Printable View
μιλουσα με τον ψυχιατρο μου και μου ειπε οτι πολοι που εχουν ψυχωση χανουν την εργασια τους. αυτο μου φανηκε πολυ σκληρο. εγω αυτη την στιγμη δουλευω αλλα δεν τα παω και πολυ καλα δηλαδη ειμαι πεσμενος σε οτι αφορα την αποτελεσματικοτητα. εσεις πως τα πατε με την εργασια ; δουλευετε την εχετε χασει ; ξερετε αν μπορει καποιος να παρει προωρη συνταξη λογο ψυχωσης;
egω δουλεψα παντως σχεδον 5 χρονια σαν ψυχωτικος κ οταν αφησα τη δουλεια καταλαγιασε η ψυχωση μετην παροδο του χρονου...Παντως οταν δουλευα εσφιγγα τα δοντια κ ημουν αρκετα αποτελεσματικος.σιγουρα ο ψυχωτικος δικαιουτε καποια συνταξη(εχει πολλων λογιων με ενσημα η χωρις...)Δεν ειμαι ειδικος αλλα γνωριζω αφου πηρα χωρις ενσημα το 80% της βασικης συνταξης του πατερα μου οτι γινεται αλλα κ εγκυκλοπεδιακα ξερω οτι απο το ικα αν προλαβαινεις σε συναρτηση με την ηλικια που εχεις καποια ενσημα δικαιουσε σχετικα μικρη συνταξη.αυτα ξερω...ΥΓ για να μην παρεξηγουμε δε δουλευα στην μαυρη ποτε απλα το κρατος για την δουλεια που εκανα δεν εδινε ενσημα(ουτε υγειονομικη περιθαλψη κ μισθο που μπορουσες να ζεις)
Εγω δουλευω τωρα , αλλα οπου να ναι τελειωνει η συμβαση. Εχω δουλεψει αρκετα χρονια. Δεν ειναι κατι που μπορει να απαντηθει ευκολα γιατι εξαρταται παντα απο το ατομο και απο τη δουλεια , αλλα σιγουρα η ασθενεια τα κανει ολα πιο δυσκολα , κυριως στην προσωπικη επαφη με τους αλλους συναδελφους αν εχεις γινει πολυ ιδιορυθμος.
Εαν ειχα επιλογη θα προτιμουσα να μην δουλευω και να κανω χομπυ , αλλα αυτο ισχυει σχεδον για ολους:P , αλλα χρειαζομαι χρηματα και επισης εχω δει οτι παρ' ολο που η δουλεια σε εξουθενει και σε φερνει πολλες φορες στα ορια σου , ειναι ο μονος τροπος για να αυτοβελτιωθεις και να τα ξεπερασεις. Δεν ειναι ευχαριστο να σε φερνει στα κοκινα αλλα την επομενη φορα η γραμμη που διαχωριζει το κοκινο απο το φυσιολογικο εχει μετακινηθει και πλεον σου φαινεται το προηγουμενο "παιχνιδακι".
Οσο για τους στοχους που εχω βαλει ειναι μια δουλεια που να μου αποδιδει αρκετα ωστε να ζησω με καλο βιοτικο επιπεδο , να δημιουργω , να δουλευω ελευθερο ωραριο και συνεχως να εξελισσομαι και να μαθαινω καινουρια πραγματα πανω στα αντικειμενα που αγαπω. Τωρα πλεον ολα εχουν γινει πολυ δυσκολα , αλλα σαν αισιοδοξο ατομο και επειδη θελω να λεγομαι αγωνιστης και "οτι δεν ειπα την τελευταια λεξη ακομα" , θα προσπαθησω να το επιτυχω:)
1 ΜΠΡΑΒΟ κεεπ φιλε που δουλευεις κ 1 μπραβο για τις ιδεες σουQuote:
Originally Posted by keep_walking
ασφαλώς και δικαιούται σύνταξης , είναι πολύ σκληρό( και αδικο ενοείται) , όταν η ίδια η επιβίωση είναι πολυ δυσκολη να έχεις και να δουλεύεις .Quote:
Originally Posted by nikopoul
αν κάποιος θέλει εν το μεταξύ να απασχοληθεί σε κάτι , μπορεί όταν ισσοροπήσει κάπως η κατάσταση του, να αναζητήσει μιά μερική και στα μέτρα του απασχόληση,,,αλλα αυτό είναι μια πολυτέλεια όταν εχουμε ανεργία 30% !
