ΔΕ ΜΙΛΑΜΕ......

γεια σας,μηπως καποιος μπορει να βοηθησει?ακουστε τη συμβαινει,ειμαι παντρεμενη εδω και 18 χρονια,απο τα 20,εχουμε μια σχεση που συνηθως κανω εγω πισω(ετσι πιστευω)οι διαφορες πολλες....εχουμε πλεον φτασει στο σημειο να μη μιλαει ο ενας στον αλλον,οποτε προσπαθω τσακωνομαστε γιατι φωναζει,ειναι τοσο δυσκολη η επικοινωνια σημερα!!το ξερει οτι με πειραζει αφανταστα και το κανει γι αυτο το λογο...το θεμα ειναι οτι εγω κοντευω να σκασω και αυτος ειναι μια χαρα...μηπως τελικα αυτο θελει και δεν το λεει?

Δε μιλάτε? και τι κάνετε? εσύ που βρίσκεσαι ? κοίτα κι εγώ είχα αποτυχημένο γάμο αλλά διάλογο είχα τουλάχιστον. Αλήθεια γιατί δεν αντιδράς ? Γιατί θέλεις νάσαι δυστυχισμένη?

Δεν ειναι οτι δεν αντιδρω,ζητω και πολλες φορες επιμονα να το λυσουμε το θεμα ή τα θεματα,αλλα δεν απαντα...ξερω οτι αν κανω καυγα κατι θα πει,αλλα με τους τσακωμους δεν τα παω καλα γιατι μετα αρρωσταινω,δεν αντεχω τις φωνες,θελω να συζητησουμε και οχι να μαλωσουμε,υπαρχει καποιος τροπος που να τσακωθεις και να μη αρχισουν τα ψυχοσωματικα?γενικα ειμαι ηρεμος ανθρωπος,αλλα αυτο τελικα δε βοηθαει....

Αρετη δυο ερωτησεις,

α. Εχετε παιδια??? εαν ναι περιπου τι ηλικιας??
β. εισαι οικονομικα ανεξαρτητη εστω και στα βασικα??

Ζήτησέ του το λοιπόν κι αν δεν μπορεί να ακολουθήσει ένα διάλογο για να τα βρείτε πάει να πει οτι δεν μπορείτε να ζήσετε μαζί. Είναι απλά τα πράγματα.

ενα παιδι 12 ετων,το προβλημα ειναι οτι οικονομικα ανεξαρτητη δεν ειμαι,τα χρηματα που βγαζω ειναι πολυ λιγα και οχι σταθερα και αυτο τωρα τελευταια που μεγαλωσε το παιδι γιατι πριν δεν γινοταν να εργαστω,και μια δουλεια καλη(συμφωνα με τα δικα μου κριτηρια)που ειχα βρει ....εγινε χαμος και τελικα συμφωνησα να μη παω.Ειναι τελικα καλυτερο να αφησεις καποιον για μια ωρα να σε βριζει,οτι για ολα οσα συμβαινουν φταις εσυ,να φωναζει και μετα να ηρεμει..ή να δεχτεις οτι δε παει αλλο?

Quote:

---

Originally posted by areth
ενα παιδι 12 ετων,το προβλημα ειναι οτι οικονομικα ανεξαρτητη δεν ειμαι,τα χρηματα που βγαζω ειναι πολυ λιγα και οχι σταθερα και αυτο τωρα τελευταια που μεγαλωσε το παιδι γιατι πριν δεν γινοταν να εργαστω,και μια δουλεια καλη(συμφωνα με τα δικα μου κριτηρια)που ειχα βρει ....εγινε χαμος και τελικα συμφωνησα να μη παω.Ειναι τελικα καλυτερο να αφησεις καποιον για μια ωρα να σε βριζει,οτι για ολα οσα συμβαινουν φταις εσυ,να φωναζει και μετα να ηρεμει..ή να δεχτεις οτι δε παει αλλο?

---

Στη θέση σου θα έβρισκα πρώτα μια δουλειά, οποιαδήποτε, και κατόπιν θα έπαιρνα διαζύγιο. Παρ όλα αυτά διαβλέπω μια αδυναμία σου να υπερασπίσεις τον εαυτό σου και πάνω εκεί θα πρέπει να δουλέψεις αρκετά.

