Τι και γιατί μου συμβαίνει?

Δεν ξέρω αν εδώ έπρεπε να ανοίξω αυτό το θέμα ή σε κάποια άλλη κατηγορία.. Κατάθλιψη, φοβίες, κρίση προσωπικότητας?? Τι να πω??
Είναι τώρα 3-4 μήνες μου νιώθω αμφιβολία για τα πάντα μέσα μου. Με τους τελευταίους δύο μήνες να παλεύω και με την αϋπνία. Νιώθω κλεισμένος στον εαυτό μου τελείως. Πάντα θυμάμαι να είμαι ντροπαλός και αγχώδης αλλά τον τελευταίο καιρό έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στο κεφάλι μου όλο αυτό. Είμαι 32 χρονών και νιώθω τελευταία ότι δεν έχω να πω τίποτα. Ότι είμαι άχρηστος και ότι πάω να πω θα είναι χαζομάρα και ότι κανένας δεν θα θέλει να το ακούσει. Έχω σπουδάσει, έχω ταξιδέψει, έχω φίλους που με αγαπάνε και εγώ νιώθω ξαφνικά άδειος, σαν να μην ξέρω τίποτα για τίποτα. Παραμένω σιωπηλός καθώς παρακολουθώ να κυλάει η ζωή μπροστά στα μάτια μου. Σήμερα ήμουν σε ένα φιλικό τραπέζι, όλοι γέλαγαν και συζητούσαν και εγώ σιωπηλός σε μία γωνία απλά έγνεφα. Τι έχεις ρωτάνε οι φίλοι? Σαν να μην είσαι εδώ… Είναι κατάθλιψη όλο αυτό? Είναι αγχώδης διαταραχή σε συνδυασμό με χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση? Δεν μπορώ να κοιμηθώ, να χαρώ, να ζήσω. Η μνήμη μου δεν πάει καθόλου καλά και για όλα όσα είμαι έχω αμφιβολίες. Νιώθω αγχωμένος για κάτι όλη την ώρα, φοβισμένος και ανήσυχος. Σαν να μην ανήκω πουθενά. Θλιμμένος την περισσότερες ώρες της ημέρας. Αμφιβολίες, φόβοι, ανησυχία, και αίσθημα κατωτερότητας με έχουν καταλάβει.. Νιώθω σαν να χαζεύω… σαν να καίω εγώ ο ίδιος το κεφάλι μου. Θέλω να φύγει όλο αυτό. Θέλω να ηρεμίσω, να κοιμηθώ καλά, να χαρώ και να νιώθω καλά με το εαυτό μου.

Quote:

---

Originally Posted by Georgos

Δεν ξέρω αν εδώ έπρεπε να ανοίξω αυτό το θέμα ή σε κάποια άλλη κατηγορία.. Κατάθλιψη, φοβίες, κρίση προσωπικότητας?? Τι να πω??
Είναι τώρα 3-4 μήνες μου νιώθω αμφιβολία για τα πάντα μέσα μου. Με τους τελευταίους δύο μήνες να παλεύω και με την αϋπνία. Νιώθω κλεισμένος στον εαυτό μου τελείως. Πάντα θυμάμαι να είμαι ντροπαλός και αγχώδης αλλά τον τελευταίο καιρό έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στο κεφάλι μου όλο αυτό. Είμαι 32 χρονών και νιώθω τελευταία ότι δεν έχω να πω τίποτα. Ότι είμαι άχρηστος και ότι πάω να πω θα είναι χαζομάρα και ότι κανένας δεν θα θέλει να το ακούσει. Έχω σπουδάσει, έχω ταξιδέψει, έχω φίλους που με αγαπάνε και εγώ νιώθω ξαφνικά άδειος, σαν να μην ξέρω τίποτα για τίποτα. Παραμένω σιωπηλός καθώς παρακολουθώ να κυλάει η ζωή μπροστά στα μάτια μου. Σήμερα ήμουν σε ένα φιλικό τραπέζι, όλοι γέλαγαν και συζητούσαν και εγώ σιωπηλός σε μία γωνία απλά έγνεφα. Τι έχεις ρωτάνε οι φίλοι? Σαν να μην είσαι εδώ… Είναι κατάθλιψη όλο αυτό? Είναι αγχώδης διαταραχή σε συνδυασμό με χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση? Δεν μπορώ να κοιμηθώ, να χαρώ, να ζήσω. Η μνήμη μου δεν πάει καθόλου καλά και για όλα όσα είμαι έχω αμφιβολίες. Νιώθω αγχωμένος για κάτι όλη την ώρα, φοβισμένος και ανήσυχος. Σαν να μην ανήκω πουθενά. Θλιμμένος την περισσότερες ώρες της ημέρας. Αμφιβολίες, φόβοι, ανησυχία, και αίσθημα κατωτερότητας με έχουν καταλάβει.. Νιώθω σαν να χαζεύω… σαν να καίω εγώ ο ίδιος το κεφάλι μου. Θέλω να φύγει όλο αυτό. Θέλω να ηρεμίσω, να κοιμηθώ καλά, να χαρώ και να νιώθω καλά με το εαυτό μου.

