Φίλοι

Πιστεύεται ότι τα άτομα που έχουμε δίπλα μας για πολύ καιρό θα απομακρυνθούν κάποια στιγμή είτε με προδοσία είτε με πλάγιο τρόπο σιγά σιγά? Φαίνεται ότι τίποτα δεν κρατάει για πάντα και όλα έχουν ημερομηνία λήξης, όπως οι σχέσεις μεταξύ φίλων. Αυτό το συμπέρασμα έχω δηλαδή. Δεν μιλάω για συγκεκριμένες περιπτώσεις που κάποιος μπορεί να τσακωθεί με κάποιον άλλον και να υπάρχει φταίξιμο και από τους δύο, μιλάω για αδικαιολόγητη αλλαγή συμπεριφοράς και απομάκρυνση με ύπουλο τρόπο. Θέλω γνώμες, απόψεις και δικές σας εμπειρίες επί του θέματος. Ευχαριστώ για το χρόνο σας και περιμένω απαντήσεις σε ένα θέμα που πιστεύω ότι είναι ενδιαφέρον όχι μόνον γιατί το γράφω εγώ ( αφού έχω τους λόγους μου και αναζητώ κάποια άλλη άποψη ) αλλά και εσείς οι ίδιοι εάν έχετε κάτι να πείτε πάνω σε αυτό! :)

Ίσως εγώ είμαι τυχερή ή απλά να είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος όπου ποτέ δεν ένιωσα την έννοια της ‘’προδοσίας’’ από φίλους. Πραγματικά, βλέπω πολλά άτομα να περιγράφουν κάτι τέτοιο αλλά… εγώ απλά αδυνατώ να συλλάβω αυτήν την έννοια και τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Τι μπορεί να κάνει κάποιος ώστε να νιώσεις ότι σε πρόδωσε?
Προσωπικά, έχω μόνο ευχάριστες εμπειρίες.
Ακόμη κι αν χωρίσω τα άτομα που ήρθαν κι έφυγαν από την ζωή μου είτε σε παρέες είτε σε φίλους-φίλους, θα σου πω πως δεν έχω καμία πίκρα για τους λόγους που χαθήκαμε.
Και οι λόγοι δεν είχαν να κάνουν ούτε με υπουλία ούτε με προδοσίες ούτε με πλάγιους τρόπους απομάκρυνσης. Απλά έγινε, τόσο απλά και αθώα όμως.
Πιστεύω κι εγώ πως οι περισσότεροι είναι περαστικοί από την ζωή μας μου συμβαίνει, όμως αυτό είναι που μου αρέσει εμένα όμως!
Να σου πω και την αλήθεια, την έννοια του ‘’φίλου’’ την έχω πολύ περισσότερο ρομαντική φτιαγμένη στο μυαλό μου εγώ από τις φιλίες που έχω καταφέρει να δημιουργήσω μέχρι στιγμής, όμως και μέχρι τώρα μόνο καλές καταστάσεις έχω να περιγράψω.
Και τελικά, δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποιος κανόνας που να λέει ρητά ότι ‘’τα άτομα που έχουμε δίπλα μας για πολύ καιρό θα απομακρυνθούν κάποια στιγμή είτε με προδοσία είτε με πλάγιο τρόπο σιγά σιγά’’. Συμβαίνει όμως και αυτό στις ζωές κάποιων, σε άλλους δεν συμβαίνει ποτέ και άλλοι βρίσκουν φίλους που μένουν για πάντα δίπλα ο ένας στον άλλον, το πιστεύω βαθιά αυτό.

