πως γλιτωνεις απο τα ψυχοσωματικα?

Γεια σας ειμαι καινουρια εδω και ειναι πρωτη φορα που γραφω σε φορουμ.ειμαι 20 χρονων και ολα ξεκινησαν πριν 1μιση μηνα περιπου...γενικα εχω πολυ αγχος αλλα το τελευταιο διαστημα επιδυνωθηκε.ξεκινησε με ενα απλο πιασιμο στο αριστερο χερι,για να ειμαι ειικρινης ειχα υπεραγχωθει,ακολουθησε μια λιποθημια και κατεληξε μια κριση πανικου που με οδηγησε με εντονο πονο στο στηθος στο νοσοκομειο.εκει αφοθ ηρεμησα με ηρεμηστικο εκανα καρδιογραφημα και υπερηχο καρδιας.Δεν δειξαν τιποτα.εμεινα δυο μερες εκανα μια εξεταση ενος ενζυμου (τροπονινη) καρδιογραφηματα και ξανα υπερηχο καρδιας.εφυγα λεγοντασ μου πωσ ειναι μια ιωση στο θωρακα..δεν ηρεμησα ουτε στιγμη.μου γινε εμμονη οτι κατι θα παθω.να σημειωσω οτι δεν εχω ιστορικο καρδιοπαθειασ στην οικογενεια μου δεν εχω σακχαρο χολιστερινη η πιεση.η πιεση μου κιολασ ειναι χαμηλη.ο οικογενειακος μας γιατροσ ειδε τις εξετασεις μ εξετασε και ο ιδιος μου ελεξε και κυκλοφοριακο και καρωτιδες και ολα ειναι τελεια.μου ειπε οτι εχω τρομερο αγχος και οτι πασχω απο συνδρομο ευαιρεθηστου εντερου και ινομυαλγιες.πονοι που προκαλουνται απο αγχος.και μεσα σε οοολα αυταερχεται το χαμηλο σιδηρο και μ ριχνει τη διαθεση.περαν αυτων ομωσ δεν ξερω αν νιωθω σιγουρη.ακομα και σημερα εχω πονακια στο στηθος και τρελαινομαι..ειλικρινα τι μπορω να κανω?

?????????????????????

Ψυχολογικά. όχι σωματικά. επιδρούν μετα ατο σώμα. το σώμα σου δε θα αντιδρούσε έτσι αν ήσουν καλά μέσα σου.
Θα μπορούσες να κάνεις κάθε μέρα 5 πραγματα που έχεις διαπιστώσει οτι σε κανουν να νιώθεις καλά ; οτι σε χαλαρώνουν ; οτι σε ευχαριστούν ;; κάνε τα.
Για να μην αριθμω εγώ 1 2 3...
Θα δεις διάφορα. πίστεψε με.
Οδηγησε το νου σου και μην ανησυχεις για το σώμα. θα ακολουθήσει.

Πως γλιτωνεις απο τα ψυχοσωματικα??Μαλλον οταν παψεις να ασχολεισαι μαζι τους..Συμφωνω με την τελευταια φραση της κοπελας93.

Ειμαι στην ιδια ηλικια με σενα και πασχω απο ενα ειδος κρισης πανικου που σχετιζεται με το εντερο.περιπου 5 χρονια με ταλαιπωρει.στην αρχη ειχα παει σε ψυχολογο γιατι δε το αντεχα.με βοηθησε σε μεγαλο βαθμο και μεχρι να τελειωσω το σχολειο ημουν σχετικα καλα αν και πολλες ηταν οι φορες που επρεπε να το αντιμετωπισω.τους τελευταιους μηνες εχει αρχισει να με επηρεαζει παλι πολυ περισσοτερο με αποτελεσμα να εχω κλειστει σπιτι.θα αρχισω πολι το ψυχολογο σε λιγο καιρο γιατι χρειαζομαι καποιον να με βοηθησει..ξερω οτι το κλειδι ειναι οι θετικες σκεψεις αλλα οταν αντιμετωπιζεις τοση πολυ πιεση ειναι δυσκολο να το πιστεψεις.χρειαζεται πολυ δουλεια με τον εαυτο σου..μην το αφησεις οσο γινεται να σε παρει απο κατω και οσο ειναι νωρις προσπαθησε να το νικησεις..ειναι ολα παιχνιδια του μυαλου..γενικα πιστευω οτι ο ψυχολογος θα βοηθησειπολυ αλλα το μυστικο ειναι και εσυ να πιστεψεις οτι μπορεις να το νικησεις..μια καλη ασκηση ειναι να γραφεις πολλες φορες σε ενα χαρτι καθε πρωι τι αισθανεσαι οταν σε πιανει η κριση πανικου και Τις αρνητικες σκεψεις που κανεις σε δυο στυλες και σε αλλες δυο τι αισθανεσαι οταν σου περναει και τις θετικες σκεψεις που πρεπει να κανεις.προσπαθησε να βρισκεις καθε μερα και μια καινουρια..αυτα..καλη επιτυχια και καλη δυναμη!

