Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΚΛΙΝΙΚΗ!!!
Καλησπέρα σας,
πρώτα απ όλα να σας πω ότι δεν είμαι ασθενής ο ίδιος αλλά η μητέρα μου κάτι που αντιλαμβάνομαι ότι σιγά σιγά μ έχει τσακίσει. Πέρασα ένα άκρως τραγικό διήμερο και μόλις έχω γυρίσει απ την κλινική που εισήχθη η μάνα μου.
Ξέρω ότι έχει διπολική εδώ και χρόνια και παίρνει κάτι φάρμακα εδώ και μια 20ετία περίπου, τα οποία αλλάζουν κατά καιρούς και από το φετινό Πάσχα έκανε κάτι εκρήξεις που τις βαφτίσαμε κρίσεις πανικού. Αποδείχθηκε ότι ήταν κάτι άλλο. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί, φώναζε στο τηλέφωνο, έπαιρνε όποιον θυμόταν και δε θυμόταν, μιλάμε για γνωστούς και συμφοιτητές της με τους οποίους έχουν να μιλήσουν απ το '80, πήγαινε για καφέ στη παραλία με τη πρώην νύφη της για να πούνε τα παλιά κ άλλες κουλές καταστάσεις.
Ξαφνικά από χθες με το που γύρισα απ τη δουλειά το βράδυ έλεγε "σβήνω πεθαίνω, σήμερα θα πεθάνω" μετά έπαιρνε τη μάνα της μια την έβριζε μια την έλεγε πόσο την αγαπούσε. Δεν ήθελε να την ακουμπάμε ούτε καν να της μιλάμε, τσίριζε κ ωρυόταν "μη μιλάτε θα εκραγώ θα πέσω απ το μπαλκόνι". Με τα 1000 ζόρια και 2 χάπια που συνέστησε ο γιατρός ηρέμησε και κοιμήθηκε...όχι για πολύ.
Το αποκορύφωμα το σημερινό που με ξυπνάει στισ 6 το πρωί να τη βοηθήσω σε κάτι κ αντιλαμβάνομαι ότι έχει πάρει τη μάνα της τηλέφωνο, κλαίει και τη βρίζει, μετά περάσαμε τρεις ώρες κηδεύοντας τον παρ ολίγον 39χρονο σήμερα αδερφό μου, γιατί συν τοις άλλοις έμαθα ότι είχε μείνει έγκυος απ το πατέρα μου στο πανεπιστήμιο και απέβαλλε, καμια 10αρια χρόνια πριν γεννηθώ εγώ και ο μεγάλος μου αδερφός.. Ή μάλλον αυτή κλαίγοντας και κηδεύοντάς τον κ εγώ απλά αποσβολωμένος καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια για να πειστώ ότι δε βλέπω εφιάλτη.
Με το ένα και με το άλλο ο γιατρός της την έπεισε ότι θέλει βοήθεια και να πάει σε μια κλινική γνωστών πάνω που εγώ πήγαινα προς τα δικαστήρια για εισαγγελική παρέμβαση. Γυρνάω πίσω, την βάζω στο αμάξι, και πάνω στο δρόμο την ξαναπιάνει να λέει θ ανοίξω τη πόρτα να πεθάνουμε όλοι να πεθάνει η μάνα της, να μιλάει ακατάπαυστα για πράγματα πέραν κάθε έννοιας λογικής. Τέλος πάντως εισήχθη στη κλινική τη νάρκωσαν καλά, κοιμήθηκε, κ έχω γυρίσει σπίτι ένα κουρέλι σωματικά και ψυχικά και απλά ήθελα να το μοιραστώ γιατί θα σκάσω...
Και επίσης να σας ρωτήσω, αυτά που σας περιέγραψα είναι παροδικά ή όχι, περνάνε ποτέ και πώς?Γιατί πάει σε έναν συγκεκριμένο ψυχίατρο 7 χρόνια τώρα και βελτίωση δεν υπάρχει...μπορώ εγώ να κάνω κάτι?
Ξέρω τις ώρες επισκεπτηρίου και θέλω πάρα πολύ να την δω αλλά οι γιατροί μου είπαν να το αποφύγω γιατί θα συγκινηθεί και μπορεί να πάθει πάλι μανιακό επισόδιο...
