Θα το ξεπεράσω ποτέ;

Καλησπέρα σε όλους/ες. Έχω ποστάρει στο παρελθόν τι μου συμβαίνει σε γενικές γραμμές. Τον περασμένο χρόνο είχα πολλά τραυματικά επεισόδια στη ζωή μου και όντας γενικότερα ευαίσθητος και ανασφαλής το πρόβλημα μεγιστοποιήθηκε κι έφτασα 29 χρονών άνθρωπος να μην ξέρω που πατάω, αντί να βουτήξω τη ζωή από τα μαλλιά και να τη φέρω σβούρες. Παθαίνω κρίσεις πανικού, έχω αναπτύξει αρρωστοφοβία και πέρασα και μιά ήπια κατάθλιψη. Νιώθω ότι έχω κάνει μεγάλη πρόοδο και στα 3 το πρόβλημα όμως είναι το εξής. Ακολουθώ αυστηρή ρουτίνα για να το επιτύχω, κάνω πολύ επιλεκτικά παρέες και εξόδους, πηγαίνω μόνο σε μέρη που νιώθω όμορφα και σίγουρα σχετικά ότι δεν θα μου έρθει κάποια κρίση. Γενικώς αποφεύγω αρκετά πράγματα. Τα θετικά στη ζωή μου είναι ότι 1ον έχω δουλειά και βγάζω αρκετά χρήματα, δεν έχω χρέη, παιδιά, σκυλιά, γατιά κλπ. 2ον έχω καλούς φίλους οι οποίοι με στηρίζουν και με παρακινούν. 3ον με την οικογένεια μου η κατασταση παλεύεται, έχω και από εκεί αρκετη κατανόηση. Από μικρός ασχολούμαι με την μουσική και το τραγούδι, δουλεύω σε κέντρα από τα 16 μου. Τώρα όμως δεν μπορώ να διαννοηθώ ότι θα ξανανέβω σε σκηνή να παίξω μπροστά σε κόσμο. Το κακό είναι ότι επειδή είμαι αρκετά καλός και συνεπής στη δουλειά αυτή, μου παρουσιάζονται ευκαιρείες, με παίρνουν τηλέφωνα κι εγώ απορρίπτω λόγω φοβίας και ανασφάλειας. Και επειδή απορρίπτω αποθαρρύνομαι και αμέσως αισθάνομαι ότι κάνω βήματα προς την κατάθλιψη ξανά γιατί σκέφτομαι πως δεν θα καταφέρω να το κάνω ποτέ ξανά αυτό που τόσο αγαπώ. Το είχα περάσει στο παρελθόν το ίδιο πράγμα, το έκανα όμως με το ζόρι τότε και τελικά ξεπέρασα τον φόβο μου κι έγινα 3 φορές καλύτερος σε αυτό. Θα ρωτήσετε "μα γιατί δεν το ξανακάνεις". Το πρόβλημα είναι πως τώρα τις φοβίες μου συνοδεύουν απίστευτα ψυχοσωματικά τα οποία δεν με αφήνουν να συγκεντρωθώ και να ξεχαστώ. Όταν κάνω κάτι αγχωμένος/πανικόβλητος με πιάνει δύσπνοια, νευρόπονοι στο στήθος, φουντώνει το πρόσωπό μου και θέλω να φύγω μακριά. Αυτό με κάνει να μην μπορώ να ξαναφτιάξω την παλιά συνταγή που με είχε ξεσκαλώσει τότε. Νιώθω μιά αβεβαιότητα για το μέλλον, δεν θέλω να μέινω κολλημένος σε αυτή την κατάσταση και να ζω τη ζωή μου αποφεύγοντας πράγματα. Έχω δοκιμάσει να κάνω ψυχοθεραπεία και μπορώ να πω ότι με έκανε χειρότερα από την άποψη ότι μου ξέθαψε από που πηγάζουν όλοι αυτοί οι φόβοι μου. Αναρωτιέμαι - και σε αυτό θα ήθελα τη συμβουλή σας - αν πάρω κάποια αγωγή και τολμήσω να κάνω ξανά ένα βήμα να ανέβω σε σκηνή μήπως αυτό με ξεσκαλώσει αυτή τη φορά και μπορέσω και κερδίσω πάλι την αυτοπεποίθηση μου διακόπτοντας εννοείται τα φάρμακα στην πορεία. Να έιστε καλά όλοι.

Μην απαντάτε όλοι μαζί μόνο και μπλοκάρει :p

Καλημέρα! Εγώ είμαι αισιόδοξη ότι αν το τολμήσεις, θα το πετύχεις. Έχεις κοντά σου ανθρώπους που σε στηρίζουν. Για να ξεπεράσουμε κάποιους φόβους πρέπει να προσπαθήσουμε να τους νικήσουμε αντιμετωπίζοντάς τους. Αφού το κατάφερες στο παρελθόν, εστίασε σε αυτό και στη θετική πλευρά των συνθηκών. Εστίασε στο ταλέντο σου και προσπάθησε να μπλοκάρεις λίγο λίγο τις αρνητικές σκέψεις, γιατί η μια φέρνει την άλλη. Θα πρότεινα να δοκιμάσεις πάλι τη ψυχοθεραπεία γιατί όσο κι αν σε τρόμαξε το ότι ξέθαψες πράγματα, θα σου δοθεί η ευκαιρία να τα τακτοποιήσεις μέσα σου. Απλά θέλει λίγη θέληση και προσπάθεια παραπάνω και όλα θα πάρουν το δρόμο τους! Ελπίζω να βοήθησα έστω και λίγο…

Καλημέρα και ευχαριστώ για την απάντηση κ την παρακίνηση.Ξέχασα να αναφέρω πως όλο αυτό το διάστημα έχω κάνει προσπάθειες,έχω πάει δηλαδή σε φίλους που δουλεύουν να τους ακούσω κ με έχουν ανεβάσει επάνω.Κάποιες φορές τα κατάφερα κ ένιωσα το υπέροχο συναίσθημα,άλλες έτρεμα σαν το ψάρι κ κάποιες με έπιασε πανικός πριν ανέβω.Θέλω να πψν δηλαδή,το προσπαθώ αλλά κάθε φορά είναι λες κ το κάνω για πρώτη φορά,με αποτέλεσμα να έχω αρχίσει να αποφεύγω εντελώς να πηγαίνω για να μην με ανεβάσουν