---

Καλησπέρα Γιώργο, υπήρξαν στιγμές που στη ζωή μου ένιωθα όπως εσύ και νόμιζα μάλιστα πως όλη η ζωή μου ήταν έτσι, αδυνατούσα να θυμηθώ όπως κι εσύ, ευτυχισμένες στιγμές, κλεισμένος στον εαυτό μου για μέρες, μήνες χωρίς να μπορώ να δώσω καμία προοπτική στην ύπαρξή μου..... Η μελαγχολία και η απόγνωση με τσάκιζαν, άκου να σου πω τι έκανα, πίστεψα στον εαυτό μου, τον είδα με θάρρος στον καθρέφτη.. τον αποδέχτηκα όπως ήταν τον αγάπησα επειδή ήταν έτσι.
Σιγά σιγά, πολύ δειλά στην αρχή, άρχισα να κάνω καινούργιες παρέες, να έχω ερωτική ζωή, πάθη, φιλοδοξίες... πολλές φορές απογοητευόμουν.. ξανακύλαγα στην προηγούμενη κατάσταση.. ξανάρχιζα πάλι ένα καινούριο κύκλο, πιο εύκολα αυτή τι φορά... Σ΄αυτή τι φάση της ζωής μου περνάω πολύ δύσκολα.. πάρα πολύ, προσπαθώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει... έχω πολύ άγχος μεγάλη αγωνία αλλά Φίλε Γιώργο ξέρω πως έχω και μεγάλη δύναμη μέσα μου... κι ας μη το ξέρει κανένας άλλος... αυτή τη στιγμή δεν έχω κουράγιο αλλά ξέρω πως αργά ή γρήγορα να την ξανά βγάλω στην επιφάνεια... Κι εσύ έχεις κρυμμένη δύναμη μέσα σου.. πολύ μεγάλη...κάθε άνθρωπος έχει... το ότι αποδέχεσαι ότι δεν είσαι καλά είναι ήδη ένα βήμα..πρώτος απ όλους εσύ θα βοηθήσεις τον εαυτό σου..

Φίλε Ivan.. είναι μέρες που παραδέχομαι ότι έχω πρόβλημα και άλλες που προσπαθώ να πίσω τον εαυτό μου ότι είναι καλά. Το παράδοξο είναι ότι ο εγκέφαλος σε μια τέτοια κατάσταση φέρνει στο προσκήνιο μόνο αρνητικές αναμνήσεις και απογοητεύσεις του παρελθόντος. Μου περνάει από το μυαλό ότι πάντα έτσι ήμουν, με αχνές αναμνήσεις ενός δυναμικού εγώ μου γεμάτο αυτοπεποίθηση και ψυχραιμία. Όπως πολύ χαρακτηριστικά μου ανέφερε πολύ κοντινός μου άνθρωπος που των ρώτησα… “Πάντα έτσι ήμουν?” η απάντηση του ήταν ότι ήμουν από τα πιο ψύχραιμα άτομα που πάντα είχαν να πουν κάτι και εκφέρουν γνώμη. Το ξέρω ότι όλοι έχουμε απίστευτη δύναμη μέσα μας και είμαστε ικανοί για τα πάντα. Το ξέρω αυτό. Αλλά πως γίνεται να μην μπορώ να το νιώσω. Να νιώθω ξαφνικά τόσο αδύναμος και αδαής? Εκνευρίζομαι με τον εαυτό μου γιατί είμαι νέο, υγιής, εργαζόμενος με φίλους και οικογένεια που με αγαπάει και ξαφνικά τι?? Παιδικά ψυχολογικά κατάλοιπα που βγήκαν στην επιφάνεια ξαφνικά? Εύχομαι πραγματικά και εσύ να ξεπεράσεις κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζεις αυτό τον καιρό στη ζωή σου και να μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε και να ριζώσει μέσα μας το γεγονός ότι είμαστε όλοι τέλειοι όπως είμαστε και δεν χρωστάμε απαντήσεις σε κανέναν πέρα από τον ίδιο μας τον εαυτό. Με όλες αυτές τις ανησυχίες, τις ανασφάλειες, τους προβληματισμούς και τα γιατί… ξεχνάμε να ζούμε και χάνουμε χρόνο από την πολύτιμη ζωή μας. Και όμως είναι ώρες που το κεφάλι μου πονάει από όλες αυτές τις σκέψεις.. που δεν με αφήνουν κιόλας να κοιμηθώ…