Φαινεται πως τα ατομα στα οποια αναφερεσαι δεν ηταν φιλοι, ήταν απλα η καλή παρεα, ο χαβαλες, οι γνωστοι, με τους οποιους ωστοσο συναναστρεφομαστε περισσότερο απο τον οποιοδήποτε, ειτε λόγω συνθηκων και συγκυριών, ειτε λόγω χώρου και ενδιαφεροντων. Απλα καλυπτουμε σε αυτους καποιες απο τις αναγκες μας και το ίδιο κι αυτοι με μας, πχ παρεα, εξοδοι κλπ. Δεν παυουν όμως απο το να ειναι απλα παρεα. Μπορει στην πορεια καπου να μπλεκτηκες, να τους θεωρησες φιλους κι ετσι να ανεβασες κατα πολύ τον πυχη της εμπιστοσυνης. Όμως αφου ο καθενας απλα καλυπτε τις αναγκες του αλλου και κατα τα λοιπα ο καθενας ειχε τα δικα του συμφεροντα απογοητευτηκες. Αυτο που ζητησες ή αυτο το οποιο εμπιστευτηκες ή αυτο που εδωσες ήταν εκτος του πεδιου μεσα στο οποιο συνηθησατε να καλυπτετε ο ενας τις αναγκες του αλλου και να περνατε υποτιθεται ωραια. Αυτο που εκανες δλδ ηταν εντος ενος πεδιου το οποιο δεν γνωριζες οπου ο καθενας ειναι απροβλεπτος και συμπεριφερεται με βαση τα δικα του συμφεροντα.
Καποτε η καλή παρεα προκαλει τη ψευδαισθηση φιλίας από την οποία παρασυρόμαστε. Ετσι δεν αφηνουμε τον εαυτο μας να αντικρισει αντικειμενικα τις αληθινες διαστασεις της διαπροσωπικης σχεσης μας με τον αλλο.

Vodka ή είσαι η εξαίρεση της εξαίρεσης Ή πολύ απλά βλέπεις την ζωή πολύ πιο χαλαρά από μερικούς άλλους και για αυτό το λόγο δεν επηρεάζεσαι τόσο πολύ και νομίζεις πως όλα είναι άψογα. Ακριβώς αυτό που έγραψες στην πρώτη σου πρόταση δηλαδή. Όλοι μας νομίζουμε ότι οι καλές καταστάσεις υπάρχουν και όντως υπάρχουν αλλά δεν είναι για πάντα και αν νομίζουμε ότι είναι για πάντα τότε δεν έχουμε περάσει αρκετά ώστε να αρχίσει σιγά σιγά η απομάκρυνση. Μιλάω για το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπινων σχέσεων και όχι για ελάχιστες περιπτώσεις όπως τη δική σου. Λυπάμαι που το λέω αλλά δυστυχώς έτσι είναι η ζωή και όλα είναι περαστικά.
ioannis2 έχεις γράψει πολύ σωστά πράγματα και συμφωνώ μαζί σου. Ουσιαστικά λέμε ψέματα στον εαυτό μας και μετά στους άλλους σχετικά με την "φιλία" αλλά το θέμα είναι πως εάν στην αρχή κάποιας "σχέσης" δεν καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά τότε είσαι αναγκασμένος να πικραθείς αργότερα εάν γίνει κάτι κακό. Και εκεί είναι το θέμα. Είχες προσδοκίες και συναισθήματα για κάτι που πίστευες ότι είναι αληθινό και θα κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο και εκεί γίνεται μία στραβή και ψάχνεσαι και αναρωτιέσαι. Πέφτεις από τα σύννεφα δηλαδή αφού μιλάμε για ένα "θέατρο" συνεχόμενο σε μία ζωή ψεύτικη που τρώμε πάντα ένα χαστούκι για να δούμε την πραγματική κατάσταση. Παραδέχομαι ότι παρουσιάζω τα πράγματα σκληρά αλλά δεν έχω άλλο περιθώριο να αποκρύψω αληθινές καταστάσεις. Εύχομαι κάποτε να σταματήσει αυτό και να υπάρξει δικαιοσύνη στην ζωή, τιμιότητα, ειλικρίνια όπως και αγάπη παντοτινή στις σχέσεις των ανθρώπων, είτε φιλίας είτε μεταξύ δύο φύλλων.

