Δύσκολα τα πράγματα!!!

Καλημέρα σε όλους,

Πρόσφατα βρήκα το forum και πιστεύω ότι είναι αξιόλογο γι'αυτό φίλοι μου θα ήθελα και την άποψή σας σχετικά με ένα θέμα που με απασχολεί τον τελευταίο καιρό.

Εδώ και λίγο καιρό είμαι με ένα παιδί (25 ετών) με τον οποίο τα πάμε πολύ καλά γενικότερα εκτός από τον σεξουαλικό τομέα.

Ενώ στην αρχή όλα πήγαιναν μια χαρά κι εκεί, ξαφνικά απείχε τελείως για κάποιο διάστημα και μετά από συζήτηση μου αποκάλυψε ότι δεν μπορεί να δραστηριοποιηθεί διότι πιστεύει πως δεν είναι αρκετά καλός και ότι δε μου αξίζει να μην ικανοποιούμαι και γι'αυτό προτιμά να απέχει τελείως από το να νιώθει μειονεκτικά.

Μου αποκάλυψε επίσης ότι μόνο με χρήση ουσιών (γι'αυτό και στην αρχή δεν υπήρχε πρόβλημα) μπορεί να αποδώσει και ότι κάποια στιγμή στάνταρ θα τον αφήσω εξαιτίας αυτού του προβλήματος.

Η αλήθεια είναι ότι είναι πρόωρος αλλά δεν με ενοχλεί αφού μπορεί να ξεπεραστεί το θέμα αυτό με προσπάθεια.

Το αποτέλεσμα βέβαια είναι ότι κάθε φορά που γίνεται προσπάθεια νιώθω ότι το κάνει από υποχρέωση και ότι δεν αφήνεται καθόλου.
Παρόλα αυτά είναι πολύ στοργικός τρυφερός και δείχνει να με αγαπάει, όπως άλλωστε τον αγαπάω κι εγώ πολύ.

Συγνώμη για το μεγάλο post και αν σας κούρασα.
Απλά έχω προβληματιστεί και δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, χώρια ότι δε θέλω να το συζητήσω με κάποιον άλλο εκτός της σχέσης μου.

Οποιαδήποτε άποψη πάνω στο θέμα θα την εκτιμούσα ιδιαίτερα.


Ευχαριστώ προκαταβολικά


Φιλικά

Αν είστε κατά τα άλλα καλά μαζί πιστεύω οτι αυτό το πρόβλημα μπορεί να ξεπεραστεί. Υπάρχουν πολλές τεχνικές για να μπορείτε να ευχαριστιέστε το σεξ μαζί. Δώστου να καταλάβει οτι δεν πρεπει να νιώθει μειονεκτικά εκατομύρια άντρες έχουν το ίδιο πρόβλημα και κατα κύριο λόγο να ξέρεις οτι είναι ψυχολογικό και εξαρτάται απο τη γυναίκα που έχουν δίπλα τους. Νασαι άνετη και να μην αγχώνεσαι κι εσύ. Μπορεί να μη πετύχετε ταυτόχρονο οργασμό αλλά πάντα υπάρχει το πριν και το μετά.Να απαιτήσεις να ασχολείται μαζί σου κυρίως πριν και να μάθει να κρατιέται προτού εισχωρήσει. Φυσικά αυτή η απαίτηση πρέπει να πλασάρετε με γλυκό τρόπο και οχι σαν απαίτηση αυτή καθ αυτή. Επίσης καλο θαναι να τον αποτρέψεις σιγά σιγά απο τη χρήση ουσιών.
Τέλος πρέπει να εστιάσεις κυρίως στο να τον κάνεις να αποβάλλει αυτο το κόμπλεξ και όλα θα πάνε καλά.

Tzo,

το μονο φαρμακο σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι η επικοινωνια.
Οσο πιο καλη ειναι, τοσο πιο ευκολα λυνεις τεοια προβληματα.
Προτεινω λοιπον να αρχισεις - τε απο εκει, γιατι το προβλημα της επικοινωνιας δεν ειναι μονο δικο σου αλλα και του φιλου σου. Το κυριο προβλημα του ειναι οτι θελει να κανει πραγματα αλλα δεν ξερει πως.

Σαφως πρεπει να δειτε τις τεχνικες που σας ταιριαζουν, σαφως πρεπει να μην παιρνει ουσιες αλλα ακομα πιο σαφως πρεπει να αποκαταστησεις την χαμενη εμπιστοσυνη για τον εαυτο του και τις ικανοτητες του. Θελει αρκετη θεληση - κουραγιο αλλα να εισαι σιγουρη οτι δεν ειναι ακατορθωτο και οτι δεν γινεται σε 1-2 ωρες.

Να επανελθεις αν θες με νεες αποριες....