Λοιπον αρετη,
να πιασουμε τα προβληματα ενα ενα.

1. Το οικονομικο ειναι ενα σημαντικο ζητημα (λογω εξαρτησης) για να δεις τι μπορεις να κανεις στην ζωη σου μιλωντας παντα για την αρετη βεβαια.
Μπορω να πω οτι θα επρεπε απο παντα σου να ειχες φροντισει να ησουν ανεξαρτητη (οχι μονο εσυ αλλα ολες οι αρετες του κοσμου).
Ενα ζητουμενο λοιπον ειναι οτι πρεπει να βαλεις στις αμεσες προτεραιοτητες σου το τι θα κανεις για να εχεις τα προς το ζειν. Χωρις αυτο θα εισαι συνεχως σε καθεστως εξαρτησης.
Πχ ας υποθεσουμε οτι χωριζεις, μπορεις να ζησεις μονη σου?? αν οχι οπως καταλαβαινεις υπαρχει ζητημα.
Φροντισε αμεσα να απεμπλακεις απο το αυτο το ζητημα.


2. Το παιδι σου ειναι ενα σημαντικο ζητημα.
Καταρχην ειναι σε μια μεσοβεζικη ηλικια (πανω στην αρχη της εφηβειας) που αρχιζει να ψαχνεται.
Θελω να σου οτι το οικογενοιακο κλιμα που εχετε δημιουργησει ειναι αρνητικο για το παιδι.
Η συνεχιση των τσακωμων γινονται αντιληπτα απο το παιδι και αρχιζει να εχει αρνητικες εικονες.
Το παιδι αρχιζει να καταλαβαινει οτι η μαμακα δεν ειναι καλα με το μπαμπακα και αυτο του δημιουργει ερωτηματα.
Δυστυχως για το καλο του παιδιου σου αυτο πρεπει να σταματησει ειτε γιατι θα χωρισετε ειτε γιατι ευτυχως θα τα βρειτε στην ουσια ομως και οχι δηθεν.


3. Αυτο που εχεις δεν ειναι μια συντροφικη σχεση αλλα καταναγκαστικα εργα.
Δεν σου δινω το προκριμα για να χωρισεις αμεσα, ομως θα σε συμβουλευα να αλλαξεις σταση ζωης.
Να βαλεις τα προβληματα επι ταπητος και οσο καθετα μπορεις.
Να δειξεις στον συντροφο σου οτι εχει διακοπει η επικοινωνια σας και ο χωρισμος ειναι προ των πυλων.
Στο βαθμο που νιωθεις πραγματα και σε ενδιαφερει η σχεση που εχεις θα πρεπει να δειξεις οτι θες να την σωσεις αλλα η συνθηκη για να γινει αυτο ειναι να γινουν βηματα και απο τους δυο.
Αν μεσα σου αρκετα πραγματα ειναι νεκρα, απο αυριο κιολας μεθοδευσε το χωρισμο σου.
Εινια κριμα να φτασεις καποια στιγμη στην ζωη σου και να νιωθεις οτι εισαι ενας αδειος καικενος ανθρωπος.
Και οτι σε αυτο συνεβαλε η αδρανεια σου και ισως καποιες φοβιες για καποια βηματα που επρεπε να γινουν.





Τακτοποιησε τις σκεψεις σου, μεθοδευσε τα βηματα σου, και αρχισε να εφαρμοζεις αυτα που πρεπει να κανεις.
Η ζωη καταρχην ειναι δικια σου και πρεπει να στεκεσαι ορθια και να υπερασπιζεσαι τον εαυτο σου αλλα και το παιδι σου.
Στις συζητησεις που θα εχεις προτεινω να εισαι φιλικη, συγκεκριμενη και οσο γινεται πιο αληθινη.
Μην κρυψεις τιποτα και μην κανεις πισω σε τιποτα περα απο τα θελω σου.



Καλη δυναμη.