Καποιο συγκεκριμενο περιστατικο σου συνεβη φιλε γι αυτο ανοιξες εδω τετοιο θεμα.
Αυτα τα τελευταια που ευχεσαι στην τελευταια σου απαντηση δεν το βλέπω να συμβαινουν, η κοινωνία δειχνει πως παμε απο το κακο στο χειροτερο όσον αφορα την ποιοτητα των διαπροσωπικων σχεσεων. Αν τα καταφερεις κι ανακαλύψεις (κυριολεκτικα) δυο τρεις καλους φίλους είσαι πολύ τυχερός. Οι υπόλοιποι είναι όπως σου ξαναπα, γνωστοι, για να τους καλύπτεις και να σου καλύπτουν ανάγκες. Απ αυτους παιρνεις αυτο που σε ωφελει (πχ παρεα, παρε δωσε, εξυπηρετησεις κλπ) και εισαι προσεκτικος ως προς την υπολοιπη σταση σου εναντι τους. Για αρκετους αλλους θα διαπιστωνεις πως η διαπροσωπικη επικοινωνια γινεται παντα με τη δικη σου πρωτοβουλία κι αν σταματησεις προς στιγμη την επικοινωνια αυτη θα διαπιστωσεις ότι χαθηκατε ηδη, δεν θα ψάξουν ποτε να σε βρουν. Περιττο να πως πως αυτους που σου παριστανου τους φιλους δεν χρειαζεται πολλή iQ για να τους καταλαβεις.

Αυτό που έχω κληθεί να δεχθώ είναι ότι στη ζωή ανοίγουν και κλείνουν κύκλοι. Και μέσα σε αυτούς τους κύκλους γνωρίζουμε κόσμο, κάνουμε φίλους (με εισαγωγικά ή χωρίς) ή γνωστούς. Φίλους από σχολείο, φίλους από σπουδές, φίλους από στρατό για τους άντρες, φίλους από τη δουλειά μας, φίλους μέσω της πατρικής οικογένειας ή της οικογένειας που δημιουργούμε εμείς… Κάποιοι παρέμειναν, κάποιοι εξαφανίστηκαν, κάποιοι είναι on and off αλλά όποτε τους συναντούμε είναι σα να μην πέρασε μια μέρα. Με όσους, δυστυχώς ή ευτυχώς, «αποχώρησαν» ή «τους αποχωρήσαμε» εμείς, ίσως πάψαμε να έχουμε πλέον κοινά, καθώς ανοίξαμε νέους κύκλους ζωής. Μεγαλώνοντας αλλάζουμε κι εμείς και οι άλλοι. Γι’ αυτήν την περίπτωση δεν φταίει κανείς που χάνεται, απλά έτσι είναι η ζωή. Τους κρατάμε μέσα μας σαν ένα όμορφο κομμάτι το οποίο συνέβαλε κατά τι και στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που απομακρυνόμαστε γιατί ο άλλος δεν ήταν τελικά αυτό που έδειχνε ή νιώθαμε τη φιλία μονόπλευρα. Λίγοι είναι αυτοί που θα παραμείνουν δίπλα μας γιατί υπάρχει πραγματικό και αμοιβαίο ενδιαφέρον, εμπιστοσύνη, αγάπη, ειλικρίνεια και πολλά που μας ενώνουν.
Στην περίπτωση τώρα της «προδοσίας», είμαι κι εγώ παθούσα, κι έχω να πω πως είναι πάρα πολύ πληγωτικό, αλλά δυστυχώς that’s life. Ήμουν κι εγώ από τα άτομα που δινόμουν και η άλλη, η «φίΔη», φάνηκε ότι ήταν κοντά μου πιο πολύ από συμφέρον, παρά από ενδιαφέρον. Αυτή ήταν και η αρχή για να σεβαστώ πιο πολύ τον εαυτό μου και να γίνω όχι απαραίτητα πιο καχύποπτη, αλλά πιο προσεκτική από εκεί και πέρα και φυσικά να εξηγηθώ και να βάλω ένα τέλος σε κάτι που πιο πολύ με σαμποτάρει, παρά με εξελίσσει… Άποψή μου είναι ότι αρχή για όλες τις σχέσεις είναι ο σεβασμός. Πρώτα στον εαυτό μας κι έπειτα στους άλλους. Αν δε σέβομαι τον εαυτό μου θα παραμείνω με έναν «φίλο» που δε με σέβεται κι εκείνος κ.ο.κ.
Τέλος δεν πιστεύω ότι είναι απόλυτο αυτό που γράφεις, δηλαδή το ότι κάποια στιγμή θα απομακρυνθούν όσοι είναι κοντά μας πολύ καιρό. Απλά για να υπάρχει σχέση πρέπει να προσπαθούν και οι δύο και να υπάρχει ειλικρίνεια και επικοινωνία ουσιαστική για την αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων...

