Δεν ξέρω πια...

Δεν ξέρω πού να γράψω όλο αυτό που έχω, δεν ξέρω τι έχω, πάντως κάτι είναι και μάλιστα σοβαρό!
Δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Από τα 14 που πέρασα μια σοβαρή ασθένεια έχω θέμα με τα μικρόβια, χλωρίνη, ντετολ, οινόπνευμα είναι οι καλύτεροι φίλοι μου, σιχαίνομαι τα πάντα. Αυτό είχα μέχρι κάποια στιγμή, ώσπου άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια και άλλα θέματα. Πάντα υποψιάζομαι πως είμαι άρρωστη, διαβάζω για ασθένειες και το επόμενο λεπτό νομίζω πως τις έχω όλες. Αν ήμουν μονίμως σε ένα νοσοκομείο πιστεύω θα ήμουν ευτυχισμένη και θα ένιωθα ασφαλής. Με το που κάνω εξετάσεις η χαρά μου διαρκεί για μια εβδομάδα και μετά κάτι θα νιώσω, κάποιον πόνο, κάποια ενόχληση. Άλλο που έχω τελευταία, μου φαίνονται όλα μάταια, ο προορισμός είναι ο θάνατος, βλέπω πόσος κόσμος πεθαίνει τόσο εύκολα, τόσο ξαφνικά και επηρεάζομαι. Σκέφτομαι πως πασχίζει κανείς να χτίσει μια όμορφη ζωή και στην πραγματικότητα η κατάληξη είναι το χώμα.
Ένα άλλο που έχω είναι πως δεν μπορώ να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους. Όταν τους μιλάω και μου μιλάνε με πιάνει νύστα, οτιδήποτε και αν συζητάμε. Και μετά τους βαριέμαι και λέω "ναι ναι" χωρίς να απαντάω κάτι άλλο. Και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να με βαριούνται και αυτοί. Δεν έχω τίποτα το ενδιαφέρον σαν άνθρωπος. Όποιος με γνωρίσει μετά δεν μου ξαναμιλάει, προφανώς γιατί δεν έχω τίποτα να πω, δεν τους κινώ το ενδιαφέρον. Δεν έχω φίλους, ούτε σχεση. Είχα δύο σχέσεις χωρίς ουσιαστική επικοινωνία και βαρέθηκα και απομακρύνθηκα. Δεν με γεμίζει τίποτα. Όσα λέω να αρχίσω, τα ξεκινάω και μετά τα βαριέμαι. Και τώρα πια...ούτε καν ξεκινάω, δεν έχω όρεξη, ούτε δύναμη για τίποτα. Βγήκα χθες και είδα τον κόσμο γύρω μου και έπαθα πανικό... Ταχυκαρδία. Δεν φοβήθηκα κάτι, δεν ξέρω τι παθαίνω όταν βλέπω πολύ κόσμο. Ακόμη και τότε που προσπάθησα να ξεγελάσω τον εαυτό μου και να έρθω αντιμέτωπη με τις φοβίες μου, προσπάθησα να πω στον εαυτό μου πως δεν έχω κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα, ακόμη και τότε, είχα τάση λιποθυμίας στην πολυκοσμία, και πολλά άλλα...
Δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω. Είναι μια δίνη όλο αυτό, δεν ξέρω πού θα φτάσει. Δεν έχω λεφτά για γιατρούς και ψυχολόγους. Πήγα σε ψυχίατρο μια φορά και με έκανε να νιώσω τόσο άβολα που ούτε τα μισά δεν του είπα. Και μετά από κάποια γεγονότα κατάλαβα πως όντως δεν άξιζε ούτε τα λεφτά που του έδωσα, αλλά και ούτε την ενέργεια που σπατάλησα προκειμένου να ανοίξω την καρδιά μου.
Ευχαριστώ όσους το διαβάσατε και περιμένω την γνώμη σας.

Θέλω να ξεκινήσω απ το τέλος λέγοντας σου.. ότι μην νομίζεις ότι επειδή πήγες σε έναν ψυχολόγο ότι απαραίτητα αυτός σου ταίριαζε! Πίστεψε με.. πρώτη φορά που είχα πάει.. έφυγα βρίζοντας στον δρόμο και χτυπώντας κάδους απ τα νεύρα μου! Ίσως κάποιος άλλος να σε κάνει να νιώσεις αρκετά άνετα μαζί του ώστε να ανοιχτείς δίχως να νιώσεις άβολα και να δουλέψεις τις φοβίες σου!

