Πολλές φορές αναρωτιέμαι για την αξιοπιστία της ψυχιατρικής ως επιστήμη. Προσωπικά γνωρίζω κόσμο όπου πάσχει απο κάποια μορφής ψυχική ασθένεια και με τη συνδρομή των γιατρών και κυρίως της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής έχει μια αξιοπρεπέστατη ζωη. Παρόλα δεν είμαι καθόλου βέβαιος οτι υπάρχει οριστική θεραπεία και όχι απλά καταστολή των συμπτωμάτων. Εξάλλου και η ίδια η τεκμηρίωση μιας ψυχικής ασθένειας βασίζεται στη διαπροσωπική συνέντευξη και οχι σε κάποιου είσους διαγνωστική εξέταση.
εγω νομιζω οτι ο καθε ενας χαρακτηριζει ασθενεια οτι ο ιδιος πιστευει οτι ειναι. επι χρονια ολοκληρα βλεπω ποση δυναμη εχει η πιστη οστοσο εγω θα το εβρισκα περισσοτερο χρησιμο να αναζητησει καπιος αυτον που ειναι καταληλος για αυτον παρα να καταναλονεται τζαμπα σε σκεψεις που δεν οδηγουν πουθενα
οκ ασε το πλήρες , πες σε ενα 95% (μπα πολύ λεω ..)
ενα 80% (κι αυτο πολύ μου φαίνεται ...)
να πω 70% φιλόδοξο κι αυτό ,,,
πως μπορει καποιος να πει σε ποιο ποσοστο ανακάμπτει ? πχ να βγάζει Χ ποσοστο των χρημάτων που εβγαζε πριν ?
να εχει επιτυχίες στο αλλο φύλλο σε Χ ποσοστο απ ότι πρίν ?
τι σημαίνει αραγε πλήρως θεραπεία ? να γυρίσει το χρόνο πίσω ?
αυτο δεν μπορεί να συμβεί και σε απλά πραγματα θα συμβεί σε ασθένειες ?
(δεν εχω απαντησεις , απλα προσθεσα τον προβληματισμο μου, προσωπικα δεν πιστευω οτι υπαρχει τετοιο πραγμα , αυτο θα ισοδυναμούσε μαλλον με το ανακτησει καποιος πληρως τα χαμένα του ονειρα ΣΥΝ μια "αποζημιωση" για τον χαμένο του χρόνο,,
παραμύθια δηλαδη ......)