Όποιοι δεν είναι αληθινοί φίλοι θα απομακρυνθούν αμέσως μόλις βρουν κάτι καινούριο να γεμίζουν το χρόνο τους. Έχω την ίδια οπτική με αυτή της vodka, δηλαδή με όποιον δε νιώθεις πως είσαι πραγματικά φίλος δε βλέπω προδοσία, κι αν βρει καινούρια παρέα και εξαφανιστεί γιατί να στενοχωρηθείς? Οι περισσότεροι κάνουν παρέες για να γεμίζουν το χρόνο τους και να έχουν άτομα για εξόδους. Αυτός ο ["ύπουλος τρόπος" που γράφεις ουσιαστικά είναι πως θέλουν να πάνε σε νέες παρέες και να σε αφήσουν αλλά το κανουν λάου λάου για να μη καρφωθούν τελείως και είναι πολύ κλασσικό φαινόμενο, καλό είναι να το δεχόμαστε χωρίς πίκρα

αναλωγα αν το μελετισεις το θεμα θα κρατησουν αν σου τεριαζουν πραγματικα

Quote:

---

Originally Posted by So_Sad

.......
Στην περίπτωση τώρα της «προδοσίας», είμαι κι εγώ παθούσα, κι έχω να πω πως είναι πάρα πολύ πληγωτικό, αλλά δυστυχώς that’s life. Ήμουν κι εγώ από τα άτομα που δινόμουν και η άλλη, η «φίΔη», φάνηκε ότι ήταν κοντά μου πιο πολύ από συμφέρον, παρά από ενδιαφέρον. Αυτή ήταν και η αρχή για να σεβαστώ πιο πολύ τον εαυτό μου και να γίνω όχι απαραίτητα πιο καχύποπτη, αλλά πιο προσεκτική από εκεί και πέρα και φυσικά να εξηγηθώ και να βάλω ένα τέλος σε κάτι που πιο πολύ με σαμποτάρει, παρά με εξελίσσει… Άποψή μου είναι ότι αρχή για όλες τις σχέσεις είναι ο σεβασμός. Πρώτα στον εαυτό μας κι έπειτα στους άλλους. Αν δε σέβομαι τον εαυτό μου θα παραμείνω με έναν «φίλο» που δε με σέβεται κι εκείνος κ.ο.κ.
Τέλος δεν πιστεύω ότι είναι απόλυτο αυτό που γράφεις, δηλαδή το ότι κάποια στιγμή θα απομακρυνθούν όσοι είναι κοντά μας πολύ καιρό. Απλά για να υπάρχει σχέση πρέπει να προσπαθούν και οι δύο και να υπάρχει ειλικρίνεια και επικοινωνία ουσιαστική για την αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων...

---

Δυστυχως So_Sad ο ευχαριστος κι ανοικτος χαρακτηρας καποιου, και η αισθηση ενδιαφεροντος του για το ατομο μας, μας δημιουργουν μια ψευδαισθηση, ιδιως αν εκεινη την περιοδο της ζωης μας λειπουν οι σωστες φιλίες, ότι βρηκαμε καποιο φιλο, ενα ατομο στο οποιο μπορουμε να δείξουμε εμπιστοσυνη. Συνηθως ειναι τα ατομα τα οποια μας καλύπτουν απο πλευρας παρέας, εξόδου, κοινά χόμπι, χωρος εργασιας κλπ συναφη. Ετσι παρασυρομαστε και τους ξανοιγομαστε. Κι αυτο διοτι μεχρι τοτε δεν μας εδωσαν κανενα δειγμα γραφης του αληθινου τους χαρακτηρα, ειδικα με αντικτυπο προς το ατομο μας. Συχνα όμως ενδειξεις για τον αληθινο τους χαρακτηρα υπάρχουν, αλλα ο ενθουσιασμος που μας προκαλει η παρουσια και η παρεα τους μας κανουν να τα προσπερναμε ή να τα ερμηνευουμε επιπολαια μέσα στη ψευδιασθηση που δημιουργησαμε γι αυτους. Μέχρι να την πατησουμε και μετα διερωτομαστε πως ειναι δυνατον ο ταδε να με εβλαψε. Μα αφου σημαδια υπήρχαν, απλα τα αγνοουσαμε ενώ παιρνουσαν απο μπροστα μας. Καποτε τους καναμε τα χατιρια και ειμασταν συμβιβαστικοι μαζι τους, αυτο μας κανει πιο ευαλωτους στο να μας βλαψουν, τους γινομαστε ευκολοι. Αμα σου συμβει κατι τετοιο αντιδρας για να μην σου μεινουν μετα απωθημενα και απομακρυνεσαι. Απο το παθημα έμαθες να μην ξανοιγεσαι ευκολα, ακομα κι οταν νιωθεις εντονα την αναγκη να πεις τα δικα σου καπου, και ιδιως στον πρωτο καιρο μιας γνωριμίας όπου ο αλλος θα σου ανοιξει τον καλυτερο του εαυτο για να σε κερδισει.
Οσοι ειναι πραγματικα κοντα μας δεν θα απομακρυνθουν ποτε, συμφωνω μαζι σου, εκτος αν οι αποστασεις, λόγω συνθηκων ζωης μας απομακρυνουν.

