λιγο δυναμη για να συνεχισω...

Καλησπέρα. Ειμαι 33 χρονων κ εχω ενα κοριτσακι 8 χρονων. Διστυχως εχω κανει 2 γαμους με πλήρη αποτυχια . Απο τον πρωτο μου γαμο εχω το κοριτσακι μου το μονο που με κανει να χαμογελαω κ να ελπιζω ακομα. Χωρισα απο τον πρωτο μου αντρα γιατι ειχε εξωσυζηγικη σχεση . Κ εκει που νομιζα οτι η ζωη μου τελειωνει γνωριζω εναν ανθρωπο 33 χρονων ο οποιος με στηριξε τοσο πολυ εμενα κ το παιδι μου. Παντρευτηκαμε κ μετα απο 5 χρονια γάμου αποφασιζει οτι πιεζεται οικονομικα κ ενα πρωι μας αφηνει ....
Νοιωθω πληρη αποτυχια στηβ ζωη μου... δεν εχω μουτρα να αντιμετοπισω την οικογένεια μου τους φίλους μου το ιδιο μ το παιδι.. Στον χωρο εργασιας μου ολοι με σχολιαζουν απο συναδελφους μεχρι κ πελατες. Οικονομικα ειμαι σκατα δεν μπορω να προσφερω τιποτα πια στην μικρή μου . Ετσι λοιπον εχω παρει τον κατω δρομο... εχω κλειστει στον εαυτο μου ψυχοσωμστικα προβληματα νευρα υστεριες νοιωθω οτι δεν εχω λογο να ζω. Εχω ναυτιες ιλιγγους εμετους ταχυκαρδιες δεν εχω εναν άνθρωπο να μιλησω ουτε καν την οικογένεια μου. Μια βοηθεια χρειαζομαι. ... να συνεχισω να ξαναδω ργν ζωη με άλλο ματι.....πως ομως..

Γεια σου λορελ. Κοιτα για το β γαμο δε νομιζω οτι ετσι ξαφνικα ενα πρωι σκεφτηκε να φυγει λογω αφραγκιας. Θα ειχατε φθαρει πιο πριν και ηρθε κι εδεσε με την κριση. Απο τον α γαμο εχεις διαζυγιο ή εισαστε στα λογια χωρισμενοι?

Κανονικα με διαζυγιο απο τον πρωτο μ γαμο. Και ναι πίστεψε με τα χχρήματα κ οι μειωσεις μισθου απο τις δουλειες μας μας εφεραν σε τετοιο σημειο. Να μ ανακοινώσει απο το πουθενά οτι δεν αντεχει αλλο να πιεζεται . Κ ετσι μας αφησε.

Τοτε πρεπει να χωρισουν ολα τα ζευγαρια στην Ελλαδα! Υπαρχει και η περιπτωση να μη μπορει να το διαχειριστει, αλλα για την ηλικια του δε λεει. Κατι αλλο εφταιξε πιστευω και βολεψε το θεμα το οικονομικο. Γιατι με την ιδια λογικη δεν πρεπει να υπαρχει σχεση στην ελλαδα ουτε να ξαναγεννησει κανεις. Τεσπα δεν επιμενω σ αυτο. Αφου εχεις διαζυγιο δε σε πληρωνει διατροφη ο α? Τι εβγαλε το δικαστηριο?

Quote:

