ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας - sos

καλημέρα/καλησπέρα!

μια ωραία πρωία σκέφτηκα μήπως είμαι "ψυχαναγκαστική". δηλαδή "διόρθωσα" μια λεπτομέρεια στον λόγο κάποιου, και αμέσως ένιωσα την ανάγκη να απολογηθώ που τον διόρθωσα, και αυτό που μου βγήκε αυθόρμητα ήταν "σόρυ για τη λεπτολογία, αλλά είμαι ψυχαναγκαστική με κάτι τέτοια".
όταν το είπα αυτό, πέρασε για πρώτη φορά από το μυαλό μου η σκέψη ότι μπορεί να είμαι "ψυχαναγκαστική", χωρίς να ξέρω τί σήμαινε ακριβώς η λέξη.
άρχισα λοιπόν να γκουγκλάρω και να ψάχνω στο νετ. το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα ήταν ότι μάλλον έχω ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή προσωπικότητας. έκλεισα ραντεβού με ψυχίατρο αμέσως, μιας και είχα ξαναπάει πριν 10 μήνες, (επειδή έχω ένα "γενικό" θέμα με την υπέρμετρη καθυστέρηση των σπουδών μου - που, αν ισχύει η "αυτοδιάγνωση", τελικά είναι πολύ ειδικό θέμα), αλλά είχα διακόψει τη θεραπεία μετά από 3 συνεδρίες, λόγω ανατροπών προγραμματισμού (οικονομικού και χρονικού), με σκοπό να τη συνεχίσω αργότερα.

στον ψυχίατρο, τώρα που πήγα (πριν κά'να μήνα), δεν είπα κάτι σχετικά με την υποψία μου ότι είμαι ιδψχνγκστική, και μάλιστα σε βαθμό διαταραχής. δεν ήθελα να το παίξω ξερόλας, ούτε να τον "αναγκάσω" να βγάλει διάγνωση πριν αποκτήσει ο ίδιος ολοκληρωμένη εικόνα. ωστόσο, όταν τού μίλησα, ο ίδιος από μόνος του, από τη 2η συνεδρία, έκανε λόγο για "καλό ψυχαναγκασμό" και για "κακό ψυχαναγκασμό", και είπε πως εγώ προφανώς έχω τον "κακό ψυχαναγκασμό".

η λογική μού λέει ότι αυτό σημαίνει ότι έχω ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας, αφού διαταραχή έχουμε όταν τα χαρακτηριστικά τής προσωπικότητάς μας γίνονται εμπόδιο, μας καθιστούν δυσλειτουργικούς.

θα μου πείτε, γιατί δυσκολεύομαι τόσο να ρωτήσω τον γιατρό μου αν έχω ή δεν έχω.
αυτό που φοβάμαι είναι μήπως πάρω αρνητική απάντηση. τώρα θα μου πείτε "μα καλά, θέλεις να έχεις διαταραχή;". το θέμα είναι ότι, αν δεν έχω, τότε δεν θα μπορεί να δικαιολογηθεί όλο αυτό που πέρασα τόσα χρόνια, και θα βρεθώ πάλι στο κενό να αναρωτιέμαι τί πάει στραβά με μένα. επίσης θα σημαίνει πως δεν υπάρχει συγκεκριμένη ιατρική / επιστημονική λύση στο πρόβλημά μου.
για τους λόγους αυτούς, έχω επενδύσει πολλά σε ψυχικό επίπεδο στην "αυτοδιάγνωσή" μου, εδώ και 5 βδομάδες κοντά, και μέχρι να το ακούσω από τον γιατρό δεν θα ηρεμήσω. θέλω να ξέρω πως πάσχω από κάτι συγκεκριμένο και πως υπάρχει λύση, δηλαδή.
αλλά όσο σκέφτομαι ότι μπορεί αυτό να μην ισχύει, τόσο κολλάω να ρωτήσω τον γιατρό (το ξέρω πως ακούγεται γελοίο). έχω κολλήσει να ρωτήσω ήδη σε 4 συνεδρίες (τόσες είναι φέτος οι επισκέψεις μου εκεί).
από την άλλη, φοβάμαι ότι, όταν τον ρωτήσω, μπορεί να μου πει ότι έχω, ενώ δεν έχω (!), γιατί πιθανόν να καταλάβει ότι αυτό θέλω να ακούσω για να ηρεμήσω (!). δεν ξέρω αν το κάνουν αυτό οι ψυχογιατροί, αλλά έχω αυτή τη φοβία.

