Eμμονες Ιδεες!

Οταν ημουν στα χρονια της εφηβειας, θυμαμαι πως ειχα αρχισει να αναπτυσω καποιες φοβιες ετσι καπως τραβηγμενες και ασυνηθιστες στην μεχρι τοτε ξεγνοιαστη ζωη που ειχα μαθει.
Θυμαμαι χαρακτηριστικα πως για μια περιοδο αρκετη μεγαλη, οτιδηποτε ακουγα στις ειδησεις και συνδεοταν με ασθενειες, με επηρεαζε σε τετοιο βαθμο, ωστε ξεσηκωνα την μητερα μου να με τρεχει διαρκως για εξετασεις! Βεβαιως και παντοτε τα αποτελεσματα ηταν αρνητικα.Με τη παροδο του καιρου, αρχισαν ολα αυτα να ξεχνιουνται, μιας και δεν υπηρχε απομεινει πλεον ειδικοτητα ιατρου, που να μην ειχα επισκεφθει.
Τωρα που κοιταω εκεινη την περιοδο και βεβαια αντιλαμβανομαι πως ολες αυτες οι σκεψεις ηταν λανθασμενες και χωρις καμια λογικη υποσταση, τοτε ομως πραγματικα φοβομουν, μηπως παθω κατι..Φοβια θανατου, μαλλον θα το ελεγα, και ας το ειχαν πει καποιοι επαγγελματιες 'εμμονες ιδεες'.
Το θεμα ειναι, πως προσφατα εμαθα για ενα πολυ αγαπητο μου πλασμα, στην ηλικια των 15, που υποφερει απο παρομοιες σκεψεις. Μαλιστα απο οτι μου ειπαν, αρνειται ακομη και να καταπιει την τροφη του, γιατι φοβαται μηπως πνιγει, και συνεπως η μητερα του, τα αλεθει ολα στο μπλεντερ.
Αραγε σε τετοιες περιπτωσεις πως μπρουμε να βοηθησουμε?
Εγω θυμαμαι, πως στην δικη μου ιστορια, απλως ξυπνησα ενα πρωι και εφυγαν ολα..αν ομως δε φυγουν ετσι?