Quote:

---

Originally Posted by Georgos

Φίλε Ivan.. είναι μέρες που παραδέχομαι ότι έχω πρόβλημα και άλλες που προσπαθώ να πίσω τον εαυτό μου ότι είναι καλά. Το παράδοξο είναι ότι ο εγκέφαλος σε μια τέτοια κατάσταση φέρνει στο προσκήνιο μόνο αρνητικές αναμνήσεις και απογοητεύσεις του παρελθόντος. Μου περνάει από το μυαλό ότι πάντα έτσι ήμουν, με αχνές αναμνήσεις ενός δυναμικού εγώ μου γεμάτο αυτοπεποίθηση και ψυχραιμία. Όπως πολύ χαρακτηριστικά μου ανέφερε πολύ κοντινός μου άνθρωπος που των ρώτησα… “Πάντα έτσι ήμουν?” η απάντηση του ήταν ότι ήμουν από τα πιο ψύχραιμα άτομα που πάντα είχαν να πουν κάτι και εκφέρουν γνώμη. Το ξέρω ότι όλοι έχουμε απίστευτη δύναμη μέσα μας και είμαστε ικανοί για τα πάντα. Το ξέρω αυτό. Αλλά πως γίνεται να μην μπορώ να το νιώσω. Να νιώθω ξαφνικά τόσο αδύναμος και αδαής? Εκνευρίζομαι με τον εαυτό μου γιατί είμαι νέο, υγιής, εργαζόμενος με φίλους και οικογένεια που με αγαπάει και ξαφνικά τι?? Παιδικά ψυχολογικά κατάλοιπα που βγήκαν στην επιφάνεια ξαφνικά? Εύχομαι πραγματικά και εσύ να ξεπεράσεις κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζεις αυτό τον καιρό στη ζωή σου και να μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε και να ριζώσει μέσα μας το γεγονός ότι είμαστε όλοι τέλειοι όπως είμαστε και δεν χρωστάμε απαντήσεις σε κανέναν πέρα από τον ίδιο μας τον εαυτό. Με όλες αυτές τις ανησυχίες, τις ανασφάλειες, τους προβληματισμούς και τα γιατί… ξεχνάμε να ζούμε και χάνουμε χρόνο από την πολύτιμη ζωή μας. Και όμως είναι ώρες που το κεφάλι μου πονάει από όλες αυτές τις σκέψεις.. που δεν με αφήνουν κιόλας να κοιμηθώ…

