αποπραγματωση-αποπροσωποποιηση

θα ηθελα και εγω να καταθεσω τη δικη μου προσωπικη εμπειρια. εδω και ενα μηνα περιπου, περναω μια πολυ περιεργη και επωδυνη κατασταση. ζω σε μια ονειρικη κατασταση, τα βλεπω ολα απομακρυσμενα ολα τοσο μακρυα και ξενα. καπου διαβασα οτι το λενε αποπραγματωση, και ειναι πολυ συχνο φαινομενο σε αυτους που περνουν περιοδο εντονου αγχους. ειναι φυσιλογικο? με εχει φοβησει πολυ. εχω τρομοκρατηθει δεν βγαινω απο το σπιτι. ακομα και οταν βγαινω νιωθω πολυ ασχημα και περιεργα. λες και ειμαι παρατηρητης οσον συμβαινουν. εχω απομονωθει κοινωνικα. δεν πηγαινω στη σχολη, δεν οδηγω, δεν βγαινω για καφε. οι παρεες με εχουν χασει. τι να κανω? το εχει νιωσει κανεις αλλος αυτο το συναισθημα η ειμαι μονη? θα το ξεπερασω ποτε η θα συνεχιστει η ζωη μου ετσι κενη χωρις συναισθηματα. μερικες φορες νιωθω σαν ρομποτ που οτι κανω το κανω γιατι πρεπει χωρις να με ευχαριστει. πχ τρωω γιατι πρεπει και δεν εχω το αισθημα της πεινας. τι μου συμβαινει και δεν νιωθω πια?

Quote:

---

Originally posted by αγγελικήη
... καπου διαβασα οτι το λενε αποπραγματωση, και ειναι πολυ συχνο φαινομενο σε αυτους που περνουν περιοδο εντονου αγχους. ειναι φυσιλογικο?

---

Γειά σου !

αυτή τη διάγνωση την έβγαλες εσύ (απ΄ότι κατάλαβα) ή στην έδωσε κάποιος ειδικός ?

Τώρα είσαι σε \"περίοδο έντονου άγχους\" ?

Γεια σου αγγελικη! Αυτο που νιωθεις το αισθανεσαι συνεχεια ή καποιες φορες και για συντομο διαστημα πχ 1 λεπτο? Και πως αισθανεσαι? Μηπως νιωθεις εκεινη τη στιγμη σαν να εισαι παθητικη και το σκηνικο γυρω σου να το βλεπεις σαν σε ταινια στη τηλεοραση, χωρις μεγαλη δυνατοτητα να το επεξεργαστεις εκεινη τη στιγμη?

Aγγελικη ακριβως ετσι νιωθω και εγω σαν να βρισκομαι μεσα σε ενα ονειρο ολη την ωρα. H μονη φαση που ηρεμω ειναι οταν κοιμαμαι.

Λεγεται αποπροσωποιηση και σου φαινονται ολα παραξενα, εξωπραγματικα τρομακτικα..νιωθεις ξεκομμενος.
Eιναι μια ενοχλητικη πολλες φορες διαρκης αισθηση οτι χανεις την εννοια της πραγματικοτητας σαν να ζεις μεσα σε ενα ονειρο.. Σαν να φοβασαι οτι απο στιγμη σε στιγμη θα χασεις εντελως το μυαλο σου..Kοιτας τον εαυτο σου και τον αισθανεσαι ξενο
Σαν η ψυχη σου να ασφυκτια μεσα στο σωμα σου και να θελει να το σπασει να ελευθερωθει καθε μερα αισθανομαι να απεχω απο το περιβαλλον με εναν τρομακτικο τροπο.
Eγω συνεχιζω την ζωη μου γιατι ειτε ειμαι σπιτι ειτε αλλου το ιδιο νιωθω..
οποτε προσπαθω να κανω συνεχεια πραγματα ωστε να το ξεχναω οσο γινεται..

