Δυσκολο πραγμα οι ανθρωπινες σχεσεις
Καλησπερα παιδια...
Οπως μου ζητησε και η φιλη (minopoulaki) στο προηγουμενο θεμα να σας ενημερωνω που και που για τα νεα μου ...να'μαι!
Οσοι διαβασατε την ιστορια μου και τα οσα προηγηθηκαν στη συνεχεια ξερετε πανω κατω τι συνεβει...λοιπον τελικα ξεκοψαμε οριστικα με τον "πρωην"!
Δεν πηγαινε αλλο.. δεν τραβουσε και τελικα οι ανθρωποι δεν αλλαζουν τοσο ευκολα. Οπως το ειχα προβλεψει αλλαξε για μια...δυο εβδομαδες και παλι γυρισε στα ιδια...
Μετα απο ενα δυνατο καβγα...κλαματα και ιστοριες αποφασισαμε να κοψουμε καθε επικοινωνια αφου τιποτα δεν μπορει να ειναι ιδιο πια!
Με διεγραψε απο παντου..απτο κινητο του...απτο φεισμπουκ...απτην καρδια του......
Τελοσπαντων αυτα ειναι τα γεγονοτα αλλα ο λογος που γραφω σημερα ειναι για σας πω το πως νοιωθω.
Νοιωθω πολυ μονη αυτον τον καιρο...και ενω κανω πραγματα για να ξεχνιεμαι...βγαινω με φιλες περναω ωραια οταν γυρναω σπιτι νοιωθω ενα βαρος..μια θλιψη..ενα παραπονο..ενα κενο!
Νοιωθω αδεια σαν να μου λειπει κατι... ξερω οτι η σχεση μας ηταν χαλια τον τελευταιο καιρο..δεν ηταν καν σχεση αλλα αυτη η ελαχιστη επικοινωνια που ειχαμε μου εδινε μια μικρη χαρα μεσα στη μερα μου.
Τωρα νοιωθω πως εχασα αυτη τη μικρη χαρα...και δεν ελπιζω πια σε τιποτα. Προσπαθω να φερνω στο μυαλο μου οσα ασχημα μου εχει κανει για να σκεφτω πως ειναι η
ωρα να τον αφησω πισω μου και να προχωρησω τη ζωη μου αλλα δεν τα καταφερνω και πολυ καλα...τα εχω ξεχασει κ παντα μου ερχονται στο μυαλο οι καλες μας στιγμες!
Δεν μπορω να του κρατησω κακια..ουτε να τον μισησω!
Φοβαμαι οτι δυσκολα θα ερωτευτω ξανα και δυσκολα να δωσω πραγματα παλι σε καποιον αλλον και αυτο με τρομαζει! Ειμαι αρνητικη σε ολα και απογοητευμενη!
Οσοι αντρες προσπαθησαν να με προσεγγισουν μεχρι τωρα τους απερριπτα γιατι εμπαινα στην διαδικασια να τους συγκρινω με τον πρωην ξεροντας πως ειναι μεγα λαθος.
Και ειλικρινα εχω διαβασει τοσα πολλα αρθρα για τον χωρισμο και πως ξεπερνιεται και εχω κανει απειρες συζητησεις με φιλες αλλα νοιωθω πως τιποτα δεν με βοηθαει.
Ειμαι υπερευαισθητη γενικα σαν χαρακτηρας και βαζω τα κλαματα με το παραμικρο!
Πολυ δυσκολο πραγμα τελικα οι ανθρωπινες σχεσεις.Ειδικα οταν ατομα αποφασιζουν να φυγουν απο τη ζωη σου χωρις να τους νοιαζει που θα αφησουν πισω τους σταχτη και εσυ μενεις με ενα κενο..τοσο απλα!
Ειλικρινα ειμαι στα χαμενα!
Σας ευχαριστω εκ των πρωτερων αν διαβασατε ολα αυτα και οσοι εχουν βιωσει παρομοια συναισθηματα θα ηθελα την ιστορια τους για το πως τα ξεπερασαν!
Καλη Ανασταση και Καλο Πασχα να εχετε ολοι!