γνώμη μου καλύτερα να αφήσει τη θέση σε καποιον που την έχει πραγματικα ανάγκη (ανεργο χωρις προβλήματα) καί να κάνει κάποιο χόμπυ !
και εγω δουλευα σε εταιρεια αλλα δε με πειραζε τοσο πολυ η δουλεια οσο η αντιμετωπιση που ειχα απο τους συναδελφους/αφεντικο.
Φρικαρουν ολοι οταν μαθαινεις οτι εχεις ψυχωση, συνεχεια ασχολουνται μαζι σου κλπ και σε σχολιαζουν.
Εδω κουτσομπολευουν τον καθενα δε θα γινει χαμος με εναν σχιζο ;
Ιδιως αμα εισαι καλος στη δουλεια σου τοτε σε ζηλευουν αφανταστα.
Καλυτερα να δουλεψεις καπου οπου ειναι λιγοι συναδελφοι κλπ. ή μονος σου το καλυτερο. Ή μεσω ιντερνετ κλπ.
Το καλυτερο βεβαια ειναι να παιρνεις τη συνταξη για την υγεια σου αμα το δικαιουσαι.
Eγώ δούλευα από το 1997 στη ΔΕΗ. Δεν έχω σταματήσει, εκτός από όταν πήρα για τέσσερα χρόνια άδεια χωρίς αποδοχές αλλά τότε έκανα πτυχίο και δούλευα τρεις μήνες κάθε χρόνο στη γερμανία.
Τα προβλήματα ψύχωσης άρχισαν μέσα στη ΔΕΗ, ποτέ δεν είχα τέτοια θέματα πριν.
Τώρα βρίσκομαι σε μια σταθερή κατάσταση, δεν ακούω φωνές, παίρνω χαμηλή φαρμακευτική αγωγή και δουλεύω. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να μετεκπαιδεύομαι συνεχώς ή να κάνω και μεταπτυχιακό αλλά εδώ που βρίσκομαι δεν έχω πολλές δυνατότητες να αποσχοληθώ σε κάτι πιο ενδιαφέρον γι' αυτό θέλω να μετακομίσω στην Αθήνα. Το όνειρό μου θα ήταν να κάνω μεταπτυχιακό στην αστρονομία, αστροφυσική (μόνο με κανένα τζόκερ το βλέπω).
Έχω καταφέρει να μην σκέφτομαι αρνητικά και να λέω "έχω σύμμαχο το θεό, κανείς δεν μπορεί να με βλάψει". Μάλιστα θα ήθελα να μιλήσω με έναν πνευματικό για αυτή την ασθένεια. Τα καταφέρνω με μικρή φαρμακευτική αγωγή, η βαριά όπως στο ψυχωτικό επεισόδιο δεν ξέρω αν θα με άφηνε να αποδίδω στη δουλειά. Το καλό είναι ότι κανείς δεν με θεωρεί ψυχασθενή, δεν το καταλαβαίνουν. Ούτε και εγώ με θεωρώ άτομο με αναπηρία. Δεν ξέρω βέβαια τι θα συμβεί στο μέλλον αλλά ελπίζω να είναι τα καλά και όχι άλλα ψυχωτικά επεισόδια.
μη πας σε πνευματικο για το προβλημα σου και τους πεις για το προβλημα σου, θα φρικαρεις.
οι ανθρωποι (ακομα και οι πιο σπουδασμενοι) ειναι στον Μεσαιωνα ακομα, ασχετα με το γεγονος οτι βεβαια υπαρχει Θεος και Χριστος.
Τωρα το οτι θελεις να σπουδασεις Αστρονομια και Αστροφυσικη μου φαινεται 100% υποπτο. Και εγω ηθελα ενα διαστημα το ιδιο να κανω αλλα περισσοτερο για να ξεφυγω.
Ριξε περισσοτερο βαρος να καλυτερευσεις την υγεια σου ολιστικα με νηστεια, ασκηση, σωστη διατροφη και εκει θα δεις πρακτικα "θαυματα".
