νοσος crown ανχωδεις διαταραχες φοβια

γεια σας.απο μικρος ημουν ανχωδεις σαν ανθρωπος αλλα κοινωνικος και πολυ δραστηριος.πριν δυο χρονια μετα απο εναν χωρισμο και ενω εργαζομουν αρχισαν τα προβληματα με εντονη ταση για εμετο συχνοουριες κτλ.μετα απο εξετασεις φαρμακα κτλ διαγνωστηκα με νοσο του κροουν.ομως μετα απο τρεις μηνες ηδη ημουν καλυτερα γενικοτερα εως τωρα ειναι ηπιας μορφης το περιεργο ηταν οτι τοτε που ημουν σε αθλια κατασταση ρισκαρα πιο πολυ στο να παω καπου στο να εκτεθω.μετα απο εναν χρονο επαθα φοβια ακομα και να παω σουπερ μαρκετ τραπεζα αγνωστα μερη μερη χωρις τουαλετα κλειστους χωρους με την εννοια δεν μπορω να φυγω αμεσα οπως πχ οταν φτασω στον κισε της τραπεζας και ενω ειμαι καλυτερα πολυ καλυτερα στην υγεια μου.για παραδειγμα καθομαι ωρες στο σπιτι μου η οταν ασχολουμαι με κατι χωρις να παω τουαλετα μολις βγω εξω μετα απο λιγι θελω να παω για ουρηση η με πιανει ταση για εμετο.ετσι ξεκινησα ψυχοθεραπεια εδω και 4 μηνες.ελυσα μερικα προβληματα οπως πλεον παω σε τραπεζα αρκει να μην εχει πολυ κοσμο πηγα στο ταχυδρομειο γενικα δραστηριοποιηθηκα παραπανω βεββαια μονος σε σουπερ μαρκετ δεν παω ακομα γενικα θελω δικο μου ανθρωπο διπλα.το μεγαλο προβλημα ειναι ειμαι ανεργος και λογω του προβληματος μου δεν μπορω να δωσω συνεντευξη στην ιδεα και μονο με πιανει εμετος συχνοουρια εφιδρωση οταν παω στον ψυχολογο βγαινοντας νιωθω πολυ πολυ καλυτερα σαν να ειμαι ετοιμος να παω για τα παντα μετα απο δυο μερες τα ιδια παλι.αυτες τις μερες θα εχω ευκαιρια για συνεντευξεις ομως εγω φοβαμαι ακομα ετσι σκεφτομουν να αρχισω φαρμακευτικη αγωγη πιστευετε θα με βοηθησει χωρις εθισμο η παρενεργειες??απο την πειρα σας θα το θεωρουσατε σωστο βημα να πραξω?

Από τη στιγμή που σου το πρότεινε ΕΙΔΙΚΟΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ μην έχεις καμία απολύτως επιφύλαξη! Εγώ με τα χρόνια αρνιόμουν να πάρω φάρμακα για κρίσεις πανικού και το μόνο που κατάφερα είναι να υποφέρω! Τώρα ζω ποιοτική ζωή, οι κρίσεις έχουν σχεδόν εξαλειφθεί. Βέβαια ο κάθε άνθρωπος είναι μια ξεχωριστή περίπτωση και μπορείς να δεις διαφορετικά αποτελέσματα σε δύο ανθρώπους που ακολουθούν την ίδια αγωγή. Και μην απογοητευτείς αν δε εμφανιστούν αποτελέσματα άμεσα ή με κάποιο συγκεκριμένο φάρμακο. Μπορεί με την πάροδο του χρόνου ή με την αλλαγή του φαρμάκου να δεις θεαματικά αποτελέσματα! Όλα σιγά σιγά αλλάζουν!
Τώρα, εθισμός (ψυχογενής ή/και φαρμακευτικός) και παρενέργειες είναι πιθανόν να υπάρξουν, αν και σε πολύ μικρότερο βαθμό σε σύγκριση με τα φάρμακα του παρελθόντος. Όμως να είσαι σίγουρος ότι ο ΕΙΔΙΚΟΣ (το ξανατονίζω) ξέρει πώς να σε προφυλάξει από τις επιπτώσεις τους (αναπροσαρμογή δοσολογίας κτλ) και δε θα έχεις κανένα πρόβλημα, μην ανησυχείς.
Και μην έχεις προκατάληψη απέναντι στα ψυχοφάρμακα, του τύπου "Παίρνω ψυχοφάρμακα, είμαι τρελός!". Πώς παίρνεις τα ανοσοκατασταλτικά λόγω Krohn, έτσι και τα αγχολυτικά είναι φάρμακα για να θεραπεύουν μία συγκεκριμένη διαταραχή του εγκεφάλου.
Είμαι φοιτητής Ιατρικής, αυτά τα έχω διδαχτεί, τα έχω διαβάσει, τα έχω ψάξει, έχω ρωτήσει τόσους και τόσους ψυχιάτρους (επειδή αφορούσαν και εμένα). Η μόνη επιφύλαξη που έχω είναι αν μπορεί ένας ψυχολόγος να συνταγογραφήσει φάρμακα, αυτό δεν το ξέρω...
ΜΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙΣΑΙ ΑΔΙΚΑ! ΖΗΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΤΩΡΑ!
Οπωσδήποτε, όμως, συμβουλεύσου το γιατρό σου!

Quote:

---

Originally Posted by kostascc

αυτες τις μερες θα εχω ευκαιρια για συνεντευξεις ομως εγω φοβαμαι ακομα ετσι σκεφτομουν να αρχισω φαρμακευτικη αγωγη πιστευετε θα με βοηθησει χωρις εθισμο η παρενεργειες??απο την πειρα σας θα το θεωρουσατε σωστο βημα να πραξω?

---

Δεν υπάρχει φάρμακο χωρίς παρενέργειες. Και από την άλλη εξαρτάται τι ονομάζεις φαρμακευτική αγωγή? Αντικαταθλιπτικό, ηρεμιστικό? Επίσης κάθε φάρμακο δημιουργεί ένα είδος "εθισμού". Και ασπιρίνη να παίρνεις κάθε μέρα, στο τέλος θα χρειάζεσαι μεγαλύτερη δόση για να έχει τα ίδια αποτελέσματα. Από την άλλη το ηρεμιστικό είναι περισσότερο εθιστικό. Είναι τόσο εθιστικό όσο περίπου το αλκοόλ, το τσιγάρο, κλπ. Όμως η γνώμη μου είναι να δοκιμάσεις. Γιατί και ο φόβος είναι "εθιστικός". Το βάζω σε εισαγωγικά, αλλά και ο φόβος αναπαράγει το φόβο. Δηλαδή όσο φοβάσαι κάτι, τόσο περισσότερο παραμένει. Ενώ αν "ξεχαστεί" τότε μπορεί να εξαφανιστεί. Και με αυτό το σκεπτικό, ναι η γνώμη μου είναι να προχωρήσεις σε αυτό που ονομάζεις φαρμακευτική αγωγή. Θα σου πρότεινα να το κάνεις με το δικό σου τρόπο, δηλαδή να ελέγξεις ένα ένα τα φάρμακα που τυχόν θα πάρεις πώς επιδρούν σε εσένα.