Επίσης φυσιολογικό το βρίσκω, όταν η εμμονή σου περιτριγυρίζεται απ τις αρρώστιες και τον θάνατο να έχεις χάσει τον ενθουσιασμό για την ζωή!

Νιώθω ότι είσαι αρκετά πιεσμένη απ όλη αυτή την κατάσταση και σ ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας!

καλησπερα.. προς το παρον γραφω μονο αυτο για να μη με βαρεθεις κι εμενα αμεσως κι αρχισεις να χασμουριεσαι..:)

Καλησπέρα και καλώς όρισες στο φόρουμ!
Αυτό με τους ανθρώπους που τους βαριέσαι το έχω και εγώ.Με το που ανοίξουν το στόμα τους θέλω να αρχίσω να ροχαλίζω.
Το ότι δεν σου σου μιλάνε,δεν πάει να πει ότι δεν τους κινείς το ενδιαφέρον,απλά αν βλέπει ο άλλος μια αρνητική στάση απέναντι του το εκλαμβάνει μάλλον οτι δεν θες πολλά πάρε δώσε μαζί του και σταματάει.
Εμένα ταχυκαρδία με πιάνει πολλές φορές όταν με κοιτάνε οι άλλοι στα μάτια.Τον τελευταίο καιρό ειδικά δεν μπορώ να κάνω eye contact για πάνω απο δέκα δευτερόλεπτα.Αρχίζω και πιάνω το σβέρκο μου,ξύνομαι αλλάζω στάση σώματος,
μέχρι και τικ έχω παρατηρήσει μερικές φορές όταν κάνω συζητήσεις. Παρ'όλα αυτά θεωρώ τον εαυτό μου κοινωνικό άτομο.Προσπαθώ να μιλάω όσο δύσκολο και να φαίνεται μερικές φορές,ειδικά με άτομα που μόλις γνώρισα.Αυτό που έχω παρατηρήσει να με βοηθάει είναι το αλκοόλ και δεν εννοώ να γίνομαι κόκκαλο,αλλά μετά την 2η μπύρα είμαι απίστευτα πιο χαλαρός με τους γύρω μου.Αν η δικιά σου φοβία είναι τέτοιου βαθμού ώστε να σε πιάνει τάση λιποθυμίας καλό θα ήταν να το συζητήσεις με κάποιον ψυχολόγο.Ότι και να σου πούμε εδώ μέσα δεν σημαίνει ότι θα είναι σωστό ή ότι επειδή δούλεψε σε μας θα δουλέψει και σε σένα.Ένας ειδικός που τα έχει σπουδάσει όλα αυτά θα βρει τρόπο να βοηθήσει.Απλά πρέπει να βρεις κάποιον που να εμπιστεύεσαι.

Αυτο που λες οτι σκεφτεσαι (Σκέφτομαι πως πασχίζει κανείς να χτίσει μια όμορφη ζωή και στην πραγματικότητα η κατάληξη είναι το χώμα.) δεν ειναι παραλογο.... το χωμα ειναι η καταληξη αλλα....πριν απ αυτο κανουμε μια πορεια ... την ανεφερες κι εσυ πασχιζουμε να χτισουμε μια ''ομορφη'' ζωη.....
και νομιζω πως η αντιθεση στην προταση σου ειναι εσκεμενη...(πασχιζουμε ----- όμορφη ζωη)

ομως ρε συ τι ζωη τι χτιζουμε οταν τη ζουμε... δε νομιζεις;;;
εχω την εντυπωση πως την αγαπας τη ζωη...τι δικη σου ζωη..
απλα σου ειναι δυσκολο να τη ζησεις ανεμελα ας πουμε... χωρις καταναγκασμους... και τέτοιους φίλους (χλωρίνη, ντετολ, οινόπνευμα)
βεβαια δεν ειναι καθολου κακο να τα χρησιμοποιείς αλλα οχι και να ειναι κι καλυτεροι φιλοι σου....

γραψε κι εσυ κατι να ξερουμε πως δεν μας βαρεθηκες ακομα.χαχχαχ.