Βασικα αμα θελεις να πετυχεις ανωτερες συνειδησιακες καταστασεις το μονο που εχεις να κανεις ειναι να νηστεψεις (αποχη απο το φαγητο για μερικες μερες).
Quote:
Originally Posted by genesis
Είχα έναν συνάδελφο που δεν ξέρω τι έπαθε και πήρε αναπηρική σύνταξη με 15 χρόνια. Νοσηλεύτηκε και τον φούσκωσαν στα φάρμακα για να βγάλει αναπηρία 80%.
Εγώ ποτέ δεν θα το έκανα αυτό. Αν είναι να φύγω θα πάω στη γερμανία.
Η πίστη σε ένα καλό και αγαθό πνεύμα, ο εξοστρακισμός της κακίας από την καθημερινότητα και η ελπίδα ότι θα βοηθηθώ, για μένα είναι θετική. Δεν ξέρω αν ζουν στον μεσαίωνα οι ιερείς αλλά η θρησκεία μας είναι καλή.
Όσον αφορά την αστροφυσική, από μικρή ήθελα να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο, δεν βλέπω κάτι το ύποπτο. Έχω πτυχίο φυσικών επιστημών. Πάντως μην παραιτείστε. Δουλέψτε, σπουδάστε, ασχοληθείτε με κάτι.
οντως η αστροφυσικη(κ ακομη παραπανω η θεωρητικη φυσικη) εχει πολυ ενδιαφερων ευτυχως ακομη κ για μας...
Kαι γω δουλευα γυρω στα 7 χρονια, αλλα με δυσκολια, τελικα ομως τα καταφερνα. Να σου πω την αληθεια δεν θα με χαλαγε να ξαναδουλεψω στο μελλον, οπως και δεν το αποκλειω. Φετος θα παρω καποιο επιδομα, αλλα δεν ειναι μονιμο. Οποτε μαλλον αργοτερα ολα ειναι πιθανα.
μηπως αν επερνες τη σύνταξη μπορούσες να κάνεις το μεταπτυχιακο ? (λεω εγω τώρα ..)Quote:
Originally Posted by genesis
Νά μιλήσεις με εναν πνευματικό και ίσως και μεναν ψυχοθεραπευτή /ψυχαναλυτή, θα βοηθήσει σίγουρα !!!!
και μήπως αντι για ελαχιστη δόση φαρμακων να δοκίμαζες χωρίς ... ??
καλή δύναμη !!!!!!
Μπραβο genesis .... δεν θελω να πω πολλα για μενα , αλλα και εγω θελω να εκπαιδευομαι συνεχεια. Εαν δεν σε ενδιαφερει η πιστοποιηση γνωσεων ιδιαιτερα ή οι πορτες που φυσικα ανοιγουν τα πτυχια και θες απλως ... γνωσεις ...https://www.coursera.org/
Ψαξτο αν θες. Δεν εχω παρει κανα course εκει προσωπικα γιατι ειμαι φουλ απο στοχους αυτη τη στιγμη , αλλα καποια στιγμη θα ασχοληθω και εγω περισσοτερο.
Μονο που στο coursera το επιπεδο δεν ειναι ακαδημαικο , ειναι πιο πολυ σε στυλ εκλαικευμενης επιστημης . Αν η κοπελα εχει πτυχιο φυσικων επιστημων το να παρακολουθησει μια τετοια σειρα μαθηματων δεν θα της προσφερει και πολλα .Quote:
Originally Posted by keep_walking
Θα μπορουσε ομως καλλιστα να διαβασει καποιο ακαδημαικο συγγραμμα πανω σε θεματα αστροφυσικης για να δει αν οντως της ταιριαζει και αν ναι τοτε να το συνεχισει.
Δεν ειμαι σιγουρος για αυτο , εγω εδωσα ενα σαιτ ... αλλα ξεφυτρωνουν σαν μανιταρια ... μεχρι και πανεπιστημια σαν το ΜΙΤ εχουν μπει στο παιχνιδι αυτο , για γνωσεις δωρεαν και .... δεν υπαρχει τελος. Μονο μερακι για γνωση να υπαρχει και μερακι απο αυτον που θα διδαξει.Quote:
Originally Posted by betelgeuse