---

Originally Posted by lorelei321

Καλησπέρα. Ειμαι 33 χρονων κ εχω ενα κοριτσακι 8 χρονων. Διστυχως εχω κανει 2 γαμους με πλήρη αποτυχια . Απο τον πρωτο μου γαμο εχω το κοριτσακι μου το μονο που με κανει να χαμογελαω κ να ελπιζω ακομα. Χωρισα απο τον πρωτο μου αντρα γιατι ειχε εξωσυζηγικη σχεση . Κ εκει που νομιζα οτι η ζωη μου τελειωνει γνωριζω εναν ανθρωπο 33 χρονων ο οποιος με στηριξε τοσο πολυ εμενα κ το παιδι μου. Παντρευτηκαμε κ μετα απο 5 χρονια γάμου αποφασιζει οτι πιεζεται οικονομικα κ ενα πρωι μας αφηνει ....
Νοιωθω πληρη αποτυχια στηβ ζωη μου... δεν εχω μουτρα να αντιμετοπισω την οικογένεια μου τους φίλους μου το ιδιο μ το παιδι.. Στον χωρο εργασιας μου ολοι με σχολιαζουν απο συναδελφους μεχρι κ πελατες. Οικονομικα ειμαι σκατα δεν μπορω να προσφερω τιποτα πια στην μικρή μου . Ετσι λοιπον εχω παρει τον κατω δρομο... εχω κλειστει στον εαυτο μου ψυχοσωμστικα προβληματα νευρα υστεριες νοιωθω οτι δεν εχω λογο να ζω. Εχω ναυτιες ιλιγγους εμετους ταχυκαρδιες δεν εχω εναν άνθρωπο να μιλησω ουτε καν την οικογένεια μου. Μια βοηθεια χρειαζομαι. ... να συνεχισω να ξαναδω ργν ζωη με άλλο ματι.....πως ομως..

---

Νομίζω ότι θα βρεις την άκρη.Γιατί παρόλο που αντιμετωπίζεις πρόβλημα,ξέρεις και πιστεύεις ότι θα βρεις το δρόμο σου κι ότι το πρόβλημα θα λυθεί.Σίγουρα η μικρή θα σου δίνει κουράγιο.
Για τις σχέσεις σου έχω να πω πως απλά ό,τι έγινε έγινε.ξέρεις πως ειναι τωρα οι σχεσεις,σημερα ειναι αυριο δεν ειναι.
εχεις το παιδι σου,που για μια μανα ειναι το πιο σημαντικο,ετσι εχω ακουσει,παρολο που δεν ειμαι μανα.
και να ξερεις πως οι συντροφοι ερχονται.
στα οικονομικα σου μονο θα ελεγα να το παλεψεις παραπανω για να νιωσεις και εσυ καλα ετσι ωστε αργοτερα,ααφου σταθεις πιο γερα στα ποδια σου,να αρχισεις να ανοιγεσαι και παλι στους ανθρωπους.
θετικη ενεργεια χρειαζεσαι για να μπορεσεις να τα δεις ολα λιγο πιο αισιοδοξα.

Καλησπέρα.. λυπάμαι για ότι περνάς ..έχεις όμως πολλούς λόγους για να ζεις..το παιδί σου, τον εαυτό σου.. είναι πραγματικά, τέτοιες εποχές πολύ δύσκολα να τα φέρεις βόλτα..και οικονομικά αλλά και ψυχικά..
όσο μπορείς μην δίνεις σημασία ούτε στους ''συναδέλφους σου''... ούτε στους πελάτες (; )..
Αν η βοήθεια είναι η κουβέντα εδώ θα βρεις μια καλή παρέα... δεν ξέρω τι άλλο να σου πω.. αναγκαστικά.. θα πρέπει να ''θυσιάσεις'' κάποια πράγματα την π.χ. την ντροπή που μπορεί (χωρίς λόγο να αισθάνεσαι) .. και να ζητήσεις βοήθεια οικονομική από τους συγγενείς σου...
είσαι νέα ακόμα.. προέχει το παιδάκι σου..μα κι εσύ.. έχεις ακόμα να προσφέρεις λίγο χαρά στη ζωή σου...
Μην αφήνεις την απόγνωση να σε νικήσει...