δε σου κανω πλακα...αν μπορεσουμε ολοι εδω να φτιαξουμε εστω και λιγο τι διαθεση σου ....θα φτιαξουμε και τη δικη μας...

καλημερα...:).... λιγο αργα βεβαια μαλλον καλησπερα πρεπει να σου γραψω χαχα

λοιπόν σκέφτηκα κάτι μάλλον θέλω να σε ρωτήσω κάτι ... μια και κάνεις πολλές εξετάσεις και γω δεν κανω σχεδόν ποτέ θα θελα τι γνώμη σου.. όχι την ''ιατρική σου γνωμάτευση..'' χχα καταλαβαίνεις τι εννοώ........ μου μουδιάζει το δεξί χερι από τον αγκώνα ως τα δακτυλα... τον αντιχειρα και το δείκτη...
τι νομιζεις πως ειναι;;
πολλους που ρωτησα μου ειπανε διαφορες απόψεις ..ξερω πως πρεπει να παω στο γιατρό.....μα εγω φοβαμαι τους γιατρούς...
Γράψε μου αν θέλεις τι γνώμη σου....

Καλώς σας βρήκα παιδιά. Ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκρισή σας!
IVAN γέλασα και μόνο με την πρώτη σου απάντηση! Να 'σαι καλά! :)
Λευτέρη, φοβάμαι ότι όπως δεν έχω ταιριάξει με κανέναν άνθρωπο στη ζωή μου, έτσι δεν θα ταιριάξω και με κάποιον ψυχολόγο-ψυχίατρο... Μου είναι πολύ δύσκολο να ανοιχτώ γενικά.
Johnνy, παρόμοια συμπτώματα έχω και εγώ. +την λιποθυμία, ζαλάδα, μούδιασμα στα χέρια κλπ.

Ούτε μουσική δεν μπορώ να ακούσω πια... Εγώ που ήμουν όλη την ημέρα με το ραδιόφωνο ανοιχτό, που σιγοτραγουδούσα συνεχώς. Καθόλου όρεξη πλέον... Τίποτα δεν με συγκινεί :(

Quote:

---

Originally Posted by χωρίς ελπίδα

Καλώς σας βρήκα παιδιά. Ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκρισή σας!
IVAN γέλασα και μόνο με την πρώτη σου απάντηση! Να 'σαι καλά! :)
Λευτέρη, φοβάμαι ότι όπως δεν έχω ταιριάξει με κανέναν άνθρωπο στη ζωή μου, έτσι δεν θα ταιριάξω και με κάποιον ψυχολόγο-ψυχίατρο... Μου είναι πολύ δύσκολο να ανοιχτώ γενικά.
Johnνy, παρόμοια συμπτώματα έχω και εγώ. +την λιποθυμία, ζαλάδα, μούδιασμα στα χέρια κλπ.

Ούτε μουσική δεν μπορώ να ακούσω πια... Εγώ που ήμουν όλη την ημέρα με το ραδιόφωνο ανοιχτό, που σιγοτραγουδούσα συνεχώς. Καθόλου όρεξη πλέον... Τίποτα δεν με συγκινεί :(

---

ρε συ μιλάς;;;
χαχαχ νομιζα οτι δε θα γραψεις τιποτα...
αααα εχεις και χιουμορ...

θα σιγκινηθουμε παρεα ολοι μαζι .. βρε κοριτσι... κι αμα χρειαστει θα κλαψουμε ..αλλα στο τελος ...ολα θα πανε καλα, γιατι δεν μπορουν να πανε αλλιως....

Quote:

---

Originally Posted by χωρίς ελπίδα

Καλώς σας βρήκα παιδιά. Ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκρισή σας!
IVAN γέλασα και μόνο με την πρώτη σου απάντηση! Να 'σαι καλά! :)
Λευτέρη, φοβάμαι ότι όπως δεν έχω ταιριάξει με κανέναν άνθρωπο στη ζωή μου, έτσι δεν θα ταιριάξω και με κάποιον ψυχολόγο-ψυχίατρο... Μου είναι πολύ δύσκολο να ανοιχτώ γενικά. :(

---

Έκανες ένα μεγάλο βήμα πάντως και μας ανοίχτηκες.. και θέλω να το συνεχίσεις έστω και με τον γραπτό λόγο εφόσον αισθάνεσαι άνετα κοντά μας

Θέλω να σ ακούσω και να μοιραστείς την οποιαδήποτε σκέψη σου.. ίσως με το άνοιγμα σου να μας επιτρέψεις να σε πλησιάσουμε, να σε κατανοήσουμε και να ταιριάξουμε ακόμα περισσότερο!