---

Φίλε μου μόνο αδαής δεν είσαι και δε νομίζω πως έχεις πρόβλημα.
Δεν είσαι καλά, ναι δεν είσαι, οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο κάποια στιγμή στη ζωή τους περνάνε τέτοιες φάσεις, είναι επώδυνο πάρα πολύ, ''χάνουμε'' τον εαυτό μας, δεν τον παρατάμε όμως.
Θα σου πω τι πιστεύω για την τελειότητα, είναι κάτι πολύ οριστικό και τελεσίδικο, εμείς όμως, όπως όλοι οι άνθρωποι έχουμε μια πορεία, άλλοτε με πίστη και οράματα κυνηγάμε τα όνειρα μας άλλοτε κάνουμε λάθη που μας πάνε πίσω και μας θυμίζουν άλλες, κακές στιγμές...
Νιώθουμε ότι κάτι δεν πάει καλά μέσα μας, αρνητικά συναισθήματα πλημμυρίζουν, μυαλό και ψυχή με μεγάλη ένταση με αβάσταχτο πόνο ορισμένες φορές.... το ξέρω, το ζω αλλά το παλεύω, ξέρεις γιατί;; Σκέφτομαι ότι, απέναντι στα άσχημα συναισθήματα βρίσκονται άλλα, καλύτερα,... αλλιώς δε θα υπήρχε ισορροπία.. και έχω ελπίδα.. ελάχιστη τώρα... αύριο λίγο περισσότερη...μεθαύριο ένα μετέωρο βηματάκι.. εμπρός; πίσω;
Ντρεπόμουν παλιά να κλάψω να δείξω την αδυναμία μου,τον πόνο μου... αλλά είμαι άνθρωπος και κάποιες φορές, κάτι συμβαίνει και είμαι κι έτσι... κι εσύ το ίδιο.. ε λοιπόν αυτή αν θέλεις είναι και η ''ατέλεια'' που έχουμε...Τώρα είμαστε αδύναμοι και ίσως κάποιοι άλλοι να νιώθουν δυνατοί... συγγενείς, φίλοι ή εχθροί...δεν έχει σημασία, έχουμε όμως κι ένα πλεονέκτημα...πρέπει να κάνουμε μια πορεία προς τι λύτρωση μας.. πολύ δύσκολη, αλλά που ξέρεις; Ίσως να βρούμε υπέροχα πράγματα στη διαδρομή, ίσως γίνουμε καλύτεροι...
Κυρίως για τον εαυτό μας..
Κι εγώ αναρωτιέμαι αν έχω παιδικά,άλυτα θέματα. Η τελευταία εφεδρεία μου είναι ένας ειδικός, ένας ψυχολόγος μάλλον.
Εύχομαι κι ελπίζω να γίνεις καλά.. να είσαι καλά όσο μπορείς.

Καλησπερα φιλε μου,Εχω μεγαλη πειρα απο καταθλιψη,Στην πραγματικοτητα ειναι λιγος καιρος που ανναρωνω απο αυτην την κατασταση,Ειναι πιθανον να βρισκεσαι σε αρχες καταθλιψης εφοσον δεν βρισκεις ευκολα ικανοποιηση σε πραγματα πχ φιλοι σου που οπωσδηποτε σου ειναι αρεστα,Η καταθλιψη ειναι αυτη που θολωνει το μυαλο κ νομιζεις οτι δεν σε ενδιαφερει τιποτα ενω αυτο οταν συνελθεις βλεπεις οτι ειναι λαθος,Ενδιαφερεσαι κ για τους φιλους κ τα ταξιδια σου κ για ο,τιδηποτε εισαι ο ιδιος ανθρωπος δεν εισαι ενας αλλος απλα αν εχεις καταθλιψη δεν το καταλαβαινεις,Ειναι σημαντικο να δεις με ποια αφορμη το επαθες αυτο,σου συνεβει κατι που σε αγχωνει παρα πολυ?Πρωτο σου βημα ειναι να αντιληφτεις την πηγη αυτης της καταστασης να παραδεχτεις οτι κατι σου συμβανει οπως κ κανεις κ να πας σε εναν καλο ειδικο ειδικα για να βγαλεις απο μεσα σου ο,τιδηποτε σε αγχωνει,καλη δυναμη!

Καλησπερα Γιωργο , το μονο σιγουρο ειναι πως οταν φτανει κανεις στο σημειο να κανει τετοιες σκεψεις κατι δεν παει καλα .
Εγω δεν ειμαι σε θεση να σου πω τι ακριβως σου συμβαινει , αλλα μπορω να σου πω με σιγουρια πως σε ολα τα προβληματα υπαρχουν λυσεις .
Προσπαθησε να βαλεις το μυαλο σου σε λιγη ταξη και δες το προβλημα σου αποστασιοποιημενα . Τι θα προτεινες εσυ σε καποιον φιλο σου αν σου ελεγε αυτα που μας εγραψες πιο πανω?

