Quote:
Γεια σας,πάντοτε θυμάμαι τον εαυτό μου ανασφαλή και δειλό. Αυτό με οδήγησε σε πολλές λαθος επιλογές και σε σπασμοδικές κινήσεις.
Αυτό που τωρα με απασχολεί είναι η ελειψη εμπιστοσύνης στον άντρα μου και οι έντονες υποψίες που έχω οτι του είμαι απλά αδιάφορη μόνο για τα παιδιά και για το τι θα πει ο κόσμος μένει μαζί μου ισως και για να μην ξεβολευτεί . Το σπίτι μας ειναι ξενοδοχείο οπως του λέω φαγητό και ύπνος.Πηγαίνει στη δουλειά του σηκώνεται βέβαια αρκετά νωρις ερχεταί γυρω στις 2 με 3 τρωει και κοιμάται. Σηκώνεται αργα και βγαίνει. Ποτέ δεν μένει σπιτι. Το νορίτερο ειναι γυρω στις 12 που θα γυρήσει για το πρωινο ξυπνημα. Τα Σαββατα βγαίνει με τους φίλους του και γυρηζει πρωί. Α μη παραπονιέμαι η Παρασκευή ειναι η μερα της οικογένειας παμε για φαγητό με τα παιδιά μας.Τον Αυγουστο ανακαληψα μυνηματα στο facebook απο μια γυναικα με ερωτικα τραγουδια και επιφωνήσεις απίθανε φοβερέ κτλ Είπε οτι δεν ηταν τίποτα μονο τηλεφωνικά μιλούσαν και στο facebook οτι ηθελε εμένα αγαπά εμενα τα γνωστα.Δεν εχει αλλαξει τροπο ζωης εγω δεν μπορω να το ξεπερασω και ισως με τον τροπο μου να τον διώχνω ομως νιωθω οτι δεν μπορώ να τον εμπιστευτω και ποναω και προσπαθόντας να προστατευτω απο τον πονο κλεινομαι στον εαυτο μου και νομιζει οτι κανω μουτρα και δεν μπορει τα μουτρα μου.Δεν ξερω τι πρεπει να κανω φοβαμαι να φυγω με πονα που μένω.Δεν μπορω να του δωσω αγαπη γιατι νιωθω αποριψη , ποναω