέρες της εβδομάδος.
Το Σεπτέμβρη είχα πάει στον καρδιολόγο και μου έκανε εξονυχιστικό έλεγχο. Όλα πεντακάθαρα. Για λίγο καιρό ηρέμησα. Από την αρχή όμως του έτους τα συμπτώματα άρχισαν να γίνονται όλο και πιο συχνά. Πήγα στην ψυχολόγο του σχολείου πριν από ένα μήνα, μου είπε πως είναι απλά ψυχοσωματικά. Δεν μπορώ να πω πως με βοήθησε ιδιαίτερα. Ξαναπήγα στον καρδιολόγο πριν από 3εις εβδομάδες, "Παγκόσμιο φαινόμενο πρόληψης καρδιαγγειακών νοσημάτων" έγραψε στις εξετάσεις.
Εχθές όταν γύριζα από το σχολείο πάλι με έπιασε ένας πόνος, και σήμερα το πρωί, πριν από κανα τρίωρο πάλι ένα πολύ δυνατός που με ανησύχησε πολύ. Στο σχολείο έχω κάποια λίγα παιδιά που ξέρουν πως νιώθω και μπορούν και με βοηθούν να ηρεμήσω άμεσα. Πλέον φοβάμαι να κάνω πράγματα που έκανα παλαιότερα όπως το να πάω στο γήπεδο, σε ένα πάρτυ έως αργά, σε τριήμερη με το σχολείο κ.α. Έχω και κάποιες πολύ καλές συστάσεις για έναν παιδοψυχολόγο.
Οφείλω να πω πως δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο άγχος για το σχολείο ή για κάτι άλλο. Πρέπει όμως να πω ότι εδώ και δύο χρόνια είμαι πάρα πολύ ερωτευμένος με μια κοπέλα στην οποία μίλησα για τα αισθήματά μου κάπου τον Νοέμβρη και με απέρριψε. Την αγαπώ όμως τόσο μα τόσο πολύ και της είπα δυο φορές να βγούμε και δεν δέχτηκε. Όσοι γνωρίζουν λένε ότι έχουν σχέση αυτά να συναισθήματα με τους πόνους.
Έτσι λοιπόν έχει η όλη κατάσταση και ελπίζω, αν και δε νομίζω, να μη σας κούρασα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, αν μπορείτε βοηθείστε με γιατί νιώθω πως είμαι στα όρια της απόγνωσης.