Πιστευω οτι την συμπεριφορα των αλλων την προκαλουμε εμμεσα η αμεσα κι εμεις εχεις σκεφτει τι μπορει να προκαλεσε τη δικη του συμπεριφορα?

Quote:

---

Originally Posted by Interferon

Πιστεύεται ότι τα άτομα που έχουμε δίπλα μας για πολύ καιρό θα απομακρυνθούν κάποια στιγμή είτε με προδοσία είτε με πλάγιο τρόπο σιγά σιγά? Φαίνεται ότι τίποτα δεν κρατάει για πάντα και όλα έχουν ημερομηνία λήξης, όπως οι σχέσεις μεταξύ φίλων. Αυτό το συμπέρασμα έχω δηλαδή. Δεν μιλάω για συγκεκριμένες περιπτώσεις που κάποιος μπορεί να τσακωθεί με κάποιον άλλον και να υπάρχει φταίξιμο και από τους δύο, μιλάω για αδικαιολόγητη αλλαγή συμπεριφοράς και απομάκρυνση με ύπουλο τρόπο. Θέλω γνώμες, απόψεις και δικές σας εμπειρίες επί του θέματος. Ευχαριστώ για το χρόνο σας και περιμένω απαντήσεις σε ένα θέμα που πιστεύω ότι είναι ενδιαφέρον όχι μόνον γιατί το γράφω εγώ ( αφού έχω τους λόγους μου και αναζητώ κάποια άλλη άποψη ) αλλά και εσείς οι ίδιοι εάν έχετε κάτι να πείτε πάνω σε αυτό! :)

---

οχι βεβαια.
υπαρχουν φιλοι που μενουν δεμενοι για παντα και αλλοι που καποτε απομακρυνονται. δεν ειναι καποια νομοτελεια αυτο, απλα οι ανθρωποι και οι συνθηκες της ζωης, καποιες φορες κανουν καποιες σχεσεις μη λειτουργικες πλεον.
την προδοσια που αναφερεις, εγω την τοποθετω στον αλλο λογο απομακρυνσης που εξαιρεις παρακατω, μαζι με τον τσακωμο δηλαδη.
η περιπτωση της προδοσιας , ειναι περιπτωση που δεν μιλαμε για φιλια καν. ειτε δεν ειχαμε καταλαβει καποιον που μας εξαπατουσε, ειτε κλειναμε τα ματια γιατι δεν θελαμε να δουμε τι ανθρωπος ειναι.
στις υπολοιπες περιπτωσεις, που τπτ κακο δεν συμβαινει αλλα χανουμε φιλους η χανομαστε απο τους φιλους μας, απλα μπορει να αλλαξαν οι συνθηκες της ζωης μας και τα νεα δεδομενα να μας φερνουν ολο και πιο μακρια.
προσωπικα δεν θεωρω μια πραγματικη φιλια "χαμενη" απλα επειδη εχουν αραιωσει οι συναντησεις, ακομα κι αν εχουν αραιωσει δραματικα.
εχω αρκετες τετοιες φιλιες με πραγματικη αγαπη μεταξυ μας, μπορει να βρισκομαστε μια φορα τον χρονο η και ακομα αραιοτερα, και το τεστ ειναι παντα το ιδιο:
"σαν να μη περασε μια μερα"....