Αρχικα να σας ευχαριστησω για τις απαντησεις.με βοηθαει ν ξερω πως ειμαστε πολλοι που παλευουμε και θα τα καταφερουμε.βλεπω ηδη ψυχολογο αλλα δυστυχως πριν δυο μερες ειχα παλι κριση.ημουν στη σχολη καο ημασταν 150 ατομα στην αιθουσα.με επιασε πονος στο στηθος και κλαματα.εφυγα αμεσως. Ειμαι ετοιμη ν χασω το 6μηνο.προσπαθω ν μ ευχαριστει οτι κανω αλλα πελαγωνω πολλες φορες.ειδικα οταν μ πιανει ο πονος στ στερνο κ κατω απο τ στηθος δεν ελεγχω τιποτα.φοβαμαι οτι κατι θα παθω.ενω εχω κανει εξετασεισ και ειναι καλες.αληθεια αισθανομαι ασχημα γι αυτο που μου συμβαινει αλλα δεν θελω να το βαλω κατω

Ειναι ακομα νωρις για να μη συμβαινει..θελει πολυ δουλεια για να μαθεις να ελεγχεις το μυαλο σου..βρισκομαστε σε ιδιες θεσεις και ξερω πολυ καλα ποσο δυσκολο ειναι να σου συμβαινει αυτο στη σχολη.και εμενα υπηρχαν φορες που μου συνεβαινε και στο μαθημα και στην εξεταστικη και στις βολτες και παντου.το θεμα ειναι να σταθεις απεναντι στο προβλημα και να εισαι δυνατη και υπομονετικη.οταν σου συμβαινει προσπαθησε να περνεις βαθιες ανασες και να μη πανικοβληθεις.επισης θα ηταν καλο αν το ελεγες στους κολλητους σου φιλους ωστε να σε βοηθουν με τα λογια τους αν σε πιανει.εγω οποτε εχω κοντα μου την αδερφη μου η καποιον απο την οικογενεια αισθανομαι ασφαλεια και ηρεμω.επειδη φιλους κολλητους δεν εχω ωστε να τους το πω αλλα και επειδη το δικο μου θεμα ειναι πιο δυσκολο να το πω σε καποιονστη σχολη αναγκαστικα παλευω μονη..αλλα εσυ θα μπορουσες να το πεις σε καποιον φιλο ωστε να σε ηρεμει, να μιλατε και να απασχολειται το μυαλο σου.οσο για τη σχολη δε χαθηκε ο κοσμος αν χασεις καποιο μαθημα.εχουμε καιρο ακομα.και γω χρωστω πολλα μαθηματα.μην αγχωνεσαι με αυτο τωρα.αντιμετωπισε το θεμα σου και μετα θα μποτρεσεις να αναπληρωσεις τα κενα..