ευχαριστω για τις απαντησεις σας και συνεχιζω....
τσακωμος μπροστα στο παιδι δεν εχει γινει ποτε,ειμαι καλη στο θεατρο...
Τωρα με τη δουλεια υπαρχει ενα προβλημα,επειδη τοσο καιρο δε δουλευα,εχουν μαθει ολα να τα περιμενουν απο μενα και δεν εκανα και τιποτε για να αλλαξει αυτο.Δε ξερω τωρα αν θα καταφερω να ξαναβγω στη δουλεια,μια φορα που εκανα προσπαθεια επαθα κριση πανικου απο το αγχος,γιατι?γιατι ολα πισω περιμεναν εμενα,δε με βοηθησε καθολου γιατι δεν ηθελε να παω,εχω την εντυπωση οτι δε μπορω να τα καταφερω,πρεπει να ειναι θεμα αυοεκτιμησης τελικα η οποια δεν ειναι και στα καλυτερα της...

Quote:

---

Originally posted by areth
ευχαριστω για τις απαντησεις σας και συνεχιζω....
τσακωμος μπροστα στο παιδι δεν εχει γινει ποτε,ειμαι καλη στο θεατρο...


θα μου επιτρεψεις να σου πω οτι εχεις λαθος.
τα παιδια πιανουν πραγματα που θα ετριβες τα ματια σου.
Ηδη ειναι σε μια τετοια ηλικια.
Μην προχωρας με αυτο το σκεπτικο γιατι βλεπω οτι εφησυχαζεσαι.
Δυστυχως το παιδι σου συντομα θα καταλαβει περισστοερα απο οσα θες εσυ να κρυψεις.



Τωρα με τη δουλεια υπαρχει ενα προβλημα,επειδη τοσο καιρο δε δουλευα,εχουν μαθει ολα να τα περιμενουν απο μενα και δεν εκανα και τιποτε για να αλλαξει αυτο.



νομιζω οτι ο καιρος που πρεπει κατι να κανεις διαφορετικα ειναι κοντα. Η αλλη σου επιλογη ειναι να παραμεινεις για ολη σου την ζωη στο αρχικο σου ποστ.




Δε ξερω τωρα αν θα καταφερω να ξαναβγω στη δουλεια,μια φορα που εκανα προσπαθεια επαθα κριση πανικου απο το αγχος,γιατι?γιατι ολα πισω περιμεναν εμενα,δε με βοηθησε καθολου γιατι δεν ηθελε να παω,εχω την εντυπωση οτι δε μπορω να τα καταφερω,πρεπει να ειναι θεμα αυοεκτιμησης τελικα η οποια δεν ειναι και στα καλυτερα της...



ειναι πολυ φυσικο να συμβει κατι τετοιο.
Πρεπει να μαζεψεις κατα πολυ τα κουραγια σου, αλλα κυριως θα πρεπει να αποφασισεις αν θες να αλλαξεις ριζικα την ζωη σου.
Αυτη θα πρεπει να ειναι η πρωτη και κυρια αποφαση που πρεπει να παρεις. Η συτνεχεια θα ερθει μονη της αν και ολα στην αρχη θα ειναι πολυ δυσκολα.

---

Γενικα η αποφαση στο αν θα αλλαξεις κατι ειναι δικη σου αλλα νομιζω οτι ειναι χρησιμο να ξερεις τις επιλογες σου.
Η που θα αποφασισεις να αλλαξεις ριζικα την ζωη και ενδεχωμενα απο την αρχη σε αλλες βασεις (ουτε η πρωτη θα εισαι ουτε η τελευταια) η που το αρχικο σου ποστ θα σε συνοδευει για την υπολοιπη ζωη σου.
Οτι αντεχεις προχωρησε το.

Παω για αλλαγη λοιπον και οτι βρεξει...ας κατεβασει ή καλυτερα και ο Θεος βοηθος
Να στε καλα,ενας τριτος παντα μπορει να επιβεβαιωσει τις σκεψεις σου

Ακούγεσαι αποφασισμένη και θα τα καταφέρεις. Καλά αποτελέσματα και οπλίσου με την αλήθεια σου.