Αποφευκτικη διαταραχη ?

Μαζι με την κοινωνικη φοβια μου εχει καταστρεψει την ευκαιρια για μια ποιοτικη ζωη. Ετυχε να διαβασω για την σχιζοτυπικη διαταραχη και τον αυτισμο και βρηκα οτι ταιριαζω σε αρκετα συμπτωματα, αλλα ειδικος δεν ειμαι για να κανω διαγνωση. Θα ελεγα ομως οτι η αποφευκτικη ειναι σαν τον πονοκεφαλο, δεν χρειαζεται ιατρο για να σου διαγνωσει τον πονοκεφαλο. Τρεμω στην ιδεα της κριτικης και η ιδεα της απορριψης με τρομοκρατει απλα.
Φοβαμαι να ψαξω για δουλεια γιατι απο τη μια εχω την ΚΦ που με αποτρεπει και απο την αλλη τρεμω στο να κανω το παραμικρο λαθος. Εχω φτασει σε σημειο να βρισκω δυσκολη ακομα και τη δουλεια σε χωραφι να μαζευω πατατες, πιστευοντας πως και κει θα τα καταφερω και θα κανω κανα τραγικο λαθος.

Νιωθω επισης πως εχω και ADD γιατι ειμαι συνεχως αφηρημενος, το μυαλο μου πεταει σε αλλα πραγματα απο αυτα που επρεπε και δυσκολευομαι να ακολουθησω μια συζητηση και να μπορεσω να συνεισφερω σ'αυτη. Το κοκτειλ κοινωνικης φοβιας + αποφευκτικης διαταραχης + ελλειματικης προσοχης εχει καταφερει να μου ριξει την αυτοπεποιθηση σε μηδενικα επιπεδα.

Εχω μια παρεα και νιωθω οτι δεν ειμαι αρεστος σ'αυτους. Νιωθω πως με κανουν παρεα μονο επειδη δεν θελουν να με διωξουν ή το οτι απλα μ'εχουν για τις περιπτωσεις που θα φυγουν για ενα διαστημα 2-3 ατομα απ την παρεα και θα θελουν απλα να εχουν καποιον να βγαινουν εξω. Δηλαδη οτι ισως τους αρεσε ο πρωτος μου εαυτος οταν με γνωρισαν και οχι τωρα. Ξερω ομως οτι με τη φωνη της λογικης με εχουν για φιλο τους, αλλα οταν σκεφτομαι με το συναισθημα νιωθω πως θα με εγκαταλειψουν στην πρωτη βλακεια που θα πεταξω σε μια συζητηση και ουτ'ω καθεξης. Περιμενω να με καλεσουν αυτοι για να βγουμε εξω, ενω εγω σπανια θα το κανω, και αυτο μετα απο πολυ σκεψη και αφου κανω μερικα σαρδαμ απο το αγχος στο τηλεφωνο. Νιωθω πως θα τους ειμαι βαρος. Οταν με παιρνουν τηλεφωνο για καποια εξοδο ή απλα για να μου πουνε πως ηταν η μερα τους, νιωθω πως παιρνω εγκριση και ειμαι αρρεστος. Αν πχ μπω Facebook και δεν μου μιλησει κανενας που ειναι online θυμωνω, και αυτο γιατι συνηθως εγω μιλαω πρωτος και αυτοι σπανια το κανουν.

Πως μπορω να βελτιωθω σ'αυτο το θεμα ? Απ οσο ξερω φαρμακευτικη αγωγη δεν υπαρχει για αποφευκτικη, ο ιατρος μου εχει γραψει xanax 1mg για την ΚΦ και Ladose 20mg.
Οσο περισσοτερο το σκεφτομαι και το αναλυω, νιωθω πως τηγανιζω τον εγκεφαλο μου.

Γενικα ψυχολογικα ειμαι παρα πολυ μπερδεμενος. Εχω να κανω σχεση 5 χρονια, 22 χρονων τωρα, οχι οτι ημουν καλα τοτε, αλλως σαφως καλυτερα απ οτι τωρα. Η σκεψη και μονο να ειμαι με κοπελα μου προκαλει κρυο ιδρωτα, και το αγχος που θα νιωθω θα ειναι βασανιστικο, γιατι το ιδιο περναω καθε φορα που βγαινω εξω. (Χωρις το κρυμμενο μπουκαλακι με τη βοτκα για τα Σαββατοβραδα δεν λειτουργω, και το ζαναξ για κανα καφε αμα τυχει). Πως αλλωστε θα μπορουσε καποιος να κανει σχεση με χερια και ομιλια που τρεμει.

Πηγα σε ψυχιατρο στα εξωτερικα μετα απο πολυ σκεψη αλλα μιλησα μονο για ΚΦ και πιθανη ελλειματικη προσοχη. Εχω αλλο ραντεβου σε ΚΨΥ αυτο το μηνα μπας και μπορεσει να μου βρει τι δεν παει καλα με μενα.

Αλλα συμπτωματα που αντιμετωπιζω ειναι τα εξης :
-Νιωθω τελειως βλακας ωρες ωρες, καμια φορα μιλαω, και το μυαλο μου σταματαει να στελνει πληροφοριες στο στομα, αποτελεσμα να μπαλωνω αυτα που λεω με εκφρασεις του τυπου 'Ξερω γω ή τελος παντω" μεχρι να συνελθω και να κερδισω χρονο
- Εξω αμα ειμαι για καφε, δεν ξερω τι να συζητησω με καποιον. Δυσκολευομαι να βρω ενα θεμα και να κανω μεγαλεες προτασεις.
- Καμια φορα δεν καταλαβαινω τι μου λενε οταν μου μιλανε και νομιζουν πως εχω βαρυκοια (Διαταραχη κεντρικης ακουστικης επεξεργασιας ???)
- Εχω διαταραχες λογου που συμβαινουν συγκεκριμενες στιγμες. Μπορει επι 5 λεπτα να μιλαω μια χαρα και μετα να αρχιζω να κολλαω.

Ισως σας φανει πολυ μπερδεμενο το ποστ, αλλα γενικα βρισκομαι σε μια νοητικη συγχηση και στην καθημερινοτητα μου. Εκει που νιωθω καλα οτι ολα ειναι ΟΚ, ξφανικα με πιανει ενα αποτομο αγχος για ολα και χαλαει ολη η διαθεση.