Quote:

---

Originally Posted by vodka

Ίσως εγώ είμαι τυχερή ή απλά να είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος όπου ποτέ δεν ένιωσα την έννοια της ‘’προδοσίας’’ από φίλους. Πραγματικά, βλέπω πολλά άτομα να περιγράφουν κάτι τέτοιο αλλά… εγώ απλά αδυνατώ να συλλάβω αυτήν την έννοια και τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Τι μπορεί να κάνει κάποιος ώστε να νιώσεις ότι σε πρόδωσε?
Προσωπικά, έχω μόνο ευχάριστες εμπειρίες.
Ακόμη κι αν χωρίσω τα άτομα που ήρθαν κι έφυγαν από την ζωή μου είτε σε παρέες είτε σε φίλους-φίλους, θα σου πω πως δεν έχω καμία πίκρα για τους λόγους που χαθήκαμε.
Και οι λόγοι δεν είχαν να κάνουν ούτε με υπουλία ούτε με προδοσίες ούτε με πλάγιους τρόπους απομάκρυνσης. Απλά έγινε, τόσο απλά και αθώα όμως.
Πιστεύω κι εγώ πως οι περισσότεροι είναι περαστικοί από την ζωή μας μου συμβαίνει, όμως αυτό είναι που μου αρέσει εμένα όμως!
Να σου πω και την αλήθεια, την έννοια του ‘’φίλου’’ την έχω πολύ περισσότερο ρομαντική φτιαγμένη στο μυαλό μου εγώ από τις φιλίες που έχω καταφέρει να δημιουργήσω μέχρι στιγμής, όμως και μέχρι τώρα μόνο καλές καταστάσεις έχω να περιγράψω.
Και τελικά, δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποιος κανόνας που να λέει ρητά ότι ‘’τα άτομα που έχουμε δίπλα μας για πολύ καιρό θα απομακρυνθούν κάποια στιγμή είτε με προδοσία είτε με πλάγιο τρόπο σιγά σιγά’’. Συμβαίνει όμως και αυτό στις ζωές κάποιων, σε άλλους δεν συμβαίνει ποτέ και άλλοι βρίσκουν φίλους που μένουν για πάντα δίπλα ο ένας στον άλλον, το πιστεύω βαθιά αυτό.

---

Αλήθεια vodka, έχεις μόνο ευχάριστες εμπειρίες;
Γιατί άλλα έλεγες σε παλιότερα μηνύματα, μήπως ξεχνάς;
Ολόκληρα σεντόνια για τη μοναξιά σου, την ασχήμια, την άδεια ζωή και την κατάθλιψή σου.
http://www.e-psychology.gr/forum/sho...BC%CE%B9%CE%B1
http://www.e-psychology.gr/forum/sho...146#post438146
Άραγε πότε έλεγες ψέματα, τότε; Τώρα; Ή μήπως πάντα;

Εγώ έχω καταλάβει ότι υπάρχει περίπτωση να συμβούν τα πάντα... αλλά όλα φαίνονται από την αρχή. Αρκεί να είναι κανείς σε κατάσταση να διακρίνει τα σημάδια (καμιά φορά ξεγελιόμαστε, λόγω διαφόρων ψυχολογικών αναγκών που καλύπτουμε προσωρινά).

Υπάρχουν φίλοι που μένουν για πάντα, καλύτερα και από αδέρφια, έχω τέτοιους, και υπάρχουν κι άλλοι που ξαφνικά απομακρύνονται επειδή δεν τους κάνεις πια (βίωσα κάτι τέτοιο στα 17 μου, αλλά ήταν η πρώτη μου "κανονική" φιλία, πού να καταλάβω πόσο υπολογιστικό άτομο ήταν). Έχω και μία φίλη τώρα που με ταλαιπωρεί πολύ, παρά την "εμπειρία" μου και την ηλικία μου... Απλά αγνόησα τα σημάδια, όλο την δικαιολογούσα.

Εν ολίγοις, τους αφήνουμε να μας πληγώνουν.