ευχαριστω που μου απαντησατε στο μηνυμα μου
απλα διαβασα τα συμπτωματα και καταλαβα οτι ειναι αποπραγματωση. σημερα ομως εχω ραντεβου με ψυχολογο για να μου πει και εκεινος τη γνωμη του.
margo44 δουλευεις? εγω νομιζω πως δεν μπορω να κανω τιποτα στη ζωη μου, νιωθω παγιδευμενη. δηλαδη δεν περναει αυτο που νιωθουμε και εχεις συμβιβαστει?

Γειά σου Αγγελική και καλώς ήρθες στη παρέα μας. :) Προσωπικά δεν νιώθω ακριβώς αυτό που νιώθεις αλλά ορισμένες φορές κανω και γω πράγματα μηχανικά π.χ τρώω χωρίς να πεινάω αλλά επειδή πρέπει, ή ότι ώρες ώρες δεν μπορώ να κανω τίποτα στη ζωή μου κτλ. Αλλά είναι παροδικό περνάει μετά καποιο χρονικό διάστημα. κανεις καλά που θα πας σε κάποιο ειδικό αυτός ξέρει καλύτερα να σου πεί. Μην το βάζεις πάντως κατω-αποκλείεται να διαρκέσει για πάντα. Απότι λέει η εμπειρία πρέπει να πας κοντρα στο ρεύμα για να το πολεμήσεις. Θα δεις που μετά την επίσκεψη στον ειδικό θα νιώσεις καλύτερα.

Quote:

---

Originally posted by αγγελικήη
ευχαριστω που μου απαντησατε στο μηνυμα μου
απλα διαβασα τα συμπτωματα και καταλαβα οτι ειναι αποπραγματωση. σημερα ομως εχω ραντεβου με ψυχολογο για να μου πει και εκεινος τη γνωμη του.
margo44 δουλευεις? εγω νομιζω πως δεν μπορω να κανω τιποτα στη ζωη μου, νιωθω παγιδευμενη. δηλαδη δεν περναει αυτο που νιωθουμε και εχεις συμβιβαστει?

---

Η απόσταση ανάμεσα σε επιθυμία και πραγματικότητα με ελπίδα πραγματοποίησης της επιθυμίας προκαλεί το άγχος.
Οταν αυτή η ελπίδα δεν υπάρχει πια, έχουμε παραδοθεί στη μη επιθυμία και την έχουμε κάνει φύση μας.
Αυτό πιστεύω εγώ κι ας μην είμαι ψυχολόγος.

Φυσικα και περναει το πιστευω απολυτα απλα θελεις κατι να σε ξεκολλησει. Iσως ο εαυτος σου ισως κατι αλλο...
Nαι δουλευω. Kαθε μερα ειναι δυσκολη και μου βγαινουν πανικοι παω στο μπανιο ριχνω κρυο νερο και τετοια. Πιστευω οτι θα περασει καποια στιγμη. Eιμαι σιγουρη το εχω 10 μηνες τωρα δεν εχω συμβιβαστει απλα προσπαθω οσο γινεται να μην το σκεφτομαι. Aποτυγχανω βεβαια μεχρι τωρα αλλα που θα μου παει. Xαπια δεν παιρνω και ουτε προκειται.

margo πιστευεις οτι η δουλεια σου κανει καλο και ξεχνιεσαι η ειναι χειροτερα? γιατι δε παιρνεις φαρμακα? πιθανοτατα ολο αυτο το προβλημα που περναμε με την αποπρωσοποιηση να οφειλεται στο εντονο αγχος, και τα αντικαταθλιπτικα να σε κανουν να νιωσουν καλυτερα. εγω εχω αρχισει να λαμβανω seroxat 2 την ημερα οπως μου ειπε ο γιατρος. εγω αυτο που νιωθεις το περναω 1 μηνα. εσυ πως το αντεχεις 10 μηνες? μαλλον πρεπει να εισαι πολυ δυαντη. εγω παντως νιωθω αδυναμη

liberchild δεν καταλαβαινω αυτο που λες! τι εννοεις?