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Καλησπερα φιλε μου,Εχω μεγαλη πειρα απο καταθλιψη,Στην πραγματικοτητα ειναι λιγος καιρος που ανναρωνω απο αυτην την κατασταση,Ειναι πιθανον να βρισκεσαι σε αρχες καταθλιψης εφοσον δεν βρισκεις ευκολα ικανοποιηση σε πραγματα πχ φιλοι σου που οπωσδηποτε σου ειναι αρεστα,Η καταθλιψη ειναι αυτη που θολωνει το μυαλο κ νομιζεις οτι δεν σε ενδιαφερει τιποτα ενω αυτο οταν συνελθεις βλεπεις οτι ειναι λαθος,Ενδιαφερεσαι κ για τους φιλους κ τα ταξιδια σου κ για ο,τιδηποτε εισαι ο ιδιος ανθρωπος δεν εισαι ενας αλλος απλα αν εχεις καταθλιψη δεν το καταλαβαινεις,Ειναι σημαντικο να δεις με ποια αφορμη το επαθες αυτο,σου συνεβει κατι που σε αγχωνει παρα πολυ?Πρωτο σου βημα ειναι να αντιληφτεις την πηγη αυτης της καταστασης να παραδεχτεις οτι κατι σου συμβανει οπως κ κανεις κ να πας σε εναν καλο ειδικο ειδικα για να βγαλεις απο μεσα σου ο,τιδηποτε σε αγχωνει,καλη δυναμη!

---

Καλησπέρα φίλε Μυσπ.. !! Επισκέφτηκα έναν ψυχίατρο πριν 3 εβδομάδες περίπου για το θέμα της αϋπνίας.. Είχα φτάσει να είμαι άυπνος πάνω από 48 ώρες και έτοιμος να καταρρεύσω.. Και πάλευα με κάθε τύπου αϋπνία υπάρχει.. Να μην μπορεί να ξεκινήσει ο ύπνος.. Να διακόπτεται κατά τη διάρκεια της νύχτας πολλές φορές και με το να ξυπνάω 2-3 ώρες πριν το ξυπνητήρι και να μην μπορώ να ξανακοιμηθώ μετά. Από τη μία συνεδρία μου είπε ότι είμαι γενικά αγχώδης τύπος με μια τάση τελειομανίας και μου έδωσε μια αγωγή ελαφριά.. για να στρώσει ο ύπνος.. Το μόνο που έχει μείνει προς το παρόν είναι να ξυπνάω πριν της ώρας μου… στις 5 ώρες περίπου και να μην μπορώ να ξανακοιμηθώ.. διαβάζοντας βρήκα ότι αυτού του τύπου η αϋπνία είναι χαρακτηριστικό της καταθλιπτικής διαταραχής. Ίσως θα έπρεπε να τον ξαναεπισπευτώ ή κάποιον άλλον ιδικό και να εκφράσω όλα μου τα συναισθήματα.. Νιώθω λες και ξαφνικά τα έχω όλα.. κατάθλιψη, αγχώδη διαταραχή, διαταραχή προσωπικότητας, τι να πω?? Προσπαθώ να κινητοποιούμαι κάνοντας πράγματα για να μου έρθει η όρεξη αλλά δύσκολα την παλεύω. Γράφτηκα και πυγμαχία όπου νιώθω καλά μετά την προπόνηση αλλά μου δημιουργεί τέτοια υπερένταση όπου τις ημέρες της προπόνησης το βράδυ δεν κοιμάμαι καθόλου.. Μπράβο που αναρρώνεις από την κατάθλιψη!! Ελπίζω όλοι μας να ξεπεράσουμε τις δυσμενείς αυτές καταστάσεις και να χτίσουμε μια υγιή σχέση με τον εαυτό μας!