Συνηθως αμα συναναστρεφομαστε με άλλους, αμα επιδιωκουμε να μαστε μαζι με άλλους και όταν επίσης δραστηριοποιούμαστε συνεχως με διαφορους τροπους, ήτοι δεν επιτρεπουμε στον εαυτο μας να μενει μονος και αδρανης, εχουμε λιγοτερες πιθανοτητες να αναπτυξουμε αγχος κλπ συναφη. Διοτι συναναστροφη και δραση δρουν ανασταλτικά στο άγχος, στη μελαγχολία και κάθε άλλη μορφη αρνητικής σκέψης. Αυτο, εχει μεταξυ αλλων θετικων, λιγοτερες πιθανοτητες να μας μπουν ιδεες περί σωματικών προβλημάτων ή να αρχίζουμε να νιωθουμε πονους και αλλες δυσφορίες στο σωμα μας. Βρες το κουραγιο να δωσεις έστω καποια απο τα μαθηματα του εξαμηνου. Αυτο θα δρασει ενθαρρυντικά ασχετως αν τωρα η σκέψη σου απωθει απ αυτο.

Ευτυχως διπλα μου εχω φιλους και κυριως το αγορι μου που μ στηριζουν.ειναι δυσκολο ομως για καποιον που δεν το εχει περασει να καταλαβει.εκτιμω την προσπαθεια τους αλλα ξερω μεχρι που φτανει μρτα πρεπει μονη.κ αυτο δεν εχω βρει ακομα..πως το παλευεισ μονος σου...

Αγχωδη διαταραχή και μόνοι μας δεν βγαίνει..την ψυχοθεραπεία την εχεις σκεφτεί?

Εχω ηδη κανει μια συνεδρεια και συνεχιζω..ευχαριστω για τις συμβουλες προσπαθω να τα εφαρμοσω.αλλα καποιες φορες με πιανει..οπως και σημερα...δεν μπορω ν ειμαι μονη...

Εγω απο ψυχοσωματικα αλλο τιποτα!
Κρισεις πανικου, ταχυκαρδιες, τρεμουλο στα χερια και καμια φορα μουδιασμα, ευερεθιστο εντερο, ριγη, εξαψεις, κομπος στο στομαχι... Πραγματικα υποφερω, νομιζα οτι θα ειχα ξεπερασει αλλα τωρα που εκοψα τα χαπια, ηρθαν οι ασχημες σκεψεις μαζι με αυτα.. Δυστυχως μονη μου δεν μπορω να το αντιμετωπισω. Θα αρχισω παλι τους ψυχολογους

Ο ψυχολογος δεν ειναι κακη ιδεα φιλη μου απλα μην μαθεις να εισαι καλα μονο με χαπια.εγω τα εχω αποφυγει.απλα
Παλι αν πονεσω με τσιμπηματακια δευτερολεπτων παθαινω κριση.καταντησα και οι δικοι μου να με κοροιδευουν.

ειχα και ισως εχω παρομοιες ανησυχιες!
λοιπον ακου τι βοηθησε εμενα!
1ον)πρεπει να διακρινεις το πρωτογενες απο το δευτερογενες προβλημα!
π.χ εχω μαλωσει με τη μαμα μου σοβαρα (πρωτογενες προβλημα) και μετα με πιανει μεγαλος πονος στο στομαχι(δευτερογενες προβλημα),τελειως συμτωματικα λιγες ωρες πριν γυρισω σπιτι που ξερω πως θα τη συναντησω ενω ειμαστε ακομα στα μαχαιρια.δοσε ευκαιρια στο να λυσεις τα βασικα σου προβληματα και τα υπολοιπα δες τα σαν απλη αντιδραση του οργανισμου!
2ον)γυμναστικη!!!σωζει ζωες!trust me!
ελπιζω να βοηθησα λιγο!
(ασχετο ρε παιδια πως αναρτουμε νεο θεμα????)
φιλιαααα

Ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας. Το θεμα ειναι πως τα εχω ακομα ολα μπερδεμενα στο μυαλο μου, δεν ξερω απο που προερχεται ολο αυτο. Συνηθως απο φοβο για την υγεια μου, οτι πασχω απο κατι πολυ ασχημο. Και οτι και να κανω δεν μπορω να βγαλω αυτες τις σκεψεις. Υπηρχαν καιροι που αλλαζα καθε εβδομαδα γιατρο και εκανα απειρες εξετασεις και παλι δεν με επειθαν οτι ειμαι καλα