Κ μένα μου είναι πολλές φορές δύσκολο να εκφράζομαι και να ανοίγομαι όταν αισθάνομαι χαμένος μέσα στο χάος των προβλημάτων που βιώνω ταυτόχρονα!

Γεια σ κ απο εμένα. Ειμαι ο Αντωνης. Εσενα πως σ λένε κ πόσο είσαι αν επιτρέπεται?:P
Πόσο σε καταλαβαίνω!Εδω κ μείνες οι σκεψεις αυτες με έχουν κυκλώσει κ μένα , όπως κ τα συμπτώματα αυτα τ άγχους/καταθλιψης... παθαινω ομως και κρισεις πανικου ομως μλν :/ εχω σταματησει να βγαίνω όπως και έχω ξεχάσει να επικοινωνω με κόσμο βλέποντας τα όλα μάταια.. σκέφτομαι συνέχεια πως θα πεθάνω ή καποιος απο τσ δικούς μου.. έχω παρατησει και τη σχολή αν και ποτε δν μ άρεσε..
Σε αυτο με τ ψυχολογο συμφωνω, ειναι δύσκολο ν βρεις καποιον αλλα θα ηταν καλο ν προσπαθήσεις, ίσως βρεις κπ π να σου αρέσει ο τρόπος που σου μιλάει κ ν είναι καλοσυνάτος και μην αγχώνεσαι γτ τι θα πείτε..ακομα και αν δν έχεις κτ ν πεις αξίζει η προσπαθεια.. ξερω ειναι δύσκολα (εγω με αντικαταθληπτικα εχω αρχισει να τη παλεύω αλλα εχω πολυ δρομο ακομα αν θέλω ν τ ξεπερασω ολα αυτα), καλος η κακος βρεθηκαμε σαυτη τη γη αυτη τ χρονικι περιοδο, τυχεα ή όχι, δν ξέρουμε..αν τυχέως τότε μλν ειμαστε τυχεροί γτ μπορουμε να βιώσουμε πολλα πράγματα π τ καθένα κτ έχει ν μας μάθει κτ,το θέ,α όμως ειναι πως είμαστε εδω και τ καλύτερο είναι ν προσπαθήσουμε, αν οχι τότε καποιος λόγος θ υπάρχει (who knows :p)

Quote:

---

Originally Posted by χωρίς ελπίδα

Καλώς σας βρήκα παιδιά. Ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκρισή σας!
IVAN γέλασα και μόνο με την πρώτη σου απάντηση! Να 'σαι καλά! :)
Λευτέρη, φοβάμαι ότι όπως δεν έχω ταιριάξει με κανέναν άνθρωπο στη ζωή μου, έτσι δεν θα ταιριάξω και με κάποιον ψυχολόγο-ψυχίατρο... Μου είναι πολύ δύσκολο να ανοιχτώ γενικά.
Johnνy, παρόμοια συμπτώματα έχω και εγώ. +την λιποθυμία, ζαλάδα, μούδιασμα στα χέρια κλπ.

Ούτε μουσική δεν μπορώ να ακούσω πια... Εγώ που ήμουν όλη την ημέρα με το ραδιόφωνο ανοιχτό, που σιγοτραγουδούσα συνεχώς. Καθόλου όρεξη πλέον... Τίποτα δεν με συγκινεί :(

---

Τα τελευταια σου συμπτωματα, να τα αφησεις κάτω! Ειναι δικά μου! Βεβαια εγω εχω και πονακια στις μασχαλες, στο στηθος..ενας φίλος, παλιός μου καθηγητης, λεει πως όσο τους δινεις σημασια, τόσο αυτα επιμένουν.. Θα σου πω κι εγω, να μην εγκαταλειψεις την προσπαθεια να βρεις εναν γιατρο που σου ταιριαζει. Εχω αλλαξει αρκετους πριν βρω τον τωρινό μου. Σκέψου πως ο προτελευταιος μου ειπε πως πρεπει να αντιληφθω πως εχω μονιμο προβλημα στο κεφαλι μου και πως δεν παραγει ο οργανισμος μου σεροτονινη και θα πρεπει εφ ορου ζωης να παιρνω αντικαταθλιπτικα! Μην απογοητευεσαι! Και τα λεφτα για ψυχοθεραπεια προσπαθησε να τα βρεις. Δεν θα το μετανιωσεις. Ουτε εμενα μου περισσευουν, αλλα το οφειλω στον εαυτο μου. Να προσπαθεις να κανεις θετικες σκεψεις ( τι πρωτοτυπη συμβουλη! ) ειναι πολυ δυσκολο, αλλα οχι ακατορθωτο. Το ιδιο λεω κ στον εαυτο μου, μην νομιζεις πως τα εχω λυμμενα στο κεφαλι μου. Καλή σου μέρα