Quote:

---

Originally Posted by Georgos

Καλησπέρα φίλε Μυσπ.. !! Επισκέφτηκα έναν ψυχίατρο πριν 3 εβδομάδες περίπου για το θέμα της αϋπνίας.. Είχα φτάσει να είμαι άυπνος πάνω από 48 ώρες και έτοιμος να καταρρεύσω.. Και πάλευα με κάθε τύπου αϋπνία υπάρχει.. Να μην μπορεί να ξεκινήσει ο ύπνος.. Να διακόπτεται κατά τη διάρκεια της νύχτας πολλές φορές και με το να ξυπνάω 2-3 ώρες πριν το ξυπνητήρι και να μην μπορώ να ξανακοιμηθώ μετά. Από τη μία συνεδρία μου είπε ότι είμαι γενικά αγχώδης τύπος με μια τάση τελειομανίας και μου έδωσε μια αγωγή ελαφριά.. για να στρώσει ο ύπνος.. Το μόνο που έχει μείνει προς το παρόν είναι να ξυπνάω πριν της ώρας μου… στις 5 ώρες περίπου και να μην μπορώ να ξανακοιμηθώ.. διαβάζοντας βρήκα ότι αυτού του τύπου η αϋπνία είναι χαρακτηριστικό της καταθλιπτικής διαταραχής. Ίσως θα έπρεπε να τον ξαναεπισπευτώ ή κάποιον άλλον ιδικό και να εκφράσω όλα μου τα συναισθήματα.. Νιώθω λες και ξαφνικά τα έχω όλα.. κατάθλιψη, αγχώδη διαταραχή, διαταραχή προσωπικότητας, τι να πω?? Προσπαθώ να κινητοποιούμαι κάνοντας πράγματα για να μου έρθει η όρεξη αλλά δύσκολα την παλεύω. Γράφτηκα και πυγμαχία όπου νιώθω καλά μετά την προπόνηση αλλά μου δημιουργεί τέτοια υπερένταση όπου τις ημέρες της προπόνησης το βράδυ δεν κοιμάμαι καθόλου.. Μπράβο που αναρρώνεις από την κατάθλιψη!! Ελπίζω όλοι μας να ξεπεράσουμε τις δυσμενείς αυτές καταστάσεις και να χτίσουμε μια υγιή σχέση με τον εαυτό μας!

---

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...Πιθανον θα σε ενδιεφερε να δεις αυτην μου την δημοσιευση καλο κουραγιο!

Γιωργο, σου συνέβηκε πρόσφατα κάποιο άσχημο περιστατικό? Συνηθως κάτι τετοιο ειναι αρκετό για να ξυπνήσει και να βγάλει στην επιφάνεια καθε τι αρνητικό που κρυβουμε μέσα μας. Νιώθεις έλλειψη στοχων ή ότι εχεις αποτυχει σε καποιους τομεις της ζωης σου? Νιωθεις οτι αυτα που κανεις καθημερινα σε βαθμο ρουτίνας ότι δεν σε γεμίζουν πλέον? Λείπει κατι απο τη ζωη σου το οποιο στο βαθος του μυαλου σου θεωρεις ως πολύ σημαντικο? Τετοια ερωτηματα βοηθαν στο να εντοπισουμε τις αιτίες. Σε τετοια ηλικια οπως εισαι εσυ, συνηθως κανουμε ενα απολογισμό για τη μεχρι σημερα πορεια μας κι αναλογα με το αποτελεσμα ειναι και τα συναισθηματα που νιωθουμε.

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...Πιθανον θα σε ενδιεφερε να δεις αυτην μου την δημοσιευση καλο κουραγιο!

---

Μυσπ σε ευχαριστώ πολύ!! Σου αξίζει ότι καλύτερο!! Όντως εντάσσοντας δραστηριότητες στην καθημερινότητα μας βοηθάει πάρα πολύ!!

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Γιωργο, σου συνέβηκε πρόσφατα κάποιο άσχημο περιστατικό? Συνηθως κάτι τετοιο ειναι αρκετό για να ξυπνήσει και να βγάλει στην επιφάνεια καθε τι αρνητικό που κρυβουμε μέσα μας. Νιώθεις έλλειψη στοχων ή ότι εχεις αποτυχει σε καποιους τομεις της ζωης σου? Νιωθεις οτι αυτα που κανεις καθημερινα σε βαθμο ρουτίνας ότι δεν σε γεμίζουν πλέον? Λείπει κατι απο τη ζωη σου το οποιο στο βαθος του μυαλου σου θεωρεις ως πολύ σημαντικο? Τετοια ερωτηματα βοηθαν στο να εντοπισουμε τις αιτίες. Σε τετοια ηλικια οπως εισαι εσυ, συνηθως κανουμε ενα απολογισμό για τη μεχρι σημερα πορεια μας κι αναλογα με το αποτελεσμα ειναι και τα συναισθηματα που νιωθουμε.

