Κοινωνικη φοβια και καταθλιψη

Καλησπερα,
Ως εφηβη θυμαμαι τον εαυτο μου σαν ενα πολυ ντροπαλο ατομο που οταν αρχιζε να αισθανεται ανετα ανοιγοταν περισσοτερο και αρχιζε να απολαμβανει τη παρεα των αλλων και γενικα να φερεται φυσιολογικα. Τα τελευταια χρονια ομως αυτο εχει αλλαξει.. πολλες φορες ενω αισθανομαι την αναγκη να κοινωνικοποιηθω αυτο δεν γινεται.. εχω πολυ αγχος, ειμαι μαγκωμενη και δεν μπορω να χαλαρωσω.. αυτο εχει σαν αποτελεσμα να μην εχω πολλους φιλους και να αντιμετωπιζω προβλημα με το αντιθετο φυλο.. δυστυχως οι ανθρωποι δινουν εμφαση στη πρωτη εικονα που θα τους δωσεις και αυτο με κανει να αισθανομαι πολυ ασχημα καθως εχει τυχει πολλες φορες ενας ανθρωπος να με θεωρησει βαρετη, χαζη ή ψυχρη.. δυσκολα θα μου δωσει καποιος την ευκαιρια να δειξω τον αληθινο μου εαυτο και πιστευω δικαιολογημενα.. ενω θελω να κανω χιουμορ και να συμμετεχω στα αστεια και τις συζητησεις των αλλων δεν μπορω πρεπει να περασει ενα διαστημα για να γινει αυτο.. δεν ξερω τι να κανω εχω απογοητευτει παρα πολυ με τον εαυτο μου.. διαπιστωνω πως με τη παροδο του χρονου το προβλημα επιδεινωνεται.. ντρεπομαι να το πω στους γονεις μου ή στους φιλους μου οποτε και στεναχωριεμαι που μου ειναι δυσκολο να φερομαι φυσιολογικα με αποτελεσμα ναι εχω καταθλιψη, ενα γενικοτερο αισθημα ηττοπαθειας και απωλεια ορεξης για ζωη.. δεν ξερω τι να κανω ειμαι πολυ απογοητευμενη :(

Γεια σου λυζη. Νομιζω οτι κανεις το συχνο λαθος που κανουν αρκετοι ανθρωποι. Υποθετεις οτι το σωστο ειναι να εισαι εξωστρεφης και πολυ κοινωνικος επειδη οι περισσοτεροι ειναι ετσι και συμπεραινεις οτι εχεις προβλημα που δε νιωθεις ανετα μεσα σου. Το τι ειναι οι περρισοτεροι δεν αποτελει κριτηριο. Δε βλεπω το λογο να πιεσεις τον εαυτο σου για κατι. Αφου προτιμας να ανοιγεσαι σταδιακα και πιο μετα στο χρονο, κανε αυτο. Γιατι να πιεζεσαι για το αντιθετο? Δεν ειναι υποχρεωτικο να ειμαστε ολοι το ιδιο κοινωνικοι.