2 βήματα μπροστά, 1 πίσω...
Καλημέρα στους άγρυπνους.... Ποστάρω για άλλη μιά φορά για να μιλήσω για αυτά που έχουν κουράσει όλους τους άλλους "δικούς" μου ανθρώπους. Περνάω ξανά τρικυμία για δεύτερη φορά στη ζωή μου. Καταφέρνω και κάνω πολλά πράγματα ακόμη ευτυχώς, νιώθω πιο χαλαρός σε σχέση με πριν κάποιους μήνες. Απλά έχω μιά ανησυχία. Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στο ότι "ο χρόνος είναι γιατρός" ή στο γεγονός ότι σταμάτησα εντελώς να κάνω πράγματα που με αγχώνουν μεν αλλά διογκώνουν τις φοβίες μου δε, έχω επικεντρωθεί στη δουλειά κι έχω φτιάξει ένα μοτίβο ρουτίνας η οποία ναι μεν είναι ρουτίνα αλλά είναι κάτι το γνώριμο, άρα και μου δίνει σιγουριά. Αυτά που έχω κόψει είναι δυστυχώς οι εκδρομές και τα ταξίδια γιατί με πιάνουν πανικοί και ψυχοσωματικά, τα ξενύχτια γενικώς γιατί με πιάνει αγοραφοβία και αυτό ίσως να είναι και η μεγαλύτερη πληγή καθώς είμαι μουσικός και πολύ κοινωνικό άτομο και τώρα δεν μπορώ να πάω σε μαγαζί με πολύ κόσμο, θέλω να φύγω στο δεκάλεπτο. Το τρίτο είναι οι σχέσεις μου με τις γυναίκες, έχω χάσει την αυτοπεποίθησή μου, κολλάω να φλερτάρω αν και ποτέ δεν είχα τέτοιο θέμα μέχρι και αρκετά πρόσφατα. Να σημειώσω πως δεν τα βιώνω ΚΑΘΕ φορά που βγαίνω αυτά, μερικές φορές καταφέρνω και κάνω και τα τρία, μου βγαίνει η ψυχή βέβαια αλλά τα καταφέρνω. Σε ένα ποσοστό 80% δυστυχώς τα προβλήματα είναι εκεί να μου θυμίζουν ότι δεν είμαι πιά ο νορμάλ εαυτός μου. Αυτό με αποθαρρύνει αρκετά αν και πια λέω στον εαυτό μου πως σκαλάκι-σκαλάκι θα φτάσω πάλι ψηλά. Αναρωτιέμαι αν μιά φαρμακευτική αγωγή θα μου έκανε καλό παράλληλα με ψυχοθεραπεία, το οικονομικό δεν είναι θέμα αρκεί να βρω έναν καλό γιατρό που θα ασχοληθεί σοβαρά και δεν θα με ξεπετάξει όπως-όπως με 2 χαπάκια. Σε αυτό θα ήθελα τη βοήθειά σας και τις απόψεις και τις συμβουλές σας για όσα γράφω παραπάνω.