---

Γιάννη νομίζω ότι είναι ένα συνονθύλευμα όλων όσων αναφέρεις.. Όντως η πυροδότηση αυτής της δύσθυμης κατάστασης μου ήταν η διάλυση μία σχέσης που ξεκίνησε το καλοκαίρι. Ενθουσιαστικά εξαρχής πάρα πολύ, ίσως γιατί είχα καιρό να νιώσω έτσι για κάποια κοπέλα… αλλά μετά από μερικούς μήνες (θέλεις μου έφυγε ο ενθουσιασμός, θέλεις η μεγάλη απόσταση μεταξύ μας, θέλεις έπλασα κάτι στο μυαλό μου που δεν ήταν..) το διέλυσα όχι και με τον καλύτερο τρόπο. Από εκείνη την περίοδο άρχισαν να γεννιούνται τα ερωτηματικά για τα πάντα στη ζωή μου. Τι κάνω? Που είμαι? Τι έχω καταφέρει? Γιατί δεν έχω κάνει αυτό και γιατί το άλλο?? Και σε συνδυασμό με την εσωστρέφεια μου και την υπερανάλυση που κάνω στο κάθε τι.. το έχω ανάγει σε όλους τους τομείς της ζωής μου με αποτέλεσμα να έχω κυριολεκτικά μπουκώσει εγκεφαλικά. Το χειρότερο είναι ότι η μεγαλύτερη ένταση αυτού του απολογισμού συμβαίνει αυτόματα την ώρα που πάω να κλείσω τα μάτια μου για ύπνο με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κοιμηθώ.. να μην έχω καθαρό μυαλό την επόμενη μέρα.. η μνήμη μου να είναι χάλια.. και ένας φαύλος κύκλος να επαναλαμβάνεται. Προσπαθώ να κάνω πράγματα μέσα στην καθημερινότητα μου σιγά σιγά, να ηρεμήσω, να αποβάλω όλα αυτά τα πρέπει, να μην συγκρίνω τον εαυτό μου με άλλους, να περνάω ώρα με δικούς μου ανθρώπους, να προχωράω.. Απλά τον τελευταίο καιρό όλα μου φαίνονται λίγο βουνό και λίγες ώρες με λίγα πράγματα αισθάνομαι χαρούμενος.. με ένα συνεχές άγχος να μου τρώει το κεφάλι.

Ολα αυτα τα βιωματα έρχονται στη σκέψη μας σαν βουνό, σαν τύψεις, όταν ξυπνάμε απότομα τα βράδυα, ώρες πριν ακόμα χαράξει. Ίσως και να βαρυνουν το νου κατα τη διάρκεια του ύπνου κι αυτα να ναι η αιτία που ξυπνάμε τόσο απότομα. Την ίδια δουλεια κανουν και τη μερα σε καποιες φασεις που είμαστε μόνοι ή δεν έχουμε κάτι για να απασχοληθούμε. Κι οπως ξαναπαμε αρκει να συμβει ενα περιστατικο, το οποιο κρίνουμε ως σοβαρή ατυχία/λάθος στη ζωή, για να ξυπνησουν και να ρθουν ξανα στο προσκηνιο της σκέψης με έντονο τρόπο όλα αυτα τα αρνητικα βιωματα και συναισθηματα απο το παρελθον που νομίζαμε πως τα βαλαμε στο περιθώριο.
Το κατα πόσο ξεπερασαμε ή όχι τα ψυχολογικα μας θεματα το ανακαλύπτουμε όταν βρεθουμε υπό περιστασεις δύσκολες. Αναλογα με το πως θα τις αντιμετωπισουμε εκει εγκειται η απόδειξη αν καναμε προοδο ή αν απλά τόσο καιρο ζουσαμε με τη ψευδαισθηση πως τα ξεπερασαμε.
Σε καθε περιπτωση θα συμφωνησω με τον Γιωργο ότι το καλύτερο που εχουμε να κανουμε για να αλλάζει η διαθεση αλλα και να αποκτουμε θετικες εμπειριες ως αντιβαρο είναι να ασχολουμαστε με πραγματα που βρισκουμε δημιουργικα και με τη συναναστροφη.