Έχασα το μοναδικό άτομο που αγάπησα ποιο πολυ στην ζωή μου,τον αδελφό μου
Πανε 10 μήνες τώρα απο τον θάνατο του αδελφού μου,ενα πρωί χτύπησε το τηλ,στη αλλη γραμμή η γυναίκα του.6.30 το πρωί.Παω στο νοσοκομείο και βλέπω τον αδελφό μου σκεπασμένο ολόκληρο με ενα σεντόνι,43 ετών,οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου στον ύπνο του.Η ζωή μου άλλαξε,μετα όμως 11 μήνες το προβλημα έχει γινει χειρότερο,εχω αρχίσει να καταλαβαίνω πλεων οτι τον έχασα οριστικά.seropram,Xanax ειναι αυτά που με κρατούν ακόμα.το προβλημα ειναι όμως και το αλκοόλ.2-3 φορές την εβδομάδα πίνω.Το ποτό με κανει να ξεχνάω για λίγο το προβλημα αλλα η επομενη ημέρα ειναι ανυπόφορη.Τυψεις,ενοχές,κα� �άθλιψη,ανικανότητα εκτέλεσης των σωστών υποχρεώσεων στην δουλειά.Παω σε ψυχίατρο μόνο για να μου γράφει τα ζαναξ,δεν με θοηθαει καθόλου.εχετε καμία ιδέα;επίσης ειμαι σε ενα γάμο που δεν μπορω καθόλου,υποφέρω,δεν φταίει αυτή,μαλλον εγώ αλλα δεν μπορώ άλλο.Έχει κανεις καμία ιδέα αν αξίζει να προσπαθείς στην ζωη η να εγκαταληψεις τα πάντα;
