Λέει πως μ'αγαπάει αλλα αποφεύγει το σεξ μαζί μου
Καλησπέρα !
Με λένε Εύα και συγκατοικούμε με το αγόρι μου κοντά ένα χρόνο...Όταν τα πρωτοφτιάξαμε ήμασταν πάρα πολύ ερωτευμένοι. Μείναμε αμέσως μαζί
(ήταν και οι συνθήκες τέτοιες που δεν μπορούσα να μείνω κάπου αλλου αφου μόλις είχα τελιώσει τη σχολή ,είχα ήδη δουλειά όμως είμαι απο άλλη πόλη και θα έπρεπε να βρω να νοικιάσω αφού έμενα σε φοιτητική εστία μέχρι τότε...αλλα έτσι κ αλλιώς το θέλαμε πολύ και οι δυο το να μείνουμε μαζί κι αφού το πρότεινε εκείνος μόνος του το να συγκατοικήσουμε, τα πράγματα προχώτησαν απο μόνα τους...οπότε δεν το αναλύσαμε και πολύ το θέμα. Έτσι κ αλλιώς είχαμε κάνει πολύ παρέα και ήμασταν φίλοι 2 χρόνια πριν εκδηλωθεί όλο αυτό, οπότε δεν είχαμε το φόβο μήπως δεν ταιριάζαμε επειδή γνωριζόμασταν ήδη αρκετά... Επίσης υπήρχε αλληλοσεβασμός και καλή διάθεση και απο τις 2 πλευρές).Γενικά κάναμε πολλές προσπάθειες κ απο τις 2 πλευρές να είμαστε καλά. Το μόνο λίγο "άχαρο" στην όλη υπόθεση είναι οτι λόγω οικονομικής κατάστασης είχε αναγκαστεί πριν τα φτιάξουμε να μείνει κάτω απο τους δικούς του, οπότε αυτό το γεγονός μας έκατσε λίγο παράξενα χωρίς να έχουμε κάποιο πρόβλημα με τους ανθρώπους... Ίσα-ίσα που είναι πολύ διακρητικοί μαζί μας. Τέσπα... Καλά ως εδώ, το θέμα είναι οτι απο αρχές Φλεβάρη και μετά αρχίσαμε να αραιώνουμε τις ερωτικές επαφές μας με δική του προτοβουλία... Εως ότου σταματήσαμε τελείως. Το πρόβλημα είναι οτι εκείνος δεν έχει σταματήσει να μου λέει το πόσο μ' αγαπάει, το οτι του αρέσει πολύ που είμαστε μαζί κ ένα σορό άλλα τα οποία μου τα' λεγε και πριν με την ίδια συχνότητα που μου τα λέει και τώρα. Επίσης δεν έχει σταματήσει να μ' αγκαλιάζει όπως πριν και να μου εκδηλώνει την αγάπη του γενικά. Και όλο αυτό με μπερδεύει γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τι τρέχει. Όταν του κάνω που και που διακρητικά κάποια νύξη (είναι και κάπως λεπτό το θέμα) για το οτι δεν κάνουμε έρωτα πια, εκείνος αποφεύγει να απαντήσει και με μπερδεύει ακόμα περισσότερο...Έχουμε τελειώσει και δεν θέλει να το παραδεχτεί...; Στις διακοπές του Πάσχα που είχα πάει στους δικούς μου, μου έλεγε κάθε μέρα πόσο του έλειπα. Δεν είναι οτι δεν έχει στήση πια, απλά δεν... ! Και δεν καταλαβαίνω τι φταίει. Και δεν μου μιλάει για να μου πει γιατί συμβαίνει αυτό. Σε μια φάση άρχισα να σκέφτομαι μήπως υπάρχη κάποια άλλη στη μέση αλλα εν τέλη ούτε κ αυτό υπάρχει και προφανώς κάπου αλλού είναι το πρόβλημα, εγώ όμως δεν ξέρω πως πρέπει να το χειριστώ και ώρες-ώρες με πιάνω να αισθάνομαι πως δεν με βλέπει "σαν γυναίκα" πια... Αισθάνομαι χάλια κ έχω μπερδευτεί...