Μεταξυ αλλων,κανεις πολλες αρνητικες σκεψεις οπως και εγω ο ψυχιατρος μου το επισημαινει συχνα αυτο. Ξαναπροσπαθησε οπωσδηποτε με εναν ψυχιατρο ετυχε να μην κατσει καλα με τον προηγουμενο , υπαρχουν απειροι ικανοι ψυχιατροι εκει εξω, ψαξε και με υπομονη θα συνελθεις! Εγω χωρις τον γιατρο μου δεν ξερω τι θα γινομουν ! Του λεω τα παντα..Για καποια περιοδο ηθελα να μεινω μεσα σε ψυχιατρειο ηταν η μονη αισιοδοξη σκεψη στο μυαλο μου. Νομιζα οτι ετσι θα γινω καλα ενω στην ουσια η ιδια η σκεψη τησ διαμονης σε κλινικη ηταν το προβλημα . Ολα αυτα λ αλλα τοσα στα λυνει ενας ψυχιατρος (δεν χορηγει χαπια μονο)γι αυτο ξαναπροσπαθησε! Ολα να πανε καλα σουζυχομαι

Δεν ξέρω με τι λόγια να σας ευχαριστήσω. Ανοίξατε μια μεγάλη αγκαλιά και με υποδεχτήκατε. Να είστε καλά. :)

ifeelblue και Inside out, πολύ χαίρομαι που προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε τα προβλήματά σας και δεν τα αφήνετε να διαιωνίζονται και να βαλτώνουν(όπως εγώ). Ό,τι καλύτερο εύχομαι.

Υ.Γ. Για κάποιον λόγο δεν μπορώ να στείλω προσωπικό μήνυμα. Γνωρίζετε γιατί;

Quote:

---

Originally Posted by χωρίς ελπίδα

Δεν ξέρω με τι λόγια να σας ευχαριστήσω. Ανοίξατε μια μεγάλη αγκαλιά και με υποδεχτήκατε. Να είστε καλά. :)

ifeelblue και Inside out, πολύ χαίρομαι που προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε τα προβλήματά σας και δεν τα αφήνετε να διαιωνίζονται και να βαλτώνουν(όπως εγώ). Ό,τι καλύτερο εύχομαι.

Υ.Γ. Για κάποιον λόγο δεν μπορώ να στείλω προσωπικό μήνυμα. Γνωρίζετε γιατί;

---

πρέπει να ποσταρεις 40 μηνυματα πρώτα...
ελπίζω να έχεις ελπίδα στη ζωή σου πια...έστω λίγη....

Quote:

---

Originally Posted by χωρίς ελπίδα

Δεν ξέρω με τι λόγια να σας ευχαριστήσω. Ανοίξατε μια μεγάλη αγκαλιά και με υποδεχτήκατε. Να είστε καλά. :)

ifeelblue και Inside out, πολύ χαίρομαι που προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε τα προβλήματά σας και δεν τα αφήνετε να διαιωνίζονται και να βαλτώνουν(όπως εγώ). Ό,τι καλύτερο εύχομαι.

Υ.Γ. Για κάποιον λόγο δεν μπορώ να στείλω προσωπικό μήνυμα. Γνωρίζετε γιατί;

---

Αλλαξε το ονομα σου σε " ελπιδα" και βγαλε το χωρις. Ψαξε να βρεις το δρομο σου, να βγεις απο αυτο που σε βαςανιζει.
Ολα καλα θα πανε για ολους μας!

Αυτο με τα μηνυματα δε το ξερω καθολου! Χεχε
Καληνυχτα