για μένα είναι πολύ σημαντικό να μην έχω λανθασμένη εικόνα για τον εαυτό μου, να μην ρίχνω τις ευθύνες μου αλλού πέρα από τον εαυτό μου, και φοβάμαι μήπως όλη αυτή η περί ιδεοψυχαναγκασμού φάση είναι ένας τρόπος να πείσω τον εαυτό μου ότι κάτι έχω (ενώ δεν έχω), γιατί αλλιώς όσα μου συμβαίνουν (κατά βάση αδυναμία να δώσω εξετάσεις - φτάνω μέχρι την πόρτα, και, αν δεν είναι κάποιος μαζί μου, κάνω μεταβολή, από φόβο "αποτυχίας", ενώ έχω διαβάσει, έστω στοιχειωδώς) δεν έχουν σαφή εξήγηση και οφείλονται απλώς σε δική μου βλακεία και ανεπάρκεια που δεν εξηγούνται επιστημονικά.
λογικά είμαι πεπεισμένη πως όλα αυτά είναι σημάδια ιδψχνγκασμού, αλλά τρέμω μήπως το μυαλό μου και ο ψυχισμός μου μου παίζουν παιχνίδια, για να αισθανθώ καλύτερα και να "δικαιολογηθώ".

οπότε είμαι εδώ επειδή προσπαθώ να μπορέσω να βρω το κουράγιο να ρωτήσω τον γιατρό μου αν έχω ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας. ακούγεται αστείο, το ξέρω.

καμιά ιδέα;

Όλα τα προβλήματα έχουν λύση. δε σημαίνει οτι αν δε σε διαγνώσει με κάτι δε θα μπορέσει να σε -σώσει-.
Δεν είναι μονο οι επιστημονικά διαπιστωμενες ασθένειες που έχουν λύση. όλα έχουν λύση. όχι μονο τα μοτίβα που έχει στα χέρια του ο γιατρός.
στο γιατρό πρέπει να τα πεις όλα.ανεξαρτήτως φόβων κ προκαταλήψεων. αυτός είναι εκεί για να σε βοηθήσει.
Αν δεν τα πεις δε θα λάβεις τη σωστή βοήθεια.
Πες τα όλα. θα είναι πολύ καλύτερα έτσι. έχεις ενα θέμα και πρέπει να σε βοηθήσει κάποιος. κ αυτός είναι ο γιατρός.
Μην σκεφτείς τι θα απαντήσει ή τι θα νομίσει. απλα πες το κ αυτός θα το λύσει.
Αλλωστε έχει καταλάβει τι έχεις. Δεν τα ξέρουν όλα και όλοι γιατί οι γιατροί άνθρωποι είναι και αυτοι αλλά σίγουρα έχει μια γενική εικόνα για το τι έχεις.
Έτσι λοιπον όσο τον βοηθήσει τόσο πιο πολύ θα σε βοηθήσει.
κ απο κει κ πέρα θα σου πει τι θα κανεις γι να το ξεπεράσεις.
Δεν είναι μαγικά. αλλά θα σου δειξει το δρόμο για να ελευθερωθείς.
καλη τύχη.

ευχαριστώ, κοπέλα93.
ήθελα κάπου να μιλήσω πάλι, να ακούσω και μια άλλη γνώμη.
αυτό το "όλα έχουν λύση" μού ακούγεται πειστικό.
ό,τι βρέξει θα κατεβασει.
ευχαριστώ και παλι, καλή τύχη και σε σένα.

Μη καταλήγεις σε αυτοδιαγνώσεις, δημιουργούν πιο πολλά από όσα λύνουν. Και να μην έχεις τη ιδαταραχή προσωπικότητας είναι πιθανό πως έχεις ψυχαναγκαστικές τάσεις ή ψυχαναγκαστική νεύρωση ή έμμονες ιδέες ή ιδεοληψίες (έχω το τελευταίο) οπότε θα σου κάνει μια θεραπεία για ψυχαναγκασμούς γενικά. όλα αυτά είναι στο ίδιο φάσμα, δεν είναι ανάγκη να έχεις τη διαταραχή. Καλύτερα να έχεις κάτι από αυτά παρά να έχεις διαταραχή προσωπικότητας που φεύγει πολύ δυσκολότερα και ίσως και ποτέ. Μη νομίζεις πως είσαι το μόνο άτομο που έχει ψυχαναγκασμούς, υπάρχουν πολλοί γενικά.

ευχαριστώ eagle guy.
το έχω καταλάβει ότι υπάρχει κόσμος και ντουνιάς με ιδεοψυχαναγκαστικές τάσεις. απλά από εκεί και πέρα παίζει ρόλο το πόσο επηρεάζεται κανείς.

καλά μας ξεμπερδέματα :)