Quote:

---

Originally Posted by lorelei321

Καλησπέρα. Ειμαι 33 χρονων κ εχω ενα κοριτσακι 8 χρονων. Διστυχως εχω κανει 2 γαμους με πλήρη αποτυχια . Απο τον πρωτο μου γαμο εχω το κοριτσακι μου το μονο που με κανει να χαμογελαω κ να ελπιζω ακομα. Χωρισα απο τον πρωτο μου αντρα γιατι ειχε εξωσυζηγικη σχεση . Κ εκει που νομιζα οτι η ζωη μου τελειωνει γνωριζω εναν ανθρωπο 33 χρονων ο οποιος με στηριξε τοσο πολυ εμενα κ το παιδι μου. Παντρευτηκαμε κ μετα απο 5 χρονια γάμου αποφασιζει οτι πιεζεται οικονομικα κ ενα πρωι μας αφηνει ....
Νοιωθω πληρη αποτυχια στηβ ζωη μου... δεν εχω μουτρα να αντιμετοπισω την οικογένεια μου τους φίλους μου το ιδιο μ το παιδι.. Στον χωρο εργασιας μου ολοι με σχολιαζουν απο συναδελφους μεχρι κ πελατες. Οικονομικα ειμαι σκατα δεν μπορω να προσφερω τιποτα πια στην μικρή μου . Ετσι λοιπον εχω παρει τον κατω δρομο... εχω κλειστει στον εαυτο μου ψυχοσωμστικα προβληματα νευρα υστεριες νοιωθω οτι δεν εχω λογο να ζω. Εχω ναυτιες ιλιγγους εμετους ταχυκαρδιες δεν εχω εναν άνθρωπο να μιλησω ουτε καν την οικογένεια μου. Μια βοηθεια χρειαζομαι. ... να συνεχισω να ξαναδω ργν ζωη με άλλο ματι.....πως ομως..

---

Καλημέρα...
Θα σε συμβούλευα να δεις κάποιον ειδικό,αλλά επειδή λες για τα οικονομικά προβλήματα μπορείς να δεις κάποιες δωρεαν συνεδρίες σε διάφορες ομάδες!Δεν γνωρίζω ακριβώς θα σε βοηθήσουν κάποιοι που ξέρουν από αυτά ,αν κι αμα ψάξεις στο ιντερνετ όλο και κάτι θα βρεις!
Αυτα που έχω να σου πω εγώ είναι ότι αν νιώθεις έτσι το μονο που θα καταφέρεις είναι να κάνεις τα πράγματα χειρότερα.
Ποιος σε κρίνει δηλαδή?Ο χειρότερος?Ο κουτσομπόλης?Ο μαμακιας?Ο ποιος?Τα μούτρα τους τα έχουν δει?Μια ζωή βαδίζουμε με το τι θα πει ο κόσμος.Δε με αφορά ο κόσμος και δε θα έπρεπε να αφορά κι εσένα.Ο κόσμος για σένα είναι το παιδί σου και αυτα που λέει θα είναι τα μοναδικά πράγματα που θα πρέπει να παιρνεις στα σοβάρα!Και δε το λέω για παρηγοριά,σιχαίνομαι τις παρηγοριές.Εγώ μιλάω για λύσεις και θέλω λύσεις!
Τι κάνουμε δηλαδη,παρατάμε τη ζωή μας επειδή νομίζουμε ή πραγματικά μας κουτσομπολεύει κάποιος?Σορυ κι ολας αλλά χεστήκαμε τι λέει ο κάθε τυχαίος!Πάτα λίγο στα πόδια σου,δείξε λίγο ψυχή!Κανείς δε θα σε βοηθήσει αν δε βοηθήσεις εσύ τον ευατό σου!

Όσο για τους έρωτες,θα σου έλεγα πρώτα να πατήσεις στα πόδια σου και μετά να συνεχίσεις.Μη νομίζεις ότι ένας άντρας αυτή τη στιγμή θα σώσει την κατάσταση.Γιατί να ξαναγίνει κάτι παρόμοιο?Είσαι ευάλωτη αυτή τη στιγμή και μπορεί να ''πέσεις'' σε πολλές λάθος αποφάσεις,νομιζοντας για ''σωτηρία''!

Ξύπνα ....πλέον είσαι εσύ η μαμά!

:)