Aγγελικη μου δεν ειναι θεμα δυναμης και μη δυναμης.
Δεν μπορω να αφησω οτι κανω γιατι θα ειναι σαν να αφηνω το προβλημα να με καθοριζει.
Oταν ξεκινησαν ολα αυτα με τρελο ανχος και πανικους στην αρχη πηρα αδεια για λιγο καιρο δεν μπορουσα να κανω τιποτα μετα δεν ξερω πως βρηκα τη δυναμη και συνεχισα. Bεβαια δεν το ειχα ολη μερα αυτο. Mερικες φορες με αφηνε ειδικα οταν περναγα καλα. Γενικα νιωθω θεοτρελλη αλλα προσπαθω να συνεχιζω με την πεποιθηση οτι ολα αυτα θα ηρεμησουν. Ποσων χρονων εισαι?

γεια σου Μαργκο . γεια και στους υπολιπους Αγγελικη το περναω και εγω αυτο το συναισθημα ειναι χαλια το ξερω ουτε να παω να κουρευτω δεν μπορω , το εχω κανενα 2μηνο αλλα τι να κανω να μην παω να δουλεψω να μην παω για ποτο να μην παω για μπαλα να μην ΄φλερταρω να μην περπαταω να μην κανω σεμιναρια να μην πηγαινω εκδρομες ε τοτε γιατι ζω για να φοβαμαι οχι βεβαια ολα τα παραπανω μην τα κανω σε αυτη την φαση της ζωης μου και μην τα ευχαριστιεμαι οσο θα ηθελα .σου προτεινω να ξαναξεκινησεις τη ζωη σου οσο δυσκολο και εαν ειναι σιγα σιγα θα ξαναμπουμε στο ρυθμο κανονικοτατα !!

ειμαι 24. εσυ ποσο εισαι και πως σε λενε?
εσυ γιωργο ποσο χρονων εισαι? δηλαδη λες να μη το βαλω κατω?
εσυ γιωργο πιστευεις πως θα το ξεπερασουμε? 1 μηνα ειμαι ετσι και νομιζω πως χανω τον εαυτο μου. μου εχει γινει φοβος και εμμονη και για αυτο νομιζω πως δεν μπορω να το ξεπερασω.

ΕΙΜΑΙ 21 ΚΑΙ ΕΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΑΛΟΥΜΕ ΚΑΤΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥ Η ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΙ

παιδια πηγα στον ψυχολογο και....εφυγα σε 10 λεπτα! με εκανε χειροτερα. της μιλαγα για την αποπραγματωση που νιωθω και αυτη με κοιταζε σαν εξωγηινη λες και δεν καταλαβαινε τι της ελεγα. τελικα αν δεν εχεις περασει κατι αναλογο δεν μπορεις να καταλαβεις τον αλλον ετσι δεν ειναι? και ας εισαι ο καλυτερος επιστημονας! μετα βγηκα με μια φιλη μου και ενιωσα πολυ καλυτερα, με ενθαρρυνε πολυ! τελικα ολα στο μυαλο μας ειναι. κανεις γιατρος δεν μπορει να μας γιατρεψει. ο καλυτερος γιατρος ειναι ο εαυτο μας και φυσικα η συμπαρασταση των δικων μας ανθρωπων....

Δεν εχω το ιδιο προβλημα με σενα, ευχομαι να φυγει γρηγορα! Οντως μου φαινεται ολα ειναι στο μυαλο μας και προσωρινα (μενει μονο να το πιστεψω κι εγω). Παντως αμα επειμενει να πας σε εναν ψυχιατρο (κι οχι ψυχολογο) που σιγουρα θα εχει μια εξηγηση και δε θα σε κοιταει σαν... εξωγηινη. Και μην τρομαζεις στην ιδεα να πας -αμα κι εφοσων χρειαστει-γιατι στην τελικη εσυ επιλεγεις αν θα ακολουθησεις αυτα που λενε. Και στην τελικη μπορεις να πας εστω και για πληροφορηση, να σου επιβεβαιωσει οτι ειναι αυτο που νομιζεις και να σου πει τη γνωμη του. Εγω γι αυτο πηγα σε πρωτη φαση, για να επιβεβαιωσω οτι ειναι κρισεις πανικου, καθως και γιατι ο ψυχιατρος ειναι ο μονος που μπορει να γραψει αξονικες εγκεφαλου και εγκεφαλογραφημα (τουλαχιστον ετσι ειπε η παθολογος που χα παει).